Michel Platini ka zbuluar atë që e quan “hile” në momentin e shortit të Kupës së Botës 1998 për të pasur sa më shumë shanse të Franca të mos ndeshej me Brazilin, deri në finale.
Veprimtaria që u zhvillua në Francë u fitua nga “gjelat”, në suksesin e tyre të parë dhe të vetëm në një Botëror, pikërisht duke mundur Brazilin, 3-0 në finale. Ish-presidenti i UEFA pohoi se francezët u ndihmuan dhe nga shorti…
“Kur organizuam kalendarin ne bëmë një hile, tha Platini për “France Bleu Sport”. Nëse ne do të fitonim grupin tonë dhe Brazili do të fitonte grupin e tij, atëherë nuk do të ndesheshim bashkë deri në finale”.
Franca ra në Grupin C, ndërsa Brazili në Grupin A dhe në momentin që të dyja ekipet dolën në vendin e parë, plani i vendasve u quajt i suksesshëm.
Platini, që ishte kryetari i komitetit organizativ të atij botërori, shtoi: “Punuam gjashtë vjet për të organizuar këtë veprimtari dhe normalisht përdorëm këtë hile të vogël. Si mendoni se vendet e tjera organizatore nuk e kanë bërë në të kaluarën? Francë-Brazil ishte finalja që të gjithë donim. Realizuam një ëndërr”.

Fantazisti i Chelsea-t Willian ka lënë të kuptohet se ka një përçarje në dhomat e zhveshjes…një ditë përpara finales së FA Cup.
Asi brazilian, 29, ka sugjeruar se ka një përçarje në dhomat e zhveshjes për shkak të trajnerit italian vetëm një ditë përpara sfidës ndaj Manchester United në Wembley.
Conte pritet të largohet nga Blutë këtë verë pas një sërë marrëdhëniesh të prishura dhe një sezoni zhgënjyes në kampionat.
Dhe kur pyetet të tregojë për atmosferën në dhomat e zhveshjes nga ESPN Brasil, Willian për pak sa nuk i shpëtoi.
“Oh Zot! Me të vërtetë do ta dish situatën?
“Epo, disa të tjerë…më mirë të flasim një herë tjetër.”
Braziliani nuk ka luajtur aq shumë sa do të kishte dashur gjatë javëve të fundit, duke nisur vetëm dy ndeshje nga minuta e parë në gjashtë takimet e fundit.
Tani mesa duket marrëdhënia e tij me trajnerin është e thyer – me Conte që njihet si një teknik që bën armiq. Dy emrat e fundit janë Diego Costa dhe David Luiz.

Nuk e donte askush, asnjëri! Lyon i dashur, St.Etienne, Auxerre, Sochaux dhe Metz. Të gjithë e kishin pasur në provë Antonie Griezmann dhe të gjithë e kthyen në shtëpi: “Shumë i brishtë”.
Montpellier besoi pak më shumë, por vetëm pak: sa për ta marrë në një turne ndërkombëtar në Paris, luajtur në qendrën sportive të PSG, në “Camp des Loges”, atje ku “ia vodhi” Real Sociedad.
Ia vodhi është një term disi i ekzagjeruar. Skuadra spanjolle, për të marrë Antonie u përball vetëm me burokracinë franceze, që nuk lejon një fëmijë të emigrojë pa praninë e prindërve.
Zgjidhja erdhi nga Eric Olhats, ai që e pa në “Camp des Loges” dhe u dashura me aftësitë e tij.
Jetonte në Bayonne dhe kisha në klub një djalë që bënte çdo ditë rrugën nga qyteti francez në kufi me Spanjën deri në San Sebastian. Atij iu bashkua edhe Antonie. Në mëngjes në shkollë dhe pasdite, pas një ore rrugë me makinë, shkonte në Zubieta për t’u stërvitur. Ishte viti 2005 dhe Grizmann ishte 14 vjeç.
Më në fund po realizohej ëndrra e të gjithë familjes, që ishte “e sëmurë” pas futbollit. Gjyshi nga mamaja, Amaro Lopes, portugez, kishte luajtur me Paços de Ferreira, përpara se të emigronte në fshatin francez Macon, 70 kilometra larg Lionit, ku punonte si murator. Atje lindi e ëma e Antonie që u martua me një tjetër futbollist, i cili më pas u bë drejtor i Union Foot.
Maconnaise ishte skuadra ku nisi të luajë “princi i vogël”. Babë e bir ishin tifozë të çmendur pas OL dhe kush e di se çfarë kanë menduar drejtuesit e Lyon kur e panë të mërkurën në mbrëmje duke shkatërruar Marseille, në finalen e Europa League.
Një rast “miopie” të përgjithshme, shumë i veçantë, pak a shumë si jeta dhe veprat e familjes Griezmann. Rruga drejt suksesit ka qenë e gjitha me grope, të mbushura me ujë.
Te Sociedad luante pak. Talenti ekzistonte, por fiziku nuk ia lejonte.
Kjo deri në pranverën e vitit 2009, kur në një turne ndërkombëtar U-19, Antonie shpërtheu dhe u shpall golashënuesi më i mirë. Finalja ishte pikërisht kundër Atletico Madrid.

