Vandalët vizatuan shenjën e kryqit të thyer nazist në dyert e ambasadës polake në Tel Aviv, një veprim që pason komentet e ditëve të fundit nga kryeministri polak, Mateusz Morawiecki në të cilat ai përdori shprehjen “keqbërësit hebrenj” të Holokaustit.
Vandalët vendosën mbishkrime me të shara në dyert e ambasadës polake në Izrael. Policia tha se ka nisur një hetim mbi incidentin dhe është në kërkim të të dyshuarve.
Izraelitët janë të zemëruar me një ligj të ri në Poloni që dënon këdo që e quan gjenocidin nazist një “krim polak”.
Polemika shpërtheu të shtunën kur një gazetar në Konferencën e Sigurisë në Mynih e pyeti kryeministrin polak Morawieckin nëse ai mund të burgoset për tregimin e historisë se si fqinjët e familjes raportuan nënën e tij tek nazistët në Poloni.
Udhëheqësit izraelitë dënuan menjëherë komentin e udhëheqësit polak.
“Ne jemi të bashkuar në këtë luftë. Duhet të jemi të fortë për kujtimin e vëllezërve dhe motrave tona të vrarë në Shoah. Por sot, më shumë se kurrë, duhet të punojmë për të arsimuar botën, madje edhe disa nga udhëheqësit e saj, për atë kohë të errët”,tha Presidenti izraelit, Rueven Rivlin.
Zëdhënësi i kryeministrit polak Morawiecki tha se ai në asnjë mënyrë nuk ishte përpjekur ta mohonte Holokaustin.
Rreth 6 milionë polakë, gjysma prej tyre hebrenjë, u vranë gjatë Luftës së Dytë Botërore nga nazistët.
Zyra e kryeministrit izraelit, Benjamin Netanjahu, tha se ai kishte zhvilluar një bisedë telefonike me homologun e tij polak të dielën, duke i thënë atij se, “krahasimi i aktiviteteve të polakëve me ato të hebrenjve gjatë Holokaustit është i pabazuar”.

Konferenca e Sigurisë e Mynihut pasqyroi gjendjen ndërkombëtare. Ajo u karakterizua nga fajësime reciproke. Propozimet konkrete për zgjidhje qenë të pakta, mendon Matthias von Hein. Ka pasur kohë, kur nga Konferenca e Sigurisë e Mynihut dërgoheshin sinjale dakordimi, sinjale shprese. Në këtë Konferencë të 54-t të Sigurisë sinjale të tilla nuk shquan dot. “Buzë humnerës – dhe pas?” ky karakterizim i konferencës e përshkruante fare mirë situatën në botë. Pas tri ditësh është e qartë: sinjalet e kohës së sotme edhe më tej flasin për konflikt; pikëpyetja pas dëshirës së përgjithshme të largimit nga humnera duhet të mbetet. Konferenca e Sigurisë vërtet që e dëshmoi veten si një vend, në të cilin dalin mbi tryezë rreziqet e shumëllojshme të botës, që atyre u vihet aty emër dhe analizohen. Por duket sikur diplomacia po arrin në fundin e saj. Ndërkohë salla e konferencës është shndërruar në një arenë të narrativave kundërthënëse, të cilat me sa duket qendrojnë në mënyrë të papajtueshme krahas njëra-tjetrës. Dakordim i vërtetë, premisa konstruktive për zgjidhje në fusha polemizuese konfliktesh? Askund!

