Me kërcënimet në rritje brenda dhe jashtë kufijve të BE-së dhe me Gjermaninë në ‘paralizë’ , gjëja e fundit që i duhej Evropës ishte trazirat e reja që do të rrethonin fuqinë tjetër të saj të madhe.
Megjithatë, kjo është pikërisht ajo që Franca po përballet, me një votë mosbesimi që pritet sot që mund të rrëzojë qeverinë.
Administrata e pakicës e mbledhur nga kryeministri Michel Barnier vetëm tre muaj më parë filloi të lëkundet keq të hënën, pasi ai shkaktoi një mekanizëm të jashtëzakonshëm kushtetues për të detyruar një buxhet shtrëngues.
Që Barnier të mbijetojë, liderja e opozitës së ekstremit të djathtë, Marine Le Pen dhe deputetët e saj të Tubimit Kombëtar do të duhet të abstenojnë në votimin e sotëm për një mocion mosbesimi të paraqitur nga partitë e majta. Por Le Pen ka thënë se ajo është e gatshme të ndihmojë të majtën për të larguar Barnier.
Buxheti shtrëngues, i cili përfshin reforma thellësisht jopopullore të sigurimeve shoqërore, ka për qëllim të frenojë deficitin kombëtar spirale të Francës, i cili është në mënyrë dramatike mbi nivelet e lejuara të eurozonës.
Ekziston frika e turbulencave në tregjet financiare nëse buxheti refuzohet dhe si pasojë rrëzohet qeveria.
Disa nga skenarët janë se mund të emërohet një kryeministër i përkohshëm, por nuk mund të zhvillohen ligjërisht zgjedhje të reja parlamentare për muaj të tërë.
Kriza është në thelb politike, megjithatë, rezultat i një rrëmuje të krijuar kryesisht nga Presidenti Macron, pasi Tubimi Kombëtar i Le Pen u bë i pari në zgjedhjet evropiane majin e kaluar.
Për habinë e të gjithëve, Macron shpërndau parlamentin dhe thirri zgjedhje të parakohshme që e mbajtën të djathtën ekstreme jashtë pushtetit, por krijuan një ngërç në asamblenë kombëtare.
Paul Taylor, një analist në Qendrën e Politikave Evropiane, paralajmëroi në një rubrikë parashikuese të The Guardian në shtator se duke emëruar në mënyrë sfiduese një konservator në krye të një qeverie të pakicës, në vend të një kandidati nga e majta e moderuar, Macron po vendoste fatin e tij dhe të Francës në duart e Le Pen.
Sigurisht, për të mos u votuar nga e majta, Barnier-it i është dashur vazhdimisht të përmbushë kërkesat e Tubimit Kombëtar, duke rritur qëndrimin e Le Pen me votuesit në proces.
A mund të çojë kjo krizë në largimin e Macron dhe zgjedhje të parakohshme presidenciale? Presidenti ka përjashtuar në mënyrë të përsëritur dorëheqjen, duke këmbëngulur se ai do të qëndrojë në Elysee deri në përfundimin e mandatit të tij në 2027, sido që të ndodhë.
Por Paul Taylor ndjen një ndryshim në llogaritjet e lideres së ekstremit të djathtë: “Le Pen duket se e ka përshkallëzuar krizën që kur prokurorët kërkuan një dënim me burg dhe një ndalim prej pesë vitesh poste publike në gjyqin e saj për përvetësim. Kjo në fakt do ta pengonte atë të kandidojë në zgjedhjet e ardhshme presidenciale në 2027. Ajo mund të ketë vendosur të përpiqet të detyrojë Macron të largohet përpara se gjykata të japë dënimin e saj më 31 mars dhe të sjellë përpara votën presidenciale. Është një goditje e gjatë, por disponimi publik është i zemëruar dhe i frustruar.”
Në çdo rast, shton ai, asnjë nga këto nuk e bën Francën të duket si lideri i fortë i Evropës që Macron ka kohë që kërkon ta pozicionojë atë.
