Nga Enver BYTYÇI

Për herë të parë në historinë e shtetit nga Hamurabi e deri më sot presidenti i një vendi, përkatësisht presidenti i Kosovës, “vullnetarisht” i fal territor vendit që Kosovën e pushtoi, e masakroi, e dhunoi, e përdhunoi, e dogji në flakë dhe e shkatërroi!
Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi ka lëshuar dje një deklaratë, me të cilën u sulet kritikëve të idesë së tij për ndarjen e Kosovës dhe i cilëson ata “kamikazë politikë”! I gjendur në vetmi, por edhe i mbështetur fuqishëm nga Edi Rama dhe klanet serbo-ruse në iniciativën për ndarjen e Kosovës, presidenti i këtij vendi duket se nuk di çfarë thotë, as çfarë bën! Në huti e sipër, në panik për kundështitë e panumërta ndaj planeve e projekteve të tij ogurzeza, ai ka zgjedhur të sulmojë opozitën dhe gjithë kundërshtarët e këtij projekti me akuza ekstreme. Këto kohë Hashim Thaçi ka ndërruar model: – Ndërsa në fushatat zgjedhore kopjoi vazhdimisht Ibrahim Rugovën, në situatat kritike si këto po kopjon me mjeshtri Edi Ramën. Herë mashtron dhe luan me termat, konceptet dhe nocionet për kufijtë, për ndarje, për marrje, e kështu me radhë. Herë sulmon në stilin e Milosheviçit kundërshtarët e tij.
Nicioni kamikaz ka të bëjë me metodat individuale vetmohuese si taktikë e sulmit ushtarak, kryesisht gueril. Kjo metodë është përdorur që në shekullin e 13-të në luftën midis mongolëve dhe japonezëve. Ndërsa japonezët nga ana e tyre e përdorën masivisht metodën kamikaze të sulmeve gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Në kohët moderne të sotme termi kamikaz përdoret për të identifikuar ata njerëz, të cilët për një ideal ose besim vetësakrifikohen. Ky lloj vetësakrifikimi është shfaqur në lëvizjen palestineze, por edhe në aktet terroriste në emër të islamit politik.

Hashim Thaçi thjesht i mësuar me përdorimin e shpeshtë të këtij nocioni u shpreh dje se ne që e kritikojmë atë për aventurën e tij të tjetërsimit të territorit të Kosovës qenkemi “kamikazë politikë”. Po si qëndron e vërteta dhe si duhej të zhvillohej dinamika në këto situata dramatike në historinë e Kosovës?
Presidentët, mbretërit, perandorët, të gjithë ata që nga koha e Hamurabit e deri më sot kanë ushtruar detyrën e kryetarit të një shteti kanë ndjekur të njëjtën linjë, të njëjtin qëndrim, me detyrë, mision e funksion themelor mbrojtjen e integritetit dhe sovranitetit territorial të shtetit, forcimin e sigurisë, angazhimin për paqe dhe garantimin e prosperitetit të vendit e kombit të tyre. Në këtë kuptim presidenti i vendit ka detyrë kushtetuese të mbrojë atdheun, territorin e vendit dhe institucionet e shtetit. Kjo do të thotë se presidentët, mbretërit, krerët e shteteve e të qeverive janë garantë dhe gardianë të ruajtjes së sovranitetit shtetëror. Ata kanë detyrë kushtetuese të “bëhen kamikazë politikë” në mbrojtje të kufijve dhe integritetit territorial.
Por Hashim Thaçi zgjodhi të kundërtën. Ai në vend të garantit të tërësisë territoriale të Kosovës u bë tregtar i territoreve të saj. Në vend të ishte “kamikaz politik” në mbrojtje të Kosovës në bisedimet me Serbinë, u bë palë me Vuçiqin. E në këtë rast nuk ka më nevojë për bisedime, sepse bisedimet bëhen midis dy palëve e tash kemi vetëm një palë. Kemi Thaçin dhe Vuçiqin, përsëri Vuçiqin e përsi Thaçin në të njëjtin rol, në të njëjtën valë, koordinatorë të të njëjtit projekt, ndajen e Kosovës dhe shkatërrimin e shtetësisë së saj.