Ton i ashpër në vend të trajtimit me elegancë
Veçanërisht e qartë kjo u bë në ditën e fundit të konferencës. Fajësime reciproke qenë ato që përcaktuan tonin – në deklaratat e veçuara të kryeministrit të Izraelit, Benjamin Netanjahu, të ministrit të Jashtëm të Iranit, Mohammad Javad Zarif dhe të ministrit të Jashtëm të Arabisë Saudite, Adel bin Ahmed Al-Jubeir. Veç kësaj, deklaratat e Al-Jubeirit dhe Zarifit të kujtonin me forcë ato të një viti më parë – një shenjë tjetër për masën në të cilën ka ngecur në vend situata. Vetë shefit të konferencës Wolfgang Ischinger – si diplomat, i detyruar të tregojë optimizëm qoftë edhe të përmbajtur – i mbeti të konstatojë në fund të konferencës, se u dëgjua shumë pak për hapa konkretë për shtensionimin e rreziqeve të shumëllojshme.
Një ditë pas lirimit nga arresti në Turqi të gazetarit Denis Yücel, doli në pah sa të papajtueshme mund të jenë pozicionet midis politikanëve gjermanë dhe turq: politikani i të Gjelbërve, Cem Özdemir ndaloi në të njëjtën hotel si kryeministri i Turqisë, Binali Yildirim. Meqenëse truprojet e tij e quajtën terrorist Özdemirin, politikani i të Gjelbërve u vendos nën mbrojtje policore. Paraqitja e ashpër e truprojave turke njihet mirë që prej vizitës së Erdoganit te Trumpi. Që ministri i Jashtëm turk, Cavusoglu e akuzoi më vonë Özdemirin se kishte gënjyer, kjo nuk e përmirëson situatën.

Kritika dhe “llafe bosh”
Edhe në raportin e vështirë të Perëndimit me Rusinë nuk ishte diplomacia ajo që mbizotëroi, por kritikat reciproke të papajtueshme. Presidenti i Ukrainës, Petro Poroshenko e paraqiti Moskën si burim të të gjitha të këqiave në Evropë. Ai kërkoi presion më të fortë ndaj Moskës, u shpreh kundër çdo zbutjeje të sanksioneve dhe dëshiroi që vendi i tij të pranohet shpejt në BE dhe në NATO. Nga ana tjetër, një ministër i Jashtëm rus tepër i nevrikosur, Sergej Lavrov e akuzoi Evropën për kthim në kohët naziste, i quajti padijet amerikane për shkak të ndikimit të zgjedhjeve si “llafe bosh” dhe deklaroi përballë planeve amerikane për armatim se Rusia natyrisht që është e detyruar të bëjë të njëjtën gjë. Delegacioni i SHBA e ndiente veten – me përjashtim të ministrit të Jashtëm, John Kerry – në pozicion moral sipëror. I pangacmuar nga ndonjë pasiguri në vetvete, ai i dha shuplaka të ashpra Rusisë dhe Iranit – pa u përpjekur dukshëm të tregonte se i kuptonte pikëpamjet e kundërta – u fokusua te presioni dhe fuqia ushtarake. Diplomacia, për këtë evropianët janë ankuar disa herë përballë SHBA, duket se ka pak rëndësi për Uashingtonin. Këtë e tregojnë edhe shkurtimet në buxhetin e Ministrisë së Jashtme. Por kur bisedimet – nëse ka fare të tilla – duhet të zhvillohen vetëm nga pozicioni i sipërisë ushtarake, atëherë nuk janë biseda, por diktate. Gjithsesi: Krahas 30 paneleve shpesh dëshpëruese në sallën e konferencës pati edhe rreth 1000 takime bilaterale në dhomat e hotelit Bayrischer Hof. Për këtë shkak, Wolfgang Ischingeri e krahasoi pjesën zyrtare të konferencës me “majën e ajsbergut”. Le të shpresojmë që kjo majë nuk është përfaqësuese për pjesën nën ujë.

Grupi militant Shteti Islamik (IS) zuri në pritë një grup të paraushtarakëve irakianë, duke vrarë së paku 27 prej tyre.
Sulmi ndodhi dy muaj, pasi Bagdadi ka shpallur fitore ndaj Shtetit Islamik në gjithë Irakun.
Forca Popullore e Mobilizimit, një grup ombrellë i milicive kryesisht shiite, tha përmes një deklarate se sulmi ka ndodhur në rajonin Havija, rreth 300 kilometra në veri të Bagdadit, derisa paraushtarakët kanë qenë duke bërë disa bastisje.
Sulmuesit kanë qenë të veshur me uniforma të ushtrisë dhe kanë pretenduar se kontrollojnë një postbllok të rremë të sigurisë, thuhet në deklaratë.
Sipas së njëjtës, luftimet kanë zgjatur së paku dy orë dhe disa prej militantëve janë vrarë, ndërsa të tjerë janë larguar.
Përgjegjësinë për sulmin e mori Shteti Islamik përmes një deklarate që transmetoi agjencia e tij e lajmeve Amaq.
Iraku, në muajin dhjetor, ka shpallur fitore ndaj Shtetit Islamik në gjithë Irakun, pas më shumë se tre vjet luftime.
Por, zyrtarët irakianë dhe amerikanë kanë paralajmëruar se Shteti Islamik do të vazhdojë me sulme të stilit kryengritës.

