Nga Çim PEKA

Qëndrimin tim personal dhe linjën editoriale të SYRI.net kurrë nuk e kam parë si luftë personale me personin Edi Rama, por me Kryeministrin Rama dhe modelin e tij të qeverisjes. Si rrjedhojë, asnjëherë nuk të jam përgjigjur personalisht, dhe i kam qëndruar larg sulmeve nën-brez.

Nuk e kam marrë personale as kur detyrove pronarin e një televizioni modest të mbyllte emisionin tim ‘Fakt’ duke më nxjerrë në rrugë të madhe. Madje, thelle-thellë të kam falënderuar, sepse ishte ajo ndërhyrje brutale e Kryeministrit kundër gazetarëve kundërshtarë (si mua u ndodhi edhe shume emisioneve dhe gazetarëve), që më detyroi të hapja portalin SYRI.net.

Sot, falë qeverisjes tënde, SYRI.net ka një audience prej 450-500 mijë vizitorë në ditë, më shumë se të gjitha mediat e qeverisë sëbashku. Në aspektin profesional, edhe për ketë të falënderoj.

Shfaqjen e shëmtuar dje në sheshin Nënë Tereza e kam ndjekur nga larg dhe pa nerv. Thjeshtë kisha një kureshtje profesionale për të parë spektaklin e kalimit të pronësisë së Partisë Socialiste nga Edi Rama tek Erion Veliaj.

Duke e ditur se spektakli i sotshëm nuk ishte hapja e fushatës elektorale për zgjedhjet lokale (pasi nuk do të ketë zgjedhje lokale), por ‘de facto’ kalimi i stafetës nga Rama tek Veliaj, më tepër prisja të shihja se si do të ishte pikënisja e Erion Velisë si lider i Partisë Socialiste. Por, jo! Sot e kishe me mua, dhe kolegët e mi.

Klithmat e pushtetit ndaj mediave që nuk janë me të dhe ndaj meje personalisht në anti-mitingun e Rilindjes i marr si një kompliment të madh profesional, dhe si motivim për të vazhduar më tej.

Por, nuk mund të rri pa t’i thënë dy fjalë ty si Edi Ramë. ‘Selamin’ që më dërgove para 7000 fytyrave të vrara e të sjella me forcë në atë shfaqje të shëmtuar, po ta kthej me ‘Selam’ përmes 500,000 lexuesve të SYRI.net. Nuk të jam përgjigjur as kur më ke dërguar sekserët e tu për të më blere.

As nuk të jam përgjigjur kur më ke kërcënuar haptazi e midis rreshtave, nëpërmjet shqiptarëve apo të huajve nën avujt e nxehtë të alkoolit në zyrën tënde. Por një gjë po të them: As nuk më blen. As nuk më shantazhon. E, as nuk më ndalon dot.

Duke qenë se kam zgjedhur të merrem me ty jo personalisht, por publikisht dhe politikisht, po të them gjithashtu se je i pashprese. Dhe nuk ta ka fajin askush. As kundërshtarët politikë. As kundërshtarët brenda partisë tënde. As kundërshtarët mediatikë. As të brendshmit e as të jashtmit.

Nëse të ka djegur se kam informuar publikun për shëndetin e Kryeministrit të vendit, unë e shoh si detyrim profesional të medias, jo vetëm këtu, por kudo në botë.

Vetëm diktatorët kanë problem bërjen publike të problemeve shëndetësore, sepse sundimin e tyre e ndërtojnë mbi frikën, dhe të qenit i sëmurë i bën vulnerabël. Ndoshta ti ke frikë të përmendin sëmundjen, se sëmundja të kujton vdekjen, por ky është problem psikik i yti.

Nuk kam zgjedhur të informoj publikun në lidhje me atë se kush të ka shoqëruar, kush të ka pritur në aeroport dhe me çfarë makine, sa kohë të është dashur për të mbërritur nga aeroporti në spital, dhe kush të ka shërbyer nga stafi mjekësor.

Jo se nuk përbën skup mediatik, por se kam ruajtur një etikë profesionale për tu përqendruar vetëm në ato elemente që I shërbejnë publikut. Madje, as nuk të kam përmendur sëmundje të tjera, që janë më të rënda se katër stenta venozë, sepse janë gjëra tepër privatë dhe të vetë-shkaktuara.

Ne të dy e dimë se ti ke prekur fundin tënd. Po ashtu dimë se nga sot ti nuk je më kryetar I Partisë Socialiste, por Erion Veliaj. Dimë edhe se me shfaqjen e sotshme të përdhunoi duke të detyruar t’ia kalosh Partinë me spektakël. Dimë edhe gjëra të tjera.

Dimë që grupi parlamentar të është ndarë në dysh. Se deputetet, disa prej ministrave, drejtorët, e shefat e policisë po vrapojnë për të gjetur pronar të ri brenda dhe jashtë partisë. A nuk janë minjtë që e ndjejnë të parët tërmetin?

