Gazetari Alfred Lela i ka kthyer sot përgjigje kryeministrit të vendit i cili një ditë më parë në një intervistë për News 24 ‘zhbëri’ dhunën policore ndaj tij duke bëzhbëzhitur disa fjali pa kuptim, madje duke e quajtur aksidentale përplasjen e bluve me njerëzit e medias.

Gjatë fjalës së tij, duke kujtuar dhunën ndaj tij mëngjesin e 17 Majit, tha se ‘policët i fal për dhunën e ushtruar natën e rrëzimit të Teatrit, por kryeministrin dhe ministrin e Brendshëm jo’.

Por në fakt ajo çka pamë të gjithë ishte një akt ‘gentleman-i’ i gazetarit Lela ndaj një gruaje, ish-deputete e LSI-së Silva Caka (të cilën ai tha se nuk e njihte).

Një akt, i cili u pasua me një tjetër aspak mes ‘gentleman-ësh’ kur disa policë dhe nja 2 të tjerë civilë shtrinë në një hapje mbyllje sysh gazetarin/ qytetarin Lela. E tërhoqën zvarrë deri në një nga ambientet e izolimit të një komisariati në Tiranë.

Dhe më pas i thanë: Jo, nuk të rrahëm. Ishte aksident…

Diku u shkruajt se Lela i asaj dite nuk ishte gazetari, se ai kishte dale si qytetari Lela siç e pranoi dhe vetë. E pra, ja pra që gazetarët nuk janë rrahur…

Kjo është e vërteta, e vërteta alternative, ajo që po përpiqen të na mbushin mendjen që ka ndodhur.

Paradoksale për gentleman-in Edi Rama i cili lëvdohej jo shumë kohë më parë në një televizion italian se ishte arrestuar nga policia vendase se kishte ndihmuar një grua shtatzënë.

Shkrimi i plotë nga Alfred Lela.

Kam qenë student i Gazetarisë, në mes të viteve ’90, kur Edi Ramës i dhanë një shqepje në dru. Në një situatë ende të paqartë. Ai pretendonte se ishin ‘leva politike’, nemesis-i i tij, Sali Berisha, asokohe President, edhe sot e kësaj dite vazhdon t’i quajë ‘pyka erotike’.

Rrahjet e atëhershme nuk ishin si sot, që merrnin dhenë në kohë reale, dhe unë, bashkë me një shok, bij të vërtetë të atij shekulli, u nisëm për të takuar Fatos Lubonjën. Një angazhim që lidhej me shkollën. Trokitëm në derë dhe aty u dha Lubonja, shumë më i ri se sot, por me të njëjtën fandaksje, dje e mot. Pasi u prezantuam me drojë, autori i ‘Ridënimit’ rrotulloi sytë si të kishin orën e orbitimit dhe na bërtiti: shkoni shkruani për Edi Ramën. A e dini që kanë rrahur Edin. Çfarë studentësh Gazetarie jeni ju që nuk e dini këtë?!

Kthyem shpinat, bij të një pendese të atypëratyshme, sikur të kishim qenë ne levat mbi kokën e Ramës, i cili asokohe ishte çka sot përbuz: një publicist me lugë në brez, në buzë të kazanit të medias, ku sokëllinte sikur rrathëve të politikës të ulej e ngjitej dreqi, dhe ai të qe i dërguari për të na shpëtuar.

Shpinën më të butë se barkun, dreqin në bark, Doktorin në zemër, zemrën te ai muaj i pafat i janarit ‘91 kur kishte ardhur vonë te rrokullima e ngjarjeve (a nuk e thotë Cvajgu për Fushenë: kish bërë gabimin më të pafalshëm në politikë: kishte mbërritur vonë), mërgoi në Paris. Nuk di gjë për këtë periudhë të jetës së tij, se e ka kryesisht jopublike, dhe nuk dua të ha mjaltë, siç bën ai banak më banak e frigorifer më frigorifer, në një diarre që i buron nga anusi i kartelës psiqike, por disa dhoqina thonë se ‘magjepste’ Parisin; të tjera se netëve ëndërronte për magjepsjen që priste t’i shkaktonte ‘qytetit të dritave’, tek e zinte një gjumë klosharësh poshtë urave të Senës.

E shpëtoi babai duke i vdekur dhe Fatos Nano, ati i së majtës së re shqiptare, duke e ngritur nga varri. Po t’i besojmë të njohurve të tij të asohere, që kur filluan ta kuptonin nisën edhe ta përçmonin, si prej të vdekuri (Kostandini pra, Shqipëri, moj motër!) i kish edhe thonjtë: të gjatë dhe me dhe të zi.

