Kokaina nuk e shkund Republikën

Nga Marlin Muça

Në monologun e njohur përbri fushave me opium, Mao Ce Dun parashikoi, sipas penës së një autori të njohur shqiptar, se opiumi i tokës socialiste do ta shthurrte aq shumë rininë perëndimore, sa ajo do të dorëzohej pa kushte përballë modelit socialist të jetesës së lulëzuar në bllokun e Lindjes.
Droga vërtet e shthurr një popull, prish fondamentin socio-kulturor të tij, por kjo nuk ndodh vetëm në qoshet e errëta të lagjeve të pista, ku adoleshentët kalojnë jetën larg syve të botës.
Ajo çka mpin nervin e reagimit shoqëror është pamundësia e absorbimit të faktit se gjithë këta vektorë droge gjarpërojnë nën hundën e strukturave shtetërore.
Kauza e drogës u ngrit nga opozita në një kohë, kur opinioni publik vazhdonte të nanuritej nga fjalimet propagandeske të kryeministrit për drogën, që nuk mbillej më në asnjë pëllëmbë të territorit shqiptar.
Ngjarjet e Lazaratit nuk i zgjuan, por i vunë mediat në gjumë, a thua se gjithë ai hashash i kapur atje shkoi nëpër redaksitë e gazetave, televizioneve dhe mediave online.
Qeveria kolovitej në lisharësen e melodisë “nga fitorja në fitorje”, ndërsa opozita i binte daulleve të alarmit për hashashizimin e Lumit të Vlorës e kudo gjetkë.
Shumëçka ndryshoi pas zgjedhjeve qendrore të 2017-ës, kur u provuan efektet e kanabisit nga të gjithë.
Njëri duke e thithur e tjetrin, duke parë farfurimën e kartmonedhave 50-she ndër duar; pothuaj të gjithë kuptuan se paratë e nxjerra prej tregtimit të ndërgjegjes, nuk rridhnin më nga piramidat apo trafiku i armëve, por prej diçkaje më natyrore.
Diçka që ata e kishin zgjedhur ta harronin menjëherë pas operacionit të bujshëm të Policisë së Shtetit në Lazarat. Por tanimë kanabisi u bë një e vërtetë e gjithëpranuar.
Raportet e Guardia di Finanzia-s bënin xhiron e tyre mediatike dhe opozita e bifraksionuar e rigjeti shpejt kalin e betejës disa muaj pas mbarimit të zgjedhjeve. Sot, ekziston edhe një realitet tjetër. Shqiptarëve iu ka ardhur në majë të hundës droga e kudondodhur në kronikat televizive.
Puna ka arritur deri aty sa disa e justifikojnë prej karakterit të shtegtueshëm, që e drejta ka në një fushëbeteje komplekse, si kjo e jona. Konsumi i gjerë publik i debatit mbi drogën i shtyu njerëzit të mendojnë: “Ore, çfarë paska kështu kjo droga, që të gjithë flasin mbarë e prapë nëpër studio televizive?!”.
As 600 e sa kilogram kokainë nuk krijojnë më eksitimin popullor të mushkonjës, që ra nëbaltën e Divjakës para disa viteve.
Mushkonja me kanabis thithi pak vëmendje publike atëherë, ndërsa kokaina masive në Maminas, mpiu tërësisht nervin reagues të opinionit qytetar.
Droga është buka dhe gjella e këtij regjimi dhe njerëzit po fitojnë imunitet ndaj shungullimit që këta lloj stimulantësh shkaktojnë në psikikën e shoqërisë.
Presim të na shpjegojë Mordecai ynë “Pse askush nuk bën asgjë ndaj drogës”. Mbetet të shpresojmë se kjo mpirje vrastare nuk ka nisur ta kaplojë edhe atë.

Artikulli paraprakBB sheh me dyshim investimet e qeverisë: Nuk ka transparencë
Artikulli tjetërMourinho në Rusi për të komentuar Botërorin