Kurrë në historinë e shtetit e as në historinë e kombeve nuk ka ndodhur që një kryetar shteti, një president, të vihet “vullnetarisht” në anën e okupatorit. Ka ndodhur që nën kërcënim dikush të lëshojë diçka, ndoshta dhe të pranojë pushtimin në kushte të pamundësisë për të luftuar. Por jo këtë që po bën Hashim Thaçi. Pas çlirimit të vendit dhe dhjetë viteve pavarësi, pas ngritjes së institucioneve bazuar në kushtetutë e në ligje, presidenti del dhe flet për shkëmbim territoresh, për ndarje të Kosovës e së fundmi për “korrigjim kufijsh”! Luginën e Preshevës po e përdor si karem, ndërkohë që në Preshevë politika është skeptike. Nuk do të duhet të mendohesh gjatë për të dalluar qëllimet, mashtrimet dhe manipulimet politike të Hashim Thaçit. Presheva është karem dhe viktimë e presidentit të Kosovës, njësoj si edhe Kosova. Në të vërtetë të dyja janë karem dhe viktimë e tre personave: Edi Ramës, në Tiranë, Aleksandër Vuçiq në Beograd dhe Hashim Thaçit në Prishtinë. Kush nuk e kupton këtë, ose është si Hashimi, ose është qorr nga sytë e shurdhë nga veshët.
Presidenti Thaçi prodhoi kamikazë mediatikë në mbrojtje të territorit dhe të shtetit të Kosovës. Fatmirësisht këta janë shumë e kur “kamikazët” bëhen shumë, atëherë ata nuk mund të jenë më të tillë. Kamikazi i vetëm në Kosovë në shërbimm të antishqiptarizmit është presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi.
Tiranë, më 16.08.2018

Nga Dritan KABA

Sot ne mengjes drejtimi i autostrades Durres – Tirane ishte bllokuar, ne nje gjatesi prej 4 kilometrash. Sirenat e nje autoambulance binin papushim per te hapur rrugen. Makinat po mundoheshin te hapnin kalimin, por pothuaj ishte e pamundur. Nga sirenat e autoambulances kujtuam se kishte ndodhur ndonje aksident perpara karvanit te gjate te makinave. Sirenat e saj u shoqeruan nga nje makine dhe tre motorra policie. Shumekush nga shoferet dhe pasagjeret po luteshin per fatin e te aksidentuarve.
Askush nuk i binte borise si zakonisht kur bllokohet trafiku. Por surpriza qe e keni ne video, na habiti te gjitheve.
Askush nuk ishte aksidentuar. Askush nuk ishte demtuar veç makinave qe ishin ne karvanin e gjate mbi 5 kilometra.
Rruga ishte bllokuar se firma e Oligarkut te naftes pp hapte rrugen dytesore per karburantin e tij.
Autoambulanca duhet te kishte dike te semure rende. Fatin e tij nuk e dime. A pati kohe te shkonte ne kohe ne spital. Mijera qytetare po humbnin jo vetem kohen e tyre te çmuar, por me nje llogari nga numri i makinave dhe kohezgjatja e kalimit te rruges edhe miliona leke te hedhura dem nga nafta e harxhuar, qe ja shet si frengu pulen Oligarku i naftes.
Oligarku po ndertonte rrugen dytesore. Qytetaret prisnin ne rradhe se Kastrati do te rregulloje hyrjen per ne nje nga dhjetra karburante qe ka. Dhe per kete duhet te humbin qytetaret, kohe nga jeta e tyre, nerva dhe para. E gjithe kjo qe Oligarku te fitoje.

Por aty erdhi policia e shtetit dhe mjehere zhbllokoi rrugen pak si me force. Brenda vetes ndjeva gezim.
Tashme me punetoret, qe kishin bllokuar rrugen e qytetareve per llogari te Oligarkut, po merrej Policia e Shtetit. Isha si me dyshim, por nje fjale te mire e leshova dhe thashe, si “negativist” qe jam, sipas Kryeministrit, Shyqyr qe erdhet e hapet rrugen, ju lumte, por edhe pak me vonese. Rruga ishte e bllokuar qe nga ora 7 e gjysem, ngjarja qe po tregoj ndodhi ne oren 10 e 20.
Po te degjoni me vemendje videon, ai qe ishte si shefi i punimeve, i drejtohet policise – Ej mos i prek ato se pastaj … e kishte fjalen per konet rrugore qe kishin bllokuar kalimin e mijera qytetareve dhe makinave per llogari te Oligarkut. Gjithsesi thashe, fjale punetoresh, Shteti veproi edhe ndaj interesave te Oligarkut. Por …
Pasdite teksa kthehesha serish rruges nga Tirana ne Durres pashe serish skenen e paradites. Rruga tashme ishte edhe me shume e bllokuar. Vargu i makinave shtrihej deri unazen e Durresit.
Policet nuk ishin me te pranishem, nuk dihet se ku ishin fshehur me turp. Konet e bllokimit ishin rivene. Makinat i detyronin te kalonin nje e nga nje.
Nuk u çudita aspak. Policet e rrugores te Durresit duhet te kishin vepruar “ ne koke te vet”. Ata kishin bere detyren per te zhbllokuar trafikun, qe edhe pa ate bllokim keto dite te pushimeve eshte i renduar.
Siç duket fjala e “shefit” te punetoreve te Oligarkut ishte me e forte se e shefit te policise rrugore. Ajo “mos e prek” me eshte ngulitur ne koke e nuk me shqitet.
Mos e prek.

