Shoqëruesit e Tahirit, 200 mijë euro skafistëve, lidhjet e policisë me atentatet me tritol

Dosja hetimore e grupit të përbashkët Italian dhe shqiptar zbulon se si dy skafistë nga zona e Kavajës rrëfyen të gjithë aventurat e tyre dhe morën statusin e bashkëpunëtorit të drejtësisë, pasi u dënuan me 20 vjet burg. Dosja zbulon se si trafikantët janë në gjendje të shpëtojnë lehtësisht nga drejtësia shqiptare dhe se si një skaf me drogë mund të ngarkohet në mes të verës nga plazhi popullor i Golemit.

Herët në mëngjes më 4 gusht 2016, dy shqiptarë mbajtën gomonen pranë një lokali në plazhin e fshatit turistik Torre Canne në bregdetin e Pulias në Itali dhe u ulën të pinë një kafe. Ndërsa pinin kafenë, forcat ligjzbatuese italiane vërejtën gomonen dhe pyetën se kujt i përkiste.

Të dy shqiptarët u shoqëruan për në stacionin e policisë, ku deklaruan se kishin ardhur nga Shqipëria për qejf, sepse kishin qenë të dehur. Ata nuk kishin dokumente. Megjithatë, italianët i japin një urdhër espulso dhe i lënë të lirë, ndërsa gomonia sekuestrohet.

Katër vite më vonë, dy shqiptarët Fiqiret Seferi, 57 vjeç nga Luzi i Vogël i Kavajës dhe Fërhat Ajdini, mosha dhe vendbanimi i së cilit nuk del nga dokumentet gjyqësore të para nga BIRN, rrëfyen me detaje për drejtësinë italiane ngjarjen e 4 gushtit si dhe dy episode të tjera të trafikut të drogës.

Verën e vitit 2016, kultivimi dhe trafikimi i marijuanës ishte në lulëzim dhe qeveria e kryeministrit Edi Rama po përballej me akuza të njëpasnjëshme për tolerim dhe bashkëpunim me grupet kriminale të trafikut ndërkombëtar të drogës.

Në këtë sfond, Seferi dhe Ajdini ishin duke ëndërruar për pasurim të shpejtë.

Fati i tyre u shfaq nën emrin e Saimir Kurtit, i njohur në atë kohë si drejtor i zyrës së punës në Kavajë dhe i akuzuar nga Partia Demokratike në opozitë si pjesë e kontigjentit të krimit të organizuar, të punësuar nga qeveria “Rama”. Në këtë kontekst, nuk ishte çudi që dy skafistët e takuan Kurtin, ndërsa ai gjendej në spitalin e Durrësit, i arrestuar nga policia.

Fiqiret Seferi dhe Fërhat Ajdini u arrestuan sërish nga policia italiane në dhjetor 2016 dhe u dënuan me nga 20 vjet burg secili, pasi pranuan fajin, përfshirë trafikimin e 290 kilogramëve kanabis natën mes 3 dhe 4 gushtit 2016.

Dënimi i rëndë duket se i bindi ata që të bashkëpunojnë me drejtësinë italiane, duke rrëfyer në detaje karrierën e tyre të shkurtër, por intensive si trafikantë droge. Rrëfimi i tyre u bë një nga bazat e një grupi hetimor të përbashkët shqiptaro-italian, që solli goditjen e katër strukturave të krimit të organizuar, në të cilat akuzohet se janë përfshirë mes të tjerëve edhe dy truprojat e ish-ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri.

Karriera prej trafikanti e Seferit dhe Ajdinit zgjati më pak se pesë muaj, por fati i dërgoi ata në disa rrugë vajtje-ardhje nga plazhi i Golemit në Shqipëri drejt pikave të ndryshme të bregdetit italian, ndërsa në një rast, i uli në tryezën e darkës së një grupi trafikantësh droge nga Bari.

Këta të fundit u dhanë atyre një supergomone me një motor 255 kuaj fuqi për të ardhur në Shqipëri për drogën e furnizuar nga, aludohet, truprojat e Tahirit. Këta të fundit kanë mohuar akuzat nga arratia.

Prokuroria shqiptare paraqiti situatën e tyre në dokumentin e kërkesës për masë sigurie të dorëzuar në Gjykatën e Posaçme të Shkallës së Parë për Korrupsionin dhe Krimin e Organizuar:

“Pas dënimit në shkallë të parë, kanë shtyrë dy të sipërpërmendurit, Fiqiret Seferi dhe Fërhat Ajdini për bashkëpunim me drejtësinë, duke bërë nga fundi i vitit 2019 dhe fillimi i 2020 një seri deklarimesh, gjatë të cilave, duke pranuar thelbësisht fajet e tyre në lidhje me sjelljet e verifikuara, kanë rindërtuar në mënyrë konvergjente dinamikat që i përkasin organizimit të trafikimit të lëndës narkotike në rrugë detare, gjetjes së mjeteve lundruese e të sasive shumë të mëdha të lëndës narkotike të llojit cannabis sativa, për të cilat tregonin se cilët ishin pronarët dhe pritësit e saj, duke deklaruar në veçanti tre “udhëtime” nga Shqipëria në Itali.”

I pari lidhet me një sasi prej 290 kilogamësh kanabis. Sipas dëshmisë së të penduarve, droga u furnizua nga tre persona, Saimir Kurti nga Kavaja, Malton Lleshi nga Saranda dhe nga një i tretë i paidentifikuar. Seferi dhe Ajdini morën përsipër të bëjnë skafistin, duke e marrë drogën në Shqipëri për t’a dorëzuar atë në Itali, por ata kishin edhe për detyrë që të merrnin paratë nga blerësit.

Kurti, i njohur edhe si zyrtar socialist në Kavajë, u dha atyre edhe gomonen dhe një pjesë të drogës. Dy persona të tjerë dhanë pjesën tjetër të drogës, ndërsa skafistët morën premtimin se do të paguheshin 100 euro për çdo kilogramë, ose 29 mijë euro në total. Ata nuk hasën ndonjë problem të madh.

