Gazetari Rigels Seliman ka zbuluar se nëna e tij vuan nga sëmundja tinëzare dhe e pashërueshme e Sklerozës Bulbare. Z. Seliman ka shkruar një letër mjaft emocionuese, teksa ndan përvojën e tij të hidhur me sëmundjen e nënës së tij.
Ja letra (rrëfimi) e gazetarit Rigels Seliman
Nënë, dritë e jetës sime, nuk ka fjalë që mund t’i përshkruajë ndjenjat që kam për ty. Ti, që gjithmonë ke qenë baza ime, fuqia ime, dhe shpirti im i udhëhequr. Por, kur lajmi i sëmundjes erdhi, u përballa me një zjarr që më digjej brenda. Ndjeva një gjëmim të thellë në zemrën time, si një tufë druri që shkëputet prej rrënjës së tij.
Më parë, ti ishe një imazh i përjetshëm i forcës dhe guximit për mua. Por tani, teksa të shoh të rrethuar nga këto mure të sëmundjes, ndjeva një trishtim që nuk më lëshonte dot. Nëna ime e dashur, e mbuluar nga hija e sëmundjes, po me shkrihet zemra. Unë, djali yt, që gjithmonë kam dashur të të shfaq fuqinë dhe guximin tim, tani po ndihem i pafuqishëm dhe i vetmuar në ballafaqimin me këtë realitet të tmerrshëm, sikundër është diagonstifikimi jot para dy vjetësh me sëmundjen tiznare të Sklerozës Bulbare e njohur ndryshe si Skleroza Laterale Amiotrofike (ALS).
Nënë e dashur, ditët kalojnë ngadalë, të ngarkuara me ankth dhe frikë për të ardhmen tënde. Nga i madhi te i vogli, të gjithë ne jemi të tronditur dhe të përplasur nga kjo hije e errët e sëmundjes. Por në këtë errësirë të thellë, një ndjenjë e thellë e dashurisë dhe detyrimit më mbanin në këmbë. Është si një zjarr që nuk mund të shuaj dot betejën që kemi nisur me këtë sëmundje të pashërueshme, ndjenja e përkushtimit të pafundëm për ty, për nënën time të sëmurë do jenë gjithmonë dhe ne jemi këtu për të të qëndruar afër.
Si djali më i madh, ndjeva një detyrim të pazakontë ndaj teje. Dëshira për të të kujdesur dhe mbrojtur është si një flakë që nuk mund të shuajë dot vullnetin që kemi për të të qëndruar krah. Përpjekjet e mia për të të sjellë kënaqësi dhe qetësi në mes të kësaj tërbimi, janë si një thirrje për të qenë një mbështetje e fortë për ty.
Por edhe në këtë errësirë të thellë, nuk harrova kurrë për të folur me Zotin. Kush do të na mësonte më mirë sesa Ai për të gjitha vuajtjet dhe dhimbjet që kishim përjetuar? Kush do të kuptonte më mirë sesa Ai, nevojën tonë për dritë dhe shpëtim?
Nënë e dashur, edhe pse ditët na rezervojnë ankth dhe vuajtje, shpresoj dhe uroj që t’i ta fitosh këtë betejë kundër Sklerozës Bulbare. Kështu që së bashku, me zemër të përkushtuar dhe duar të lidhura, do të përpiqemi t’ju mbështesim nënë përballë hijes të errët të sëmundjes.
Dhe pavarësisht sfidave të mëdha që na presin, ne besojmë se në fund të tunelit të errët të sëmundjes, do të gjendet një shkëlqim i pashembullt, drita e shëndetit dhe lumturisë. Dhe për ty, nënë, do të vazhdojmë të luftojmë deri në fund të ditës dhe natës, me dashurinë tonë të pafundmë dhe besimin tonë në fuqinë e një dashurie hyjnore.
Mos harro Nëna ime, që jeni një shembull i pakrahasueshëm i forcës dhe dashurisë, që edhe pse po përballeni me një sfidë të padukshme, sikundër është sklerozën bulbare, edhe përkundër vështirësive të pafundme që sëmundja ju ka sjellë, ju asnjëherë nuk lejoni që dhimbja të përmbysë frymën dhe guximin tuaj. Të dua pafundësisht nënë!
Shënim: Skleroza laterale amiotrofike, ose ALS është një sëmundje kronike e sistemit nervor qëndror, që përparon në mënyrë graduale. Ajo shkaktohet nga dëmtimi i neuroneve motore (qelizave nervore të lidhura me lëvizjen) të palcës kurrizore dhe të asaj pjese të sistemit nervor që është përgjegjëse për kontrollin e lëvizjeve të muskujve të skeletit. SAA përfaqëson një sëmundje të rëndë, për shërimin e të cilës nuk disponohet ende ndonjë trajtim efikas. Jetëgjatësia mesatare e pacientëve nga momenti i diagnostikimit arrin 3-4 vjet).
