Nga Red VARAKU
Publikimi i përgjimeve nga Zëri i Amerikës dhe BILD ishin një radiografi e ashpër për kriminalizimin e qeverisë shqiptare, duke treguar Shqipërinë e vërtetë, larg manipulimit të propagandës.
Një pamje “e akullt”, pa ngarkesë që dëshmon sesi është realisht bota tribale shqiptare. Pa pudrën dhe makiazhin propagandistik, e ftohtë dhe vrazhdë siç është rëndom e vërteta.
Tërmeti BILD shpërfaqi një tablo shumë të zymtë të realitetit parapolitik shqiptar. Ajo shpërfaqi një realitet, për të cilin kush më shumë e kush më pak kishte dëgjuar, por kurrë nuk e kishte besuar që ajo kishte marrë ato përmasa të përbindshme. Përgjimet tronditën thellë nga themelet të gjithë shoqërinë shqiptare duke shkaktuar një zemërim, i cili duket se nuk do të shuhet kurrë pa largimin e arkitektit të tij.
Pothuaj e gjithë elita e PS-së parakalon në përgjimet zyrtare në një banalitet dhe fjalor të padëgjuar më parë. Tërësia e përgjimeve të publikuara zbulon të vërteta të rënda për mënyrën kriminale se si po na rrjepin dhe sundojnë rilindasit e rinj.
I shokuar nga radiografia e këtyre përgjimeve, arkitekti i barbarisë elektorale më të pashembullt në historinë shqiptare, për të shpëtuar veten, ndërmori këto ditë dhe hapin që e zhyt edhe më tej në krim, duke urdhëruar shoqen e klasit të Ulsiut, që ta dërgojë dosjen 184 në Dibër, me qëllim mbylljen e saj.
Nëpërmjet këtij akti të rëndë , njeriu që pëlliste kudo si dashnor i Reformës në Drejtësi, e shkeli me këmbë i pari ligjin e miratuar me 140 deputetë. Me këtë akt ai dëshmoi se i vetmi njeri që ka frikë nga prangat është ai vetë.
Kjo do të thotë që të gjitha njollat e zeza të Ramës, të përshkruara në disa dosje gjigante prej ardhjes së tij në pushtet dhe të denoncuara fort nga Opozita, nuk kanë kaluar pa u mbajtur shënim.
Tanimë çdo përpjekje e Ramës për ta mohuar atë që ka ndodhur këto gjashtë vjet vetëm sa e implikon edhe më shumë atë në krim. Tashmë nuk ka më rëndësi nëse ai e pranon apo jo këtë katrahurë kriminale që ka sajuar, sepse të gjithë e kanë të qartë që ai dhe vetëm ai ishte arkitekti i kanabizimit të vendit, arkitekti i ’Gërdecit’ elektoral, arkitekti i shpopullimit të Shqipërisë apo arkitekti i kriminalizimit të shoqërisë shqiptare duke e kthyer atë në një bazë operacionale të krimit të organizuar dhe larjes së parave.
Për fatin e keq të tij, edhe teza e tij se PD është një celulë antiamerikane dhe pro-ruse ka dështuar me sukses. Me gjithë sparkatën intelektuale të anglo-saksonit Tak Ngjela dhe gjithë talentin e shquar të Meros, por edhe sikur Balla me dorën e tij magjike dhe Blushi me atë pak dinjitet që i ka mbetur , të sajojnë gjithçka për ta ushqyer këtë tezë në publik, tashmë është e pamundur sepse ajo është kthyer në një tezë qesharake dhe është e diskretituar plotësisht.
Përgjimet dëshmuan ato të vërteta që i kemi parë të gjithë, janë të vërtetat që po rrëzojnë dita- ditës makiazhin dhe pudrën mediatike mbi fytyrën e artistit kontravers. Bashkë me rimelin mediatik po shkrihet gjithashtu edhe fuqia e propagandës së kryeministrit të fundit të tranzicionit.
Përgjimet shpallën të vërtetën dhe e vërteta është si shpata, ndan edhe malet për gjysëm.
Përgjimet treguan gjendjen e rëndë që ka shkaktuar virusi i ringjallur komunist në trupin e brishtë të demokracisë shqiptare. Treguan sëmundjen vdekjeprurëse prej së cilës vuajnë shoqëritë e korruptuara dhe treguan që arkitekti i kësaj rrumpalle është vetë ai: artisti i sëmurë.
Pavarësisht se ç’thotë publikisht dhe pavarësisht se si shprehet me tërsëllimë kundër Zërit të Amerikës dhe BILD në tavolina me miqtë, ai thellë-thellë e ka të qartë dhe e pranon që ka dështuar dhe ka dështuar si askush tjetër më parë. Ai e ka të qartë ky turp dhe poshtërim do ta ndjekë pas si makth.
Ai e di që kjo është një e vërtetë që ai nuk e zhbën dot më. Pavarësisht se si reagon, me lot a me trimërim, me gra a me burra, pavarësisht si sulmon apo kë përbalt, kur vijnë orët apo minutat e vetmisë dhe qetësisë së tij, atje pranë oxhakut tek vila e tij në Surrel, atij shpesh i bie të fikët dhe rrëzohet përtokë nga të vërtetat e hidhura që tashmë i pamë të gjithë.
Kjo ka bërë që qysh sa kanë dalë përgjimet, ai të humbasë qetësinë dhe stabilitetin psiqik. Qan me lot, ngashërehet, pastaj e merr veten, nxjerr pirunin dhe trimërohet me Elisën, rihyn në kllapi, harron çfarë thotë, për kë flet dhe ku është.
Dhe në fakt nuk ka faj po të mendosh gjithë ato të zeza, që tashmë kanë filluar të qartësohen në sytë e partnerëve tanë në Berlin dhe Uashington. Ai e di që vendimi për të është marrë ndaj i dridhen duart dhe nuk është më në gjendje të mbajë timonin.
Tani, i terrorizuar dhe i braktisur, thjesht po pret egzekutimin politik të atij vendimi.