Më 3 gusht, në kulm të sezonit turistik, në një nga zonat më popullore të bregdetit shqiptar në Golem, në orën 11.30 të mbrëmjes, një fuoristradë futi në det një gomone të ngarkuar me drogë, të cilën dy skafistët e dërguan në Itali.

Mëngjesin tjetër, Ajdini dhe Seferi zbarkuan drogën në një zonë me kallamishte. Por kapërcimi i detit është vetëm gjysma e punës dhe prej këtu, fati nuk u eci mbarë. Ata pritën për ditë me radhë që fillimisht pritësit të merrnin drogën, ndërsa më pas, që të paguanin paratë. Takuan një shqiptar i cili pranoi të vërë në dispozicion shtëpinë e tij për të magazinuar drogën. Vetëm më 8 gusht, pesë ditë më vonë, ata arritën të kontaktojnë blerësin, një shqiptar i njohur si Tani i Modugnos, i cili mori në dorëzim 150 kilogramë, por nuk pagoi paratë.

Një nga furnitorët e drogës, Malton Lleshi, i këshilloi dy skafistët që të merrnin një pjesë të drogës si pagesë në natyrë për udhëtimin, për të cilin, nuk ishin paguar. Ajdini nisi në këtë mënyrë një aventurë për të shitur drogën në sasi të vogla, duke udhëtuar lart e poshtë në jugun e Italisë, nga Pulja për në Kalabri e pas. Sasi të ndryshme droge u shitën për 1300 deri në 1800 euro për kilogramë, por kjo nuk mjaftoi.

Të tensionuar, skafistët, blerësit e drogës në Itali dhe shitësit në Shqipëri kryejnë një volum të konsiderueshëm komunikimesh elektronike.

Dy skafistët, të cilët shpëtuan paq kur po pinin kafe menjëherë pas shkarkimit të drogës, nuk e dinin se autoritetet italiane i kishin vënë ndërkohë në përgjim. Në komunikime, palët në përgjithësi duket se përdorin gjuhë me nënkuptime, duke folur për avokatë me dokumente që duhen firmosur në vend që të flasin për blerës dhe para që duhen paguar, apo duke folur për pagesë për orë pune në vend që të flisnin për çmimin e kilogramëve drogë të shitur, por përgjimet e komunikimeve të tyre u përdorën katër vjet më vonë nga autoritetet për të verifikuar rrëfimin e skafistëve, pasi këta të fundit u penduan.

Më 5 shtator, afro një muaj pas vajtjes së drogës në Itali, Lleshi kreu një atentat me tritol ndaj Ajdinit në Shqipëri, një mesazh kërcënues për pagesën e munguar.

Gjatë viteve 2014-2016, Shqipëria u përfshi nga një valë shpërthimesh bombash, të cilat, në shumë raste shkaktuan vetëm dëme materiale, ndërsa në disa raste, vdekje dhe gjymtime të tmerrshme. Shumica e atentateve përfunduan si ngjarje pa autor, ndërsa kjo dosje duket se jep detaje mbi shkaqet dhe mënyrat e zgjidhjes së këtyre konflikteve.

Seferi deklaroi në rrëfimin e tij para policisë italiane: “Malton Lleshi vuri bombën, tritol në një tavolinë te klubi i Ajdinit. Ky më mori në telefon, unë shkova te shtëpia e tij dhe pashë tritolin nën tavolinë. Ishte një pako me letër ngjitëse, e lidhur me një antenë. Tritoli u vu sepse një ditë para se të gjendej, unë dhe Ajdini kishim bërë llafe me Lleshin për lekët. Spostuam tavolinën larg dhe shpërtheu pa bërë dëme.” Lleshi pretendonte 50 mijë euro për një sasi droge të sekuestruar nga autoritete italiane nga eksporti i parë.

Nga fundi i shtatorit 2016, Seferi dhe Ajdini gjenden në Shqipëri. Saimir Kurti po bëhet gati për të trafikuar një sasi shumë më të madhe droge, 660 kilogramë, drogë që u trafikua nga Mali i Robit në Durrës për në Monopoli më 21 tetor 2016. Droga ishte porositur nga një rrjet trafikantësh shqiptarë në Gjermani. Udhëtimi nuk shkoi mbarë: Pasi droga u shkarkua, një banor vendës njoftoi policinë, e cila e sekuestroi atë. Seferi dhe Ajdini shpëtuan.

Kjo nuk e pengoi organizatën të planifikonte një eksport tjetër, akoma më të madh. Sipas dosjes gjyqësore, në lojë hynë trafikantë të njohur në Bari të Italisë si dhe dy truproja të ish-Ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri. Italianët u angazhuan për të gjetur një gomone me motor të fuqishëm, në gjendje për të transportuar mbi 1 mijë kilogramë drogë, ndërsa Malton Lleshi dhe dy truprojat e Tahirit akuzohen se furnizuan drogën.

Seferi dhe Ajdini erdhën me gomone nga Italia në Shqipëri dhe ndaluan në grykëderdhjen e lumit Shkumbin në Vilë Bashtovë. Sipas dëshmisë së tyre, Agustin Deda dhe Hekuran Marku shoqëruan drogën nga Memaliaj drejt gomones.

Ata u premtuan skafistëve nga 100 mijë euro secilit, ndërsa me këto para, ata mund të paguanin edhe borxhin që i kishin Lleshit.

Sipas rrëfimit të Ajdinit, “gjatë ngarkimit të gomones, Gusti dhe Hekurani kishin radiot dhe pistoletat. “Ata janë policia,” citohet të ketë thënë ai.

Ajdinit dhe Seferit i ngeci fati këtu. Më 21 dhjetor 2016, të dy u arrestuan bashkë me 1,016 kilogramë drogë, rreth 2.5 kilometra larg bregdetit italian.

Arrestimi i tyre shihet si fatkeqësi, për të cilin, organizatorët barezë të trafikut shprehin keqardhje. Ajdini dhe Seferi u dënuan fillimisht në vitin 2017 me 6 vjet e tetë muaj burg, por pozita e tyre u rëndua më vonë, kur italianët i akuzuan jo thjesht si trafikantë, por si organizatorë.

