Presidenti sirian Bashar al-Assad , i cili sipas një organizate joqeveritare është larguar sot nga vendi, sundoi Sirinë për një çerek shekulli me një grusht të hekurt, duke e mbytur në gjak një kryengritje që u kthye në një luftë civile, një nga më të përgjakshmet.
Me profesion mjek okulist ai arriti majat e pushtetit shtetëror në moshën 34-vjeçare, në vitin 2000, me vdekjen e babait të tij, Hafez al-Assad, të cilin e pasoi.
Në vitin 2011, ai u përball me Pranverën Arabe në vendin e tij, një seri protestash pro-demokratike që shpejt u shndërruan në një luftë të përgjakshme civile që përfshin forca të ndryshme xhihadiste, duke përfshirë grupin e Shtetit Islamik.
Ai arriti të qëndrojë në pushtet me mbështetjen masive të Rusisë, Iranit dhe Hezbollahut libanez.
Duke u kujdesur për pamjen e tij, ai preferon kostumet e qepur mirë dhe një kravatë të errët sesa uniforma ushtarake si drejtues, por demonstron një vullnet për të ruajtur pushtetin me çdo kusht.
Një gazetar që u takua me Bashar al-Assad-in në disa raste para dhe pas fillimit të kryengritjes siriane në vitin 2011, e përshkruan atë si një “personalitet unik dhe kompleks”.
“Sa herë e takoja ishte i qetë, edhe në momentet më kritike dhe më të vështira të luftës”, thotë gazetari, i cili foli në kushtet e anonimatit.
“Ai ka saktësisht karakteristikat e babait të tij ,” shton ai, Hafez al-Assad, i cili sundoi Sirinë për 30 vjet me një dorë të hekurt.
Si ndryshoi rrënjësisht jeta e tij me vdekjen e babait dhe të vëllait
I lindur më 11 shtator 1965, Bashar, djali i dytë i Hafez al-Assad, nuk ishte i destinuar të bëhej president, por jeta e tij ndryshoi në mënyrë dramatike kur vëllai i tij më i madh, Bassel, i cili do të pasonte të atin, u vra në një aksident me makinë. në vitin 1994.
Më pas iu desh të braktiste studimet në Londër, ku takoi gruan e tij, Asma, një sunite siriano-britanike, me të cilën pati tre fëmijë.
I quajtur “Trëndafili i Shkretëtirës” nga revista Vogue para rebelimit, gruaja e tij më vonë do të krahasohej me Marie-Antoinette.
Pas vdekjes së babait të tij në vitin 2000, Bashar u bë president me referendum, pa kundërshtarë.
Në inaugurimin e tij në moshën 34-vjeçare, ai mishëroi për shumë sirianë, të cilët kanë bërë thirrje për më shumë liri, imazhin e një reformatori që mund t’i jepte fund viteve të shtypjes dhe të krijonte një ekonomi më liberale në një vend ku kontrolli shtetëror ka qenë mbytës.
Në fillim të presidencës së tij, Assad u pa në publik në timonin e makinës së tij ose duke darkuar në restorante tete-a-tete me gruan e tij. Ai gjithashtu lehtësoi disa nga kufizimet që kishte vendosur babai i tij.
Por imazhi i reformatorit u shpërbë shumë shpejt, me arrestimet dhe burgosjet e intelektualëve, mësuesve apo anëtarëve të tjerë të lëvizjes reformuese, pas një “Pranvere të Damaskut”.
Kur Pranvera Arabe mbërriti në Siri në mars 2011, protestat paqësore kërkuan ndryshim.
Assad, i cili është edhe kreu i ushtrisë, më pas kreu një goditje brutale, e cila u pasua shpejt nga një luftë civile.
500,000 njerëz vdiqën, por ai qëndroi në këmbë
Gjatë luftës, e cila mori jetën e më shumë se 500,000 njerëzve dhe zhvendosi gjysmën e popullsisë, Assad gjithmonë qëndroi në këmbë.
Falë mbështetjes së sponsorëve të tij iranianë dhe rusë, ai arriti të rimarrë dy të tretat e territorit. Ai gjithashtu arriti të “monopolizojë vendimmarrjen dhe të ketë mbështetjen e plotë të ushtrisë”, shpjegon një studiues në Damask.
Edhe në kulmin e luftës civile, ai mbetet i palëkundur, i bindur për aftësinë e tij për të shtypur një kryengritje, të cilën e denoncon si “terroriste” dhe produkt të “një komploti” të kurdisur nga vendet armike për ta rrëzuar atë.
I braktisur nga aleatët e tij rusë dhe iranianë, të cilët edhe vetë ishin shumë të dobësuar, ai u detyrua, sipas Observatorit Sirian për të Drejtat e Njeriut, të largohej nga vendi sot, njëmbëdhjetë ditë pas një sulmi rrufe të nisur më 27 nëntor nga rebelët, të cilit forcat e tij nuk i bënë thuajse asnjë rezistencë.
Ndër simbolet më të fuqishme të rënies së Damaskut është çlirimi i burgut të zymtë Sendaya, ku mijëra kundërshtarë të dinastisë al-Assad ishin burgosur, torturuar dhe vrarë.
