Nga Fitim Zekthi
E majta, të majtët, komunistët, fashistët kurrë nuk kanë pasur kufizim në ndjekje të interesave të pushtetit, në ndjekje të qëllimeve të tyre politike. Ata kurrë nuk kanë pasur mëshirë apo dhembshuri, fisnikëri apo maturi. Historia e ka treguar, e tregon edhe sot, se si jo vetëm gjuha fyese, sharjet, kërcënimet, shpifjet, vulgariteti janë instrument i saj, por edhe se si jetët e njerëzve nuk kanë asfare vlerë përballë ndjekjes së pushtetit. Për ta pushteti është e shenjta e vetme. Edhe një mendimtar shumë i madh, një historian me peshë shumë të madhe i të majtës si Eric Hobsbaum arriti deri aty sa të thotë se në qoftë se do të realizohej komunizmi ia vlente të vriteshin edhe 100 milionë njerëz. Edhe një filozof shumë i rëndësishëm si Jean Paul Sartre i cili shkoi në Bashkimin Sovjetik dhe e pa vetë tmerrin e komunizmit kur u kthye në Francë e mohoi atë që pa dhe tha se komunizmi atje po ecte shumë mirë, se ai ishte një vend i begatë. Është në natyrën dhe në mënyrën se si e kupton njeriun dhe pushtetin e majta, komunistja, fashistja, kjo lloj sjelljeje. Per te majten ka njerez te pagabueshem, ka lidere te medhenj qe nuk gabojne kurre, madje vete populli, vullneti i pergjithshem eshte i pagabueshem. Per te majten disa njerez, armiqte e progresit, nuk kane dinjitet dhe respekt, duhen deri asgjesuar.
E djathta, konservatorja është, bash e kundërta. Për këtë gjë ajo ekziston, për këtë gjë ajo ka lindur si ide dhe si lëvizje politike që në krye të herës. Të djathtët besojnë se njeriu është një qenie e rrëzueshme, që bie në gjynah dhe gabim dhe që është i ngarkuar me ambicie, pasione dhe egoizëm. Të djathtët besojnë se njerëzit mund të bëhen diktatorë kryeneçë kur ata veprojnë në vende apo hapësira që nuk ka ndëshkim.
Të djathtët besojnë se qeniet e dobëta dhe të fundme gabojnë shpesh. Të djathtët besojnë se qëndrimet dhe bindjet e njerëzve janë shpesh justifikime të trurit për të mbrojtur dëshirat dhe prirjet irracionale. Kjo nuk e bën të vërtetën relative por kjo duhet të na shtyjë drejt vetë shqyrtimeve të thella dhe drejt dyshimeve të forta për çdo formë fanatizmi. Për të djathtët kushdo ka nevojë të mësojë dhe dija është diçka e thërrmuar dhe e përhapur në gjithë përvojën njerëzore. Njerëzit thjesht e mbledhin atë përmes të dëgjuarit dhe të komunikuarit. Për të djathtët shoqëria e drejtë është diçka që varet vetëm nga përpjekja morale e këtyre krijesave të dobëta dhe të fundme të cilat e trajtojnë, dhe duhet patjetër, njëri-tjetrin me respekt dhe me fisnikëri. Virtyte të tilla shpesh gjenden të rrënjosura në besimin në Zot dhe janë këto virtyte që i bëjnë familjet dhe komunitetet të jenë hapësira ku rritet qytetari i lirë. Për të djathtët respekti për krijesat më të larta të Zotit, siç është njeriu, respekti për dinjitetin e kujtdo është detyrim. Për të djathtën çdo qenie ka dinjitet, cilido qoftë ai, madje një arsye themelore për politikën është fakti se çdo jetë ka vlerë të barabartë (duke nisur nga më i dobëti) dhe çdo person ka dinjitetin e tij.
