Nga Bujar NISHANI

Platforma dhe përpjekja mediatike e Edi Ramës për të goditur dhe zvetënuar figurën e Lul Bashës është e mirë llogaritur dhe mirë pregatitur.

Por ajo nuk ka alternativë tjetër veç dështimit dhe degradimit.

Kjo, për shumë arsye, por më kryesorja është vetë ekzistenca para shqiptarëve e Edi Ramës, me tërë formatin që ai ka!

Edi Rama përpiqet mediatikisht t’u imponohet shqiptarëve si një ndër figurat politike apo liderët shtetëror në historinë e këtij vendi.

Qesharake!

Shqiptarët anekënd botës e dinë fare mirë sot, se cili është Edi Rama.

Eshtë e vërtetë që Edi Rama do të përfshihet në faqet e librit historik të “kryeministrave” të këtij vendi, por këto do të jenë faqet më pa vlerë të atij libri.

Ndoshta rrjeshtat mbi korrupsionin, shkatërrimin e shtetit, paaftësinë dhe vulgariterin civil mund të mos përbëjnë shumë interes në historinë që vjen, por rrjeshtat më të zinj të asaj faqeje do të jenë ato mbi çështjen dhe interesin kombëtar.

Edi Rama hyri në jetën institucionale të Shqipërisë si një inplantim politik, pa asnjë rekord jo vetëm politik por mbi të gjitha pa asnjë kontribut publik.

Tentativa vetë inicuese për tu rrjeshtuar me Sali Berishën, Fatos Nanon apo Ilir Metën nuk ngjizet dot.

Sepse personazhet që tinëzisht kërkon t’i përdorë Edi Rama, erdhën dhe kaluan përmes rekordesh të forta politike dhe publike.

Me të mirat dhe dështimet e tyre.

Por me rekorde në interesin publik!

Postulati “një pallat një votë” është përkthimi përmbajtësor i Edi Ramës, por jo më i rëndësishmi tregues.

Dramatik është dallimi intelektual, qytetar, institucional dhe në personalitet midis Edi Ramës dhe atyre socialistëve të tjerë që kishin stofin e lidershipit brenda së majtës, si Rexhep Meidani, Arben Malaj apo Maqo Lakrori.

Imagjinoni tani ndryshimin!

Kompleksimi që ka thellë në subkoshiencën e personalitetit të tij, Edi Ramën e bën nervoz karshi Lul Bashës!

Projektimi i agresionit mediatik ndaj Lul Bashës, është i kuptueshëm.

Edi Rama po del nga përditshmëria, Lul Basha po hyn tashmë!

Edi Rama është sot përballë Lul Bashës jo thjesht si dy individë por si dy modele.

Po, është e vërtetë që Lul Basha nuk ka korruptuar askënd për tu ngjitur në krye të Partisë Demokratike, sepse antarësia e atij klubi politik nuk rrjeshtohet me para !

Po, është e vërtetë që Lul Basha nuk bën dot as miqësi e as pazare me botën e krimit.

Edhe sikur të tentojë me imponim, nuk e bën dot se nuk e ka në gen dhe natyrë, do të dështonte keq po ta tentonte.

Eshtë e vërtetë që Lul Basha nuk është agresiv dhe i dhunshëm me shoqërinë dhe në dimensionin e tij social.

Dhuna dhe urrejtja ndaj komportimit shoqëror, duket që nuk është pjesë e personalitetit dhe civilizimit të Lul Bashës.

Lul Basha nuk e konsideron vjedhjen e pasurive publike si një “zotësi” dhe as si atribut pushteti.

Modeli i pushtetit të Lul Bashës është ekipi qeverisës dhe jo të qeverisë veç ekipin!

Të jesh i thjeshtë, i njehësuar me normalitetin e shoqërisë, pjesë e së cilës je, është nevoja që kanë qytetarët, të majtë apo të djathtë qofshin në anësimin e tyre politik.

Këto janë dallime të mëdha midis modeleve të Lul Bashës dhe Edi Ramës!

Modeli dhe Atu-ja e Lul Bashës përballë asaj të Edi Ramës është si dita me natën.

Kjo e detyron Edi Ramën të tentojë diversionin politik, agresionin mediatik, propagandën e intrigës.

Të gjitha këto, tashmë të dala boje, ashtu siç e gjithë fasada mashtruese e 20-të viteve pushtet të manipuluar me paratë e korrupsionit që fshehin paaftësinë e Edi Ramës dhe mashtrimin e shqiptarëve.

25 prilli po vjen. Furtunë popullore kundër moralit “një pallat, një votë”!

