25.5 C
Tirana
E premte, 20 Qershor, 2025
type here...

Rezoluta anti-korrupsion, Shehi: Propagandë si fletërrufetë! Opozita bëri mirë që u distancua nga ky lloj teatri

Dashamir Shehi e cilëson si propagandë rezolutën anti-krroupsion të votuar dje në Kuvend nga mazhoranca socialiste. Deputeti i ftuar në emisionin ‘Frontline Interview’ në Report Tv pohoi se opozita bëri shumë mirë që u distancua nga ku lloj teatri.

‘Kjo është një rezolutë pa ndonjë vlerë. Një qeveri që ka 11 vite që është në pushtet dhe mendon se pas 11 vitesh fillon numërimi nga e para, më duket më shumë propagandë. Kjo është propagandë e PS që ka filluar prej kohësh. Parlamenti është i pavarur, drejtësia e pavarur. Qeveria që e ka propozuar dhe ja ofron parlamentit për ti dhënë ngjyra kombëtare, e ka shkruar vetë. Nuk mbush kushtet për tu votuar sepse do të ishte dokument propagande. Unë nuk do të shtoja asgjë. Ne nuk e pranojmë këtë lloj teatri pasi nuk ka vlerë.

‘Kjo është një rezolutë pa ndonjë vlerë. Një qeveri që ka 11 vite që është në pushtet dhe mendon se pas 11 vitesh fillon numërimi nga e para, më duket më shumë propagandë. Kjo është propagandë e PS që ka filluar prej kohësh. Parlamenti është i pavarur, drejtësia e pavarur. Qeveria që e ka propozuar dhe ja ofron parlamentit për ti dhënë ngjyra kombëtare, e ka shkruar vetë. Nuk mbush kushtet për tu votuar sepse do të ishte dokument propagande. Unë nuk do të shtoja asgjë. Ne nuk e pranojmë këtë lloj teatri pasi nuk ka vlerë.

Këto duan ti japin ndonjë sinjal zotërinjve të drejtësisë që ne jemi këtu jemi shumica. Nga kjo pikëpamje rezoluta nuk bën asgjë të mirë. A dini ndonjë rast që qeveria vet ka denoncuar ndonjërin. S’ka? Pasi punët e pista janë bërë me dijeni të atyre më sipër. Kur të kërkon SPAK nuk të mban dot qeveria.

Opozita bëri shumë mirë që u distancua nga ky lloj teatri. Nuk luftohet korrupsioni me rezolutë. Aty kalojnë ligje që e kanë tharmën e korrupsionit brenda. Pë rmua rezoluta është si një fletë-rrufe kundër korrupsionit.’- tha Shehi për gazetaren Marsela Karapanço.

Këto duan ti japin ndonjë sinjal zotërinjve të drejtësisë që ne jemi këtu jemi shumica. Nga kjo pikëpamje rezoluta nuk bën asgjë të mirë. A dini ndonjë rast që qeveria vet ka denoncuar ndonjërin. S’ka? Pasi punët e pista janë bërë me dijeni të atyre më sipër. Kur të kërkon SPAK nuk të mban dot qeveria.

Kreshnik Çollaku përshëndet zgjedhjen e Afrim Gashit si kryeparlamentar i ri i Republikës së Maqedonisë së Veriut

Nënkryetari i PD, Kreshnik Çollaku, ka përshëndetur zgjedhjen e Afrim Gashit si kryeparlamentar i ri i Maqedonisë së Veriut. Në foton e shpërndarë në Facebook, Çollaku shkruan se Gashi është një përfaqësues dinjitoz i brezit të ri të politikanëve shqiptarë dhe me vizion të qartë euroatlantik.

Postimi i plotë:

Me Afrim Gashin, me kryetarin e ri të Parlamentit të Maqedonisë se Veriut, me një mik të mirë, me një përfaqësues dinjitoz të brezit të ri të politikanëve shqiptarë me një vizion të qartë euroatlantist.

Përse duhet të hani qershi para gjumit? Zbuloni ndikimin që kanë në organizëm

Nuk ka njeri që të mos jetë i marrosur pas qershive. Është e pamundur të mos hutohesh nga larmia e nuancave të të kuqes në treg.

 

Vlerat dhe vetitë e qershive

Qershitë përmbajnë vitaminë A, vitaminë C dhe kalium.

Vlerat shëndetësore që merr nga konsumimi i ushqimeve të pasura me vitamin A dhe vitaminë C përfshijnë: një sistem imunitar të përmirësuar, veti superiore të shërimit të plagëve dhe shikueshmëri më të qartë veçanërisht në kushte kur drita është e kufizuar. Konsumimi i ushqimeve të pasura me kalium ndihmon në uljen e tensionit të gjakut dhe zvogëlimin e rrezikut të formimit të gurëve në veshka.

Qershitë janë një burim i pasur i antioksidantëve të fuqishëm që kryesisht gjenden në frutat dhe perimet që kanë ngjyrë të kuqe, vjollcë apo të errët.

Një ushqim i pasur me antioksidantë ul rreziqet e sëmundjeve kardiovaskulare. Konsumimi i qershive ka gjetur jehonë për shkak edhe të çlirimit të dhimbjeve nga sëmundje si artriti. Kohët e fundit, është zbuluar që qershitë luftojnë pagjumësinë dhe dhimbjet muskulare.

Kjo falë natyrës anti-inflamacion të vitaminës C dhe antioksidantëve.

Lexoni më poshtë arsyet kryesore përse nuk duhet t’i ndaheni këtyre frutave të shijshme.

-Ndihmojnë me gjumin

Sipas studimeve, vlerat anti-inflamatore të qershive ju ndihmojnë të flini më mirë.

-Në ditët e ngrohta qershitë janë një zgjidhje jashtëzakonisht e shijshme dhe freskuese.

Zëvëndësoni ushqimin e darkës me këto fruta që bëjnë një ndryshim thelbësor në shëndetin tuaj.

-Shuajnë dhimbjet fizike

Qershitë janë natyralisht të pasura me kalium që përçon impulset elektrike në të gjithë trupin.

-Ky mineral ndihmon në ruajtjen e tensionit të gjakut, me hidratimin, rimëkëmbjen e muskujve, impulse nervore, tretjen, rrahet e zemrës dhe ekuilibrin e pehashit.

Në një gotë me qershi gjeni 330 miligramë kalium që përbën 10% të dozës së rekomanduar ditore të kaliumit.

-Luftojnë inflamacionin

Studimet kanë treguar që antioksidantët te qershitë mund të pakësojnë dhimbjet dhe zvogëlojnë inflamacionin e shkaktuar nga osteoartriti.

-Forcojnë imunitetin

Si të gjitha frutat dhe perimet, qershitë janë të pasura me doza të mëdha antioksidantësh dhe përbërësish që luftojnë virozat.

Flavonoidët, antioksidantë që gjenden tek qershitë, luftojnë infeksionet në shumë nivele. Studimet kanë treguar që këto elemente kanë një ndikim domethënës në funksionet e sistemit tonë imunitar./

“Ajo që po ndodh në terren ka ndikim negativ”- Raporti i Borrell për Kosovën drejt finalizimit, Stano: Mund të përfshijë edhe mbylljen e bankave në veri

Zëdhënësi i Bashkimit Evropian, Peter Stano, ka thënë të martën se kryediplomati i Bashkimit Evropian, Josep Borrell është duke e finalizuar raportin rreth hapave që ka marrë Kosova për heqjen e masave ndëshkuese të bllokut evropian, dhe se aty do të përfshihen edhe operacionet e autoriteteve të Kosovës për mbylljen e objekteve të Bankës Kursimore të Postës së Serbisë, në veri të Kosovës.

