Kryetarja e FRESSH Durrës, Justina Shkira ka akuzar rëndë kreun e PS të këtij qarku se ka marrë peng partinë. Në një reagim, ajo shkruan se kryetari i Partisë e ka ftuar në zyrë dhe me tone barbare e ka kërcënuar…
Shkira, me tone të ashpra ka akuzuar kupolën drejtuese të Partisë Socialiste në Durrës, si një tufë maskarenjsh që kanë marrë peng këtë parti, pa ju hapur rrugë të rinjve me ambicie dhe dëshira për të ardhmen.
Pak ditë më parë, Kryetari i FRESSH, Eljo Hysko publikoi në profilin e tij, shpalljen e garës për kreun e ri të zgjedhjeve për të rinjtë e PS në Durrës. Në njoftim publikuar edhe në ëebin e PS, thuhet se: “Forumi i Rinisë Eurosocialiste të Shqipërisë hap garën për të zgjedhur ekipin drejtues të FRESSH Durrës.
Janë të ftuar për t’u bërë pjesë e këtyre zgjedhjeve të gjithë rinjtë të cilët duan të kontribuojnë në komunitetin e tyre, të dedikohen për tejkalimin e sfidave të të rinjve, por dhe t’u japin zë ideve të tyre. Kandidatët mund të aplikojnë për t’u bërë pjesë e garës për kreun e FRESSH Durrës duke plotësuar formularin më poshtë. Shënim: Dokumentat për t’u bërë pjesë e zgjedhjeve të FRES Durrës duhen dorëzuar, gjithashtu pranë zyrave qëndrore të Partisë Socialiste Durrës. Bëhuni pjesë e garës duke plotësuar formularin më poshtë:…”
Në fakt, këtë pozicion e mbante prej 2016-s, Justina Shkira, një e re nga Durrësi dhe e diplomuar në profilin Financë-Bankë. Në një kohë që mandati i Shkirës nuk kishte përfunduar, gazeta “Bulevard” kontaktoi kryetaren de juro të FRES Durrës, e cila ka argumentuar qëndrimin e saj lidhur me këtë situatë.
Shkira, me tone të ashpra ka akuzuar kupolën drejtuese të Partisë Socialiste në Durrës, si një tufë maskarenjsh që kanë marrë peng këtë parti, pa ju hapur rrugë të rinjve me ambicie dhe dëshira për të ardhmen.
Reagimi i plotë i Justina Shkirës
“Përshëndetje miq, Që kur u futa në politikë e dija se nuk do të qëndroja gjatë brenda saj. Jo se kisha ndonjë problem me ‘lojën’ politike që luhet brenda partive në Shqipëri, por sepse e dija qe une Justina Shkira nuk do të bëja dot kurrë kompromise me veten, të vërtetën dhe karakterin tim. Sot, me sollën rastësisht në ëhatsapp njoftimin se paskan hapur në Durrës konkursin për Kryetare FRES në Durrës. Gjë për të cilën unë, Kryetarja reale e FRES Durrës, e zgjedhur me 3-fishin e votave nga kundershtari i dytë, nuk dija absolutisht asgj!
Kërkova llogari siç do të bënte çdokush i arsyeshëm në botë. M’u tha se puna ime nuk është gjykuar e mjaftueshme nga partia dhe se unë nuk jam treguar plotësisht e aftë për të menaxhuar FRES Durrës. U ndjeva e fyer dhe mbi të gjitha e lënduar. Sepse kushdo që unë kam pasur afër në këto 2 vjet e dinë shumë mirë se si qëndron e vërteta. Dhe ndoshta tani ka ardhur koha që të vërtetën time ta marr vesh i gjithë Durrësi. Dhe të jenë më pas durrsakët që të gjykojnë nëse “unë jam treguar e paaftë” apo diçka tjetër nuk ka shkuar siç duhet.
Historia fillon menjëherë pasi fitova zgjedhjet në Dhjetor të vitit 2016.
