Sot (dje), në ditën e të rënëve të kombit, jemi këtu për të nderuar njeriun, që pas gjysmë shekulli shtypje të egër dhe errësire, tjetërsimi, poshtërimi dhe mjerimi, solli tek shqiptarët ditën e gjenezës të lirive të tyre të dënuara me Kushtetutë. Nderojmë Azem Hajdarin, që në dhjetor të vitit ‘90, do të ngrihej si anteu për t’i bërë shqiptarët të lirë e së bashku me shoqet dhe shokët e tij studentë do të zhvillonin ato ditë dhjetori betejën më të fuqishme, më legjendare, më paqësore të shqiptarëve për liri.
Azemi dhe Besim Cerja ranë si dy vëllezër këtu para selisë së PD, të ekzekutuar nga pushteti që Azemi përmbysi me revolucionin e tij demokratik, por vepra e Azem Hajdarit bëhet gjithnjë e më madhështore. Vepra e tij dhe e bashkëpunëtorëve e studentëve të tjerë, nga të gjitha ngjarjet që shqiptarët përjetuan në 25 vitet e fundit, ajo është dita ku e kanë origjinën arritjet e kombit shqiptar këto 25 vite. Edvin Kristaq Rama, pikërisht në këtë moment historik, në këtë 25-vjetor ka filluar flirtin me vrasësit që dergjen në burgje apo që ai nxori me dokumente falso jashtë tyre. Dhe unë dua t’i them këtu se kjo tregon se ti edhe në gjumë dhe në ëndërr ke frikë dhe tmerr nga Azem Hajdari dhe e vërteta është që ke një mijë arsye për të patur frikë, pasi Azemi është burim i pashtershëm frymëzimi për të të rezervuar ty neobllokmen, nga rinia shqiptare, fatin që ai iu rezervoi me rininë shqiptare etërve tuaj barbarë e mizorë.
I përjetshëm kujtimi i Azem Hajdarit, i përjetshëm kujtimi i të rënëve të kombit tonë, i përjetshëm kujtimi i Besim Ceres që ra si vëlla me Azem Hajdarin këtu në këtë vend.
