Nga Fitim Zekthi
Një nga tiparet më të këqija të komunizmit dhe e çdo lloj forme të poshtër totalitarizmi, mbi të cilin ndërtohet thuajse e gjithë ngrehina e filozofisë së tij politike, është dikotomia “aq sa humb unë aq fiton tjetri” ose “loja me shumën zero”. Kjo do të thotë se nuk ka dhe nuk mund të ketë fitore të dyanshme. Ka vetëm fitore e njërit dhe humbje e tjetrit. Në qoftë se diçka nuk shkon në favor njërit atëherë ajo është vetëm fitore e tjetrit. “Atë që humb unë e fiton armiku, atë që humb armiku e fitoj unë.” Në politikë kjo do të thotë atë se kushdo që është kundër meje është me armikun, kushdo që nuk është me partinë është me armikun e partisë dmth me armikun e klasës. Kjo filozofi nuk e pranon kurrë të drejtën e dikujt të ketë mendimin e tij, lirinë e tij, votën e tij. Mendimi, liria dhe vota janë të partisë. Po nuk i përdore siç do partia atëherë po i shërben armikut. Nga kjo lloj filozofie janë bërë krime të përbindshme. Kjo lloj filozofie tamam tamam të çon tek bindja se e keqja në një shoqëri arrihet vetëm duke e zhdukur fare atë kategori që nuk është me partinë sespe po nuk qe me partinë je me armikun. Prandaj thonë se disa politikanë komunistë që kjo votë është për armikun ose ky politikan ose kjo parti nuk ekziston fare për ne. Gati 35 vite pas rënies së regjimit komunist këtu vazhdon nga shumë njerëz dhe parti të thuhet se po nuk qe me partinë A ose partinë B je me armikun, po i shërben armikut. O njerëz tërë thgelbi i demokracisë ka të bëjë me faktin se kushdo ka të drejtën dhe lirinë e vet të mendojë si të dojë, të votojë si ta shohë ai, si të dojë ai më të mirën për vendin e vet. Asksush nuk ka snjë monopol dhe asnjë të vërtetë supreme me vete. Është faqja e zezë të mendosh dhe përdorësh fjalorin që përdornin komunistët apo rinia komuniste në vitet 50-të.
