“Këto pasuri prej një kohe të gjatë ndodhen nën sekuestro, në pritje të…” / Zbulohet dokumenti i rrallë i vitit 1947, si konfiskoheshin pronat dhe pasuritë e “armiqve të popullit”?

Ku përfundonin pasuritë që iu konfiskoheshin të etiketuarve si “armiq të popullit” dhe “kriminelë lufte”? Kush i administronte? Ç’pjesë iu lihej familjarëve të tyre dhe si veprohej me dosjet e këtyre konfiskimeve? Një varg dokumentesh të periudhës janar-mars 1947, dëshmojnë se kjo histori kishte shumë anë të errëta. Dhe nuk flitet këtu për ligjshmërinë e këtij akti që merrej thjeshtë dhe vetëm për arsye politike (pjesa dërrmuese, ishin kundërshtarë të regjimit komunist).

 

Edhe pse kishin kaluar më shumë se dy vjet dhe ishin mbyllur pjesa dërrmuese e gjyqeve politike, regjimi komunist nuk kishte hedhur ende hapa seriozë, për regjistrimin e këtyre pasurive, shtetëzimin e tyre dhe administrimin e rregullt të kësaj pasurie. Komisionet lokale të ngritura që në vitin 1945 për konfiskimet, nuk funksiononin në rregull dhe një pjesa e mirë e pasurive nën sekuestro, ishte dëmtuar apo zhdukur.

Në një shkresë të 18 janarit 1947, Ministria e Financave vë në dukje se; “administrimi i kësaj pasunije ndën sekuestro, sjell ndërlikime të mbëdha dhe i ka çelur nji punë tepër të madhe Seksioneve Financiare periferike, të cilët detyrohen t’administrojnë dhe të mbajnë llogari individuale për secilin person. Për pos kësaj, mos sistemimi definitiv i kësaj pasunije, ka pasur si pasojë damtimin dhe çdukjen e nji pjese të konsiderueshme të saj”.

Për këtë arsye kjo ministri, kishte nxjerrë një qarkore për pjesën dërrmuese të prefekturave të Shqipërisë, ku parashtronte në 13 pika, se si duhej të administrohej kjo pasuri, që ju ishte marrë kundërshtarëve të regjimit.

Qarkorja pasohet me një varg shkresash të tjera, deri në mars të vitit 1947, duke dëshmuar forcimin e këtij aksioni shtetëror, për të zbardhur e regjistruar e njëkohësisht për të përligjur një prej grabitjeve më të paprecedenta të pronës private, në historinë e vendit.