Gjithçka po ndodh, pavarësisht na e kap syri apo jo ka vetëm një origjinë:
Etja e pamëshirshme për pushtet e një njeriu të vetëm!
Të gjithë, shërbëtorë apo armiq të tij, janë të akuzuar ose të akuzueshëm, vetëm Ai jo!
Të gjithëve u hiqen ose vihen viza, vetëm vizat e tij nuk lëvizin!
Kushdo që mendon se bën deal me të, duhet të presë edhe fundin e hidhur…
Shet e blen njerëz dhe interesa pa asnjë problem! Fjala bie i duhej të hiqte damkën e canabisit dhe, mjeshtërisht (ndonëse padrejtësisht) ja ngeci Sajmirit këtë gjë…
Është usta pushteti! Duhet ti njihet kjo gjë!
Kushdo që e nënvlerëson duke e etiketuar si “të paaftë”, “frikacak” apo “i pa moral”, gabon rëndë!
Le pastaj ata që mendojnë se “Ai sdi gjë përsa po ndodh”!!! Pu pu pu ata janë ditë e natë gabim!

Edhe opozita gabon rregullisht me të, kur e trajton si “të paaftë”, “frikacak” apo “i pamoralshëm”! Ka luftuar që në rininë e hershme me këto gjera Ai! Sot nuk i bëjnë më përshtypje.
Jo jo Ai nuk është frikacak, por është përbindësh pushteti! Ai kurdis çdo gjë të ligë që po ndodh në këtë vend! Kurdis me detaje, çdo gjë!
Vetëm mendimi kritik dhe dyshimi publik për çdo gjë që Ai bën, janë armiqtë e betuar të tij! Kritika publike e sakaton, jo fyerja!
Kush e kritikon e ka armik! Kush e shan dhe e fyen Ai e ka partner!
Me çdo gjë tjetër ai mbijeton dhe bëhet edhe më i fortë!
Shihni, megjithë skandalet e përditshme si hyn asgjë në këmbë! Përkundrazi, gjendet fajtor gjithmonë dikush, por jo Ai që ka bërë skandalin…
Ndaj zgjidhja është vetëm një: o të izolohet ky njeri, ose na bëftë mirë izolimi ynë!
P.S. Cilido e sheh këtë reflektim timin, si një çështje personale gabon rëndë! Kjo është analizë e pastër, duke dalë edhe mbi interesin tim që më fton të hesht “se del më mirë”…

PYETJE: Në shtator të vitit 95 jeni takuar sërish me presidentin amerikan Clinton në Shtëpinë e Bardhë. A keni biseduar sërish për Kosovën, a kishin ndryshuar qëndrimet e Amerikës ndaj Kosovës apo presidenti Clinton ka vazhduar politikat e presidentit Bush ndaj Kosovës?
SALI BERISHA: Në çdo takim unë e kisha temë kryesore. Në çdo kohë në mënyrë absolute. Presidenti Clinton natyrisht thoshte mbështesim çdo variant përveç pavarësisë. Sepse të jemi të sinqertë, pavarësinë që mbronte arkitekti i saj Rugova, nuk e mbështeste askush në rrafshin ndërkombëtar por mbështesnin vendosjen e lirive dhe të drejtave, mbështesnin demokracinë, mbështesnin një hapesirë demokratike për të cilën nuk e realizuan sepse kishin një njëri që thoshte se ata janë të lirë më shumë se të gjithë europianët dhe ky ishte Millosheviçi./Kohavision/

PYETJE: Në 92, dy muaj pasi jeni zgjedhur president i Shqipërisë jeni pritur në Shtëpinë e Bardhë nga Bush i vjetri, dimë që keni diskutuar edhe për Kosovën. Cfarë saktësisht? I kërkuat ju diçka presidentit ameriakan apo ata kishin një plan të tyre për kosovën?
SALI BERISHA: Unë nuk mund të them se kishin një plan, një projekt për Kosovën në atë kohë, por ajo çka unë i kam thënë presidentit Bush është kjo: Situata është dramatike në Kosovë, Millosheviçi ka një projekt, dhe ky projekt është ndarja e Kosovës, spastrimi etnik nga pjesa dërrmuese e Kosovës e shqiptarëve dhe nisja e tyre drejt rrafshit të Dukagjinit dhe Shqipërisë. Dhe i kam thënë se Shqipëria nuk sulmon Jugosllavinë por, në rast se Millosheviç ndërmerr hapin më të vogël në këtë drejtim, Shqipëria do të hapë kufinjtë dhe shqiptarët do të luftojnë dhe reagojnë si komb i vetëm. I thashë se ne na kanë ndarë e na kanë coptuar me një padrejtësi historike shumë të madhe, por i drejtova një pyetje: pse do lëshojnë shtëpitë e tyre ata që kanë mijëra vjet aty? Dhe ai më tha: right point, pra pikë e drejtë. I thashë se shqiptarët do rrëmbenin armët për ekzistencën e tyre dhe se do ishte një luftë shumë e egër. Këte i kam thënë presidentit Bush. Më vonë presidenti Bush ka tërhequr, ka shpallur vijën e kuqe. A u ndikua apo jo nga unë këtë s’di ta them. Edhe Ibrahimi është pritur më vonë dhe është pritur shumë mirë nga Këshilltari i Sigurimit Kombëtar ku i ka paraqitur platformën e 13 pikave. A ishin këto shtysa për shpalljen e vijës së kuqe apo jo këtë s’mund t’a them. Por vija e kuqe ishte kjo: nëse ti do të zbresësh me ushtrinë në Kosovë, do të përballesh me të gjithë arsenalin e bombardimeve të SHBA, përveç bombave atomike, të gjitha llojet e raketave. Ky ishte paralajmërimi. Dhe në fakt ai u përmbajt, kishte korpusin në Nish dhe donte të fuste ushtritë.