Më 20 maj, autoritetet në Kosovë kanë kryer një operacion policor ndaj institucioneve financiare serbe në veri të Kosovës, që ka rezultuar me mbylljen e gjashtë objekteve të Bankës Kursimore të Postës dhe Bankës Popullore të Serbisë në katër komunat në veri të Kosovës, të banuara me shumicë serbe.

Gjatë aksionit, që autoritetet e Kosovës e kanë cilësuar si masë për vendosjen “e rendit dhe ligjshmërisë”, janë konfiskuar prova të ndryshme, përfshirë para.

Vendet anëtare të BE-së, kanë kërkuar javë më parë që Borell të përpilojë sa më shpejt një raport, për të kuptuar se çfarë ka bërë Kosova drejt përmbushjes së kushteve për t’ia hequr masat e vendosura.

Shumica e vendeve anëtare kanë propozuar që masat të hiqen tërësisht, ndërsa disa shtete që të hiqen gradualisht.

Por, para se të marrin vendim, ato kanë kërkuar edhe vlerësimin e Borrellit.

Radio Evropa e Lirë ka mësuar nga burimet diplomatike se për shkak të zhvillimeve rreth mbylljes së objekteve të Bankës Kursimore të Postës së Serbisë, është kërkuar që këto veprime të merren parasysh në raportin e Borrellit.

Njëjtë ka thënë edhe Stano më 28 maj.

“Masat ishin vendosur si pasojë e veprimeve të pakoordinuara dhe të njëanshme të Kosovës, që sollën deri te përshkallëzimi i situatës. Masat ishin vendosur me qëllim që të motivohen autoritetet e Kosovës për të ndërmarrë hapa për shtensionim. Natyrisht, gjithçka që ka ndikim negativ në terren, dhe në përpjekjet për shtensionim, është duke u marrë parasysh dhe është duke u përfshirë në raport“, ka thënë ai.

Edhe Shtetet e Bashkuara, edhe Bashkimi Evropian, kanë thënë se veprimet e fundit të autoriteteve të Kosovës kanë qenë të “njëanshme dhe të pakoordinuara”.

Në bazë të fjalorit që ka përdorur zëdhënësi i BE-së – duke paraqitur qëndrimin e Bashkimit Evropian – diplomatët vlerësojnë se tani do të jetë më vështirë që të propozohet heqja e masave ndaj Kosovës.

Megjithatë, disa vende anëtare janë ende në pritje të raportit.

Bashkimi Evropian ka vënë masa ndëshkuese ndaj Kosovës një vit më parë, me arsyetimin se Kosova nuk ka bërë mjaftueshëm për të shmangur përshkallëzimin e tensioneve në maj të vitit të kaluar në veri të vendit.

Në atë kohë, serbët lokalë kanë protestuar kundër hyrjes së kryetarëve shqiptarë në objektet komunale në Zveçan, Leposaviq dhe Zubin Potok.

Në rritje e sipër të tensioneve, serbët lokalë janë konfrontuar me pjesëtarë të misionit të NATO-s në Kosovë, KFOR, duke lënë të plagosur dhjetëra ushtarë./REL

“Shkallët e stadiumit shndërrohen në fushë beteje”- “Euro 2024” është në prag, analiza e DW: Forca e tifozëve, sporti duhet të bashkojë, jo të ndajë

“Euro 2024” është në prag, tifozët përgatiten për të mbështetur ekipet e tyre. Por ndodh që loja e futbollit të harrohet e shkallët e stadiumit shndërrohen në fushë beteje mes tifozëve ekstremistë edhe në Shqipëri.

 Fyerje në kor, flakadanë, dhunë verbale dhe fizike, hedhje gurësh, karrige të shkulura nga shkallët e stadiumeve… Kjo është atmosfera më e zakonshme sa herë që në kryqytetet luhet derbi mes ekipeve të futbollit “Tirana dhe Partizani”. 

“Ky konflikt e ka zanafillën që nga themelimi i klubit ‘Partizani’, pasi lojtarët u morën pa dëshirën e tyre. Ka pasur gjithmonë përballje historike dhe jo më kot është derbi më i zjarrtë, që prek edhe tifozeritë. Shpesh konflikti shtrihet edhe brenda një familjeje, ku ka pikëpamje të ndryshme. Por mendoj se gjithçka duhet të mbetet brenda 90-minutëshit, brenda fushës së lojës dhe mos të dalë edhe jashtë shkallëve të stadiumit” – thotë për Deutsche Welle Gentian Muça, ish-kapiten i klubit të futbollit “Tirana” dhe aktualisht trajner i moshave nën 21 vjeç.

Ai i mban mend mirë episodet më të vështira në fushën e lojës, kur nuk mungonin as përplasjet me tifozët e ekipit të tij. “Presioni ka qenë shumë i madh dhe humbja trajtohet si fundi i botës në ato vite” – kujton ai.

Një projekt i Kombeve të Bashkuara synon të rrisë ndërgjegjësimin tek tifozët e rinj në Ballkanin Perëndimor. Pjesë e projektit për Shqipërinë janë tifozët e klubeve sportive “Tirana” dhe “Partizani”. Nisma rajonale e Kombeve të Bashkuara, e cila në Shqipëri zbatohet nga UNDP dhe UNFPA, synon të rrisë tolerancën dhe të luftojë gjuhën e urrejtjes në stadium.

Edukimi i tifozëve të rinj

Përmes projektit “Fans Power: Uniting for Respect”, Shoqata Shqiptare e Shkencave Sportive (ASSA) ka mundur të zbusë tonet në stadiume, dhe këtë mendon ta arrijë përmes edukimit të tifozëve të rinj, të moshës 16-26 vjeç.

“Në fillim kur e ideuam projektin, ishin të shumtë ata që nuk e kuptuan. Si çdo risi, ka sfidat e veta. Por u befasuam se mirë u përqafua kjo ide nga të rinjtë” – thotë Florian Muça, president i ASSA.

Askush nuk mund t’i shpëtojë traditës familjare për përkrahjen e ekipit të zemrës. Si në rastin e Amarda Xhebrahimit, e cila me krenari thotë që familja e saj është një ndër nga më të vjetrat familje tiranase që përkrah “Partizanin”. Sot ajo luan me ekipin e femrave të kësaj skuadre. Ekstremitetin në stadiume e ka provuar në të dyja kahet.

“Vite më parë tifozeria ka qenë më e edukuar, sidomos kur në stadium kishte gra dhe vajza. Ndërsa tani është bërë më shumë agresive. Tifozët nuk e shijojnë lojën por shajnë njëri-tjetrin” – thotë Xhebrahimi për DW.

