Kreu i diplomacisë evropiane pohon, në një rubrikë në “Obs”, se tundimet për t’u pajtuar me Rusinë janë po aq të gabuara sot sa ishin në fillim të pushtimit në 2022
Viti 2024 filloi me një dush dronësh dhe raketash ruse që binin mbi Ukrainën. Dy vjet më parë, në ditët e para të 2022, vizitova Donbass dhe Kiev.
Rusia kishte grumbulluar më shumë se 100 mijë trupa në kufijtë e Ukrainës dhe daullet e luftës tashmë po kumbonin.
Në atë kohë, Vladimir Putin po vinte bast se Ukraina nuk mund t’i rezistonte një sulmi rus dhe se ndarjet e brendshme dhe varësia energjetike do të pengonin BE-në [Bashkimin Evropian] që t’i vinte në ndihmë. Ai ishte përgatitur për një luftë që do të zgjaste vetëm disa ditë. Shumë evropianë ishin afër të mendonin të njëjtën gjë.
Megjithatë, gjërat dolën shumë ndryshe. Putini nuk mund ta imagjinonte se dy vjet më vonë Ukraina do të rezistonte ende.
Forcat e armatosura të Ukrainës fituan Betejën e Kievit, Betejën e Khersonit, çliruan më shumë se gjysmën e territorit të pushtuar nga Rusia, thyen bllokadën e porteve të Detit të Zi dhe e detyruan Rusinë të tërhiqte pjesën më të madhe të flotës së saj nga Krimea e pushtuar.
Megjithatë, kundërofensiva e Ukrainës verën e kaluar nuk dha rezultatet e pritura dhe agresorët rusë po mbajnë presion mbi Ukrainën, veçanërisht duke vazhduar bombardimet e tyre intensive.
Në vitin 2023, Rusia nuk ka bërë pothuajse asnjë përparim në fushën e betejës, por Putini është ende gati të dërgojë qindra mijëra të rinj rusë të vdesin për të pushtuar Kievin. Ushtria e tij dhe populli i tij po vuajnë, por ai nuk di se si të kthehet.
Viti 2024 filloi me një dush dronësh dhe raketash ruse që binin mbi Ukrainën. Dy vjet më parë, në ditët e para të 2022, vizitova Donbass dhe Kiev. Rusia kishte grumbulluar më shumë se 100,000 trupa në kufijtë e Ukrainës dhe daullet e luftës tashmë po kumbonin.
Në atë kohë, Vladimir Putin po vinte bast se Ukraina nuk mund t’i rezistonte një sulmi rus dhe se ndarjet e brendshme dhe varësia energjetike do të pengonin BE-në [Bashkimin Evropian] që t’i vinte në ndihmë. Ai ishte përgatitur për një luftë që do të zgjaste vetëm disa ditë.
Shumë evropianë ishin afër të mendonin të njëjtën gjë. Megjithatë, gjërat dolën shumë ndryshe. Putini nuk mund ta imagjinonte se dy vjet më vonë Ukraina do të rezistonte ende.
Lufta në Ukrainë: raporti ynë special
Forcat e armatosura të Ukrainës fituan Betejën e Kievit, Betejën e Khersonit, çliruan më shumë se gjysmën e territorit të pushtuar nga Rusia, thyen bllokadën e porteve të Detit të Zi dhe e detyruan Rusinë të tërhiqte pjesën më të madhe të flotës së saj nga Krimea e pushtuar.
Megjithatë, kundërofensiva e Ukrainës verën e kaluar nuk dha rezultatet e pritura dhe agresorët rusë po mbajnë presion mbi Ukrainën, veçanërisht duke vazhduar bombardimet e tyre intensive.
Në vitin 2023, Rusia nuk ka bërë pothuajse asnjë përparim në fushën e betejës, por Putini është ende gati të dërgojë qindra mijëra të rinj rusë të vdesin për të pushtuar Kievin. Ushtria e tij dhe populli i tij po vuajnë, por ai nuk di se si të kthehet.
Si rezultat, ne dëgjojmë përsëri se Ukraina nuk mund të fitojë dhe se mbështetja perëndimore nuk do të qëndrojë. Dhe përsëri, tundimet e pajtimit rishfaqen. Këto ide ishin të gabuara në vitin 2022 dhe mbeten të gabuara edhe sot. Ne nuk duhet t’i lëmë ata të formojnë politikën tonë ndaj Ukrainës.
“Kushtet” e Putinit? Kapitullimi
Siç tha Sam Greene, një ekspert i Rusisë në King’s College në Londër, “Putini mund të dëshirojë negociata, por ai nuk dëshiron të negociojë.” Vetë Putini thotë se dëshiron “t’i japë fund këtij konflikti sa më shpejt të jetë e mundur, por vetëm në kushtet e tija.
“Kushtet e tij? Ai flet për “denazifikim”, “çmilitarizim”, “çmontim”. Tre fjalë që nënkuptojnë vetëm një gjë: kapitullim.