Prone e Oligarkut, qe eshte mbi qytetarin, mbi ligjin, mbi gjithkend.
Per qeveritaret rilindas edhe mbi Zotin.
Se ata jane “Zoti” ne kete vend.
Nuk ju mjaftojne miliardat e koncensioneve qe grabisin, por duan te grabisin edhe minuta nga jeta e jone.
Arrogance vrastare.
Aty nje nene me dy femije te vegjel nuk di se ke te qetesoje me pare nga te qarat, djalin apo vajzen, e detyruar te prese e te humbase kohe, nerva e para per hir te Oligarkut. Dikush mund te kete humbur edhe avionin, serish per hir te Oligarkut. Nje tjeter mund t’i duhet te kerkoje edhe falje per ndonje vonese, serish per hir te Oligarkut.
Diçka kisha si per Drejtorine e rrugeve, sherbetorin shteteror te Oligarkut ashtu edhe per ate vete, po çfare pune iu prishte ta fillonit ndertimin e rruges dytesore per ne karburant andej nga fundi i shtatorit? Po pse mos t’i kryenit punimet vetem naten kur trafiku eshte me i lehtesuar?
Pergjigjen po e jap po vete.
Atyre nuk iu mjaftojne miliardat, por iu duhet edhe arroganca per te treguar se ata jane “Zotat” e ketij vendi.
Me kete Kryeminister dhe qeveri qe kemi Oligarket dhe interesat e tyre jane te parat! Qytetaret jane te fundit!

Nga Kastriot ISLAMI

Të gjithë pa përjashtim, përveç një pakice shumë të vogël, mendojnë se Thaçi, për shkak të një halli shumë të madh, ka rënë në kurth ose më saktë ka pranuar me apo pa vetëdijë të gëlltisë një lugë supë që ka rezultuar e prishur…Kjo lëvizje s’mund të shpjegohet vetëm me marrëzinë e tij të madhështisë. Natyrisht edhe ndonjë lojtar mediokër ndërkombëtarë që është në prag të largimit nga posti i lartë që posedon dhe mendon të përfitojë mund ta ketë shtyrë në këtë lëvizje tërësisht me pasoja të konsiderueshme.
Teza e Thaçit për korrektimin e kufijve, pavarësisht përpjekjeve të tij kolosale për të provuar të kundërtën, është simetrike me tezën serbe të shkëmbimit të territoreve, për të mos thënë është vetëm pjesa e saj për ti vënë fitilin stabilitetit të Ballkanit.
Teza e shkëmbimit të territoreve të cilën Thaçi përpiqet ta maskojë me “projektin” e tij për korrektimin e kufijve është sqaruar në detaje në dokumentin e think-tankut serb CEAS të financuar edhe nga Soros. Ndonëse edhe në këtë dokument, që duket më shumë një dokument strategjik i shtetit serb, shumë hapa të mëtejshëm që do të çonin në realizimin e skenarit të Serbisë së Madhe, nuk janë zbuluar në trajtë eksplicite por lexohen qartas nëpër rreshta. Pra në thelb teza e Thaçit e ka burimin tek skenari serb për Serbinë e Madhe ose për të qenë më të saktë është në rezonancë perfekte me këtë projekt.
Teza e Thaçit si edhe ajo serbe s’mbështetet në asnjë nga qëndrimet e vjetra apo të reja të faktorëve të rëndësishëm globalë për rregullimin e ish-Jugosllavisë pavarësisht se pala serbe përpiqet ta paraqesë atë si një ide të pakundërshtuar nga administrata aktuale amerikane gjë që s’rezulton të jetë e konfirmuar publikisht.