Ofendime dhe sjellje që nuk i shkojnë sportit

Edhe Lorenc Cenameri ndoqi shembullin e gjyshit dhe të të atit për të qenë tifoz i flaktë i ekipit “Tirana”. “Ndër rastet më ekstreme janë thyerja e karrigeve, zënkat me njëri-tjetrin, duke gjuajtur me fishekzjarre… Për mamin ose për motrën është me e sikletshme, se për djemtë është pak më ndryshe. Nëse s’do të kishte episode të tilla, mund të kaloja në stadium me familjen një 2-orësh shumë të bukur duke parë lojën, spektaklin që jepet në fushë dhe jo duke parë e dëgjuar ato ofendime dhe gjëra që nuk i shkojnë sportit” – thotë ai.

A do të jenë më të qetë derbit e radhës Tirana-Partizani? Tashmë sytë dhe shpresa janë tek të rinjtë. “Sfidat janë shumë të mëdha, sepse sporti është një fushë që duhet të bashkojë dhe jo të ndajë. Kështu që në grupet e tifozëve duhet të krijohet ideja e bashkimit, sigurisht e mbështetjes së skuadrave që dëshirojnë por pa fyerje dhe pa dhunë” – përfundon Florian Muça./DW

“Kur i thanë se Deliallisët e Shijakut do të pushkatohen, ai iu përgjigj: ‘kjo punë nuk bëhet’”- Historia e panjohur e mjekut nga Mati, që u sakrifikua për miqtë tij

Nuk është rastësi që për shumë nga burrat e ditur dhe të spikatur të vendit tonë, që jetuan dhe vepruan në gjysmën e parë të shekullit XX-të, gjen pak ose aspak të dhëna. Komunizmi jo vetëm i vrau dhe shumë prej tyre i la edhe pa varre, por “u kujdes” në vitet e vazhdimit të terrorit të kuq, që të zhdukë gjithçka nga trashëgimia dhe vlerat e tyre. Kjo ka ndodhur edhe me Isuf Allmanin, fisin e tij të Allamanëve në Kurdari, e shumë e shumë atdhetarë të tjerë të shkolluar nga Mati. 

 

 

Kush ishte Isuf Allamani?

I lindur në vitin 1907, në fshatin Kurdari, në fisin me emër të Allamanëve (njëra nga katër familjet që kishin zotëruar për qindra vite Matin – Zogolli, Allamani, Çela e Bozhiqi), ai do të spikaste për dashurinë e tij për dijen. Bir i një familje të pasur, që trashëgonte sipërfaqe të mëdha tokash dhe numër të shumtë bagëtish, nuk është çudi që ai zgjedh të bëhet veteriner.  Shkollohet në Itali, për atë profesion ku merr një diplomë nga Universiteti i Firences. Kthehet në atdhe si një intelektual i ditur dhe spikat mes shumë të tjerëve, të cilët kishin përfunduar studimet e larta në universitetet më të mira europiane të kohës.

Provë për këtë janë me dhjetëra shkrime e studime të botuara në shtypin e kohës, posaçërisht në revistat “Ekonomia Kombëtare”, “Buletini Teknik” dhe “Bujqësia”. Ai është thellësisht i përqendruar në profesionin e tij dhe materialet e botuara e tregojnë këtë. Por siç do të shikojmë në një shkrim të sjellë më poshtë, si një intelektual i vërtetë, ai bën thirrje për të vlerësuar bujkun dhe blegtorin, pasi tek ata ai sheh njerëzit që ushtrojnë “mjeshtërinë më të shenjtë nga të gjitha”.

Në të njëjtën kohë ai kërkon të ndërgjegjësojë edhe vetë ata për rolin e madh që kanë në shoqëri. Si një patriot i vërtetë ai shkruan; “Blegtorë e bujq! Në qoftë se nuk e dini duhet të mos harroni se ju jeni ma të begatshmit për njerëzinë, për Atdhen, për Kombin. Pa ju e pa zanatin tuaj, nuk asht e mundun jetesa as në luftë, as në paq. Ju e vetëm ju jeni ata qi mbroni njerëzinë, racën, gjuhën, zakonet”. Kështu që nuk është çudi që një njeri i ditur dhe profesionist i zoti si ai, të shërbejë “direkt në prodhim”, duke qenë njëri prej drejtuesve kryesorë të fermës së Xhafzotajt, e cila në atë kohë ka qenë ekonomia bujqësore më pararojë dhe më moderne në vend.

A pati ndikim Mbreti Zog, në karrierën e tij? Kjo nuk mund të përjashtohet në përzgjedhjen e tij për shkollim. Ndonëse marrëdhëniet e Allamanëve me Zogollët, gjatë shekullit XX-të, shpesh kishin qenë të acaruara, Mbreti që ka spikatur për një trajtim njerëzor edhe të armiqve të tij më të egër, sigurisht që nuk do të përjashtonte nga shkollimi, as Isuf Allamanin. Më tej do të fliste vetë zotësia e tij. I martuar me një grua italiane, Lonela, me të cilën pati një djalë (e quajti Allaman), ai do të vijojë të shërbejë në fermë edhe gjatë pushtimit italian, për t’u bërë drejtori i saj, gjatë viteve të pushtimit gjerman.

Pushkatimi mes intelektualësh

Isuf Allamani, pati fatin tragjik të të gjithë intelektualëve të spikatur të kohës: U pushkatua nga komunistët. Në ato kohë të trazuara ai i përqendruar thellë në profesionin e tij, nuk ishte përzier fare me politikë, por kjo nuk do ta shpëtonte atë. Nga rrëfime të ndryshme për mënyrën se si u vra, ka tre variante për të cilët nuk mund të themi se cili është më i besueshmi. Ajo që dihet me siguri është se ai është pushkatuar në kulmin e pjekurisë së tij, kur ishte vetëm 37 vjeç. Kjo ka ndodhur më 3 nëntor 1944. Ishte koha e terrorit komunist në Shqipërinë e Mesme, e veçanërisht në kryeqytet.

Në një shkrim të tij për vrasjet e kësaj kohe, Uran Butka, sjell këto fakte; “Më 3 nëntor 1944, forcat komuniste pushkatuan pa gjyq në Sharrë të Tiranës, tre Deliallisët e shquar të Shijakut: Kapllan Deliallisi, deputet i Shijakut në Parlamentin shqiptar dhe i vëllai, Jakup Deliallisi, ish-kryetar i komunës së Shënavlashit dhe të Luzit. Bashkë me ta u pushkatua edhe Shefqet Deliallisi, i biri i atdhetarit të njohur Ymer Deliallisit – sekretar personal i Ismail Qemalit, një oficer i ri, i diplomuar në Akademinë Ushtarake në Romë, por që e priti me indinjatë pushtimin fashist dhe u vet-largua nga detyra, sepse ishte kundër pushtuesve, ashtu siç kanë qenë brez pas brezi, Deliallisët e Shijakut. Bashkë me këta martirë, u pushkatua edhe Isuf Allamani, nga familja në zë e Allamanëve të Matit”.

Ka një version që thotë se ata u arrestuan në vende të ndryshme dhe më pas u dërguan në Pezë dhe prej aty në fshatin Sharrë të Tiranës, ku u pushkatuan. Nuk është për ta përjashtuar këtë version, pasi komunistët e dinin mirë se kush ishte Isuf Allamani dhe se nga çfarë familje vinte. Një version tjetër i sjellë në një shkrim të Xhevahir Gradicës thuhet se; në shtëpinë e Isuf Allamanit në Xhafzotaj, shkojnë për darkë miqtë e tij, Jakup e Kapllan Deliallisi. Shtëpia e Allamanit rrethohet nga forcat partizane të cilat më pas rrëmbejnë forcërisht dy burrat e Deliallisëve. Por Isuf Allmani nuk mundi ta përballonte tundimin e marrjes me forcë të miqve të shtëpisë. Kështu ai vendos të shkojë me Deliallisët.”

