Kur Kamala Harris zëvendësoi Joe Biden në krye të demokratëve në gusht, ajo konsolidoi shpejt mbështetjen në të gjithë partinë e saj dhe fshiu të gjitha hendeqet e presidentit në votime me Donald Trump
Por pas një fillimi të fortë, zëvendës-presidentja u lëkund dhe nuk arriti të përmirësojë aq sa duhej pozicionin e saj. Kritikët pyesin nëse ajo bëri mjaftueshëm për të distancuar veten nga shefi i saj jopopullor, me qëllim për të fituar besimin e mjaft amerikanëve që mbetën të zhgënjyer me drejtimin e vendit.
Ndërsa Harris u shfaq në fillim të tetorit në “The View”, një emision i njohur gjatë ditës, ajo u përpoq t’i përgjigjej një pyetjeje të drejtpërdrejtë se si do të ndryshonte presidenca e saj nga ajo e Biden.
E pyetur “a do të kishit bërë diçka ndryshe nga Presidenti Biden gjatë katër viteve të fundit” – Harris u mendua dhe u përgjigj: “Nuk ka asgjë që më vjen në mendje, për sa i përket pyetjes, sepse kam qenë pjesë e shumicës së vendimeve që kanë pasur ndikim.”
Në intervistat e mëvonshme, Harris vazhdoi të haste vështirësi në artikulimin e dallimeve midis saj dhe presidentit aktual. Kjo i lejoi Trump-it dhe republikanëve të tjerë të minonin përpjekjet e saj për ta paraqitur veten si kandidate për ndryshim në një kohë kur shumica e amerikanëve thanë se vendi po shkonte në drejtimin e gabuar, nën udhëheqjen e Biden.
Intervista e View nuk e para për të cilën Harris kritikohej mbi strategjinë e saj mediatike, e cila kryesisht shmangte intervistat pa shkrim gjatë gjashtë javëve të para të fushatës së saj. Kjo i bëri kritikët të pyesin nëse zëvendës-presidentja ishte e aftë për t’iu përgjigjur pyetjeve të vështira.
Kur merrte pjesë në intervista, Harris kritikohej shpesh për dhënien e përgjigjeve të ngatërruara ose të pakënaqshme ndaj pyetjeve të gazetarëve.
Në intervistën e saj të parë solo si kandidate demokrate në fillim të shtatorit, Harris u pyet nga një reporter i televizionit lokal në Filadelfia se cilat politika specifike do të propozonte për të ulur koston e jetesës. Në vend që t’i përgjigjej pyetjes drejtpërdrejt, zëvendës-presidentja nisi një përgjigje gati katër minutëshe që filloi me një përshkrim të gjatë rreth edukimit të saj.
Pas peshimit të disa kandidatëve të mundshëm për numrit dy të Presdencës, përfshirë guvernatorin e Pensilvanisë, Josh Shapiro dhe senatorin e Arizonës, Mark Kelly, Harris vendosi për Tim Walz, ish-trajnerin e dashur të futbollit të shkollës së mesme që u bë guvernator i Minesotës.
Harris më vonë e përshkroi lëvizjen si një vendim “të detyruar”, por nga shumë u pa si një zgjedhje taktike për të ndihmuar nënkryetarin të siguronte mbështetjen e meshkujve që vinin nga klasa punëtore në veçanti, në shtetet e perëndimit. Por Walz – i cili kishte ndërtuar një profil kombëtar përmes paraqitjeve televizive – nuk pati kohë të gjente pozicionin e tij si një kandidat për zëvendëspresident.
Dobësitë e Walz u shfaqën gjatë një debati me kandidatin e Trump, JD Vance, në tetor, kur tha se “gaboi” dhe kur pretendoi se ishte në Kinë në vitin 1989 gjatë protestave në Sheshin Tiananmen – kur ai në fakt kishte mbërritur atje muaj më vonë.
Lufta në Lindjen e Mesme dhe lidhjet e ngushta të administratës Biden me Izraelin ishin një fushë e minuar politike për zëvendës-presidenten, pasi ajo nga njëra anë mbrojti politikat e Shtëpisë së Bardhë, ndërsa në të njëjtën kohë përpiqej të diferencohej nga Biden.
Harris veproi kryesisht duke këmbëngulur se ajo do të mbështeste gjithmonë të drejtën e Izraelit për t’u mbrojtur, por gjithashtu foli me pasion për gjendjen e vështirë të palestinezëve në Gaza dhe më vonë bëri thirrje për një armëpushim në Liban.
Pozicionet e saj tjetërsuan grupet e votuesve arabo-amerikane më të rinj, kurse tubimet e saj shpesh ndërpriteshin nga protestuesit pro-palestinezë. Harris eksperimentoi disa mënyra për t’iu përgjigjur incidenteve. Në një miting në gusht, në Detroit, Harris u përgjigj: “E dini çfarë? Nëse dëshironi që Donald Trump të fitojë, atëherë thuani këtë. Ndryshe do të flas.”
Në ngjarjet e mëvonshme, megjithatë, ajo adoptoi një ton më pajtues teksa u përpoq të bënte një kontrast mes vetes dhe Trump. Ajo shpesh i pranoi protestuesit duke thënë se ndërsa nuk pajtohej me disa pikëpamje, ndryshe nga Trump, ajo nuk i numëronte njerëzit me të cilët nuk ishte dakord si “armiqtë” e saj.
Ndoshta gafa më e madhe e fushatës së Harris nuk erdhi nga vetë zv/presidentja apo nga kandidati i saj, por nga Biden. Pak minuta përpara se Harris të mbante një fjalim madhor që fushata e saj e kishte cilësuar si “argumentet pëmbyllëse” në qendrën tregtare në Uashington DC, Biden pati një telefonatë fushate me grupin “Voto Latino” ku edhe i quajti mbështetësit e Trump “mbeturina”.
“Të vetmet mbeturina që shoh që qarkullojnë atje janë mbështetësit e tij. Demonizimi i tij ndaj latinëve është i pandërgjegjshëm dhe është joamerikan,” tha Biden. “Është krejtësisht në kundërshtim me gjithçka që kemi bërë, gjithçka që kemi qenë.”
Shtëpia e Bardhë më vonë lëshoi një transkript që tregonte se Biden i referohej një mbështetësi të vetëm – “mbështetësit” – në vend të të gjithë votuesve të Trump. Biden tha në një postim në X se ai i referohej “retorikës së urrejtjes. . . e hedhur nga mbështetësi i Trump”.
Por dëmi u bë dhe fushata e Trump e kapi mesazhin në ditët e fundit të garës, duke e krahasuar atë me komentet e Hillary Clinton, të vitit 2016. Në atë fushatë, Clinton i krahasoi mbështetësit e Trump me një “shportë të mjerueshme”. Për të përforcuar qëndrimin e tij, Trump drejtoi një kamion me mbeturina në një tubim në Wisconsin në javën e fundit të fushatës së tij dhe veshi një xhaketë hi-vis ndërsa mbante fjalimin e tij.
Marrë nga Financial Times