Kryetari i Partisë me ftoi në zyrë dhe me tone barbare me kërcënonte, mua një vajzë 20 vjeçare, që fundja po bëja një punë vullnetare, se nëse do të ulesha në kafe me filanin dhe fistëkun, apo nëse do të fusja në grupin tim të punës filanin ose fistëkun, do ta kisha “derën e mbyllur kudo në parti”. Qasja prej injoranti neo-komunist, duhet ta pranoj se më futi frikën dhe për pak sa nuk u tërhoqa krejtësisht nga e gjithë gjëja. Por, për hir të faktit se në jetë nuk duhet të tërhiqesh kurrë përballë vështirësive, vendosa të qëndroj!
Një muaj më pas, ndërkohë që çdo ditë kishte sherre, të bërtitura dhe kërcënime me Kryetarin në fjalë, konfrontimi bëhej gjithnjë e më i madh.
Dhuna psikologjike e tmerrshme dhe terrori social kishte arritur kulmin. Seriozisht, po shkarkoheshin njerëz nga partia dhe po kërcënoheshin njerëz për t’u hequr nga puna sepse disa çuna dhe goca me të cilët shoqërohesha unë nuk i pëlqenin kryetarit të partisë?!
Dhe kush ishin këta njerëz? Njerëz që nuk i rrinin në rresht këtij dava kryetari. Njerëz që nuk pranonin që vota “të merrej me zor”, që partia të shërbente si një kamuflazh për veprimtari… le të themi “të tjera”, që socialistët e vërtetë të qëndronin pa punë, ndërkohë që kushërinjtë apo shoqëria e këtij dava kryetari kapnin vende drejtuese, që strukturat e partisë nëpër mbledhje të ngushta ta quanin bazën “gomerë punë” ose “këta budallenjtë që na votojnë ne”. Ja pra, këta ishin njerëzit e mi. Njerëz të guximshëm që ja përplasnin surratin (atij dava surrati) këto gjëra. Dhe që më pas izoloheshin, injoroheshin apo sulmoheshin sepse nuk ishin “në linjë” me kryetarin e partisë. Mortja!
Edhe mua si pasojë m’u mbyllën vërtetë të gjitha dyert. Asnjë financim! Tentativa për të blerë (si dyqanxhinj të rëndomtë) ndonjë njeri afër meje që e përdornin më pas për të më sabotuar. Mbledhje me kordinatorët e partisë ku i kërkohej shprehimisht që të mos më ndihmonin me njerëz sepse unë nuk isha “e tyrja” (?!). Terrorizim i vazhdueshëm i njerezve rreth meje deri në kërcënim nëse uleshin në kafe me mua. Ja pra, unë u gjykova “e paaftë” nga partia për punën time. Cilën punë?! Nuk kam bërë asnjë event? Kam bërë shumë herë e më tepër si një vajzë pa asnjë lloj përkrahje dhe me dyer të mbyllura. Jam bere copash dhe nuk u terhoqa pasi e doja shume kete gje.
Cfare njerezish te terhiqja kur ju i kercenonit te gjithe? Me kerkuat te bej nje grup profesionistesh intelektual dhe lista qe me vut perpara perbehej nga te rinje “intelektual” qe kishin te gjithe “biografin e paster” dhe ishin shumica punonjes te Bashkise. Ja pra te nderuar miq. Sepse cdo gje qe do te beja une do te konsolidonte edhe me shume pushtetin e ketyre tiraneve injorant. Se fundemi, dua ti kerkoje falje te gjithe socialisteve te ndershem (te cilet jane shumica!). Atyre socialisteve te cilet nga kreret e tyre quhen “gomer pune”. Qe sot jane pa pune, te varfer, te vetmuar dhe te braktisur. Ju jeni forca e vertete dhe shpirti i Partise Socialiste. Ju duhet te merrni fatet e juaja ne dore dhe te refuzoni kultin e Njeshit. Boll ndenjet te shtypur “nen thundren e perdhunes” si nje zbukurim i disa maskarenjve te cilet nuk i meritoni as ju dhe as qyteti i Durresit. Me falni edhe ju o miqte e mi qe ndoshta ju zhgenjeva shume, por bera te pamunduren te mundur. Ky nuk eshte fundi yne… por fundi i tyre … sado te forte te duken tani”!
“Bulevard”