Por ka edhe një version të tretë sipas të cilit Isufit i ishte kërkuar nga komunistët që të sillte për një takim në Pezë miqtë e tij Delialllisët. Është fakt që ai i kishte miq ata, ashtu siç është një fakt tjetër, se drejtori i fermës gjatë kohës së italianëve, ka qenë Medar Shtylla. Ai do të bëhej një nga drejtuesit e lartë komunistë, dhe nuk është habi që duke qenë se e njihte shumë mirë Isufin, t’ja këtë kërkuar atij atë “nder”. Pasi shkojnë në Pezë, atij i thonë se Deliallisët do të pushkatohen. –

“Kjo punë nuk ka si bëhet – thotë Isufi – pa më pushkatuar edhe mua. Nuk i pres në besë miqtë”. Por komunistët se njihnin besën. Bashkë me miqtë e tij të parin pushkatojnë vetë Isufin. Sali Verdha, që thuhet se ka qenë njëri nga anëtarët e skuadrës së pushkatimit, pas rënies së komunizmit u ka treguar Allamanëve se; “Isufi është vrarë i pari, tek Ura e Beshirit, duke mbrojtur miqtë e tij, Jakup e Kapllan Deliallisi”. Ata janë varrosur të tre së bashku dhe eshtrat e tyre u gjetën po aty, në vitin 1992.

Allamanët, pre e terrorit komunist

Pushkatimi i Isuf Allamanit, sido të ketë qenë nuk ishte një rastësi. Fisi i tij në Mat, e në mënyrë të veçantë, vëllai i madh që drejtonte familjen, Dyl Allamani, do të kishte të njëjtin fat, në pranverën e vitit 1945. Mik me Abaz Kupin, kulla e tij do të ishte strehë për forcat nacionaliste por, edhe misionet britanike gjatë viteve të Luftës. Kjo e kishte vënë atë përballë forcave partizane të Haxhi Lleshit, i cili nuk do ta falte, edhe pse Dyl Allamani, ishte bërë byrazer me Myslym Pezën, të cilin e kishte njohur në Dibër të Madhe, në vitet kur të dy fshiheshin atje pas përplasjeve që kishin patur me Mbretin Zog. Kështu që gjatë viteve të Luftës, Haxhi Lleshi me forcat e tij, u përpoq të djegë kullat e Allamanëve, por pa mundur të bëjnë diçka të tillë.

Pas çlirimit, në pranverën e vitit 1945, do të jetë Brigada V-të partizane (terroriste) e Shefqet Peçit, që do të djegë kullat, pasi ka vrarë 20 burra (ata ishin: Rushit Allamani, Sulë Allamani, Hysen Allamani, Dudie Kadiu, Abdi Totraku, Sejdin Totraku, Ali Hoxhë Gjurra, Abaz Gjurra, Ahmet Kuleni, Beqir Neli, Veli Neli, Hakik Pelati, Ismail Sela, Mehmet Topalli, Mustafa Hoxha, Sabri Fizmani, Riza Kurtagja, Xheladin Dibra, Hasan Bufi dhe Hakik Leka) dhe do të marrë me vete të arrestuar 50-vjeçarin Dyl Allamani (ai u vetë-dorëzua për të shpëtuar të tjerët), i cili më pas është ekzekutuar në ditën e festës së Bajramit, në Breg Lumit në Tiranë. Eshtrat e tij, nuk u gjetën kurrë.

Të vrarët e Matit

Në ato ditë të terrorit komunist, mes intelektualëve më të shquar të vendit, do të jenë edhe mjaft matjanë të shkolluar. Të konsideruar si njerëz të regjimit të Zogut, ata pushkatohen dhe më pas familjet e tyre, futen në vitet e gjata të persekutimeve. Në listën e të vrarëve në më pak se tre javë, bashkë me Isuf Allamanin, janë edhe Mehmet Dada nga Mati, ushtarak i diplomuar në Itali, Selman Shtjefni nga Mati, kalorës në Gardën Mbretërore, Bajram Cuka nga Mati, komandant xhandarmërie në Durrës.

Ata konsiderohen “armiq”, njëlloj si vëllezërit Deliallisi, si Seluadin Korça, i biri i të famshmit Hafiz Ali Korça, si vëllezërit Kokalari nga Gjirokastra, si botuesi e gazetari Nebil Çika apo edhe teologu i njohur tiranas, Selim Brahja. Në dhjetor të vitit 2009, Presidenti i Republikës i ka dekoruar me Urdhrin “Nderi i Kombit”, të 36 intelektualët e vrarë në periudhën 28 tetor-16 nëntor 1944, me motivacionin: “Të martirizuar nga terrori komunist për shkak të besimit në idetë demokratike perëndimore të zhvillimit të Shqipërisë pas Luftës II-të Botërore”.

Shkrimi në revistën ‘Ekonomia Kombëtare’

Dr. Isuf Allamani

Ka shumë njerëz – natyrisht njerëz qi nuk gjykojnë thellë – të cilët me të drejtë Terenc Toçi, i quan xhahilë e gjysmakë, që nuk dinë t’a çmojnë fare vleftën e madhe të mjeshtërisë bujk e blegtor. Për këta zotni, bujqësia e blegtoria janë për katundarin e pa dijtun qi nuk ka haber nga dynjalleku (nuk merr vesh nga bota); si mbas mendimit tyne, kush asht njeri qi ban tenezyl (pranon) pose nji budalIa për me u djegë gjith ditën në diell tue punue tokën e për me pasë afër shpis ahurin e gjasë së gjallë ku gjindet plehni, koteci i pulave e koshat e bletve, në vend të dyqaneve me levande e me lule e në vend të kafes me karta bixhozi e me raki.

Xhahilat e gjysmakët, nuk kishin me u marrë me të tilla punë edhe sikur të vdisnin për bukë, mbasi për ta me e kalue jetën nëpër fusha e në mes të bagëtisë e, larg dëfrimeve te qytetit, asht nji budallallëk i madh, edhe “gjynah ke Zoti”! Te tilla bisedime e gjykime për shumicën e bujqve e të blegtorve, nuk kanë as ma të voglën rëndësi, mbasi ata e dinë fare mirë se sa vleftë ka e se sa i dobishëm asht zanati i tyne; por për disa të tjerë, përbuzja qi i bahet mjeshtëris së tyne, mund të prishi shumë zellin e katundarit të drejtë e të ndershëm e, të shkaktoj emigracionin e tyne, nga fusha e bukur e pjellore e, nga bagëtia e dobishme, pa të cilat nuk asht e mundun jetesa, as në qytetin e mbushun me mikrob e me badakçilliqe, ku edhe njeriu ma i shenjtë, nuk mund t’u ç’manget punëve të këqija e të turpshme.

Për me i dëftue bujkut e blegtorit vendin e nalt qi kanë e, për me i lajmërue për rrezikun e transferimit në qytet, për me u tregue xhahilave e gjysmakve se gjykimi i tyne për mjeshtrin bujqësore e blegtorale, asht krejt i gabuem e pa vend, e ma në fund, për me mbrojt edhe zenatin e vërtetë të shqiptarit me themel, kam shkrue këta pak radhë, qi shpresoj do të jenë të mjaftueshme, për me provue titullin e këtij artikulli.