Dimë që je i marrë peng nga krimi, dhe nuk të lenë të largohesh. Dimë se lidhjet e tua me krimin janë të hershme, shumë më të hershme se para se ti futeshe politikës. Dimë që ke probleme financiare ne Singapor e Hong Kong. Dhe se preferon të punosh me femra. Po ashtu, nga Delaëare në Neë Jork.

Dimë se je futur në pazare territoresh dhe se të kanë kërcënuar edhe fizikisht. Dimë se ka një duzinë shërbimesh që të njohin me dhëmbë e dhëmballë, dhe ti e di këtë. Dimë edhe që po kërkon marrëveshje. Jo me shqiptarët, por me të huajt. Marrëveshje, jo për zgjidhje politike, por për vete. Marrëveshje që nuk po e gjen në Europë, e po shikon larg në lindje.
Dimë se do të urresh veten kur të mësosh se ata që ti sot mban më afër, bash ata po të shesin. Më shumë akoma do të shesin kur të mos jesh më. Dimë se pa përjashtim të gjithë ata që po të rrinë afër, nuk e kanë prej idealizmit apo lidhjes shpirtërore me ty, por prej interesit, dhe kur të vijë momenti që tua kesh nevojën, nuk do të jenë aty për ty.

Dimë që nuk do të ikësh pa bërë dëm. Nuk e dimë sa dëm do bësh. Këtë vetëm ti e di. Dimë edhe se frikacaku dhe i ligu është më i rrezikshëm se trimi dhe i forti.

Por, si përfundim një këshillë politike dhe personale po ta jap: ke futur 37,000 kryefamiljarë në burg për rrymën elektrike, ke vjedhur miliarda dollarë me oligarkët e tu, ke marrë me dhunë prona, e ke rrafshuar qindra shtëpi, ke shkatërruar jetë, ke blerë e je shitur, dhe ja ku jemi. Gjej një zgjidhje së pari për vendin, e së dyti për veten! Sa për mua, po të them se këtu me ke!

Nga Erl KODRA

Sot mjerimi i Edi Ramës “shkëlqeu”. Në çdo gjest të tij ndjehej dhe kuptohej tmerri që përjetonte së thelli, ndërsa tejkaloi vijën e fundit drejt humnerës. Unë gjithmonë e kam ditur se kush është dhe çfarë përfaqëson Edi Rama, por gjithësesi, vetëm sot ai goditi bash në zemër të bashkëjetesës qytetare;

Edi Rama shkeli vijën e kuqe. Me një gjuhë plot urrejtje dhe zhargon të rëndë për shqiptarët, ai e zyrtarizoi përgjatë fjalës së tij se ai nuk lëvizë asnjë centimetër nga pushteti i blerë, pavarësisht çmimit, qoftë edhe edhe konfilkti civil. Fjalori i ndyrë me të cilin ai sulmoi nominalisht Lulzim Bashën; gazetarët dhe mediat që nuk i nënshtrohen vullnetit të tij suprem; por edhe popullin armik opozitar, sot tejkaloi çdo kufi. Ata që nuk e duan Edi Ramën, sipas Edi Ramës janë armiqtë e popullit, ndërsa “populli i vertetë” ishte ulur në qindra karrige para tij; një lloj populli i kënaqur nga udhëheqësi i shquar i Partisë dhe i shtetit.

Ka diçka të jashtëzakonshme dhe ogurëzezë, që paralajmëron saktësisht se javët dhe muajt që do të vijnë, lehtësisht mund të kthehen në një luftë civile. Fjalori i Edi Ramës e paralajmëron këtë, ndërsa thotë pa iu dridhur qerpiku se do të shembë përdhe shtëpitë e 4000 qyetarëve tek Unaza e Re, për të ndërtuar “Unazën prej floriri” 48 milionëshe. Edi Rama zotohet se do të shembë Teatrin Kombëtar për t’i hapur rrugë përbindëshave prej betoni, sepse ai tashmë e mendon veten të pandalshëm, të papërballueshëm, një lloj Zoti i zbritur në Tokë për të udhëhequr shqiptarët.

Edi Rama as nuk i konsideron mijërat e qytetarëve shqiptarë që janë ngritur kundër tij, ai tashmë është i bindur se haremi i tij i deputetëve në të ashtuquajturin Parlamenti i Shqipërisë do të votojnë gjithçka që ai u vë përpara. Ai e di se nuk ka Gjykatë Kushtetuese, ndërsa garancitë e fundit ia jep Gjeneral Sandër Lleshaj, një “streteg” mediokër dhe fanatik enverist, i komanduar në krye të Ministrisë së Brendshme.