Në atë verë, si pasojë e fatit që ktheu dhe një serie dëmtimesh, fitoi një vend te skuadra e parë, pavarësisht se shumë të tjerë niseshin të favorizuar nga ai. Trajneri ishte Martin Lasarte, uruguaiani që te Nacional i kishte dhënë mundësinë e debutimit dikujt të quajtur Luis Suarez.
Griezmann ecën mirë, por në vjeshtë një skandal seksual përfshin njeriun që e zbuloi, Eric Olhats, babai shpirtëror, vëllai dhe frymëzuesi i Antonie. Një prind e denoncoi për mesazhet që i kishte nisur djalit të tij 13 vjeç dhe një gjykatë e dënoi me 3 muaj heqje lirie dhe e ndaloi për 10 vjet që të merrej me sportistët nën 18 vjeç.
Griezmann u largua nga Olhats, i cili gjithsesi u shpall i pafajshëm në apel, 11 muaj më pas.
Eric dhe Antoine bashkohen sërish dhe nuk do të ndahem më deri në verën e kaluar. Kaluan së bashku edhe krizën me kombëtaren pasi në tetor 2021, Griezmann u arratis bashkë me Niang, Mvila dhe Ben Yedder nga pika e grumbullimit të Francës U-21. 400 kilometra në taksi për një natë të shfrenuar për tre lojtarët e ri, tre ditë para ndeshjes me Norvegjinë, sfidë vendimtare që blutë e humbën dhe mbetën jashtë Euro U-21. Griezmann u skualifikua për 13 muaj nga Federata Franceze e Futbollit. Në mars 2014 dënimi u fal dhe Deschamps e grumbulloi në kombëtaren “A”.
Nga ndarja me menaxherin Olhats, familja e tij kujdeset për Grizmann. Babai i tij ka nisur kontaktet për transferimin te Barcelona, ndërsa e motra Maud, merret me marrëdhënien me publikun.
Edhe ajo ka një histori për të treguar, duke qenë se i shpëtoi mrekullisht atentatit terrorist në teatrin Bataclan në Paris, në nëntor 2015.
Griezmann donte të shkonte me çdo kushte te Atletico Madrid dhe në vitin 2014 nuk u nda mirë me klubin e Real Sociedad. Vitin e kaluar e kërkoi me ngulm Manchester United, por ai bëri një pakt me Atletico. Duke qenë se spanjollët ishin dënuar nga FIFA dhe nuk mund të bënin merkato, atëherë ai vendosi të qëndrojë duke marrë premtimin se do të shitej në verën 2018.
Tani Barcelona duket se do të jetë klubi që më 1 korrik do të paguajë klauzolën për blerjen e tij: 100 milionë euro. “Nuk është koha për të folur për të ardhmen,” – tha Griezmann pasi ngriti trofeun e Europa League, por fëmija që nuk e donte askush e ka kuptuar që tani vlen sa një thesar.