Mjeshtëria bujk e blegtor, asht ma e shenjta

Të gjitha librat fetare janë të nji mendimi qi njeriu i parë u krijue prej balte e si dillet trupi i jonë mbas vdekjes kthehet e bahet prap dhe; kjo do të thotë se njeriu i vërtetë apo ma mire njeriu ma i afërt ke Zoti asht ai qi merret e rron me dheun, me tokën, d.m.th bujku. Në kohnat e vjetra si e vërtetojnë të gjitha historitë e botës, njeriu i parë rronte tue hangër pemet qi gjinte nëpër pyjet; ma vonë, në nji kohë të dytë, njerzija filloj me zbutë bagëtinë e me u ushqye, e me u veshë me prodhimet e tyne (delja qe shtaza ma e parë qi u ba shtëpiake, mbasi delja asht ajo qi rrehet, ma lehtë nga të gjitha); ma në fund, në nji kohë të tretë, njeriu filloj të punojë tokën e deri më sot, pos ruejtjes së bagëtisë e punimit të tokës, nuk asht ba as nuk mund të bahet ndonjë përparim, për ushqimin e njerëzisë.

Nga sa thamë këtu ma sipër vërtetohet se mjeshtëria bujk e blegtor asht ma e vjetra nga të gjitha e, kurse thohet për nji familje të vjetër, qi asht shpi e parë, asht oxhak, kështu mund të themi dhe për mjeshtërin, bujk e blegtor, qi asht mjeshtëria ma e parë e, ma shenjtë nga të gjitha.

Mjeshtëria bujk e blegtor asht ma e dobishmja 

Nuk mund të besoj se as xhahilat e gjysmakët, mbasi të kenë mendue pak, mund të thonë se mjeshtëria bujk e blegtor nuk asht ma e dobishmja nga të gjitha. Në kohnat e vjetra, pamë se kanë mund me jetue vetëm me bujqësi e blegtori, pa pas as nji gja nga sendet e bame nga mjeshtëritë e tjera; deri tash vonë, kjo gja ndodhte edhe në shumë malsina të vendit tonë.

Por për me mbushë mënden ma mirë atyne qi mendojnë ndryshe, duhet t’u themi se dhe në kohën e sotme për jetesën e ç’do njeriu e, në ç’do rast, janë te domosdoshëm prodhimet qi na nep bujqësia e blegtoria. Misri, gruni, elbi, tërshana, thekni, grosha, orizi, sheqeri, kafja, zarzavatet, mishi, bulmeti, pemët, vena, uthulla, rakia, duhani e ç’do gja tjetër qi shërben për ushqimin e njeriut a nuk na vijnë nga mjeshtëria e bujkut e e blegtorit?

Po përveç ushqimeve qi na shërbejnë për me rrue, rrobat për me u veshë prej kapellës deri ke këpuca me ç’farë bahen? Leshi, mëndafshi, lëkura, pambuku, lini, kanapa, etj. etj. ku mund t’i gjejmë po të mos ishte bujku e blegtori? E shpija ku banojmë a nuk ndërtohet ma të shumtën me dërrasa e me drunj të mjellun e të mbrojtun, nga bujku e blegtori? Mobilat e bukura bashk me qylymat, sexhadet e salltanetet e tjera a nuk e kanë rranjën e ardhjes prej bujqësije e blegtorije?

Bujq e Blegtorë! Duhet të jeni kryenalt e të mburri sa të mundeni për mjeshtërinë e lartë qi keni pasë fatin të trashëgoni bashk me zakonet, me bujarin, me besën, me trimnin nga prindit e juaj, shqiptarë të thjesht e të pa përziem me gjak të huej; duhet të mos harroni asnjëherë se pa ju bota nuk mund të qëndroj e se ç’do njeri, në ç’do anë qi t’i hedhë sytë, shef përfundimin e punës së juaj; nuk duhet t’u vij keq sepse derdhni shumë djersë mbasi djersa juaj asht derdhë me vend e ç’do njeri me gjykim ua din vleftën e pashoqe qi keni e u asht mirënjohës për të mirat e pa numërta qi i sjellin njerëzisë, kombit, atdheut.

Në qoftë se me të vërtetë ka xhenet, vendi i parë do të jetë për ju qi punoni me drejtësi e qi hiqni kaq keq për me na mbajt ne të tjerëve të gjallë, e në qoftë se ka njeri në botë qi të jetë i lumtun ay jeni ju qi e keni ndërgjegjen e pastër për detyrën qi kryeni me nder të pashoq. Mos lakmoni qytetet e mjeshtëritë e tyne; ndër qytete ç’do gja asht si nji mollë e kalbëlt qi ka nji lëkurë të bukur kuq e bardhë e qi brenda asht gjith e zezë e nuk vlenë për kurgja. Toka nuk ju tradhton kurrë.

Mjeshtëria bujk e blegtor, asht ma e vështira

Kush nuk e ka provue duhet t’a dijë se mjeshtëria e bujkut dhe e blegtorit asht ma e vështira nga të gjitha. Nuk asht nevoja me i tregue të gjitha arsyet këtu për me vërtetue kët gja, mjaftojnë disa prej tyne: bujku ka lë baj me tokën punimi i të cilës han shumë mundime, don shumë mend, “don shumë terezi” si e thotë bujku vetë. Mjeshtëria e bujkut asht e lidhun ngushtë me ndryshimet e natyrës; ka të bajë me kohën e keqe e të mirë, me shin e me borën, me të ftohtit e me të nxehtit, me murranin e me diellin.

Mjeshtëria e bujkut nuk asht si ajo e të tjerëve ku punëtori punon 7 a 8 orë në ditë e pastaj shtrihet në kafe për me luejtë bixhoz a me pi raki ose shkon në kinema për me u dëfrye; bujku, qoftë verë, qoftë dimën zgjohet tue zbardhë drita, e, në kohën e lavrimit me qetë përpara e me parmendë në krahë, në kohen e lëkimit e të shartuemit me gërshanë në dorë, në kohën e prashitjes e ujitjes me shatë në krahë, në kohën e të kositunit me kosë në qafë, në kohën e të korrunit me drapën nën sqetull, në kohën e qitjes se plehnit me kosha të ngarkuem në kalë ose gomar a me qerren e tërhjekun nga buajtë a qetë përpara, ja nis punës me qetësi pa e dijtë edhe aqë mirë sepse mundohet kaqë tepër, e nuk e len deri në mbramje kur dielli me rrezet e tija i hedhun nga ana e detit nuk leion me pa ma.

Kur nuk ka ç’ka me ba jashtë a kur nuk asht e mundun, bujku i vërtetë punon brenda e ban merentimet e veglave bujqësore a shtëpis e merret me sherbimet e bagtis së tij. Me kalue kohën pa ba kurgja për bujkun e zellshëm asht mërzitje, pasi ai nuk mendon me shkue nëpër vendet e dëfrimit të qyteteve. Dëfrimi i tij asht puna dhe prehja ma e madhe e tij asht shtrati ku, i kthyem nga puna i lodhun siç asht, flenë menjiherë pa pasë nevojë që të sillet e të përsillet tue mendue gjana të kota e të damshme për të tjerët.