#TëRingremëShqipërinë

Nga Ilir NIKOLLA

Asnjë ditë më shumë sesa sot nuk shkëlqen plaga e madhe e mungesës së të shenjtës në trojet tona. Të shenjtën e nxjerrim përditë në pazar për nevojat e ditës, e ato janë aq të shumta, aq bazike. Në kohët kur uria po kapërthen gjithnjë e më shumë tavolinat e një kombi që është gjendur përherë në mes të qytetërimeve të mëdha e që ja ka arritur që në botën e tij të vetëplotësohet me bukë, kripë e dinjitet, gjëja më e lehtë që ju del para syve mendjeve të tulatura nga nevojat bazike është shitja e së shenjtës. Ajo ka dalë në pazar dhe fatkeqësisht bursën e së shenjtës e përdorojnë matrapazët në kolltuk. Ata janë “oratorët” që përcaktojnë se kush mund ta këmbejë vullnetin e tij për ndryshim me një vend pune, me një renditje më të mirë në një konkurs bukurie,…e më keq akoma, me një kuti ndihmash në ditët para Kërshëndellave.

Dy të këqija në një ditë, e shenjta zgjidhet si kurbani i ditës dhe fatkeqësisht ajo blihet me ulje nga matrapazët që përdorojnë bursën e të shenjtës. Përditë shohim kambialet që ofron qeveria, për policët që duhet të godasin me uniformë e të mbledhin votat për qeverinë pasditeve, pa uniformë, për mësuesit që duhet të intimidojnë prindërit e nxënësve, për kryefamiljarët që duhet të bëjnë zap fëmijët që mendojnë me kokën e tyre dhe në fund fare, edhe për klerikët e liderët shpirtërorë, që s’duhet të bëzajnë, në rast se duan që të ruajnë raportet që organizmat e tyre kanë me buxhetin e shtetit apo që duan të ruajnë ndonjë shpresë se pasuritë e grabitura ndër dekada të mund t’u kthehen nga gjykatat e kontrolluara të këtij vendi. Rasti i kambialit shtetëror ishte në kufijtë e karikaturës, kur u pretendua se ishte meritë e qeverisë që po i regjistrohej prona 800-vjeçare Kishës së Kuvendit të Rubikut.

Në botën shqiptare ka një nevojë ulëritëse për kthimin e të shenjtës, kthimin e asaj që as nuk shitet e as nuk blihet, e asaj që s’ka çmim. Në vitet ’90 e përjetuam dashurinë e shqiptarëve për votën e lirë si një gjë të shenjtë, por atë e kanë nxjerrë prej Dushkut të 2001-it në pazar, dhe gjithmonë e më tepër po ja ulin çmimin. De-shenjtërimi i votës së lirë ishte vetëm fillimi i një rrëgjimi të madh, që më tej vijoi me kuotimin në bursë të drejtësisë, më pas të së drejtës për të bërë tregti, më tej akoma më të drejtën e meritokracisë në administratën shtetërore e në fund fare, kanë hedhur në bursë edhe të drejtën e jetës. Të jetuarit me dinjteti nuk është më një e drejtë e patjetërsueshme në një shtet me demokraci, në trojet tona mund të jetohet me dinjtet nëse klasifikohesh në oktapodin e pushtetit, përndryshe mund të mbijetosh, veç nëse mundesh.

Kjo kurbë zbritëse e të shenjtës, nëse mund të shprehemi disi me gjuhën ekonomike, njërën nga mënyrat që kuptohet në mënyrë më të pangatërrueshme në kohën tonë, ka arritur në pikën e vet më të ulët. E kur më mirë se me 25 dhjetor mund të flasim për të shenjtën, duke nisur nga shenjtërimi i jetës, e më tej tek krejt ajo hapësirë e të shenjtës që shqiptarët e kanë të tyren prej mijëra vjetësh, por që tashmë e kanë nxjerrë nga hapësira publike e mundohen ta mbrojnë sa të munden në hapësirën e tyre private. Merret vesh se kjo betejë pa heronj publikë ka një çmim shumë të lartë dhe ka nevojë të ndihmohet sa të mundet nga aktorët publikë. Me 25 dhjetor, këta heronj jopublikë kanë nevojë për ndihmën e liderëve publikë, për ndihmën e mediave, partive politike dhe liderëve fetarë. Ditën e Kërshëndellave në trojet e Shën Palit ka një nevojë ulëritëse për kthimin e të shenjtës në hapësirën publike, së pari për kthimin e dinjitetit të jetës e të vullnetit për të zgjedhur.

