Shpesh thuhet se puna shpërblehet, por shpesh nuk ndodh kështu. Të paktën, në futboll, ku elita përfundon duke u bërë një “Everest”, që vetëm një përqindje e vogël e arrin.
Për mesfushorin e Barcelonës, Fermin Lopez, ngjitja ka qenë një rrugë me pengesa të pafundme. Ndonjëherë dukej edhe si një utopi. Dhe kjo është pikërisht ajo që e bën lojtarin nga Huelva të shprehë më të mirën e tij sa herë që vesh fanellën e Barçës. Dy gola në dy ndeshjet e fundit, katër deri tani këtë vit… Jo keq për të.
A dhemb më shumë dëbimi në Sevilje, pasi erdhi në momentin më të mirë?
Po, sigurisht. Isha në një moment shumë të mirë. Por janë gjëra që ndodhin. Duhet të mësosh prej tyre dhe të vazhdosh të punosh. Nuk ka zgjidhje tjetër.
Që kur debutove në ekipin e parë nuk ke reshtur së pretenduari. Herë pas here keni përfituar nga mundësitë…
Kjo është ajo që kam bërë gjithë jetën time. Gjithmonë kam mbajtur një profil të ulët dhe gjithmonë më është dashur të shfajësohem. Mundohem të bëj punën time dhe, kur trajneri më jep minuta, përpiqem vetëm të ndihmoj skuadrën.
Çfarë do të thotë se është ajo që ke bërë gjatë gjithë jetës?
Epo… unë kam pasur një rrugë të ndryshme ose më të vështirë se të tjerët. Por ato momente dhe ai rrugëtim më kanë mësuar shumë gjëra, personalisht dhe profesionalisht. Falë gjithë kësaj, e vlerësoj shumë më tepër të qenit në ekipin e parë të Barçës, që ishte ëndrra ime. Dhe nuk do të ndalem kurrë së punuari për të vazhduar të jem këtu.
Ksavi besoi te ju, tani Flik gjithashtu. Kjo nuk është rastësi?
Nuk di çfarë të them. Jam një punëtor i palodhur, jam gjithmonë gati për ekipin dhe të gjithë trajnerët më kanë ndihmuar, më ndihmojnë dhe më japin besim. Unë u jam shumë mirënjohës atyre.
