Nga Edison Ypi
Komunisti është gjallesa më e degjeneruar, më e ndyrë dhe më e pështirë në fytyrë të dheut. Komunisti nuk është njeri. Komunisti është shtazë, kafshë, skuth, krimb, gjarpër, gaforre, skile, derr, çakall, zvarranik, zhapik, iriq, zhabë, kukumjaçkë. Komunisti është llapaqeni më i neveritshëm. Komunisti është dembeli dhe paraziti më i pafytyrë. Komunisti është hajduti më i pa skrupull. Komunisti është hipokriti më i gërrditshëm. Komunisti është i pabesi më i rrezikshëm. Komunisti është hileqari dhe dredharaku më i qelbët. Komunisti është vrasës i lindur. Komunisti është një frikacak i pashok. Komunisti nuk ka asnjë ndjenjë, asnjë ndjeshmëri, asnjë dashuri, asnjë dhemshuri, për asnjë dhe për asgjë. Komunisti është i pa Fe’, i paatdhe’, i pavatër, i pamoralshëm. Komunisti i spiunon dhe i vret të gjithë, nënën, babain, motrën, vëllain, nipin, mbesën, kushuririn, gjyshin, stërgjyshin, të gjallë, të vdekur, madje komunisti spiunon edhe veten e vet. Komunisti është mishërimi i të të gjitha çrregullimeve, deformimeve, patologjive; psiqike, psikologjike, sociale, qytetare, kulturore, intelektuale, antropologjike. Komunistin Zoti nuk e ka krijuar për asgjë tjetër veçse si shëmbëlltyrë, si model, me ja tregu njerëzve normalë si nuk duhet të jenë. Komunisti është edhe shumë më i skëterrshëm e i beterrshëm se kaq. Por është e pamundur t’ja numurosh të gjitha komunistit. Ta cilësosh, ta mallkosh, ta shash dhe ta pështysh komunistin si e meriton, duhet të kesh ngrënë një Myzeqe me bukë, një Kosovë me groshë, një Tomorr me djathë, një Kinë me oriz, një Kubë me sheqer, dhe të pish një Erzen me raki, një Drin me birrë, një Vjosë me verë, një oqean me ujë.