Po ashtu kjo tezë është kundërshtuar së fundmi ashpërsisht nga të gjithë partnerët globalë por edhe politikanët apo ekspertet ndërkombëtarë që kanë projektuar konfiguracionin aktual të vendeve të ish-Jugosllavisë pas zbërthimit të saj.
Teza e Thaçit, sado të përpiqet presidenti i Kosovës ta maskojë atë, ka në themel projektin për shkëmbimin e territoreve, sepse do të ishte naïve të besohej që Serbia e cila s’pranon të njohë pavarësinë Kosovës do të pranonte njohjen e pavarësisë së Kosovës duke dorëzuar edhe Preshevën dhe duke mos fituar asgjë tjetër në shkëmbim?!. Kjo qasje do të ishte e papranueshme për një inteligjencë normale.
Teza e Thaçit përbën vetëm njëri nga projektet e shkëmbimit të territoreve që Serbia ka programuar të realizojë edhe me vende të tjera për të maksimalizuar synimet e krijimit të Serbisë së Madhe.
Sipas projektit të shkëmbimit të territoreve, Serbia, në fazën e parë ose më saktë gjatë bisedimeve me palën kosovare do të kërkojë gjoja vetëm “komunat me shumicë serbë që ndodhen në territorin aktual e Kosovës”, kurse Thaçi do të kërkojë vetëm “komunat me shumicë shqiptare që ndodhen në territorin aktual të Serbisë”.
Kështu do të duket sikur Thaçi është patriot duke kërkuar vetëm territoret me shumicë shqiptare në territorin serb, si për shembull ato të Preshevës, duke u mburrur njëkohësisht se s’e lëshon Mitrovicën. Kurse serbët do të qetësojnë palën e tyre duke thënë se do të kërkojnë vetëm territoret me popullsi serbe në shumicë në territorin e Kosovës, si për shembull Mitrovicën dhe s’do të lëshojnë asnjë territor tjetër, për shembull Preshevën, por vetëm do të mund të njohin pavarësinë e Kosovës në shkëmbim të marrjes së Mitrovicës.

Këto ditë, Thaci i ndodhur nën presionin e të gjithë faktorëve, ka filluar të krekoset duke thënë se s’do ta pranojë kërkesën serbe për Mitrovicën. Por serbëve u mjafton vetëm që ky debat të fillojë dhe janë të lumtur që ky debat ka nisur nga Thaçi të cilin kanë filluar ta “përkëdhelin” edhe publikisht.
“Negocimi” i radhës mes Kosovës e Serbisë, për korrektimin e kufijve, sidomos nisur nga propozimi i Thaçit, do t’i interesonte shumë palës serbe, sepse pavarësisht se do të dukej sikur fillimisht s’do të kishin mirëkuptim të plotë për kërkesat e Thaçit, ata do të mund të siguronin të zhvendosnin debatin nga detyrimi për të njohur pavarësinë plus integritetin territorial të Kosovës në shkëmbim të integrimit në BE në diskutimin teknik për korrektimin e kufijve sipas parimit demografik. Kjo e gjitha lexohet qartas në dokumentin e CEAS serbe. Kjo lëvizje taktike i intereson shumë palës serbe për të shpëtuar nga presioni ndërkombëtar aktual dhe për ta hedhur topin në fushën e Kosovës e për të fituar kohë e cila punon kundër Kosovës aq më shumë sa politikanët kosovarë hedhin në treg teza jo shumë të maturuara thjesht për interesat e tyre personale pushtetmbajtëse.
Shumica dërmuese mendojnë se:
I) Teza e Thaçit është vetëm një pjesë e projektit për shkëmbimin e territoreve mes Kosovës e Serbisë;
II) Projekti për shkëmbimin e territoreve mes Kosovës dhe Serbisë është vetëm hapi i parë drejt realizimit të skenarit të vjetër të Serbisë së Madhe;
III) Efekti domino i këtij projekti për krijimin e Serbisë së Madhe do të përfshinte të gjithë vendet e rajonit (fillimisht me shumë gjasa BiH) dhe askush s’do të mund ta ndalonte, duke hedhur kështu në erë stabilitetin e rajonit. Madje edhe vetë Thaçi që i dha shtysë kësaj tronditjeje do të habitej edhe vetë sesi do të gjendej i përfshirë nga ky tërmet shkatërrimtar për Kosovën, e me shumë gjasa edhe për rajonin.

