Nga Stefano Massini, La Repubblica
Bari është prerë në mënyrë të përkryer në kopshtet e përparme këtu në Wareham Place.
Jemi në Jamaica Estates, një labirint rrugësh të rrethuara nga gjelbërimi, ku Queens ndoshta ofron më të mirën nga vetja, mes vilave me veranda dhe çati të pjerrëta në ballkone të stilit mesjetar.
Lagje e heshtur, pezull në një harmoni të rrallë, ku ketrat ndjekin njëri-tjetrin nëpër degë dhe është lajm nëse dikush lyen gardhin, duke përfshirë fqinjët, edhe nëse një kumarxhi kromatik prish humorin e klubit.
Pikërisht këtu fillon historia jonë, mes buzëqeshjeve të qeta dhe përzemërsisë vëllazërore të këtyre vilave paqësore, simpatike, shpesh me fasadën “gjysmë të drunjtë” tipike të Gjermanisë së kartolinave, aq larg e megjithatë aq afër kosheres kaotike të Manhatanit.
Është 14 qershor 1946 dhe Donald John Trump ka lindur në një nga këto shtëpi të stilit Hansel dhe Gretel.
Ai lëshon britmën e tij të parë teksa Republika Italiane po aq e porsalindur hedh hapat e parë dhe Lindja e Mesme fillon të drithërojë për shkak të protestës së papritur të popullit palestinez.
Po, si një princ përrallash, Donald vjen në mënyrë proverbiale në botë në mes të një përmbysjeje planetare që nuk ka asgjë nga përralla, por nga makthi, me rrënojat radioaktive të Hiroshimës që ende digjen si duhan.
Me gjyqin e Nurembergut në pritje të vendimit dhe njëfarë Juan Perón sapo të shpallur president të Argjentinës.
Por e gjithë kjo nuk e cenon festën në shtëpinë e Trump për trashëgimtarin e katërt, të paraprirë nga dy motra dhe djali i dytë pas Fred Jr., i lindur në vitin 1938 kur Adolf Hitleri dukej ende vetëm një problem për evropianët.
Njoftimi i ngjarjes së lumtur bëhet nga prindërit e tij, asnjë prej të cilëve nuk është amerikan i pastër.
Në venat e Mary Anne rridhte gjak skocez dhe në fakt mbiemri i saj ishte MacLeod, ndërsa Fred Trump u rrit në Big Apple, por duke dëgjuar për rrënjët gjermane, sepse “ne vijmë nga Rhineland, aty janë rrënjët tona, quheshim Drumpf dhe ishte babai im që erdhi këtu në Amerikë në fund të shekullit të XIX-të për të bërë kushedi se çfarë, dhe shkoi mirë për atë sepse ai filloi duke bërë supë dhe fasule për minatorët e arit në Klondike”.
Si u bashkuan një gjerman dhe një skoceze në New York?
Mrekullitë e këtij qyteti, në të cilin emigracioni nuk është përjashtim por rregull.
Në rastin e Drumpf-ve, të transformuar më vonë në Trump, e ashtuquajtura ëndrra amerikane ishte transliteruar në kuptimet më të bollshme: e pasuruar duke ushqyer ata që u hodhën në nxitimin e arit, gjyshi Trump kishte hapur një biznes të ri me gruan e tij, këtë herë për të pajisur masat jo me një tas me avull, por me një çati mbi kokë.
Po, shtëpi.
Trashëgimtari i një emigranti nga Kallstadt i mirëpritur në barkun e Mater Metropolis, Fredi i mirë ishte nisur jo pa një dozë të shëndetshme në misionin e formësimit të tij, metropolit dhe çfarë më mirë se dega e pasurive të paluajtshme.
Ai punoi shumë së bashku me nënën e tij dhe me shenjën Elizabeth Trump & son arriti të gdhend hapësirën e tij në treg, një rezultat më se i jashtëzakonshëm nëse marrim parasysh se Fredi ishte shkurtimi i Frederick, dhe ai mbeti një emigrant gjerman.
Nuk është mister që Shtetet e Bashkuara në fillim të shekullit nuk ishin saktësisht pajtuese me Deutschamerikaner, të akuzuar si infiltrues të rrezikshëm të atyre prusianëve të neveritshëm kundër të cilëve Washington-i mori anën e Luftës së Madhe.
Shkurtimisht, urrejtja ndaj Trump-it nuk fshihej fare, edhe fëmijët në shkollë ishin indoktrinuar kundër urdhrit teutonik dhe nuk është rastësi që në ‘18, në Illinois, një minator ishte fjalë për fjalë i linçuar nga turma e zemëruar vetëm sepse fliste me një theks gjermano-lindor.
E shihni ironinë e fatit?
Der kleine Donald lindi në vitin ‘46 me stigmën e të paturit gjak emigrant, ai vetë, i cili doli në dritë kur ende kishte shtetas gjermanë të mbyllur në Ellis Island për akuzën e nxituar se ishin pro-nazist.
Kështu, historia nis, me djalin e katërt të vogël në familjen Trump që bërtet në djepin e një shtëpie të stilit Tudor në Jamaica Estates, djali i një babai të shfrenuar, i cili prej disa vitesh u thotë njerëzve se është skandinav, vetëm për të shpëtuar pavarësisht nga ajo e kaluar e emigrantëve!
Fakti mbetet se krenaria e familjes ishte e gjitha në atë sfidë të luftuar dhe fituar nga gjyshërit dhe Fredi, një biznes imobiliar i themeluar nga emigrantët gjermanë, i cili brenda pak vitesh ishte tashmë në një pjesë të vogël në treg.
Me përjashtim të faktit se tani duhej të fillonin me vrap dhe të ngrinin avionin Elizabeth Trump & Son në vazhdën e një periudhe të pasluftës që hapi perspektivat për të ardhura zero, vetëm nëse do të kishin pasur këmbënguljen për të rinisur.
Donald rritet duke e mbajtur shikimin e fiksuar në atë shenjë, si një takim i paarritshëm dhe emocionues, derisa në moshën njëzet vjeçare, i regjistruar në Wharton për të studiuar Ekonomiks, ai merr lajmin një mëngjes se gjyshja Elizabeth i ka thënë lamtumirë kësaj bote.
Pikërisht aty godet koha e tij, pikërisht aty fillon lufta e tij me të gjitha qëllimet, çuditërisht paralelisht me atë të shumë bashkëmoshatarëve të tij të detyruar të largohen për në Vietnam.
Është viti 1966, Beach Boys këndojnë Good Vibrations dhe i riu ynë i talentuar ka mijëra kartëvizita të printuara me të shkruar “Donald J. Trump, zhvillues i pasurive të paluajtshme”.
Nga ajo kartëvizitë, në fakt, gjithçka ndryshoi.
Jo vetëm për të, por edhe për botën.