Ai tashmë në shumë raste ka treguar se asnjëherë nuk negocion me mirëbesim dhe se nuk i respekton marrëveshjet e arritura. Dhe sot, më pak se një vit para zgjedhjeve amerikane, të cilat ai beson se mund të favorizojnë ambiciet e tij imperialiste, kush mund të besojë seriozisht se Vladimir Putin po kërkon një kompromis?
Putin gaboi plotësisht dy vjet më parë. Ai kishte gabuar për aftësitë e ushtrisë së tij. Ai kishte gabuar për rezistencën e ukrainasve. Ai kishte gabuar për unitetin evropian.
Ai e kishte gabim për forcën e lidhjes transatlantike. Ne duhet t’i tregojmë atij se ai e ka gabim përsëri.
Në vend që të kërkojmë pajtim, duhet të kujtojmë mësimet që kemi nxjerrë që nga viti 2022, të shmangim përsëritjen e gabimeve që kemi bërë dhe të dyfishojmë përpjekjet tona në fushat ku kemi shënuar suksese.
BE-ja dhe Shtetet Anëtare të saj kanë ofruar mbështetje të paprecedentë ekonomike, humanitare dhe ushtarake për Ukrainën, veçanërisht duke dorëzuar pothuajse 30 miliardë euro armë dhe municione dhe duke trajnuar rreth 40 mijë ushtarë ukrainas në tokën e BE-së.
Lufta forcoi gjithashtu unitetin transatlantik dhe sanksionet tona, të forcuara gradualisht për të parandaluar anashkalimin e tyre, dobësuan makinën luftarake të Rusisë.
Bëni atë që duhet për fitoren e Ukrainës
Megjithatë, ne shpesh kemi qenë shumë të ngadaltë për t’i siguruar Ukrainës armë thelbësore, shpesh duke vendosur të veprojmë vetëm kur Rusia kërcënoi të fitonte dorën e parë. Ky hezitim ka kushtuar shumë jetë. Ne duhet ta zhvendosim paradigmën nga mbështetja e Ukrainës “për aq kohë sa duhet” në angazhimin për të bërë “çfarëdo që duhet” që Ukraina të fitojë.
Ne duhet t’i ofrojmë Ukrainës mjetet e nevojshme për të çliruar territorin e saj, duke përfshirë raketa me rreze të gjatë dhe sisteme të tjera të avancuara të armëve. Ne gjithashtu duhet të forcojmë mbrojtjen ajrore të Ukrainës.
Rusia ka rritur fushatën e saj kundër infrastrukturës civile dhe raketat anti-ajrore janë çelësi për shpëtimin e jetëve dhe parandalimin e sulmeve, siç është bombardimi i fundit i një klinike për fëmijë në Kharkiv.
Kjo duhet të shkojë paralelisht me një rilindje të industrisë evropiane të mbrojtjes. Lufta në Ukrainë ka zbuluar se sa larg është kjo industri nga të qenit gati për të përballuar sfidat me të cilat përballemi. Pjesa më e madhe e ndihmës ushtarake të BE-së për Ukrainën erdhi nga rezervat ekzistuese.
Rimbushja e këtyre rezervave ndërkohë që i siguron Ukrainës më shumë armë dhe municione është një sfidë e frikshme për një industri të mbrojtjes të reduktuar në kapacitetin e prodhimit në kohë paqeje.
Edhe pse shpenzimet tona të mbrojtjes janë rritur tashmë me 40% nga pika më e ulët historike e vitit 2014, ky ndryshim i trendit nuk është ende mjaft i shpejtë. Ne duhet të shtojmë përpjekjet tona për të fituar këtë garë me kohën me Rusinë e Putinit.
Ne nuk mund të lejojmë që ai të mbizotërojë. Siguria jonë është në rrezik. Nëse strategjia e Putinit rezulton e suksesshme, ajo do të inkurajonte Rusinë dhe autokracitë e tjera për të ndjekur qëllimet e tyre imperialiste.
Ne duhet me çdo kusht të parandalojmë ardhjen e një bote ku Trump mund të ketë të drejtë, ku vendet e fuqishme ndryshojnë kufijtë sipas dëshirës së tyre dhe ku të dobëtit janë pre e të fortëve. Lejimi i një skenari të tillë do të hidhte një hije dramatike mbi të ardhmen tonë për dekadat e ardhshme.
Fitorja e Ukrainës përballë agresionit rus është garancia më e mirë e sigurisë për Evropën. Një Rusi që ka mësuar të qëndrojë brenda kufijve të saj do të ulë presionin ndaj fqinjëve të saj, do të zbusë rrugën e Ukrainës drejt anëtarësimit në BE dhe do t’i mundësojë Evropës dhe botës që të tërheqin vëmendjen e tyre në shumë sfida të tjera që duhen zgjidhur.
Me ndihmën tonë, Ukraina mund t’i kthejë ambiciet perandorake të Rusisë në koshin e plehrave të historisë. Kjo është ajo që duhet të udhëheqë veprimet dhe mendimet tona.