Në shkurt 2019, Gjykata e Barit dënoi Ajdinin me 19 vjet e nëntë muaj dhe Seferin me 18 vjet e dhjetë muaj. Kjo i shtyu ata të pendohen. Rrëfimi i tyre i detajuar dha prova për shumë trafikantë në Shqipëri dhe Itali si dhe oficerë policie të korruptuar në Shqipëri.

Prokuroria e Barit dhe prokuroria e Krimeve të Rënda në Shqipëri krijuan në vitin 2017 një skuadër të përbashkët hetimore për të hetuar këtë grup trafiku, si dhe një grup tjetër me bazë në Vlorë. Nisma e italianëve për hetim të përbashkët erdhi pasi vunë re lidhje mes rasteve të ndryshme të trafikimit të sasive të mëdha të drogës së sekuestruar, rreth 6,636 kilogramë.

Hetimi i përbashkët u mbyll në korrik 2021, kur u lëshuan urdhërarreste për 38 persona në Shqipëri dhe në Itali, përfshirë këtu edhe një zyrtar policie e një prokuror./ reporter.a/

Trajneri i Danimarkës: Jemi të zhgënjyer, ajo nuk ishte penallti…

Danimarka e Kasper Hjulmand tregoi ndaj Anglisë se nuk kishte shkuar rastisht në fazën gjysmëfinale të Euro 2020 duke u konfirmuar edhe përballë tre luanëve në Wembley si surpriza më e bukur e këtij kompeticioni.

Një penallti thuajse inekzistente dhe që për më tepër në momentin që Sterling po futej në zonë në fushë ishin dy topa, bëri që të shpërthejnë polemikat në mediat ndërkombëtare për vendimin e gjyqtarit holandez Makkelie pas konsultimit edhe me sistemin VAR. Për këtë episod nuk mund sesi të mos jetë i irrituar edhe trajneri i Danimarkës Kasper Hjulmand.

“Jemi shumë të zhgënjyer, është e vështirë ta përshkruaj me fjalë sesi ndihem. Ndoshta do ta bëj gjatë ditëve në vijim. Ajo që iu dha Anglisë nuk mund të ishte penallti, jemi shumë të mërzitur për atë episod. Normalisht është një zhgënjim i madh që ishim kaq pranë finales dhe u eliminuam, megjithatë rrethana të shumta gjatë ndeshjes treguan se nuk e kemi hedhur ende hapin cilësor. Është diçka fantastike ajo që lojtarët e mi kanë arritur. Ekziston një forcë jashtë normales mes tyre, luajnë në një mënyrë të shkëlqyer. Gjatë gjithë turneut kemi sulmuar, shënuar gola dhe kemi treguar vlerat tona të vërteta, brenda dhe jashtë fushe”.

Tashmë futbollistët danezë duhet të shijojnë pushimet dhe të mendojnë për eliminatoret e Botërorit Katar 2022 teksa ndeshjen e radhës do ta kenë në 1 shtator kundër Skocisë. Hjulman ka besim se skuadra që ai drejton mund të shkojë larg edhe në Kupën e Botës.

“Kemi qëndruar të bashkuar, luftuam deri në minutën e fundit. Për momentin jemi shumë të zhgënjyer. Megjithatë, nuk do të kalojë shumë kohë deri në momentin që të vendosim këtë moment në perspektivë dhe të themi: ‘Në Euro 2020 treguam sesa vlejmë dhe paraqitje të tilla mund t’i përsëritim edhe në Botërorin Katar 2022”.

Çfarë perspektivash hap fitorja e Raisi në Iran

FILES-US-IRAN-NUCLEAR-DIPLOMACY — (FILES) In this file photo taken on June 21, 2021 Iran's President-elect Ebrahim Raisi is pictured during his first press conference in the Islamic republic's capital Tehran, on June 21, 2021. - Iran and six world powers seeking to restore the deal to prevent Tehran's development of nuclear weapons remain divided on key issues after the conclusion of a sixth round of talks, a senior US State Department official said Ton June 24, 2021. But the official, who briefed reporters on condition of anonymity, stressed that the United States thought a deal remained possible even with Iran under a newly-elected hardline president, cleric Ebrahim Raisi. (Photo by ATTA KENARE / AFP)

Zgjedhjet në Iran janë mbajtur më 18 qershor dhe kanë nxjerrë fitues kandidatin më të akredituar, konservatorin Raisi, kreun e Magjistraturës dhe figurë e konsideruar e afërt me Guidën Supreme Khamenei. Jetime, si me kandidatë, ashtu edhe me vota, zona reformiste, që pritet të përjetojë një fazë ristrukturimi të plotë.

Zgjedhjet me shifra
Prej 592 personave të regjistruar nëpër regjistrat e avancimit të kandidaturave, vetëm 7 kanë qenë figurat e miratuara për të garuar në presidenciale nga Këshilli i Gardianëve. Pak ditë përpara zgjedhjeve, 3 prej këtyre figurave janë tërhequr: me pak fjalë, më 18 qershor, zgjedhja e qytetarëve iranianë reduktohej në 4 kandidatë. Popullsia iraniane përbëhet nga rreth 80 milion njerëz, prej të cilëve rreth 59 milion kanë të drejtë vote. Në këto votime të fundit presidenciale, rreth 30 milion janë votat e shprehura, që i bie 48.8% e totalit: për pasojë, e dhëna e abstenimit e ka kaluar atë të votave të hedhura. Këto kanë qenë zgjedhjet me më pak pjesëmmarrje nga 1979, viti i Revolucionit Islamik: në presidencialet e fundit e vitit 2017, pjesëmarrja ka rezultuar në rreth 72%.
Prej 48.8% të votave të shprehura, Raisi ka marrë rreth 18 milion, duke arritur 61.9% të preferencave, ama duke e rritur me vetëm 2 milion numrin e votave të arritura 4 vite më parë (kur ishte sfidanti i Rouhani). Veç kësaj,, duhet evidentuar e dhëna lidhur me fletët e bardha apo të anulluara: mbi 3 milion e gjysmë. Raisi është zgjedhur në raundin e parë, duke qenë se ka marrë mbi 50% të votave të marra dhe ka shmangur kështu balotazhin (në historinë e Reppublikës Islamike është kaluar në raundin e dytë vetëm në 2005, me zgjedhjen e parë të Ahmadinejad). Do të jetë president i vendit për 4 vitet e ardhshme, edhe pse disa analistë e konsiderojnë kandidatin e akredituar për të pasuar Guidën Supreme Ali Khamenei.