Trupin e gjatë, gjuhën e gjatë, pallton e gjatë, thonjtë e gjatë, ai u bë kthetër kiborgu në shpinën e Shqipërisë, së cilës nuk i ndahet në rrugëtimin upstream (përpjetrrjedhës) për të dalë prej delirit të vet. Si në mitin me shkabën që ngjit njeriun nga skëterra, ai nuk heq llokma nga vetja, por nga Shqipëria, kur doënstream-i (poshtërrjedha) e çon teposhtës.

Në një Tiranë me 100 vjet jetë urbane dhe me më pak se 100 ndërtesa me këtë moshë të artë, bash në centenialin e saj, ai varros një ndër to, katedralen laike të traditës dhe kulturës, Teatrin Kombëtar. E bën hajdutshe në 4.15 të mëngjesit. Për të shmangur përplasjen thotë. Përplasja megjithatë ndodh dhe kur ajo rrjedh gjak dhe dhunë sqaron se ‘policia po kalonte mbi gazetarët për të mbërritur te prishësit e rendit’. Pak orë pasi ka takuar ambasadoren e ShBA, në gjithëdijeni për vendin, kandidatin për president të të cilit e pat shpallur ‘turp të qytetërimit’, thotë se kështu u ndodh gazetarëve edhe në ShBA (duke e ditur ose e pritur që gazetari i dhunuar, shtetas amerikan, e ka depozituar ndërkohë ankesën në Ambasadë).

Instituti Ndërkombëtar i Shtypi (IPI) nuk mendon kështu, as organizma të tjerë evropianë që kanë reaguar për rastin. Si ai nuk mendonin shumë të tjera as për Teatrin. Por i shpërfilli.

Pse e bën? A mos hakmarrja e atij që nuk është dhunuar asnjëherë për një ide apo parim dhe urren gjithkënd që bie në levat e dhunës, jo për ‘pyka erotike’? E shtyn kjo premisë hakmarrëse, që nga partia KIS e këtej, që nga nomadizmi e këtej, që nga kartela e këtej. Tej e përtej.

Cilat janë veprat e tij? I ktheu Shqipërisë eksodet biblike të ‘90-‘91. E bëri atdheun dordolec në fund të savanës së globalizmit, duke trembur çdo investitor të huaj. Në vend të shpresës euro-amerikane mbolli xhami turko-saudite dhe erdoganizmën.

Keynesianizmi i tij në ekonomi përbëhet nga Rilindja urbane, përçartja se bukuria, stolisja e Krujës dhe Ersekës me pedonale, rrit mirëqenien. Rexhep Taipit i thotë ‘vëlla’ e Papës nxiton t’i dalë përpara si katolik. Ndërkohë katolikët e vendit të vet, persekutuar nga Enveri si kahmos e askush, bijve a nipave të votuesve të Fishtës e Gurakuqit, i poshtëron duke u dhënë si alternativë variante gege të Bonnie & Clyde.

Me karbon e letër në dorë, tek bën skica për Merkelin, rri e hedh romuze fik më fik e qif më qif, dhe me ta përgatit listat për deputetë. Në darkë, i lodhur nga vulgu, del piacës me rruzare në thile e shpall se është bir i Konicës dhe Nolit (a mos doni një listë me grupin parlamentar të peshkopit të mirë për të kuptuar Ramën?!).

I frymëzuar prej kso pisqollash intelektuale, gazetarët e dhunuar në një të dielë të Zotit dhe Shqipërisë i quan ‘trupa të shtrirë mbi të cilët policët do të kalojnë për të shkuar te ‘kriminelët’’. Ndërkohë OFL e tij dhe Heneralit të parë, Leshit rudë, kriminelëve të vërtetë u çon letra me bjonde barcaletash, ku u shkruan ‘gjeni vrimë e futuni se po vijnë bravoçunat që kanë bërë telef atë gazetarin’.

Këto mendova sot kur dëgjova Edi Ramën, kryeministrin e Shqipërisë, të përçartej në një intervistë dhënë Nisida Tufës, e cila këmbëngulte te dhuna kundër kolegut, sepse donte të ishte e ndershme me veten dhe publikun.

Por, jo Edi Rama. Ai nuk don të jetë kryeministri, por një kiborg që sot po e pagëzoj DORDOLEDI.

