Sa më shumë që përpiqeni të vendosni autoritet, aq më tepër i jepni mundësi fëmijës adoleshent ta përdorë fuqinë e tij negativisht. Disa këshilla si ta mbani hapur komunikimin.
Një nga veçoritë e adoleshencës është sfida ndaj autoritetit. Adoleshentët kërkojnë të kapërcejnë disa kufij, duke i kundërshtuar prindërit. Nëse u kundërviheni, atëherë keni nisur një betejë rraskapitëse.
Sa më shumë që përpiqeni të vendosni autoritet, aq më tepër i jepni mundësi fëmijës suaj adoleshent ta përdorë fuqinë e tij negativisht. E thënë në gojën e tij kjo do të kishte kuptimin: “Jam aq i fortë sa, megjithëse mundoheni të më shpërfillni, nuk do t’ia dilni dot.”
“Në luftën për pushtet” marrin pjesë dy persona. Tregohuni i matur. Kjo nuk do të thotë se po lëshoni pe. Mund ta kundërshtoni fëmijën tuaj adoleshent, por duke mos e fyer. Për shembull, me përgjigje të tilla: “Të kuptova, por nuk jam i një mendimi me ty”; “Nuk është e thënë të jemi gjithmonë në një mendje”; “Më vjen keq që ndihesh kështu”; “E respektoj dëshirën tënde për të patur ide të pavarura, por unë mendoj ndryshe”; “E zëmë se thua të vërtetën, por ç’nxorëm në dritë nga diskutimi ynë?”

Fjali si këto i lënë fëmijës suaj adoleshent të kuptojë se ju e vlerësoni, edhe nëse nuk jeni i të njëjtit mendim me të. Kjo ndihmon në krijimin e një mjedisi të hapur, në të cilin ai do të ndihet më mirë dhe do të bëjë të gjitha llojet e pyetjeve, duke përfshirë edhe ato mbi seksin. Kjo i forcon ndjenjën e barazisë në dialogun me partneren.
Adoleshenti ka nevojë të marrë vlerësimin e duhur për sjelljen dhe mendimet e tij. Vetëm kështu do të fitojë autoritetin e një të rrituri, që i dëgjohet zëri.
Bisedoni bashkë mbi tema të ndryshme, mbrojeni mendimin tuaj, por mos harroni asnjëherë të tregoni vullnet të mirë për të dëgjuar edhe mendimin e tij. Do të shihni se mendimet tuaja ndryshojnë. Nuk është ndonjë çudi e madhe. Një mosmarrëveshje e trajtuar me mençuri, mund të jetë më e dobishme se të qenit në një mendje.
A ka kufij për tema të caktuara apo mund të flisni për gjithçka? Sa më të hapur të jeni ju, aq më i lirshëm do të ndihet fëmija juaj adoleshent për të folur me ju mbi temën e seksit.
Nëse ju bën pyetje mbi aktivitetin seksual, nuk do të thotë se ai vetë kryen marrëdhënie seksuale. Por edhe nëse nuk ju pyet, nuk mund të thoni me bindje se nuk bën jetë aktive seksuale. Prandaj, nuk duhet të prisni derisa ta marrë ai iniciativën. Kjo është përgjegjësia juaj si prind. Mundësitë për të diskutuar me fëmijën tuaj adoleshent janë të pafundme. Dhe s’ka asgjë për t’u frikësuar!

Kjo ide ka qenë për shumë kohë: Fjala e urtë se “injoranca është lumturi” sugjeron të kundërtën, se dituria përfshin ankth.
Kjo thënie është vërtetuar së fundmi edhe nga ana shkencore.
Gjatë një studimi të kryer në Universitetin Lakehead në Ontario të Kanadasë, psikologu Alexander Penney dhe kolegët e tij anketuan më shumë se 100 studentë, ku u kërkuan të raportonin mbi nivelet e shqetësimit.
Në fund të studimit, hulumtuesit shkencorë zbuluan se studentët me shumë ankth (ata që pranuan se shqetësoheshin dhe për gjënë më të vogël), shënuan rezultate më të larta në testin verbal të inteligjencës.
Perceptimi se personat që shqetësohen shumë janë më inteligjentë është përforcuar nga një eksperiment i kryer në vitin 2012, nga psikologët Tsachi Ein-Dor dhe Orgad Tal në Qendrën Ndërdisiplinore Herzliya në Izrael.
Në eksperiment u përfshinë 80 studentë, të cilëve iu kërkua të vlerësonin një punë artistike nga një program softuerik.
Ndërkohë që po bënin punën që u kishin kërkuar, pjesëmarrësit aktivizuan “aksidentalisht” një virus në kompjuter (Kjo në fakt ndodhi automatikisht).
Krijuesit e eksperimentit u kërkuan studentëve të kërkonin menjëherë mbështetje teknikë. Ata panë se studentët më inteligjentë u shqetësuan më shumë dhe këmbëngulën që të gjenin një zgjidhje, krahasuar me studentët e tjerë më pak inteligjentë.
Prandaj, herës tjetër, kur dikush ju thotë që të qetësoheni, i shpjegoni se nervozizmi ka virtytet e tij.

Shpresat u janë rritur miliona pacientëve të diagnostikuar me HIV, pasi që hulumtuesit besojnë se një ilaç shërues mund të jetë shumë afër.
Për momentin, virusi mund të fshihet në nivele që nuk mund të detektohet, andaj edhe nuk mund të vritet – që do të thotë se një pacient asnjëherë nuk mund të konsiderohet i shëruar.
Por, hulumtuesit e Universitetit illinois tani besojnë se kanë bërë një hap para drejt shërimit të tërësishëm të pacientëve me HIV.
Ata pohojnë se targetimi i një gjeni brenda trurit mund ta zbulojë virusin që fshihet dhe ta lë sistemin e imunitetit apo ilaçet ta luftojë atë.
Organizatat e shumta i kanë mirëpritur këto zbulime, duke i përshkruar rezultatet si “shpresëdhënëse”.
Avancimet mjekësore përgjatë katër dekadave kanë bërë që pacientët me këtë virus të bëjnë seks të pambrojtur pa frikën se e transmetojnë sëmundjen.
Por, qëllimi kryesor gjithmonë ka qenë zbulimi i një kure për HIV-in, sëmundje që i prek mbi 30 milionë njerëz anë e mbanë botës.
Hulumtuesit, që janë udhëhequr nga profesori Jie Liang, deklarojnë se gjeni, i cili quhet Tat, që e nxjerr nga fshehja HIV-in, mund ta ekspozojë virusin në sistemin e imunitetit.
Kjo pastaj u mundëson ilaçeve ta sulmojnë virusin dhe ta largojnë krejtësisht.
Vlen të ceket se ky studim është publikuar në revistën ‘PNAS’.