Kush është Raisi
Fetar, i lindur në vitin 1960 në qytetin e shenjtë Mashhad në verilindje të vendit, Ebrahim Raisi ka marrë një Doktoraturë në të Drejtë Islamike në Universitetin Shahid Motahari të Teheranit. Është i martuar me Jamileh Alamolhoda, Profesore në Universitetin Shahid Beheshti të Teheranit dhe vajza e imamit që drejton faljet e së premtes në Mashhad, Ajatollahut Ahmad Alamolhoda. Aktualisht është kreu i Magjistraturës në Iran, i emëruar në vitin 2019 me dëshirën e Khamenei. I ri revolucionar më 1979, Raisi bëhet Prokuror i Përgjithshëm në Karaj dhe më pas Zëvendësprokuror në Teheran. Nga fundi i viteve ’80, presidenti i ri iranian akuzohet se ka qenë fuqimisht i lidhur me të ashtuquajturin “Komision i Vdekjes”, komisioni që u krijua për të gjykuar kundërshtarët politikë në fundin e luftës me Irakun. Raisi është i ekspozuar ndaj sanksioneve të Shteteve të Bashkuara nga 2019, i akuzuar për shkelje të rënda të të drejtave të njeriut lidhur me rolin e tij si kryetar magjistrature, fakt që e bën presidentin e parë iranian që sanksionohet përpara se të zgjidhet.

Ebrahim Raisi e ka fituar fushatën elektorale duke përdorur tone të ngjashme me ato të përdorura 4 vite më parë, në votimet e mëparshme presiidenciale që panë fitoren dërrmuese e Rouhani: është paraqitur si kandidati i aftë të luftojë korrupsionin dhe ka synuar shumë tek vota e “të fundëmve”, me një narrativë të përqëndruar mbi shtëpitë popullore, subvencionet ekonomike dhe vullnetin e krijimit të 1 milion vendeve pune çdo vit. Në frontin ekonomik, përveçse ka kritikuar egërsisht menaxhimin Rouhani dhe, për pasojjë punën e sfidantit Hemmati në krye të Bankës Qendrore, ashtu si 4 vite më parë, ka këmbëngulurr mbi vullnetin për ta pavarësuar ekonominë iraniane. Një lloj autarkie ekonomiko – financiare, që do t’i mundësonte në mënyrë utopike vendit të ishte më pak i ekspozuar ndaj presioneve të shkaktuara nga sanksionet ndërkombëtare: për ta thënë me fjalët e Hossein Raghfar, profesor Ekonomie në Universitetin Alzahra të Teheranit, një ”ekonomi të rezistencës”.

Ekuilibra të brendshëm
Parasëgjithash, duhet filluar nga e dhëna e abstenimit: për sa mediat shtetërore kanë treguar shumë herë radhat nëpër qendrat e votimit në ditën e premte dhe eksponentët kryesorë e Republikës Islamike i kanë gjykuar si të suksesshme zgjedhjet, përqindja e lartë e abstenimit është një këmbanë alarmi për arësye të ndryshme.

E para është ajo që sheh një zhgënjim midis popullsisë kundrejt politikës së vendit: në muajt përpara zgjedhjeve janë zhvilluar manifestime online (sidomos në Twitter), që i ftonin njerëzit të mos votonin. Një shqetësim transversal, siç demonstrohet nga letra e firmosur prej mbi 230 aktivistëve të spikatur apo nga deklaratat e fundit e Ahmadinejad, Mousavi dhe Faezeh Hashemi (vajza e ish presidentit Rafsanjani). Një e dhënë që vë në rrezik legjitimimin e qeverisë së re, të cilës i takon detyra e vështirë e bërjes së pranueshëm të sistemit institucional për popullsinë iraniane. Ish presidenti Khatami ka bërë një deklaratë në margjinat e zgjedhjeve duke falenderuar kë nuk ka votuar dhe ka shtuar se mungesa “e një pjesëmarrjeje elektorale mbi 50% është shenjë se njerëzit janë të zhgënjyer e të pashpresë” dhe se “hendeku midis njerëzve dhe sistemit institucional duhet të jetë një paralajmërim i rrezikshëm për të gjithë”.

Veç kësaj, duhet nënvizuar se sistemi aktual politik iranian është fuqimisht i zhbilancuar nga ana konservatore: pjesa më e madhe e abstenimit bie mbi bojkotimin e elektoratit reformist (domethënëse në negativ dhe në mbështetje të kësaj pjesëmarrja në masën 26% në Teheran). Me këto zgjedhje konservatorët kanë siguruar kontrollin e tri degëve formale të sistemit qeverisës dhe për 4 vitet e ardhshme do ta kenë rrugën e hapur për të zbatuar vizionin e tyre politik, jo vetëm nga pikëpamja e brendshme, por edhe në skenarin rajonal e global.

Pozicion rajonal
Në zonën e Lindjes së Mesme, Irani mund të kthehet e të ushtrojë një rol më shumë aktiv, duke i mbështetur mbi boshllëqet e lëna nga çimpenjimi amerikan dhe sidomos duke shfrytëzuar hapësirat e influencës të fituara nga 2015 e këtej. Sinergjia që aktualisht duhet regjistruar midis Presidentit të ri dhe krahut më intransigjent të ushtarakëve mund të vulosë një rigjallërim të impenjimit ushtarakt në teatrat kryesore rajonale. Jo rastësisht, në konferencën e tij të parë për shtyp Raisi ka treguar si “të panegociueshme” temat lidhur me zhvillimin e programit raketor (arma kryesore e shkurajimit) dhe me politikat rajonale iraniane.