Teherani nuk do ta vendosë programin e tij të raketave nën kontroll ndërkombëtar, tha në Moskë ministri i Jashtëm i Iranit, Mohammad Javad Zarif.
Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Donald Trump, ka kërcënuar se do të tërhiqet nga marrëveshja bërthamore e vitit 2015 midis Iranit dhe gjashtë fuqive botërore, nëse Republika Islamike nuk ndalon zhvillimin e raketave balistike.
“Pse duhet ta bëjmë këtë”, tha Zarif pasi u pyet nëse Irani është i gatshëm të pranojë monitorimin e jashtëm mbi programin e tij raketor.
Me marrëveshjen e vitit 2015, Irani ka rënë dakord të frenojë aktivitetin e tij bërthamor në këmbim të lehtësimit të sanksioneve ndërkombëtare.
“Presidenti amerikan ka ambicie të mëdha, por ato nuk do të bëhen kurrë realitet”, tha Zarif, i cili ndodhet në Moskë për takimin e Klubit Valdai të Diskutimit – një mbledhje e ekspertëve të politikës së jashtme ruse dhe ndërkombëtare.
Zarif po ashtu kritikoi mbështetjen e Shteteve të Bashkuara për forcat kurde siriane, të cilat kundërshtojnë qeverinë e Presidentit sirian, Bashar al-Assad.

Ekipet e kërkimit në Iran kanë arritur në vendin ku, të dielën është rrëzuar aeroplani i kompanisë Aseman Airlines.
Autoritetet kanë thënë se të 65 njerëzit në bord kanë humbur jetën.
Televizioni shtetëror tha se ekipet e shpëtimit kanë arritur në vendngjarje përpara agimit.
Kërkimet janë ndërprerë gjatë natës, për shkak të borës së dendur.
Aeroplani ATR-72 ka qenë duke udhëtuar nga Teherani në qytetin Jasuj kur është rrëzuar në malin Dena.
Aeroplani ka qenë në shërbim për 25 vjet.

Presidenti Trump tha se, Rusia ka qenë jashtëzakonisht e suksesshme në prishjen e peizazhit politik të Shteteve të Bashkuara me ndërhyrjen në zgjedhjet e vitit 2016 për shkak të hetimeve të mëvonshme disa mujore që pasuan.
“Në qoftë se qëllimi i Rusisë ishte të krijonte mosmarrëveshje, përçarje dhe kaos në Shtetet e Bashkuara”, tha zoti Trump në një koment në Twitter, “atëherë, me të gjitha seancat dëgjimore, hetimet dhe urrejten e Partisë Republikane, ata kanë arritur të realizojnë ëndrrat e tyre. Ata po qeshin me arritjet e tyre në Moskë. Zgjohu Amerikë!”
Në një seri postimesh, presidenti vazhdoi sulmet mbi hetimin për lidhjet e mundshme të fushatës së tij me Rusinë. Zoti Trump kritikoi gjithashtu këshilltarin e tij të sigurisë kombëtare H.R. McMaster, i cili tha dje se kishte prova “të pakundërshtueshme” të ndërhyrjes së Rusisë në zgjedhje, një ditë pasi Prokurori i posaçëm Robert Mueller akuzoi 13 shtetas rusë dhe tre entitete ruse për kryerjen e një “beteje informacionesh” për të ndërhyrë në zgjedhjet presidenciale të vitit 2016 dhe për të ndihmuar zotin Trump të fitojë.
“Unë kurrë nuk thashë se Rusia nuk ndërhyri në zgjedhje, thashë se mund të jetë Rusia, Kina apo një vend tjetër apo grup vendesh, apo një gjeni prej 200 kilesh ulur në shtrat dhe që luan me kompjuterin e tij”, shkroi zoti Trump në Twitter. “Renga” e Rusisë ishte se fushata e Trumpit bashkëpunoi me Rusinë – ajo kurrë nuk ndodhi! ”
Zoti Trump tha se gjenerali McMaster “harroi të thotë se rezultatet e zgjedhjeve të 2016-ës nuk u ndikuan apo ndryshuan nga rusët dhe se bashkëpunimi i vetëm që ndodhi ishte mes Rusisë dhe kundërshtares së tij demokrate Hillary Clinton.
Gjithashtu, Presidenti Trump lavdëroi me sarkazëm një nga kundërshtarët politikë, ligjvënësin Adam Schiff, kreu i demokratëve në Komisionin për Zbulimin të Dhomës së Përfaqësuesve, i cili ishte shprehur se administrata e ish-Presidentit Barack Obama mund të kishte bërë më shumë për të parandaluar sulmet kibernetike, pas ndërhyrjes në vitin 2014 në serverat e kompanisë së filmave Sony Pictures. Duke folur për kanalin NBC, zoti Schiff tha se, “mendoj se të tjerë në mbarë botën që po vështronin, konkluduan se ndërhyrja kibernetike është një ndërhyrje pa kosto”.
Presidenti Trump shkruajti në Twitter: “Më në fund, i vogli Adam Schiff, përbindëshi i rrjedhjes së informacionit, po fajëson tani administratën Obama për ndërhyrjen ruse në zgjedhjet e 2016-ës. Më në fund, ai ka të drejtë për diçka. Obama ishte Presidenti; ishte në dijeni të rrezikut dhe nuk bëri asgjë. Faleminderit, Adam!”.