***
Media kryesore në vend është blerë me kohë, ndërsa mercenarët e tij mediatik vazhdojnë mbështetjen pa kushte. Gjithçka që lejohet të lëvizë nën këtë qiell duhet të ekzistojë në funksion të Edi Ramës, të marrë frymë prej tij, dhe të përçojë frymën e tij. Gjithkush tjetër që nuk i bindet, është armik, është Kadri. Qytetarët e Karrigeve janë të denjë për bekimin e tij, ndërsa ata që nuk i përulen, janë armiqtë e Popullit të Karrigeve.
A nuk është ky preludi i një Lufte Civile?

Rrethanat janë të jashtëzakonshme, ndërsa zemërimi i popullit “armik” ka arritur kulme të reja. Saktësisht, këto janë rrethanat e llojit ku arsyeja e “zakonshme” nuk ka më kuptim, ku ndahet e mira me të keqen, e vërteta me gënjeshtrën. Është ai momenti tragjik që po përjeton çdonjëri prej qindra mijëra qytetarëve që sot protestojnë kundër urisë, vjedhjes, mashtrimit, drogës, krimit dhe mafias në zemër të shtetit. Fjalimet e Edi Ramës janë fyese, denigruese, përçarëse, shantazhuese; ato kullojnë ndyrësi dhe të pëgëra në eter që rëndojnë gjendjen emocionale të shqiptarëve të pamundur.

Në këto kushte ekstreme, zemërimi kthehet në një fuçi baruti.

Partia Demokratike duhet të përkthejë fjalë për fjalë fjalimin e sotëm të Edi Ramës, me zë dhe figurë, me titra, në gjuhët gjermane, franceze dhe angleze. Këtë fjalim duhet ta dërgojnë në të gjitha kancelaritë perëndimore dhe në të gjitha vendet anëtare të NATO-s. Kjo situatë shpërthyese duhet të demaskohet shpejt dhe fort, jo për të fituar mbi Edi Ramën, por për të shpëtuar vendin.

Ata ndërkombëtarë që e kanë mbështetur deri më sot duhet të mënjanohen, ndërsa opozita shqiptare duhet të gjejë rrugë të tjera komunikimi, sepse qendrat vendim marrëse të botës demokratike duhet ta lexojnë gjuhën e tij të drejtëpërdrejtë dhe gjuhën e tij të trupit, qëndrueshmërinë e tij mendore, gadishmërinë e tij për ta zhytur vendin në Luftë Civile. Sot shkenca e psikologjisë dhe mjeksia ka arritur në nivele të tilla sa është në gjendje të përcaktojë saktësisht, vetëm duke analizuar fjalimin e sotëm, se çfarë diagnoze ka Edi Rama, si dhe rrezikun që ai mbartë si njeriu që ka rrëmbyer të gjitha pushtetet në Shqipëri.

Sot, Edi Rama nuk ngjante, por ishte i njëjtë me Adolf Hitler dhe Joseph Goebbels të marrë së bashku, ishte i njëjtë me Benito Mussolinin, Joseph Stalin dhe Enver Hoxha. Edi Rama sonte ngjante shumë me Slobodan Miloševi?. Fjalimi i sotëm para “Qytetarëve në Karrike” ishte prova. Këtë provë tashmë e njohin gjithë shqiptarët; por këtë provë duhet ta njohin edhe vendet anëtare të NATO-s.

Nga Ylli MANJANI

Disa miq e gazetarë pyesin se si e bllokon mungesa e opozitës krijimin e SPAK?
Përgjigja është fare e thjeshtë: Fare! Nuk e bllokon dot asnjë parti, deputet apo grup deputetësh, një apo disapërdorimësh.
SPAK e zgjedh KLP e cila është krijuar dhe funksionon. Parlamenti nuk ka më asnjë rol për të luajtur. Edhe për institucionet e tjera që janë në pritje për t’u ngritur, Parlamenti, edhe ky që është, nuk e bllokon dot. Ndryshimet Kushtetuese që u miratuan me konsensus, përcaktojnë mekanzimin zhbllokues kur Parlamenti nuk merr dot vendime.
Pra debati që ikja e Opozitës bllokon reformën është propagandë e pa bazuar në asnjë fakt.
Pyetja shtrohet përse vonohet krijimi i SPAK dhe i institucioneve të tjera? Kujtojmë se vendi është jo vetëm pa SPAK e Byro Hetimi, por edhe pa Gjykatë Kushtetuese, pa gjykatë të Lartë funksionale, pa Inspektorin e Përgjithshëm madje edhe pa Kontrollin e Lartë të Shtetit.
Kujt i interesojnë këto vakume të tmerrshme ne funksionin e shtetit?! Opozitës apo Qeverisë?!
Qartësisht “Hallatet” i mungojnë qeverisë. Asaj nuk i interesojnë fare as SPAK, as BKH, as gjykata e as prokuroria e pavarur. Ndaj dhe i shtyjnë e i shtyjnë e i shtyjnëëëë…. Ndërkohë shtohet paranoja, pasiguria e ankthi…..
Por ama fajin e ka … Opozitaaaaa, e cila veçse pa imunitet është edhe pa “Hallate”! Këto të fundit janë më interesante për lajme…