Përshëndetjet e para për zgjedhjen kanë ardhur nga Siria e Bashar al-Assad, aleat i hekurt i Teheranit, nga sheiku Mohammed bin Rashid Al Maktoum, zëvendëspresident dhe kryeministër i Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Emir i Dubait (shenjë që procesi i çtensionimit me Emiratet vazhdon) dhe nga Omani, vend që vazhdon të përfaqësojë një urë të rëndësishme ndërmjetësimi midis Iranit dhe botës perëndimore. Në frontin e kundërt duhet regjistruar deklaratat e ministrit të jashtëm izraelian Yair Lapid, i cili e ka quajtur Raisi si “kasapin e Teheranit” dhe e ka përshkruar si përgjegjës çër vdekjen e “mijëra iranianëve”. Gjithmonë lidhur me politikat rrajonale, Raisi është idhtar i dialogut – tashmë zyrtarisht të hapur – me Arabinë Saudite, me qëllimin e rikthimit të pasjes marrëdhënie diplomatike të qëndrueshme.

Qasja ndërkombëtare
Nevoja e parë e Raisi është ajo e zbutjes së sanksioneve dhe dhënia frymë ekonomisë iraniane: për këtë arësye nuk është e mendueshme të parashikohet një ndërprerje e dialogëve me Shtetet e Bashkuara. Presidenti i sapozgjedhur (që do ta marrë postin zyrtarisht në gusht) ka konfirmuar se Irani do të vazhdojë bisedimet indirekte në Vjenë deri kur administrata e tij nuk do ta marrë detyrën. Në këtë pikë, ajo që do të ndryshojë është me siguri narrativa: tone akoma edhe më pak qetësues (“nuk do ta takoj Biden” është një prej deklaratave të para të bëra nga Raisi) dhe tentativa për t’i kufizuar dialogët vetëm lidhur me çështjen bërthamore. Disa hapa prapa respektivisht atyre që parashikohen nga administrata e re amerikane. Raketa dhe milici nuk duhet të futen në marrëveshje dhe Shtetet e Bashkuara duhet të jenë të parët të demonstrojnë se duan ta mbajnë të hapur dilogun duke revokuar sanksionet ekonomike: në sintezë, këto do të jenë kartat që të paktën fillimisht qeveria Raisi do të sjellë në tryezë.

Për të pasur ndonjë indikacion më shumë do të duhet të pritet emërimi i Ministrit të ri të Jashtëm: një emër i fortë ishtë ai i Hossein Amirabdollahian, i cili po drejton ekipin e tranzicionit të politikës së jashtme të Raisie dhe është i përfshirë në negociatat për bërthamoren iraniane gjatë administratës Khatami, përveç se ka marrë pjesë në negociatat me Shtetet e Bashkuara në 2007. Në përgjithësi, do të duhet t’i kushtohet vëmendje e madhe kandidatëve në rolet kyçe për politikën e jashtme dhe të sigurisë kombëtare, duke pasur në konsideratë përvojën e Presidentit të sapozgjedhur në tematika të tilla. Ama duhet shkruar një gjë: një qeveri e zonës konservatore, në aleancë të fortë me krahun ushtarak, ka tiparet e duhura që të mund të arrihet një marrëveshje me Shtetet e Bashkuara: ka mundësi më pak komplekse dhe ambicioze nga sa mund të bëhet me reformistët, por sigurisht shumë më e qëndrueshme në planin e brendshëm politik.

Gjithmonë lidhur me çështjen e aleancave ndërkombëtare, është e rëndësishme të nënvizohet sesi aksi midis Raisi dhe Khamenei ësht i qëndrueshëm dhe se ideja e këtij të fundit lidhur me të ardhmen e Iranit është e qartë: horizonti duhet spostuar drejt Lindjes, duke forcuar aksin me Kinën dhe Rusinë. Veçanërisht për sa i përket Pekinit, vullneti i një pjese të mirë të liderëve irakenë është ajo e zhvillimit gjithnjë e më shumë i një partneriteti strategjik: marrëveshja e fundit 25 vjeçare, që parashikon mbi 400 miliard dollarë investime kineze në Iran përballë furnizimeve energjitike me çmim të mirë është rruga që Teherani dëshiron të ndjekë. Një bashkëpunim ushttarak, financiar, energjitik dhe infrastrukturor që Irani e konsideron të domosdoshëm për 3 arësye: në radhë të parë sepse liderët iraniane mendojnë se ekuilibrat botërorë po ndryshojnë në favor të Pekinit; në radhë të dytë, mendojnë se Irani është thelbësor për zhvillimin e Belt and Road; në rradhë të tretë, sepse bashkëpunimi me Kinën nuk do të shkaktonte rreziqe ndërhyrjesh në punët e brendshme.

Nyja e suksesionit
Si konkluzion, do të jetë interesante të kuptohet sesa i qëndrueshëm do të rezultojë aksi midis Raisi dhe Khamenei. Dy kandidatët për suksesionin e Guidës Supreme janë Mojtaba Khamenei, djali i liderit aktual iranian, dhe pikërisht Raisi. Shumë analistë besojnë se Presidenti i sapozgjedhur është kandidati më i akredituar, falë kredencialeve të forta teologjike, dhe se Khamenei dëshiron të investojë në figurën e tij. Në fund të fundit, precedenti është i njohur: në vitin 1989, me vdekjen e Khomeini, Khamenei u zgjodh Guidë Supreme teksa ishte president në fuqi. Për këtë arësye rruga e hapur me zgjedhjen e Raisi, një fetari, tamam në muajt kur pëshpëritet – sidomos në mediat e huaja – për një këmbim të mundshëm në majën e Iranit, përfaqëson një koinçidencë që duket se presupozon vullnetin e institucionalizimit të zgjedhjes së ardhshme të Guidës Supreme.
(nga Geopoliticus)

Përgatiti
ARMIN TIRANA

Rrëfenja e sotme me autokratë, ndërkombëtarë dhe me Dr. Frankenstein

Genc POLLO

Dr. Victor Frankenstein, personazhi qendror i romanit “Prometeu modern” të anglezes Mary Shelley (v.1818) krijoi një përbindësh në laborator; ai besonte naivisht se do të mund t’a kontrollonte plotësisht krijesën e tij. Por përbindëshi i fuqishëm filloi të kërkonte gjëra të pamundura nga krijuesi i tij Dr Frankensteini; pastaj e kërcënoi atë e më pas fillloi të vriste njerëzit e dashur të tij, në fund edhe nusen e doktorit natën e dasmës.