Ka shumë mënyra për të arritur notën 10 në futboll. Por, rezultati i shumës, që Cristiano Ronaldo mund të bëjë në pak më shumë se një javë, do të ishte “10” e përsosur: pesë “Topa të Artë” dhe pesë Champions. Do të ishte e domosdoshme të shtohen pesë Kupat Europiane të Di Stefano dhe pesë “Topat e Artë” të Messit, që t’i përshtaten atij. Pra, stratosferik është rekordi brenda mundësive të numrit 7 të të bardhëve.
Një 10 për historinë, një 10 si legjendë, një 10 që do të katapultonte rekordin e tij tashmë të jashtëzakonshëm në një nivel, deri tani të paarritshëm. Kjo për shkak se do të ishte një hap përpara Messit (argjentinasi ka pesë “Topa të Artë” dhe katër Champions) në dy titujt, që shënojnë madhështinë e një lojtari në karrierën e tij individuale dhe kolektive, me Kupën e Botës, të cilën nuk e ka fituar asnjëri.
Ylli portugez i Real Madridit është thjesht i pangopur. Ronaldo ka kaluar në fazën e pjekurisë. Kur disa fillojnë rënien e tyre në këtë moshë, portugezi ka vazhduar të fluturojë lart, diçka që e dyfishon vëmendjen, duke pasur parasysh karrierën e tij triumfuese. Që nga 5 shkurti 2015, kur ai mbushi 30 vjeç, CR7 ka pushtuar edhe dy “Topa të Artë” dhe dy Champions të tjerë.
Dhe e gjithë kjo, me një tjetër finale tjetër në dorë, në funksion të konkurrencës maksimale kontinentale. Notë 10 më të përsosur nuk mund të ketë. Pikërisht, ka 10 vite që Cristiano Ronaldo është në krye të futbollit. 2008-ta ishte viti, në të cilin portugezi i dha dritën e fundit jeshile statusit të tij si yll i futbollit, me pushtimin e parë të Champions-it, si pjesë e Manchester United dhe përfundimin e mëvonshëm të “Topit të Artë” të parë.
Në moshën 33-vjeçare, Ronaldo mbetet ende në krye. Bashkë me Messin. Nga “martesa” e CR7 me Real Madridin ka ardhur një fazë spektakolare për të dyja palët. Tre Champions më shumë për klubin dhe katër “Topa të Artë” më shumë për lojtarin, i cili ka qenë prej kohësh një legjendë e klubit të bardhë, në të njëjtën lartësi si Di Stéfano.

Ronaldo është gati të mbyllë në një mënyrë të madhe atë që ka qenë ndoshta sezoni i tij më i vështirë me Real Madridin. Një fillim i komplikuar, larg shifrave marramendëse të golave të shënuar, çka zakonisht e vë atë në një situatë delikate, është kthjelluar me paraqitjen e jashtëzakonshme në Champions. Përsëri, trofetë europianë të “Los Blancos” kalojnë nëpër këmbët e CR7, që është i pandalshëm gjatë këtij kompeticioni.
Portugezi, bashkë me Real Madridin, janë sy e veshë nga finalja e Kievit, duke pasur mundësinë e nënshkrimit të një triplete historike radhazi në Ligën e Kampionëve, duke krijuar një tjetër epokë. Një kryvepër e tërë. Sepse Ronaldo kurrë nuk mund të “varroset”. Çdo vit i tejkaluar tregon se ai është ende në formë të lartë, edhe nëse jeton një moment aq delikat, sa kishte në muajt e parë të sezonit.
Në fund, ai përsëri do të ketë mbi 40 gola dhe përsëri do të jetë protagonist i Real Madridit. Finalja e Kievit pret të vërë tjetër shenjë mbi të, më e larta në histori. Një model futbolli për kornizë. Çdo gjë është në pritje, para provimit kundër Liverpool, më 26 maj.
Nëse Real Madridi e fiton atë, Cristiano Ronaldo mund të mburret si “10” më e përsosur në futboll, me arritje legjendare. Dhe pastaj e pret Kupa e Botës, ku Portugalia e udhëhequr nga Cristiano Ronaldo, shkon si kampione e Europës. Një tjetër arenë, ku ylli portugez mund të rikonfirmojë vetveten, në majën e këtij sporti.