Nga Rigel Seliman
Ish-kryeministri Sali Berisha i shpallur “non-grata” nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Britania e Madhe, ka treguar një pamje të tijën autoritare duke sulmuar dhe kërcënuar gazetarët që raportojnë mbi hetimet për korrupsionin e tij, sidomos në lidhje me dosjen “Partizani”, ku asi së bashku me dhëndrin e tij, Jamarbër Malltezi po hetohen nga Prokuroria Speciale (SPAK). Këto veprime janë një shprehje e frikës dhe një përpjekje për të mbuluar realitetin e tij të errët.
Së pari, sulmet ndaj gazetarëve tregojnë se si frika nga ndëshkimi dhe humbja e pushtetit mund ta çojnë një lider politik në skenarë ekstreme. Berisha, duke u përballur me akuza të rënda, zgjodhi të sulmojë ata që përpiqen të zbulojnë të vërtetat. Kjo sjellje është mjerane dhe tregon se ai ka më shumë frikë nga transparenca sesa nga akuzat që po përballet.
Së dyti, sulmet e tij ndaj mediave janë një shkelje e hapur e lirisë së shprehjes. Gazetarët luajnë një rol kritik në mbajtjen e pushtetarëve përgjegjës dhe në informimin e publikut. Kërcënimet ndaj tyre janë një tentativë për të frikësuar jo vetëm ata, por edhe çdo individ tjetër që mendon të flasë. Kjo sjell një klimë të pasigurisë dhe censurës, duke minuar demokracinë dhe transparencën.
Për më tepër, këto veprime janë një përpjekje për të devijuar vëmendjen nga skandali në fjalë. Berisha kërkon të shndërrojë debatin në një betejë personale, duke e bërë veten viktimë të mediave, ndërkohë që e vërteta është se ai është agresori. Kjo strategji e njohur e politikanëve autoritarë për të zhvendosur përgjegjësinë është një taktikë e ulët që duhet denoncuar.
Në këtë kontekst, është e domosdoshme që shoqëria civile, organizatat për mbrojtjen e gazetarisë dhe institucionet ndërkombëtare të reagojnë me forcë. Gazetarët duhet të ndihen të mbrojtur dhe të motivuar për të vazhduar punën e tyre të rëndësishme, pa pasur frikë nga pasojat. Vetëm nëpërmjet mbështetjes së fortë mund të sigurojmë një ambient ku liria e shprehjes është e garantuar.
Në përfundim, sulmet e Berishës ndaj gazetarëve janë një shenjë e frikës dhe autoritarizmit të tij. Këto veprime kërkojnë një përgjigje të vendosur nga shoqëria për të mbrojtur lirinë e mediave dhe për të siguruar që zëri i së vërtetës të mbetet i pakundërshtueshëm. Në një demokraci të shëndetshme, askush nuk duhet të frikësohet për të raportuar realitetin.