E di që çdo krahasim çalon; por nuk di parabolë tjetër nga letërsia europiane që do t’i përshtatej më mirë raportit të krijuar midis ndëkombëtarëve euroatlantikë e pushtetarit në Tiranë (parabola vlen edhe për ndonjë tjetër korruptokrat në Ballkan).
Ata u kujdesën t’a ushqejnë e t’a rrisin duke bërë sikur nuk ja shihnin cenet. Por kur cenet u zunë sytë e nuk fshiheshin dot ndërkombëtarët filluan me ndonjë kritikë a kërkesë. Hazër-xhevapi i korruptokratit ishte “a ç’më çani veshët!”;
15 kushtet për shtet ligjor i injoroi e i prezantoi si kapriçiot e disa politikanëve në Europë; kjo e fundit prapë mbylli sytë, zuri hundën me dorë dhe tha se sikur ok janë.

Dështimin fillestar me vaksinat pushtetari ja la në derë BE-së me akuza të padëgjuara. Veç një shtet serioz reagoi me nerv ndaj paturpësive. Të tjerët pëshpëritën të squllur.
Marrëveshjen zgjedhore me opozitën e shkeli edhe pse e ndërmjetësuar ndërkombëtarët. Këta të fundit kur reaguan nuk bënë më shumë se një gëk-mëk të mekur.

Prandaj edhe injorimi sot i apelit euroatlantik (OSBE përfshin edhe Amerikën e Veriut) për të ndalur emërimin e shefes së AMA-s nuk ishte veçse një përsëritje e kronikës së një kapjeje të paralajmëruar. Dhe e dëmtimit të mëtejshëm të reputacionit e të influencës reale të komunitetit euroatlantik.

Mbrojta e lirisë së medias duhet të ndodhë e do të ndodhë në fushëbetejën shqiptare. Por ndërsa korruptokrati i ditës është armiku i madh i lirive lipset të vrasim pak mendjen edhe për rolin e “nëpunësve syleshë të perandorisë”.

Sterling reagon pas akuzave se simuloi për penalltinë kundër Danimarkës

Raheem Sterling ka këmbëngulur se ishte goditur nga Joakim Maehle në incidentin e penalltisë e cila e dërgoi Anglinë në finale të Kampionatit Evropian 2020 të mërkurën.

Anglia do të përballet me Italinë të dielën, pasi e mundi 2:1 Danimarkën për ta arritur finalen e parë të madhe që prej triumfit në Kupën e Botës më 1966.

Kur gjithçka po shkonte baras 1:1 edhe pas 90 minutave lojë, skuadra e Gareth Southgate e mori lojën nën kontroll ndaj danezëve të lodhur në kohën shtesë. Maehle u penalizua për një ndërhyrje të palejueshme ndaj Sterlingut në zonën daneze.

Sterling u fut nëpër mbrojtjen e Danimarkës dhe u rrëzua në zonë pas një kontakti minimal. Megjithëse ndërhyrja ndaj tij ishte e butë, gjyqtari dha shenjë për penallti dhe, edhe pse Kasper Schmeichel e mbrojti penalltinë e Harry Kane, kapiteni i anglezëve e shënoi nga topi i kthyer për t’i dërguar tre luanët në finalen e së dielës në Wembley.

Anësori i Manchester City, i cili ka histori simulimi, u akuzua pas ndeshjes se u rrëzua tejet lehtësisht dhe bëri gjithçka për ta fituar një penallti të padrejtë.

I pyetur pas ndeshjes nëse ishte penallti, Sterling tha: “Ishte penallti, patjetër”.

“Unë u futa në zonë dhe ai më goditi këmbën e djathtë dhe m’i preku këmbët, prandaj ishte penallti e pastër”, shtoi ai.

Komedia e Ramës me mjekët heronj mbaroi!

Nga Orjola PAMPURI

Ne Shqiperi kryetare bashkie me precedente penale vijojne detyren, nuk ka arrestime per ish ministra, ish deputete ish kryetare bashkish, te Rames apo dhe zyrtare te larte te tij te perfshire ne korrupsion, por serish luften ndaj korrupsionit e trumbeton me “me te rrezikshmit” me mjeket.

Ne fakt “ka te drejte “:

“Mjeket shperdoruan parate e termetit per te blere vota, mjeket dhane leje ndertimi e legalizime per te blere vota, mjeket jane koka e korrupsionit ne Shqiperi” Cfare mjerimi! E ne fakt mjeket jane ata me te cilet luajti teater gjate pandemise, e sot i perdor si koka turku per te treguar qe ketu lufta ndaj korrupsionit eshte shume e ashper.

Sigurisht qe jam kunder cdo forme te korrupsionit ne cdo sistem, perfshire ketu edhe shendetesine.

Ndonese:

Sistemi shendetesor nuk permiresohet me fasda, korrupsioni ne sistem shendetesor nuk eleminohet me arrestime. Nese dikujt do t’i bjere rasti te shohe kushtet ne te cilat mjeket punojne ne spitalin e traumes, do te thonin qe i pari qe duhet ndeshkuar maksimalisht eshte Edi Rama.

Aty ku vijne urgjenca civile, vijne dhe paciente te shoqeruar nga police me mase arresti, aty ku presin familjare presin dhe grupe policesh, pa kushtet me minimale, e nderkohe qe te gjithe ketij kaosi i mbijetojne mjeket, kirurget te cilet me nje page qesharake krahasuar me vendet fqinje, i mbijetojne atij kaosi e ofrojne sherbim tek pacientet. Ka menyra te tjera per te ndalur korrupsionin ne shendetesi; rriti pagat ne standartet e vendeve fqinje te pakten, krijoi kushte per te punuar, dhe respektoi sic u shtire ne pandemi.

