Akullnajat në Himalaje po shkrihen me shpejtësi, por një raport i ri tregoi se fenomenin mahnitës në vargmalin më të lartë në botë, e cila mund të ndihmojë në ngadalësimin e efekteve të krizës globale klimatike.
Sipas studimit të botuar në revistën “Nature Geoscience”, kur temperaturat e ngrohjes godasin disa masa akulli në lartësi të mëdha, shkaktohet erëra të forta të ftohta, poshtë shpateve.
Profesoresha e akullnajave në Institutin e Shkencës dhe Teknologjisë në Austri, autorja kryesore e studimit, Francesca Pellicciotti, shpjegoi se ngrohja e klimës shkakton një hendek më të temperaturave të ndryshme.
“Kjo gjë çon në një rritje të shkëmbimit të turbullt të nxehtësisë në sipërfaqen e akullnajës dhe ftohje më të fortë të masës ajrore sipërfaqësore”, tha ajo sipas CNN.
Ajri i ftohtë dhe i thatë i sipërfaqes bëhet më i freskët dhe më i dendur, më pas fundoset. Masa ajrore rrjedh poshtë shpateve në lugina, duke shkaktuar një efekt ftohës në zonat e poshtme të akullnajave dhe në ekosistemet fqinje.
E rëndësishme është të zbulohet nëse akullnajat e Himalajeve munf të vazhdojnë efektin ftohës vetë-ruajtës, pasi me akullin dhe borën nga vargmalet malore që ushqehen në 12 lumenj të cilat ofrojnë ujë të freskët për gati 2 miliardë njerëz në 16 vende.
Thithja e energjisë në sipërfaqe përcaktohet nga diçka që quhet efekti “albedo”. Sipërfaqet e lehta ose “të bardha”, si bora dhe akulli i pastër, do të reflektojnë më shumë dritë dielli (albedo e lartë). Kjo krahasuar me sipërfaqet “e errëta” si toka që ekspozohet kur akullnajat tërhiqen (albedo e ulët).
Një nga provat e tjera të bëra në malin e Everestit u vu re se gjatë matjeve të mesatareve të përgjithshme, temperaturat ishin të qëndrueshme pavarësisht rritjeve.
“Ndërsa temperaturat minimale kanë qenë vazhdimisht në rritje, maksimumi i temperaturës së sipërfaqes gjatë verës po binte vazhdimisht”, tha Franco Salerno, bashkautor i raportit dhe studiues për Këshillin Kombëtar të Kërkimeve të Italisë.
Megjithatë, edhe prania e këtyre erërave ftohëse nuk është e mjaftueshme për të kundërshtuar plotësisht temperaturat në rritje dhe shkrirjen e akullnajave për shkak të ndryshimeve klimatike
“Ftohja është lokale, por ndoshta ende jo e mjaftueshme për të kapërcyer ndikimin më të madh të ngrohjes klimatike dhe për të ruajtur plotësisht akullnajat”, thuhet në raport.
Studimi i ri ofron një motivim bindës për të mbledhur më shumë të dhëna për të vërtetuar gjetjet më të fundit.
Vëzhgimet e grimcuara meteorologjike shërbyen që ekipi i studiuesve të arrinin në përfundimin se temperaturat e ngrohta shkaktojnë ato që quhen erëra katabatike.
Erërat e ftohta, të krijuara nga ajri që rrjedh tatëpjetë, zakonisht ndodhin në rajonet malore, duke përfshirë Himalajet.
“Erërat katabatike janë një tipar i zakonshëm i akullnajave Himalayan dhe luginave të tyre dhe ka të ngjarë të kenë ndodhur gjithmonë. Ajo që ne vërejmë megjithatë është një rritje e konsiderueshme në intensitetin dhe kohëzgjatjen e erërave katabatike, dhe kjo për faktin se temperaturat e ajrit përreth janë rritur në një botë që po ngrohet”, njoftuan studiuesit.
Një tjetër gjë që ekipi vëzhgoi ishte përqendrimi më i lartë i ozonit në nivelin e tokës në lidhje me temperaturat më të ulëta. Kjo dëshmi tregon se erërat katabatike funksionojnë si një pompë që është në gjendje të transportojë ajrin e ftohtë nga lartësia më e lartë dhe shtresat atmosferike deri në luginë.
Në një raport të publikuar gjatë qershorit, u tregua se akullnajat në Himalaje u shkrinë 65% më shpejt në vitet 2010 krahasuar me dekadën e mëparshme, duke treguar kështu se rritja e temperaturave tashmë ka një ndikim në zonë.