Bujku asht shumë guximtar e i durueshëm e nuk tutet as nga puna e as nga lufta, asht trim e trimnin e tij e vërtetojnë të gjitha luftat nder të cilat i asht turr anmikut si luan. Në mjeshtërin e tij shpesh herë i qëllon, për shumë arësye që këtu asht e kotë ti numërojmë, që të mos marri gjith prodhimin e punës që ka ba; mirpo ay nuk smbrapset e nuk e humb shpresën; vazhdon të luftojë kurdoher me kurajë kundër ç’do rreziku që mund t’i sjelli vjeti i keq me paksimin e prodhimeve; kënaqet me atë pakicë që merr e asht i sigurtë se herën e arthëshme do të shpërblehet ma mir për shërbimet qi i ban tokës.

Posi mjeshtërija bujk ashtu dhe ajo blegtorit asht një nga ma të vështirat; blegtorija asht lidhun ngushtë me bujqësinë e bujqësia me blegtorinë; as njena nuk mund të rrojë pa tjetrën: si dihet shtazët ushqehen me prodhimet e bujqësisë e toka nep prodhimet bujqësore sepse punohet me fuqinë e shtazëvet e plehnohet me plehnin e tyne. Blegtorija pra mvaret nga bujqsija e në qoftë se kjo asht e vështirë si mjeshtëri ashtu dhe motra e saj do të jetë pa tjetër.

Blegtori po si bujku ka të bajë me ndryshimet (fenomenet) e natyrës që nuk varen as pak nga vullneti i njeriut; ka të bajë me bagëti, miku ma i ngushtë i njeriut po pa gojë për me u këshillue në rastet e përditëshme me të. Edhe blegtori, si bujku, për kafshët e tija vuen shumë: për rujtjen e tyne ay lypset të kalojë shumë kohë të jetës së tij në shi, në borë, në të ftohët, në fushë, në mal, disa herë me opinga disa herë me kambë zbath e me një copë bukë misri e nji koqe qepë në calik.

Por me gjithëkëtë ay asht njeriu ma i lumtun në botë, e fyelli e kanga e tij, i vlen një mijë herë muzikat e operat e theatrovet; asht i kënaqur për zanatin e vet mbasi e din se begtija që ai ruen ka me ia shpërblye të gjitha vuejtjet, e atij i mjafton me pa pjellsin e vogël tue bredhë nëpër livadhe e nëpër fusha për me harrue ç’do të keqe. Blegtorë e bujq! Në qoftë se nuk e dini duhet të mos harroni se ju jeni ma të begatshmit për njerëzinë, për Atdhen, për Kombin. Pa ju e pa zanatin tuej nuk asht e mundun jetesa as në luftë as në paqë. Ju e vetëm ju jeni ata qi mbroni njerëzinë, racën, gjuhën, zakonet.

Mjeshtërija bujk e blegtor asht ma e ndershmja 

A ka kush qi të thotë se mjeshtërija bujk e blegtor nuk asht ma e ndershmja nga të gjitha? Nuk e besoj.  Bujku e blegtori e fitojnë jetën e tyne jo tue u mundue me rrejtë njani tjetrin për me fitue ma tepër e tue veprue si mos ma keq, por tue punue tokën e tue ruejtë bagtin nga të cilat po nuk veproj si duhet nuk merr kurgja. Bujku e blegtori nuk mund të gënjejë veçse veten e vet në qoftë se nuk bajnë detyrën e tyne si lypet.

Lexuesi mos të kujtojë se me këtë që shkrova këtu sipër, kam dashtë të përkrah për së tepërmi bujkun e blegtorin, sepse pak a shumë bujqsija e blegtorija, janë mjeshtërija e jeme e sepse unë, kam një dashuni të madhe, për këto të dyja. Jo, kurrë nuk e baj një gja të tillë, po të mos ishte e vërtetë gjithç’ka u tha këtu, ma nalt. Memorie.al 

Dyshohet se rrjedhin nga veprimtaria kriminale e prodhimit dhe trafikimit të drogës, Prokuroria e Fierit sekuestron 6 pasuri të Saimir Taullaut dhe të afërmëve të tij

Prokuroria e Fierit ka sekuestruar gjashtë pasuri të tjera të dyshuara të shtetasit Saimit Taullau dhe të afërmëve të tij.

 

Taullau është i dyshuar për prodhimin dhe trafikimin e lëndëve narkotike. Në Lushnje familja Taullau njihet si rivale e bandës së Aldo Bares ndërsa Saimir Taullau i shpëtoi një atentat mbrëmjen e 24 nëntorit të vitit 2018, pasi dy persona të maskuar qëlluan me breshëri drejt lokalit, tek rrethrrotullimi i Plugut.

Prokuroria njofton se të afërmit e tij janë  shtetasit A.T., F. T, M.T., E.T., V.T. dhe K.T, për të cilët ka të dhëna të mjaftueshme se pasuritë e tyre zotërohen në mënyrë të tërthortë nga Saimiri.

Posuritë e sekuestruara:

  1. Pasuria nr. 1/527, ZK 8572, vol. 25, fq. 96, ndodhur në lagjen “Loni Dhamo”, Lushnje, e llojit “truall”;
  2. Pasuria nr. 104/44, ZK 3268, vol 2, fq, 182, ndodhur në Savër, Lushnje, e llojit “arë”, me sipërfaqe 15,323 m2;
  3. Pasuria nr. 857/28, ZK 2087, vol. 8, fq. 193, ndodhur në Karbunarë e Poshtme, Lushnje, looji “arë”;
  4. Pasuria nr. 151/2+1-10, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji “apartament”, me sipërfaqe 128 m2;
  5. Pasuria nr. 102/22-16, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji apartament me sipërfaqe 96.17 m2; dhe
  6. Pasuria nr. 104/81+2-21, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji “apartament”, me sipërfaqe 105.57 m2.

Njoftimi:

Prokuroria Fier sekuestron 6 pasuri të tjera të shtetasit S. T., i dyshuar për prodhim dhe trafikim të lëndëve narkotike, si dhe lidhjeve të tij familjare

Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Juridiksionit të Përgjithshëm Fier, sekuestron gjashtë pasuri të tjera të dyshuara të shtetasit S.T., i dyshuar për prodhimin dhe trafikimin e lëndëve narkotike si dhe lidhjeve të tij familjare.

Mbi bazën e ligjit 10192, datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe goditjen e krimit të organizuar, trafikimit dhe korrupsionit nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”, i ndryshuar, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm Fier, ka regjistruar dhe po kryen hetime për procedimin pasuror penal nr.1, viti 2024, që bën fjalë për pasuritë në zotërim të shtetasit S.T, si dhe të afërmve të tij dhe personat fizikë, konkretisht shtetasve A.T., F. T, M.T., E.T., V.T. dhe K.T, për të cilët ka të dhëna të mjaftueshme se pasuritë e tyre zotërohen në mënyrë të tërthortë nga shtetasi S.T.

Dyshohet se kato pasuri e kanë prejardhjen nga veprimtaria kriminale e shtetasit S.T., konkretisht nga veprat penale të parashikuar nga nenet 283 dhe 283/a të Kodit Penal.