Mjeket dhe stafi shendetesor jane te nderuar e per kete meritojne respekt e jo denigrim. Jam dakort te luftojme korrupsionin, por kur kjo nuk fillon se pari nga kryeministri, i cili taksat e qytetareve nuk i perkthen ne sherbime per ta, por i shperdoron ato, gjithcka tjeter eshte show dhe demagogji.

3 oficerët e policisë që bashkëpunuan me bandat në eleminimet mafioze ngrihen në detyrë, bandat bëjnë ligjin në Elbasan

Elbasani është një ndër qarqet me nivelin më të lartë të kriminalitetit sa i përket vrasjeve mafioze dhe trafikut të drogës dhe duket se kjo nuk ndodh rastësisht.

Mpleksja e oficerëve të lartë të policisë me elementë kriminalë duket se ia ka dorëzuar qytetin bandave duke prerë në besë qytetarët, të cilëve tashmë iu duket vetja sikur janë banorë të ndonjë qyteti meksikan ku lufta mes karteleve të drogës bëhet hapur në mes të ditës, ku palë është edhe policia.

Vera e vitit të shkuar ishte një ndër më të “nxehtat” në këtë qytet, ku brenda pak muajsh, për shkak të luftës me grupeve të trafikut të drogës u vranë një numër i madh personash. Prokuroria dhe SHÇBA dyshojnë se të paktën në dy prej vrasjeve të bujshme ishin përfshirë oficerë të lartë në Drejtorinë e Policisë së Elbasanit, për të cilët tashmë është faktuar nga prokuroria se dhanë informacione për lëvizjet e objektivave.

Bëhet fjalë pikërisht për ekzekutimin e Emiljano Ramazanit dhe mikut të tij Regis Runajt në korrik të vitit të shkuar, ku prokuroria gjeti fakte sipas të cilave tre oficerë policie morën pagesa deri 100 milion lekë për të gjurmuar dhe sinjalizuar vrasësit në lidhje me lëvizjet e të rinjve.

Sipas prokurorisë, policët me detyra të larta ndiqnin Ramazanin dhe Runajt, të cilët dyshoheshin se kishin lidhje me një grup trafikantësh droge dhe të dhënat për lëvizjet e tyre ia jepnin grupit rival.

Në gusht të 2020-ës, policia arrestoi dy të rinj nga Elbasani, Xhuljano Hoxha dhe Eugen Halili, si autorë të dyshuar të vrasjes së Emiljano Ramazanit, si dhe të Regis Runajt.

Pas zbardhjes së plotë të ngjarjes dhe marrjes së dëshmive të të arrestuarve, prokuroria zbuloi pikërisht se ishin të dhënat e marra nga policët për lëvizjet e Ramazanit dhe Runajt që ndihmuan autorët për ekzekutimin e tyre.

ABC raportoi në atë kohë se çështja u mor në dorë ngë SHÇBA dhe tre oficerët e lartë të policisë, tashmë në rolin e informatorëve të trafikantëve, u transferuan në drejtori të tjera të policisë.

Gjithçka u zbulua në mars, ndërsa sëfundmi abcnews.al mëson se “shefat” janë treguar zemërgjerë ndaj tre vartësve që morën 100 milion lekë për t’i dorëzuar vrasësve Ramazanin dhe Runajn.

Policia e Elbasanit duhet të vërtetojë tashmë nëse i shërben qytetarëve apo bandave duke i treguar opinionit publik se çfarë ka ndodhur me tre oficerët e policisë që u përfshinë në një skenar mafioz për eliminimin e dy të rinjve.

A janë përjashtuar apo ata vijojnë të mbajnë uniformë pavarësisht se prokuroria ka vërtetuar përfshirjën në ngjarje të bujshme kriminale? (ABC News)

Emërimi i militantes së Ramës në krye të AMA, PD: Akt skandaloz kundër lirisë së fjalës, kallëzim në SPAK Armela Krasniqit

• Emërimi i militantes së Ramës në krye të AMA-s, PD: Akt skandaloz kundër lirisë së fjalës. Injoroi BE dhe OSBE për pushtetin personal.

• PD kallëzoi në SPAK Armela Krasniqin për shkeljen e Kodit Zgjedhor: Hetimi pa zvarritje të tjera, kontribut për çlirimin e AMA-s nga militantët e paaftë të Ramës.

DEKLARATË E PARTISË DEMOKRATIKE, ALBANA VOKSHI.

Parlamenti ilegjitim i vuri dje vulën e regjimit antidemokratik me emërimin skandaloz të zëdhënëses së Edi Ramës në krye të Autoritetit të Medias Audiovizive.

Një militante në drejtimin e Autoritetit që ka në dorë licensat dhe gjobat ndaj televizioneve, përbën një kërcënim serioz për lirinë dhe pavarësinë e medias.

Në detyrën e drejtueses së Agjencisë Telegrafike Shqiptare, militantja e Edi Ramës e shndërroi këtë institucion publik, që mbahet me taksat e shqiptarëve, në një shtojcë të propagandës së qeverisë dhe Partisë Socialiste. Për këtë arsye, gjatë fushatës zgjedhore, Partia Demokratike ka bërë kallzim penal në SPAK për “shpërdorim të detyrës” dhe “Përdorim të funksionit publik për veprimtari politike e zgjedhore”.

Partia Demokratike i kërkon SPAK-ut të mos heshtë për këtë rast. Të nxjerrë dosjen nga sirtari, ku qëndron prej gati 4 muajsh, dhe ta hetojë militanten e Edi Ramës! Ky do të jetë një kontribut real jo vetëm për zgjedhjet, por edhe për lirinë e medias, duke e çliruar Autoritetin e Medias Audiovizive nga militantët e paaftë dhe kamikazë të kryeministrit.

Pas masakrës elektorale të 25 prillit perdja e fallsitetit të Edi Ramës me shqiptarët, me opozitën dhe me partnerët europianë ka rënë.

Për asnjë moment, Partia Demokratike nuk ka patur as iluzionin më të vogël se Edi Rama mund të tërhiqej nga rruga e tij antidemokratike për mbajtjen dhe kontrollin e çdo pushteti me çdo mjet!