Ish ministrja Mirela Karabina në fjalën e saj për prishjen e Teatrit Kombëtar, lexoi emrat e anëtarëve të Këshillit Bashkiak që kanë firmosur për prishjen e Teatrit.

Karabina tha ae Edi Rama dhe Erjon Veliaj duhet të japin dorëheqjen, ndërsa ka shtuar se ata dhe të gjithë anëtarët e Këshillit Bashkiak duhet të dalin para gjyqit.

“Ky është pushteti i krimit dhe ne jemi tek vendi i krimit. Nuk ka pasur aspak të drejtë të ceket Teatri Kombëtar. Ky krim që ka ndodhur tek Teatri ka fytyrë. Fytyra e fundit është Edi Rama. Erjon Veliaj ka bërë krim, duke rrezikuar jetën e njerëzve. Këta janë turpi i Shqipërisë, turpi i qytetit. Janë këto drejtorë e zyrtarë që marrin para kushedi nga rruga të tjera. Erjon Veliaj duhet të japë dorëheqjen. Plarent Ndreca që është anëtar në katër borde, Toni Gogu, Vjollca Braho, Mira Rakacolli, Violeta Koka, Adrian Civici, Aldrin Dalipi Rovena Voda, Romina Kuka, Julian Hodaj, Abert Nikolla, Ervin Mete.

Dua t’i poshtëroni sa herë t’ju thuhet emri. Janë këta që firmosën për prishjen e Teatrit. Oltion Rrumbullaku, Artan Sula, Ornela Cuci, Ermira Gjergji janë disa emra që janë edhe në ministri, edhe në institucione të Bashkisë, kudo, Etjen Xhafaj, Redi Shtino, Blerina Doracaj, Enis Hoxha, Alketa Lila, këshilltarja e Arbër Maznikut. Këto janë disa emra që kujtojnë se kanë marrë në dorë fatet tona e kanë firmosur krimin. Të gjithë anëtarët e Këshillit Bashkiak të japin dorëheqjen e të dalin para drejtësisë. Edi Rama të japë dorëheqjen e të dalë para drejtësisë sepse është ideatori”, tha Karabina.

Kryetari i Lëvizjes për Zhvillimin Kombëtar, Dashamir Shehi, në një prononcim për mikrofonin e Fax News nga protesta e Aleancës për Teatrin, tha se opozita duhet që ti përshkallëzoje protestat, pasi këtu ka rënë shteti.

Shehi tha Rama ka bërë gabime edhe më të mëdha se kjo dhe ky akt mund të konsiderohet si një pikë për t’u mbushur gota.

“Këtu ka rënë shteti dhe ne duhet të shkojmë të mbrojmë shtetion shiqptar unë gjykoj se duhet të shkojmë në një fazë tjetër rezistence. Për sa kohë që nuk ka shtet nuk do të ketë as drejtësi.

Gjithë këshilli bashkiak janë funksionarë të shtetit. Të gjitha isntitucionet janë mbledhur në dorë të Edi Ramës. Nëse nuk shembim këtë monument të së keqes, do të lodhemi kot duke mbrojtur monumente të së mirës. Rama ka bërë gabime më të mëdhaja. Kjo mund të konsiderohet si një pikë për t’u mbushur gota. Dhe ai e ka mbushur”, tha Shehi.

Sa i përket reagimit të ndërkombëtarevë në lidhje me çështjen për Teatrin Kombëtar, Shehi tha se Rama nuk mund të mbrohet dhe ato tashmë e kanë kuptuar.

“Pothuajse të gjitha kanë reaguar në një farë mënyrë. Deri dje këtë hajdut e kanë përkedhelur, por ky udhëheq drogën. Këtë rradhë e kanë kuptuar se ky djali përveçse është i keq është edhe budalla. Ky personazh nuk mund të mbrohet. Ne për sa kohë qën uk fitojmë një ndërgjegjie tonën, ditët që ta fitojmë, ndërkombëtarët do të kuptojmë se nuk kemi të bëjmë me delet.

Në shumë vite janë bërë shumë kauza, për të mbrojtur shtëpinë e përbashkët.

Aleati i madh shpresdhënës i opozitës shqiptare është qytetari i ndershëm. Opozita ka nevojë për një komunikim me qytetarët, me njerëzit që duan të drejtën, duan ligjin. Nëse do ta konsiderojmë opozitën si një shumatore partish është një moment shumë i gabuar”, tha Shehi.