Thaçi e ka shumë të qartë se ku do ta çonte rajonin teza që ka hedhur në treg, i cili kohët e fundit nga frika që e ka zënë ka filluar ta artikulojë me gjysmë zëri duke pasur me bindjen naïve se do të mund të dilte prej andej.
Shumë vetë shtrojnë pyetjen: Përse Thaçi e ka hedhur këtë tezë pikërisht në këtë moment? Ka disa përgjigje që e lidhin këtë artikulim të tij me faktin se ai gjendet në një situatë shumë të vështirë të lidhur me fatin e tij politik.
Ose sepse i ndodhur në këtë hall shumë të madh ka rënë në kurthin e pranimit të kësaj loje të rrezikshme, duke treguar edhe një shkallë të lartë naiviteti se mund të dilte lehtësisht prej këtij kurthi me deklarata nacionaliste.
Disa të tjerë mendojnë se ai po luan nga halli i madh një lojë të rrezikshme me stilin e tij të zakonshëm. Pra i gjendur në një hall shumë të madh, ai mesa duket ka menduar se mund të luajë këtë lojë të rrezikshme siç ka vepruar edhe herë të tjera brenda Kosovës me faktorët e brendshëm duke bërë fillimisht një bllof për interesa të vogla politike personale e për të zhvendosur vëmendjen dhe më tej duke vazhduar të insistojë me lojëra fjalësh në varësi të reagimit apo artikulime ultranacionaliste dhe në fund duke u zmbrapsur si i pafajshëm. Por këtë radhë është futur në lojë të rrezikshme jo thjesht me lojtarë politikë kosovarë por me palën serbe dhe nëse do ta vazhdojë këtë lojë të nisur prej tij edhe në shtator s’do të ketë më as kohë dhe as mundësi të dalë më prej saj, duke shkatërruar jo vetëm gjithçka ka fituar personalisht por mbi të gjitha duke komplikuar rëndë të ardhmen e Kosovës.

I gjendur në këtë kurth për shkak të hallit të madh që mesa duket e mundon dhe/ose për shkak të një naiviteti ekstrem, Thaçi fillimisht u përpoq ta maskojë këtë implikim me tezën e korrektimit të kufijve që të gjithëve i duket një tezë jo fort inteligjente. Sa më shumë po zhytet në këtë skemë aq më shumë gafa do të gjeneronte dhe për rrjedhojë aq më e pamundur do të bëhet dalja e tij nga kurthi dhe për rrjedhojë më shumë marrëzi do ti duhen të artikulojë duke u përpjekur të dalë prej andej.
As teza e Shqipërisë së Madhe që mesa duket Thaçi ka koordinuar edhe me Ramën nuk do të ishte as dalje nga ky qorrsokak dhe as shpëtim për të ardhmen e tij politike sepse në këtë rast faktori i rëndësishëm global nga refuzues i tezës së tij do të shndërrohej në atakues të ashpër të marrëzisë së tij. Në këtë rast çështja e Kosovës do të komplikohej e do të vonohej kurse pala serbe do të vëzhgonte e lumtur rezultatet e skenarit të saj.
Përfundimi është i qartë: Thaçi për shkak të hallit shumë të madh personal është futur i pa shpresë në “rrethin e vdekjes”. Insistimi për të shpjeguar shkëmbimin e territoreve me korrigjimin e kufijve është i destinuar ta zhysë gjithnjë e më thellë. Besimi se do të mund të dalë nga ky rreth me akrobacitë e zakonshme apo duke ngjallur frikë tek ndërkombëtarët, përmes tezave ekstreme nacionaliste, vetëm do të rrisë shpejtësinë drejt fundit. Dhe së fundmi shpresa se mbështetja nga ndonjë ndërkombëtar do të mund të ishte komardarja e shpëtimit do të rezultonte iluzore e zhgënjyese. Dhe mbi të gjitha, asnjë nga këto opsione, edhe sikur të ishin të suksesshme, nuk do të mund ta shpëtonin nga halli i madh që e ka futur në “rrethin e vdekjes”. E vetmja shpresë për të minimizuar pasojat do të ishte shkëputja e shpejtë nga ky opsion, çdo inisistim me shpresën e çuarjes deri në fund të këtij projekti apo të shpëtimit pa u lagur vetëm do të rriste eksponencialisht koston. /Syri.net/