Në vijim të hetimit të këtij procedimi pasuror, mbi bazën e ankimit të prokurorit, Gjykata e Apelit të Juridiksionit të Përgjithshëm Fier, me vendimin nr.1918, rregj.themeltar, datë 21.05.2024, ka vendosur masën parandaluese me karakter pasuror, të sekuestrimit edhe për 6 (gjashtë) pasuri të tjera në emër të shtetasve A.T. e V.T., si më poshtë:

1. Pasuria nr. 1/527, ZK 8572, vol. 25, fq. 96, ndodhur në lagjen “Loni Dhamo”, Lushnje, e llojit “truall”;
2. Pasuria nr. 104/44, ZK 3268, vol 2, fq, 182, ndodhur në Savër, Lushnje, e llojit “arë”, me sipërfaqe 15,323 m2;
3. Pasuria nr. 857/28, ZK 2087, vol. 8, fq. 193, ndodhur në Karbunarë e Poshtme, Lushnje, looji “arë”;
4. Pasuria nr. 151/2+1-10, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji “apartament”, me sipërfaqe 128 m2;
5. Pasuria nr. 102/22-16, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji apartament me sipërfaqe 96.17 m2; dhe
6. Pasuria nr. 104/81+2-21, ZK 3266, ndodhur në Sauk, Tiranë, lloji “apartament”, me sipërfaqe 105.57 m2.
Në zbatim të vendimit gjyqësor dhe nenit 14 e vijues të ligjit nr. 10192, datë 03.12.2009 “Për parandalimin dhe goditjen e krimit të organizuar, trafikimit dhe korrupsionit nëpërmjet masave parandaluese kundër pasurisë”, i ndryshuar, nga prokurori është nxjerrë urdhëri i ekzekutimit, i cili u është dërguar menjëherë për ekzekutim shërbimeve të policisë gjyqësore të Drejtorisë Vendore të Policisë Fier, Agjencisë së Administrimit të Pasurive të Sekuestruara dhe të Konfiskuara pranë Ministrisë së Financave, Tiranë, si dhe Agjencisë Shtetëror të Kadastrës, Drejtoria Rajonale.

“Po sillen shumë butë”- Kurti: SHBA-ja dhe BE-ja duhet t’i vendosin ultimatum Serbisë për të vendosur sanksione ndaj Rusisë

Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, ka deklaruar se Bashkimi Evropian dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës po tregohen shumë të buta ndaj Serbisë, duke shtuar se asaj duhet t’i caktojnë një ultimatum për të vendosur sanksione ndaj Rusisë.

 

Në një intervistë për “Financial Times”, Kurti ka theksuar se Beogradi duhet të rreshtohet kah Perëndimi për t’i ofruar Kosovës siguri në procesin e normalizimit të marrëdhënieve.

“Sapo që Serbia t’i vë sanksione Federatës Ruse, atëherë do të ishte një moment kur ata mund të tregojnë se duan të integrohen në BE, dhe Serbia pa Rusinë nuk mund ta kërcënojë sigurinë e kontinentit. Atëherë do të mund të besoja se në thelb duan paqe. Dhe SHBA-ja e BE-ja nuk do të përpiqeshin që t’i qetësonin më”, ka thënë Kurti.

Ai ka thënë se Serbia duhet të tregojë përkushtim ndaj integrimit në BE duke vendosur sanksione ndaj Rusisë dhe ndaluar përpjekjet për t’u ulur në “tre ose katër stola”.

Kryeministri Kurti ka refuzuar të tregojë nëse Policia e Kosovës do t’i tërheqë njësitë speciale nga veriu, por ka insistuar se ankesat e serbëve për praninë e tyre po pakësohen.

Kurti gjithashtu ka potencuar se ka dallime strategjike me aleatët euro-amerikanë, por jo në vlera dhe parime.

“Timonieri i Madh që vdiq urie popullin e tij”/ Ja se si Mao Ce Dun e ndryshoi mbi 100 vite më parë fatin e Kinës bashkëkohore

Kongresi i parë kombëtar i Partisë Komuniste të Kinës nisi më 23 korrik 1921 në Shangai, por punimet vazhduan në bordin e një anijeje të ankoruar në një liqen në Jiaxing. Të 12 delegatët pjesëmarrës në atë aktivitet, hartuan statutin e parë të partisë, që propozonte kërkimin e një dëmshpërblimi për një vend të shkatërruar nga luftërat, të varfëruar dhe në prag të kolapsit.

Një ndër objektivat kryesore që u miratuan ato ditë ishte përmbysja e borgjezisë dhe ndërtimi i një shoqërie socialiste përmes luftës së klasave, diktaturës së proletariatit dhe shtetëzimit të mjeteve të prodhimit. Në mesin e themeluesve ishte edhe një djalë i ri 27 vjeçar, që çerek shekullin që pasoi do ta kalonte Kinën nga Mesjeta në modernizëm. Ai quhej Mao Ce Dun.

Timonieri i Madh që vdiq urie popullin e tij

Rebel dhe statist, politikan me një zgjuarsi djallëzore dhe një strateg ushtarak i aftë, Maoishte “Timonieri i Madh” i Revolucionit Komunist Kinez. Një figurë e madhe, që megjithatë, do të jetë e lidhur përgjithnjë me madhësinë e krimeve të tij, dhe me një periudhë të paparë terrori, në të cilën vdiqën dhjetëra miliona njerëz.

Mao lindi më 26 dhjetor 1893 në Shaoshan në provincën Hunan, në zemrën rurale të  perandorisë kineze Cin.Në vitin 1911 -kur nuk kishte mbushur ende 17 vjeç – ai iu bashkua revoltës popullore që çoi në rënien e perandorisë.

Në vitin 1923, në kongresin e tretë të Partisë Komuniste të Kinës, ai u zgjodh anëtar i Komitetit Qendror. Në atë fazë, Mao nisi të shtjellonte shumë nga tezat e tij politike, duke  identifikuar rebelimet e fshatarëve si burimin ku duhej të bazohej revolucioni.

Në vitin 1928, Kongresi i Partisë Komuniste të Kinës mbështeti ngritjen e sovjeteve rurale sipas modelit rus, dhe i ngarkoi me zbatimin e reformës agrare. Por profili i tij si një udhëheqës i padiskutueshëm u shfaq në vitet 1930, gjatë luftës civile.

Në vitin 1934 ai udhëhoqi të ashtuquajturin Marshimi i Gjatë, me një kosto shumë të lartë sa i përket jetëve të humbura, ushtria komuniste arriti të thyejë ushtrinë nacionaliste tëÇang Kai-Shek.

Një revolucion falimentues

Revolucioni komunist pati sukses menjëherë pas fundit të Luftës së Dytë Botërore. Më 1 tetor 1949 në Sheshin Tiananmen të Pekinit, Mao shpalli lindjen e Republikës Popullore të Kinës, të cilën e drejtonte vetë. Nga ai moment, edhe falë angazhimit ekonomik dhe ushtarak të Moskës, Kina nisi rrugën drejt modernitetit, por duke u shtypur nga njëra prej diktaturave më të pamëshirshme të shekullit XX.

Timonieri i Madh e shtetëzoi ekonominë për të nxitur zhvillimin e shpejtë të bujqësisë dhe industrisë, dhe nxiti reforma të ndryshme. Në vitin 1958, ai filloi të ashtuquajturin Hapi i Madh Përpara, një plan i madh ekonomik dhe shoqëror, që synonte ta bënte Kinën një nga fuqitë kryesore industriale më të mëdha në botë.