Me epilogun e turpshëm dhe arrogant, në injorim të plotë të kërkesës së Bashkimit Europian dhe OSBE-së për shtyrjen e procedurës për parlamentin e ri, Edi Rama dëshmoi se prioriteti i tij kryesor nuk është integrimi europian, por pushteti personal.

Kryeministri i Shqipërisë u provua sërish si armiku më i madh i fjalës së lirë dhe i medias së pavarur.

Siç paralajmëroi edhe organizata më e madhe e gazetarëve “Reporterët pa kufij”, gjendja e lirisë së medias në Shqipëri do të vazhdojë të përkeqësohet dhe, bashkë me të, do të dobësohen mundësitë për ecjen shpejt përpara me integrimin europian.

Injorimi, shpërfillja dhe turpërimi publik që Edi Rama i bëri dje Bashkimit Europian, OSBE-së dhe disa qeverive mike, shkon në drejtim të kundërt me interesin e shqiptarëve!

Qeveria e di mirë se pa përmbushjen e standardeve demokratike, nisja e bisedimeve për anëtarësim mbetet thjesht një akt formal.

Që kjo të mos ndodhë dhe shqiptarët të mos penalizohen për shkak të një regjimi që pushtetin e ka të bazuar tek aleanca me krimin dhe vjedhja e votës, Partia Demokratike do të qëndrojë në krah të gazetarëve për lirinë e medias dhe në krah të çdo qytetari për të drejtat e tyre.

Bashkë me shqiptarët, e rrëzuam diktaturën 30 vjet më parë dhe nuk kemi për të lejuar një narkokryeministër si Edi Rama, që të na marrë liritë e fituara!

Beteja jonë për fjalën e lirë është betejë për demokraci dhe për Shqipërinë si Europa!

“Danimarka u vodh si në pikë të ditës”, polemika të mëdha për golin e Anglisë

Anglia arriti në një finale të madhe për herë të parë pas 55 vjetëve, por goli nga penalltia me të cilin e mposhti 2:1 Danimarkën në kohën shtesë të gjysmëfinales së Kampionatit Evropian 2020, shkaktoi polemika të mëdha dhe kritika të ashpra gjithandej.

Raheem Sterling u fut nëpër mbrojtjen e Danimarkës dhe u rrëzua në zonë pas një kontakti minimal.

Megjithëse ndërhyrja ndaj tij ishte e butë, gjyqtari dha shenjë për penallti dhe, edhe pse Kasper Schmeichel e mbrojti penalltinë e Harry Kane, kapiteni i anglezëve e shënoi nga topi i kthyer për t’i dërguar tre luanët në finalen e së dielës në Wembley.

Anglia do të përballet me Italinë në finalen e Wembley.

Por triumfi ndaj danezëve u la paksa nën hije nga një debat i gjatë rreth penalltisë kontroverse natën e ndeshjes. Sterling u rrëzua me lehtësish në zonë duke nxitur reagime të ashpra në rrjetet sociale.

Në mesin e atyre që e kundërshtuan penalltinë ishin shumë ish-futbollistë të mëdhenj botërorë.

Kryemashtruesi i një kryeqyteti…

Nga Iva V.GRILLO

Dje qarkulluan disa foto te Kryetarit te Bashkise Tirane, tek pozonte duke i dhene si dhurate homologut te vet hungarez, as me shume e as me pak vec… Kullen e Sahatit te Tiranes, simbolin e kryeqytetit tone, te cilin e ka perdhosur me qellim, planifikim dhe paturpesine me te madhe.

Mes realitetit te fotove te kryebashkiakut tone dhe Tiranes reale eshte ne mes nje det i tere…mashtrimesh.

Ne qofte se nje dite te bukur, kryebashkiakut te Budapestit do t’i shprepe ne koke te vije ne Tirane e te kerkoje origjinalin e Sahatit te Tiranes-miniature qe mori si dhurate, do e kete shume te veshtire t’a gjeje, ashtu te varrosur mes ndertimeve dhe babezise prej monstrash qe ka kapluar Tiranen.

Kryebashkiakut te Budapestit, do t’i duhet te ece ne sheshin-shkretetire te qendres se qytetit, qe duket edhe me i mjere edhe per shkak se Skenderbeu i krenarise sone kombetare, duket si nje liliput perballe gerdallave qe e rrethojne.

Ne qofte se do te doje te shijoje nje bust te Skenderbeut, me mire te rrije ne Budapest e te shijoje bustin e ri, I cili qendron vertete krenar, ne nje park, i parrethuar me rrangulla.

Po te ece pak me tutje, hungarezit fisnik ne vendin e te cilit historia ruhet me fanatizem, do t’i duhet te perballet me germadhat e Teatrit Kombetar, te cilin po ky Kryebashkiak e shembi naten pa hene, bashke me njerez brenda, e per te cilen ai nuk ka dhene akoma llogari.

Nderkohe, thuhet se Tirana eshte perzgjedhur Kryeqyteti Europian i Rinise 2022. Ne teori, nje lajm i mire ky qe nenkupton perfshirjen e rinise ne nisma inovative dhe projekte qe do te kene ndikim ne jeten e qytetit. Nenkupton edhe nje lloj reklame per qytetin e Tiranes, ku turiste kryesisht te rinj do te vijne te vizitojne qytetin ne kuadrin e veprimtarive qe do te zhvillohen.

Turistet e rinj qe vijne nga larg dhe te rinjte shqiptare qe do te merren me projekte rinore jane mese te mirepritur dhe pacin doren e mbare, por ne qofte se duan vertete te mesojne dicka per jeten, do t’u duhet te shohin pertej propagandes dhe realitetit virtual te kryetarit te bashkise, i cili tashme duhet te ishte para drejtesise pikerisht per demet katastrofike qe i ka shkaktuar Tiranes.

Ata te rinj qe vertete do te kene deshiren e guximin te shohin pertej fasades, do te vene re qe Tirana, qyteti qe lengon e qe tani po mbetet edhe pa kujtese, eshte pikerisht shembulli se si nuk duhet te trajtohet nje kryeqytet, historia dhe banoret e tij!