Kur është fjala për rëndësinë e agjërimit, ai pos kënaqësisë shpirtërore për besimtarët ka edhe përparësitë fiziologjike. Njëri ndër benefitet themelore të agjërimit, është pushimi i organizmit dhe detoksimi i cili përgatit të gjitha organet dhe sistemet organike për periudhën e ardhshme.
Një hulumtim ka treguar që një ditë agjërimi mundëson eliminimin e toksinës e cila është grumbulluar gjatë 10 ditëve. Nëse këtë e shumëzojmë me 30 ditë, do të fitojmë 300 ditë dhe nëse shtojmë edhe gjashtë ditë të rekomanduara agjërimi në muajin seval, do të fitojmë llogarinë e cila thotë që agjërimi i tillë pastron organizmin nga toksina e grumbulluar gjatë gjithë vitit.
Agjërimi ndikon pozitivisht në uljen e shtypjes së gjakut, pastrimin e enëve të gjakut, zvogëlimin e peshës trupore, sëmundjen e sheqerit dhe rezistencën e insulinës, nivelin e yndyrës në gjak, në disa sëmundje nervore, lëkurë, sëmundje kronike infektive, pengesa të tretjes, ngarkesa të veshkave etj.
Nëse besimtari nuk ha ushqim gjatë gjithë ditës, ajo nuk është humbje e veçantë e organizmit, sepse ai, krahas energjisë e cila krijohet me marrjen e ushqimit, nga teprica krijon edhe rezerva vetjake energjie në formë të indeve yndyrore.
Uria është vetëm ndjenjë, ndërkaq ajo nuk do të thotë që personi me arsye është i rrezikuar.
Kur është fjala për shtatzënat dhe nënat me fëmijë në gji, nga ana fetare, as nuk është urdhëruar as nuk është ndaluar agjërimi, por është vendim individual i çdo besimtareje. Për çdo rast, shëndeti i nënës dhe i fëmijës janë vënë në vend të parë.
Ajo që është themelore e që do të jetë treguesi më i mirë i gatishmërisë së shtatzënës apo nënës me fëmijë në gji që të agjërojnë është se si ndihet. Sa i përket shëndetit të nënës, ajo mund të jetë i rrezikuar vetëm nëse i ndodhë dehidratimi.
Nëna e cila e ushqen fëmijën me gji duhet kushtuar kujdes këtyre gjërave: etjes së fuqishme, e cila nuk qetësohet me kalimin e kohës, urinës së errët e të koncentruar me aromë të fortë, ndjenjës së dobësisë së madhe dhe marramendjes, dhembjes së fuqishme të kokës apo llojeve të tjera të dhembjeve.
Në raste të tilla me siguri fjala është për dehidratimin, kështu që duhet të ndërpresë agjërimin dhe t’i kushtojë kujdes pirjes së lëngjeve. Shëndeti i fëmijës nuk do të jetë i rrezikuar, sepse ai nga organizmi i nënës do të marrë nutrienët e nevojshëm.
Gjatë Ramazanit duhet të shmangni kafen, çajin e zi dhe pijet e gazuara. Humbja ditore e lëngjeve në përqindje një deri në dy për qind nuk do të ndikojë negativisht në organizëm, mirëpo humbja më e madhe mund të jetë e rrezikshme.
Pra, është e nevojshme të shfrytëzohet periudha nga iftari deri në syfyr dhe të pihen lëngje të mjaftueshme, qoftë me pirjen e ujit apo në ushqim.
Artikujt të cilët përmbajnë mjaft lëngje janë supat, gjellët, pemët: shalqiri, pjepri, pjeshkat, mollët, dredhëzat, por edhe perimet: kastravecët, domatet, sallatat, kungulleshat etj.
Për iftar, me racionin me të cilin ndërpritet agjërimi, duhet ngrënë ngadalë edhe racionet të cilat treten shpejt, në mënyrë që deri në syfyr të mund të hani edhe nga diçka, derisa për syfyr duhet ngrënë ushqim që tretet më ngadalë.
Më së miri është të pini ujë gjatë çdo racioni. Kafja dhe çaji i zi i kontribuojnë dehidratimit si edhe pijet e gazuara, tepër të njelmëta, tepër të ëmbla dhe ushqimi i fërguar.
Gjatë ditëve të ngrohta të agjërimit është lejuar (edhe pse kjo nuk është e rekomanduar, kur nuk agjërojmë) për iftar të hani bukë të bardhë dhe brumëra të bardha, patate, oriz, pemë të qëruara, ushqim me pak fibra, ndërsa për syfyr rekomandohet e kundërta.
Për syfyr duhet të hani ushqim të pasur me fibra, në mënyrë që sa më parë të tretet dhe që të qëndrojmë sa më gjatë të ngopur. Për syfyr duhet ngrënë edhe ushqim më të yndyrshëm, sepse yndyra tretet mjaft ngadalë.
Si edhe zakonisht duhet shmangur produkteve të mishit, margarinës, supës së gatshme dhe gatesave të tjera, lëngjeve të sheqerosura, ushqimit të përpunuar e të paketuar. Ky është i gjithë ushqimi i cili është plot aditivë dhe do të duhej përgjithmonë ta eliminojmë nga ushqimi.
Kur bëni iftar në faza, shmangni ngrënien e tepërt. Besimtarët të cilët agjërojnë duhet t’i kushtojnë kujdes të veçantë, pos artikujve, edhe mënyrës së ngrënies.
Nëse hani shpejt dhe tepër shumë, mund të shfaqen ndjenja të pakëndshme, dhembje në stomak, krupa, dhe djersitje e madhe, ndjenjë e plogështisë, prandaj ushqimi i cili në atë mënyrë konsumohet nuk do të tretet mirë dhe nga ai nuk do të ketë kurrfarë dobie, pos që do të zbusë urinë.
Për të shmangur ngrënien e tepërt, iftarin mund ta konsumojmë në faza, në këtë mënyrë: të bëni iftar me hurma dhe ujë, pastaj të hani një pemë apo sallatë pemësh, pas pauzës për namaz të hani supë dhe ndonjë ushqim të lehtë si p.sh. mish pule me perime, makarona me perime.
Nëse megjithatë, nuk dëshironi të pini kafe, do të jetë veprim më i mençur ta pini së paku për një ose dy orë më vonë.