Kosova dhe Serbia do të takohen më datë 26 shkurt për vazhdimin e negociatave për çështje teknike, mirëpo nuk dihet se kur do të mbahet takimi i nivelit të lartë mes Presidentit të Kosovës dhe atij të Serbisë.
Ardian Arifaj, këshilltar i Presidentit Hashim Thaçi, tha për Radion Evropa e Lirë, se nuk ka ende një datë saktë se kur do të nisë dialogu politik. Ai thotë se Kosova për një kohë të gjatë ka kërkuar që dialogu të ketë një dinamikë e përmbajtje tjetër.
“Kosova është shprehur e gatshme dhe ka kërkuar zyrtarisht që gati dy vjet që dialogut t’i jepet një dinamikë tjetër dhe të kthehet në një proces të mirëfilltë për një marrëveshje kornizë për marrëdhënie të mira fqinjësore, bashkëpunim rajonal dhe pajtim”, tha Arifaj.
Avni Arifi, kryesues i delegacionit të Kosovës për nivelin teknik të bisedimeve tha për Radion Evropa e Lirë se, në takimin e radhës do të bisedohet për zbatimin e marrëveshjeve të cilat nuk kanë nisur të zbatohen.
Arifi theksoi se, përparimi në dialogun teknik do të krijojë mundësi për të kaluar në fazën tjetër të dialogut.
“Faza tjetër është njohja reciproke”, tha Arifi.
Bisedimet e parapara teknike për datën 16 janar, ishin shtyrë për një datë të pacaktuar, pasi pala Serbe u tërhoq, pasi pikërisht atë ditë në Mitrovicën Veriore u vra politikani serb, Oliver Ivanoviq.
Dialogu ndërmjet Kosovës dhe Serbisë për normalizimin e marrëdhënieve, ka nisur në vitin 2011, fillimisht si dialog për çështje teknike, me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian. Që nga ajo kohë janë arritur një numër i konsiderueshëm i marrëveshjeve, por disa nga to ende nuk janë zbatuar.
Analisti politik Imer Mushkolja, tha se pa zbatimin e marrëveshjeve të arritur në dialogun teknik është e palogjikshme që të kalohet në faza të tjera të bisedimeve, sidomos atyre politike.
“Është e domosdoshme që para çdo hapi tjetër, drejt fillimit të bisedimeve për marrëveshje finale, fillimisht të përfundojnë një herë e mirë marrëveshjet tashmë të arritura. Përndryshe, ky dialogu teknik do të vazhdojë në pafundësi”, tha Mushkolaj.
Qëllimi i dialogut ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, sipas Bashkimit Evropian, është relaksimi i raporteve ndërmjet dy vendeve në mënyrë që Kosova dhe Serbia të vazhdojnë tutje me procesin e integrimit evropian.