Nga Redin HAFIZI

CHANGE?! 😂

Ne demokraci respektojme ligjet e jo rregullat. Keto te fundit ndryshohen me mbledhje, takime, apo edhe revolucion. Nderkohe ligjet ndryshojne permes rrjedhojes se sistemit. Michelle Obama perpara zgjedhjeve presidenciale te ketij viti mburrej ne fb se kur ishte ne pozicionin e Zonjes se Pare, fshehurazi kishte dale nga Shtepia e Bardhe, bashke me vajzat e saj Sasha dhe Malia, per te festuar ne Washington DC nje vendim te gjykates kushtetuese ne Amerike per te drejtat e cifteve homosexual. Edhe pse nje juriste dhe bashkeshorte e Presidentit te SHBA ajo nuk e ka problem te thyeje ligjin dhe t’a deklaroje nje gje te tille nen kapucin e bluzave sportive. Ajo vuri ne rrezik dhe ne pikepyetje komplet sistemin e sigurise se njeriut me te fuqishem ne bote.

Ky nuk eshte ndryshim, por mosbindje e Michelle ndaj burrit te saj dhe njerkut te tij nga Indonezia. Postimet e saj ishin para zgjedhjeve dhe thirrjet per thyerje ligji ishin si vazhdimesi e asaj qe Obama kerkoi, pra “Ndryshim”. Pra sipas nje familje presidenciale ne Amerike ligji konsiderohet gabim atehere mund te themi se ndryshimi qe kerkojne eshte jashteligjesia. Fatkeqesisht kjo jashteligjesi u shnderrua ne teori dhe praktike politike per te udhehequr turmat. U shfrytezuan turmat e papuna qe dembelizmin e kane si menyre jetese ne mbare boten.

Ishin keta qe u shfrytezuan per teorine e genjeshtert per ndryshim, ku baza ishte thjesht te drejtat e homoseksualeve, pra per mua nisi nje sulm kunder idese se familjes. Ky ishte ndryshimi qe kerkuan edhe ne Shqiperi me kthimin e Erjon Veliaj ne 2002. Ky individ beri reklamen e tij permes mbremjeve homoseksuale per te sjelle ate qe ky individ e konsideron si ndryshim. Kjo teori tashme eshte kthyer ne Shqiperi si praktike sunduese. Sot familja po luftohet, madje edhe integriteti i individit eshte thjesht nje cope dhjami ne muskujt e nje shoqerie pa norma. Teoria e ndryshimit te Veliajt po kerkon te trese dhjamin. Pra duhet shkaterruar integriteti.

Ne Shqiperi ne emer te ndryshimit erdhi serish diktatura. Jane komunistet qe kerkojne te rikthehen permes temave te reja te barazise, por qe bazohen ne bazat e forta te ideologjise ekstreme te majte. Njerezit duhet te jene te barabarte thote teoria e majte, por kurre nuk rrespektojne barazine e ndjenjave. Asnjehere nuk rrespektohet berthama e shoqerise qe eshte familja tradicionale dhe ketu duhet qe te mbahet memoria per te sjelle parimet e qendrueshmerise. Nen preteksin e ndryshimit ne shkaterruam traditen, ne po na kerkohet te harrojme historine.

George Soros po shkaterron shoqeri ne bote vetem permes shprehjes se askush nuk ka monopolin e te vertetes, nderkohe qe askush nuk e kerkon monopolin e te vertetes kur ajo ekziston dhe eshte e verteta universale qe ne ndjejme dhe nuk e mendojme. Kete duhet te mbajne ne Shqiperi qeverrisja e re qe tashme eshte menduar si nje rrotacion i politikes ne Shqiperi. Shpresoj qe qeverria e re te mos jete shume dipendente ndaj teorive te Veliaj per ndryshim. Jo, ne me force duhet qe te kthehemi pas tek tradita. Ne me force duhet te kthehemi tek lufta per Zotin, lirine e fjales, dashurine dhe familjen.

Ne jemi komb me histori qe Veliaj dhe siperfaqesoret e tij nuk i dine. Ne kemi te ardhme, pasi kemi nje te shkuar te lavdishme dhe nuk na duhet asnje ndryshim. Ne duan te na ndryshojne dhe te na shnderrojne si lypsare te botes. Ne duan te na ndryshojne edhe shpirtin e protestes duke fragmentarizuar nevojat per te cilat ne arrijme deri ne revolucion. Ky eshte pushteti dhe kur ne nuk e shohim si te tille atehere biem ne pozita skllaveruese, ne pozita bashkepunuese me pushtetin.

Nderkohe qe kete e nisi Obama, pra perfaqesimin e pushtetit permes thirrjes se tij per “Change”. Pra, ja ky eshte pushteti dhe nen ndryshimin ne po kerkojme te vasalizohemi pas pushtetit. Kjo ka funksionuar dhe nese nuk denohet Veliaj per vrasjen e Ardit Gjoklajt, atehere ndryshimi do te jete thjesht nje fjale, por nuk do te jete ate qe ne deshirojme. Ne kerkojme ndeshkueshmerine ndaj krimit dhe cfare do lloj jashteligjshmerie. Ne demokraci respektohet ligji dhe jo rregullat. Keto te fundit rrespektohen vetem ne ushtri.