“Asgjë nuk ka shpërblim më të sigurt se gëzimi, sepse në të shpërblimi dhe vepra janë pothuajse e njëjta gjë.
PAMJET E RRALLA/ Turpërimi publik i një pijaneci në Shqipërinë e 1909-s
Asgjë nuk mund të zëvendësojë asnjë të mirë tjetër aq të sigurt dhe me bollëk sa gëzimi.
Kur dikush është i pasur, i ri, i vlerësuar dhe dikush dëshiron të gjykojë lumturinë e tij, pyetja mbetet nëse është edhe ai i lumtur; por anasjelltas, nëse është i lumtur, nuk ka rëndësi nëse është i ri, i vjetër, i varfër apo i pasur: ai është i lumtur.
Kjo është arsyeja pse sa herë që vjen gëzimi, duhet t’i hapim dyert dykanatësh. Sepse nuk vjen kurrë në kohën e gabuar.
Në vend që të kemi shpesh rezerva për ta lënë të hyjë nëse duam, së pari mendojmë nëse kemi vërtet arsye për të qenë të lumtur, përndryshe na largon nga reflektimet tona serioze dhe shqetësimet tona të njëmendta. Ajo që ne përmirësojmë me këto është shumë e pasigurt.
Gëzimi, nga ana tjetër, është fitimi më i sigurt; dhe meqenëse e ka vlerën e saj vetëm për të tashmen, është e mira më e çmuar, më e lartë për qeniet, realiteti i të cilave ka formën e një të pranishme të pandarë midis dy kohërave të pafundme.
Prandaj, nëse gëzimi është e mira që zëvendëson të gjitha të tjerat, por për të cilën nuk mund të zërë vend asnjë e mirë tjetër, ne duhet të parapëlqejmë blerjen e kësaj të mire se çdo aspiratë tjetër.
Tani është e vërtetë se asgjë nuk kontribuon më pak në gëzim sesa rrethanat e jashtme, sesa lumturia dhe asgjë më shumë se shëndeti.
Kjo është arsyeja pse ne duhet ta preferojmë këtë ndaj çdo gjëje tjetër: ndaj të gjitha emocioneve të forta ose të pakëndshme të shpirtit; edhe të gjitha përpjekjet e mëdha dhe të vazhdueshme intelektuale.
Dhe… në mënyrë të veçantë, të përpiqemi të ruajmë një shkallë të lartë të shëndetit të përsosur, lulja e të cilit është gëzimi.”