Por në vend të kësaj, për shkak të urisë së madhe që goditi vendin duke nisur që nga viti  1959, rreth 30 milionë kinezë vdiqën nga uria. Ishte një dështim epokal, megjithatë Mao ia doli të vazhdonte të qëndronte në krye të vendit.

Revolucioni Kulturor: Kura që vret

Për të shmangur përgjegjësinë e tij nga pasojat e katastrofës ekonomike dhe sociale, dhe për t’iu kundërvënë aparatit të Partisë Komuniste që po përpiqej të reduktonte kompetencat e tij, Timonieri i Madh nisi të ashtuquajturin Revolucion Kulturor.

Në atë kohë u sulmuan jo vetëm udhëheqësit, zyrtarët e partisë, por të gjithë ata që kishin shprehur kritika ndaj politikave të Maos. Dhjetëra mijëra qytetarë të zakonshëm u persekutuan, u burgosën, u torturuan dhe vranë.

Deri në vitin 1968 pati një përshkallëzim dramatik të dhunës. Studentët e rekrutuar tek Garda e Kuqe shënjestronin kryesisht mësuesit, të cilët u sulmuan, u poshtëruan dhe u rrahën në publik, u vranë ose u detyruan që të vrisnin veten.

Lufta për pushtet që pasoi

Mao vdiq më 9 shtator 1976. Për vite me radhë ai kishte vuajtur nga një sëmundje degjenerative dhe nga probleme të shumta të shkaktuara nga pirja e duhanit. Pas një funerali  solemn në Sheshin Tiananmen, ku morën pjesë mbi 1 milionë njerëz, trupi i tij i balsamuar u zhvendos në një mauzole të madhe të stilit sovjetik.

Vdekja e tij solli shpërthimin e një lufte të egër për pushtet midis zyrtarëve të ndryshëm të partisë, që deri në atë moment nuk ishin ndjerë. Në fund dominoi fraksioni i presidentit Ten Hsiao Pin, që ruajti parimin e autoritetit absolut të partisë kundër çdo lloj demokratizimi dhe pluralizmi. / bota.al

“Busti i Stalinit dhe Leninit në residencën qeveritare”, Açka: Fyerje e qeverisë! Burgu i Spaçit do bëhet një shtëpizë, jo në vendin e vet

Ditën e sotme në Komisionin e Edukimin dhe Mjetet e Informimit Publik, u diskutua për raporti e veprimtarisë 1-vjeçare të Institutit të Studimeve për Krimet dhe Pasojat e Komunizmit në Shqipëri për vitin 2023. Drejtuesja e këtij komisioni, Flutura Açka, foli për atë që ajo e quajti si jo normale, dy bustet e ish drejtuesve të Bashkimit Sovjetik, Stalinit dhe Leninit, të cilët vijojnë të qëndrojnë në kopështin e një prej rezidencave qeveritare. Açka tha se kjo është një fyerje shumë e madhe që bën qeveria.
Deputetja e PD, gjithashtu foli edh për deformimin që i është bërë historisë dhe si shpembull solli burgun e Spaçit, i cili nuk do të bëhet burg por vetëm një shtëpizë në Reps dhe jo në vendin ku e meriton të jetë në Spaç. Për këtë sipas saj, ka faj dhe e djathta ndër vite që nuk i vuri pikat mbi i.

Pjesë nga fjala e Flutura Açkës në Komisionin e Edukimin dhe Mjetet e Informimit Publik:

Më bëri një gjë përshtypje meqenëse flasim për këtë gjë. Ju e dini që unë shpesh kam qenë ndoshta është dhe një nga gjërat të cilat unë jam marrë në jetën time për çështjet e dekomunistizimit edheveprimtarinë e këtyre lloj institucioneve, instituteve që kemi ngritur që të mund t’i shkojnë historisë jo për marrë, apo ndëshkuar njërën palë apo tjetrën, por për t’i dhënë historisë atë që meriton. Janë gjëra të cilat ndonjëherë kalojnë edhe sensin normal. Pse ju them? Këtu përball është një vilë që i thonë vila e Mehmetit, janë bustet e Stalinit dhe të Leninit, në kopësht. Ak kuptoni se çfarë po bëhet?! Në një rezidenc qeveritare, bustet e Stalinit dhe të Leninit! Si është e mundur?! Çfarë shteti jemi?! Sigurisht janë artefakte, mund të mos të jenë të rëndësishme, të vendosen në një rezidencë shtetërore kur mund të jenë në muzeun e dikujt tjetri, nuk e di ku. Por ta vësh në një rezidencë shtetërore është një fyerje shumë e madhe që bën qeveria. Ata njerz që e kanë bërë ndoshta me shkujdësje, jo me një qëllim të caktuar, por që normalisht është e papranueshme. Shikoni këtu përball, djathtas, vilën e Enverit, po i shkiten të gjitha dritaret për t’u bërë me të reja. Nuk ka nevojë të jetë luksoze, ajo do të mbetet ashtu siç është që t’u kujtojë shqiptarëve dy gjëra që janë të rëndësishme: po të hysh brenda se sa të varfër e sa të pasur kanë qenë ata dhe sa të varfër kanë qenë në atë kohë shqiptarët. Dhe e dyta çfarë shijesh kanë pasur ata që shihnin gjithë botën dhe me çfarë shijesh e kanë bërë atë shtëpi. Njerëzit siç hanin trahananë në mëngjes për vete, trahana i dhanë të gjithë shqiptarëve, kjo është historia. Megjithatë shpresoj që instituti ta bëjë mirë detyrën. Unë ju falënderoj që keni qenë të kujdesshëm në këtë gjë. Sigurisht beteja vazhdon sepse ka forca të caktuara që duan ta mbajnë ashtu siç ka qenë historia dhe ta quajnë atë të pafajshme. Faj kemi shumë të madh, po shumë të madh po e përsëris e djathta, e cila me ardhjen në pushtet nuk i vuri pikat mbi i dhe i la gjërat të shkojnë shtrembër dhe kanë vazhduar të jenë shtrembër. Ne jemi përpjek të bëjmë diçka, të rregullojmë deformimin që ka ndodhur, por siç e keni parë dhe vet fakti që ky komision nuk po mundet dot të çojë dy ligje të rëndësishme përpara dhe fakti që burgu i Spaçit, një nga burgjet më të tmerrshme të diktaturës, nuk do të bëhet burg. Dhe janë shkatërruar të gjitha shenjat e burgut, për shkak të minjerës e të tjera, të miqve e shokëve që kemi vërdallë, dhe do bëhet një kthinëz, një shtëpi në Reps dhe jo në Spaç ku e meriton, janë gjëra, janë zile të rënda që ne si parlamentar dhe si njerëz si qytetarë mbi të gjitha, si një pjesë e të cilëve ka edhe të afërm dhe ka pasur dhe gjyshërit nëpër burgje, duhet të jemi shumë të kujdesshëm me historinë. Siç e thashë, jo për të ndëshkuar, por për t’i dhënë Çezarit të vetën.

1...1 1571 1581 159...8 382Faqja 1 158 nga 8 382

Kryesore

Continue to the category
Më shumë
© 2024 Rilindja Demokratike Euroatlantike