Nga Sidi Hasanaj
Në Dhjetor të 1990 u mbyll një cikël politik për Shqipërinë, Partia Komuniste lëshoi armën kryesore të pushtetit të saj të çimentuar për gjysëm shekulli:
Sistemin politik monist, me vetëm një parti në jetën politike të Shqipërisë, partinë-shtet që kishte brendësuar gjithë pushtetin dhe atributet e shtetit.
Viti 2024 ka një ngjashmëri të madhe me vitin 1990, partitë dhe liderët e tyre që për 33 vjet kishin kalçifikuar pushtetin përgjatë këtyre viteve, humbën armën kryesore të qëndresës së të tyre në zenithinin e pushtetit 33vjeçar:
Humbën supremacinë dhe kontrollin absolut që kishin mbi sistemin e Drejtësisë.
Kjo ishte arma e cila e mbajti për 34 vite klasën politike të Shqipërisë, monopol të 3- 4 personave dhe partive të tyre.
Një pushtet drejtësie, enklave ose thjesht aneks i pushtetit të tyre politiko-ekonomik ishte mekanizmi që çimentonte mbretërimin e tyre si të të paprekshëm mbi Shqipërinë.
Sot Partia Socialiste është më shumë se kurrë e perceptuar si një çerdhe korrupsioni të pahasur më parë. Edi Rama është tashmë një figurë politike që ka humbur çdo element “joshjeje politike” ndaj qytetarëve, ka humbur freskinë e lidershipit të tij, karizmën, ka humbur narrativën politike… sot e vetmja narritive e tij politike është :
“me vjen keq për bashkëpunëtorët e mij të afërt që kanë abuzuar me besimin tim dhe pushtetin që ju është dhënë nga PS” ose edhe më keq në justifikime infantile si “kanë ngrenë kumbulla e dardhë pas shpinës time”.
Tashmë ai është thjesht një lider i korruptuar që mban pushtetin falë korrupsionit të tij, falë lidhjeve ekonomike që ka krijuar me qeverisjen e tij dhe faktorëve elektoralë.
Është thjesht “hajduti më i fortë” nga 2 hajdutët e tjerë që e kanë shoqëruar prej 33vitesh në politikë, Berishën dhe Metën.
Berisha është edhe më i rrënuar, ai ka humbur thuajse gjithçka nga trashgmia e tij politike.
Figura e tij tashmë jo vetëm është mishërimi i korrupsionit, i skandaleve të keqeverisjes por ka shkuar dhe shumë përtej… është kthyher në një politikan grotesk, ku verbi i tij është shpesh qesharak, absurd larg çdo racionalteti, shumë i vjetëruar… një kufomë politike i cili bën veprime të dëshpëruara për ti shpëtuar drejtësisë, veprime edhe në kufijtë e marrëzisë.
Bëri 330 ditë arest shëpie, përse nuk u paraqit para prokurorëve të SPAK, ndërkohë sot u paraqit dhe rrugën ligjore ( ankimimin në Gj.Kushtetuese dhe Strasburg) që para 1 viti e refuzoi, tha se do e ndjekë sot… kur mund ta ndiqte që në fillim dhe të shmangte 330ditë burg shtëpie.
Një lider politik i marrë, që tenton marrëzisht herë të bëhet “martir” e herë të thërrasë “revolucione dhe mosbindje civile”… hapa të cilat ngelin në 30-40 pjesmarrës poshtë shtëpisë së tij apo në kryqëzimet e Tiranës. E vetmja gjë që arrin tashmë aksioni i partisë së Berishës, është vetëm bllokimi i trafikut për disa orë në Tiranë… asgjë më shumë.
Partia e tij, e mbushur me figura qesharake, të konsumuara deri në diskretitim, është një trup amorfe e cila shpenzon milionat e korrupsionit të Berishës, duke blerë kohë televizive ku shkrepin “djarrenë psiqike” të tyre me sulme ndaj Drejtësisë…
Alternativa e tyre është thjeshtë “hajduti i djeshëm, ka më pak korrupsion se hajduti i sotëm”, por që çdo lëvizje politike e tyre është thjeshtë një akt dëshpërimi ndaj Drejtësisë.
Ata nuk bëjnë më politik, por akte qesharake dhe antagonizëm ndaj drejtësisë.
Ilir Meta… nuk meriton asnjë sekond kohë, i burgosur, i turpëruar, i çmëndur.
Mirëpo, në 1991 Partia e Punës, përsëri arriti të fitoi zgjedhjet politike edhe pse çedoi armën e pushteit të saj në 1990.
Forca e pushtetit të saj, bëri që përsëri për forcë inercie dhe frike, përsëri të fitonte zgjedhjet e 1991.
Por më pas dorëzoi pushtetin pas një viti dhe humbi zgjedhjet e 2022.
Në aspektin strukturor, fundi i dominimit të PS dhe PD mund të sjellë një situatë të ngjashme me atë të 1991-1992, në zgjedhjet e 11Majit.
Mbase njësoj si PPSH post 1990, PS do fitojë përsëri zgjedhjet e 2025, por a do të rrënohet nga pushteti në 2026?
Akti i Lulzim Bashës në 9 Shtator të 2021, ishte një akt i vërtetë subversiv, më shumë ndaj sistemit 33vjeçar sesa drejt Berishës.
Dinamikat që ndodhën, kanë krijuar një opozitë tjetër… ende jo e strukturuar, ende jo solide, ende në ndërtim e sipër, por që ka të ardhmen me vete.
Janë krijuar parti të reja, aktorë politik të rinj që kanë verb dhe karizëm, por rruga drejt fitores është shumë më e gjatë… disa sharlatanë do demaskohen, disa duhet të bëjnë kompromise të vogla për synime të mëdha, kërkohet përgjegjshmëri dhe seriozitet. Është ende akt në zhvillim.
Por fundi i klasës së vjetër politike sot është më i qartë se kurrë, është një rrugë pakthim më pas.
