Nga Rigels Seliman
Epo, ku ta fillojmë me këtë tragji-komedi të madhe që po luhet në skenën shqiptare? Tjetër socialist na ka rënë në “rrjetën” e Prokurorisë së Posaçme (SPAK). Dje i janë vënë prangat ish-deputetit Jurgis Çyrbja, i cili u mor më herët i pandehur nga SPAK. Por si gjithmonë çdo zyrtar që hyn në këtë prokurori duket se është regjistruar për “terapi grupore”. Të gjithë janë të shqetësuar për punët e tyre, sikur të ishin në takimin e pasdites dhe jo përballë akuzave! Pse, a thua se SPAK është vendi për të shpërndarë hallet si me dorë në një kafe? Dhe kryeministri Edi Rama, i mbërthyer nga nervi shiatik, sa herë që ndonjë shok i tij zbulohet në krim, shpall: “Kush ka ngrënë kumbulla pas shpines, s’ka më punë me mua, por me drejtësinë!”. Por ky është si një artist që pikturon me ngjyrat e skandaleve dhe akuzave, duke na lënë vetëm një tablo të errët të situatës. E si mund të presim përgjegjësi, kur të gjithë janë si dardhat në pemë, duke pritur radhën për të rënë, madje disa prej tyre në “gojën” e SPAK?
Në Shqipëri, gallata është e madhe! Askush nuk merr përgjegjësi për veprimet e tij, përveç kur trokasën prangat. Ky është një spektakël i vërtetë: politikanë dhe pushtetarë artistë që tregojnë histori suksesi, ndërlikuar nga dështimet e tyre! I gjori piktori Rama, mes pikturave dhe akuzave se drejton një ndër qeveritë dhe vendet më të korruptuar, siç e tregojnë edhe statistikat e raportet ndërkombëtre, duket se është vetëm një njeri që përpiqet të mbajë rreth vetes një galeri të shkretë. Ndërsa zyrtarët e tij “punojnë”, të tjerët mendojnë si të nxjerrin “dardhat” e tyre jashtë. A është kjo Shqipëria që do të duam? Ajo është si një shfaqje pa fund, ku komedia dhe tragjedia janë një! Duket sikur kjo është një lojë e madhe e “rrobaqepsisë politike”, përjashto ata që i prekin prangat, e pastaj je si dardha me apo pa farë!
Në këtë atmosferë, askush nuk ndjen përgjegjësi, as morale, as politike! Këtu, çdo gjë duket si një komedi e errët, ku vetëm prangat janë të vërteta. Të gjithë flasin për “dardha” pas shpine, por harrojnë se kjo është një shijesë e njohur e politikës sonë. Një moral i trishtueshëm, por me shumë humor!
Përfundimisht, kjo situatë është si një “show” ku të gjithë janë aktorë, por askush nuk e njeh skenarin. Ndoshta do na duhen disa “triksterë” të rinj për t’i dhënë një fund kësaj tragjedie!