PYETJE: Biseda juaj me Bush është thënë se është zhvilluar mbi një hartë për Ballkanin. Eshtë e vertetë kjo?
SALI BERISHA: Absolutisht po. Ai bisedën me mua e ka filluar me Kosovën, ka marrë një atllas, e hapi atë dhe kemi folur fillimisht për Kosovën. Më pyeti çfarë mendon ti dhe si është gjëndja. Dhe unë ja shpjegova të gjitha, i shpjegova planin e Millosheviçit, i shpjegova se është regjim aparteidi dhe segregacioni, dhe i shpjegova të gjitha projektet serbe për shfarrosjen e shqiptarëve. Kjo ishte pak a shumë ajo bisedë.
PYETJE: A kishte një vijë të kuqe mbi hartë apo jo?
SALI BERISHA: Tani nuk e mbaj mënd në kishte vijë të kuqe por bisedën e kemi zhvilluar mbi hartë./Kohavision/

PYETJE: A vlen e njëjta gjë edhe për shtetin shqiptar?
SALI BERISHA: Tradhëti absolute kombëtare. Që në vitin 1941 deri në 1990. Fatkeqësia dhe mjerimi është se shqiptarët, sidomos në Kosovë, për arsye të kuptueshme, krijuan një farë miti dhe kulti të njëriut që shiti më barbarisht, më poshtërsisht Kosovën se askusht tjëter në historinë e këtij kombi. Partinë Komuniste shqiptare e themeluan serbët në Tiranë, e udhëhoqën serbët në Tiranë, aradhat partizane i krijuan dhe udhëhoqën serbët në Shqipëri. Cilido që sot i sheh dhe i merr me dyshim këto fjalë të miat i them vetëm një gjë: lexoni pleniumin e Beratit të viti 1944, pra nuk po them asgjë tjetër vetëm atë çka pohon Enver Hoxha dhe gjithë klika e tij në atë plenium haptaz. Pra u nisën ushtritë partizane me urdhër të Titos për të çliruar, në fakt për larë me gjak Kosovën, për të pregatitur pushtimin e Kosovës. Enver Hoxha bëri gjithçka për bashkimin e Shqipërisë me Kosovën. Sot ka dokumenta që faktojnë se ai në byronë politike propozoi Titon për sekretar të përgjithshëm të PKSH. Nëse për masakrën e tmerrshme të Babi Jar që u krye për hebrenjtë në Ukrainë, Jevgeni Jevtushenko shkruajti poemën e famshme të Babi Jar që në kohën e Stalinit, sepse Stalini e mbante si gjysëm të fshehur Babijarin sepse kishte marrë vesh se kishin marrë pjesë njërëzit sovjetikë në realizimin e saj.

Në Tiranë s’guxonte kush ta përmëndte masakrën e Tivarit, ku me qindra të rinj kosovarë u vranë në rrugën Morinë-Shkodër. Po ju tregoj diçka. I ngarkuari anglez shkon e takon Beqir Ballukun dhe e pyet çfarë janë këta, çpo ndodh? Këta janë, – i thotë – fshatarë serbë që po transferohen në zona të tjera. Pyet një malazez se çfarë janë këta. Këta janë armiq shqiptarë, i thotë. Pra kjo ishte Shqipëria dhe ky ishte Hoxha. Dy kanë qënë komunitetet më të terrorizuara, më të burgosura e më të masakruara në Shqipëri; grekët minoritarë dhe kosovarët, të cilët quheshin shtetas jugosllavë dhe ishte sinonim i titizmit.
PYETJE: A ndryshoi qëndrim shteti shqiptar pas demostratave të 81?
SALI BERISHA: Fatmirësisht unë jam shumë në brendësi ngjarjes së demostratave të 81. Në atë kohë unë isha thirrur nga spitali si mjek për një anëtar të Byrosë, ti cilit i kishte rënë infarkt. Hasa në një tërbim nga ana e zyrtarëve të lartë aty se çna duhet ai. Më vonë, disa ditë, ata dërguan njerëz. Sepse Enver Hoxha mbante tezën se nuk mund të ketë dy shtete shqiptare. Mbi këtë tezë ai u tha përfaqësuesve të akademisë së shkencave të Kosovës në festimet e 500 vjetorit të Skënderbeut, që nuk duhet të luftoni për republikë në Kosovë. Po kur rinia e Kosovës nuk e dëgjoi më dhe shpërtheu në demostrata në 81, atëherë ai u detyrua të pajtohet me këtë situatë, por pas mesazheve që i dërguan grupet udhëheqëse të kësaj lëvizje Hoxhës.

PYETJE: Kishte plan shteti komunist i kohës të ndërhynte në luftë me Jugosllavinë për shqiptarët që jetojnë atje, pas ngjarjeve të 81?
SALI BERISHA: Absolutisht kurrë, fantazira. Diktatori kishte vetëm një preokupim; mbijetesën e Nexhmijes dhe fëmijëve të tij. Për këtë mbijetesë ai preu kokat e udhëheqjes që buronte e tëra nga zona e parë operative, zgjodhi Alinë, gjë që su mor vesh kurrë. E para, Alia ishte komandant divizioni në kohën e masakrave që u kryen nga forcat partizane shqiptare bashkë me ato serbo-malazeze në Kosovë kundër brigadave nacionaliste, kundër njerëzve që shihnin një mundësi shumë të madhe tani të bashkimit të Shqipërisë me Kosovën. Së dyti, e ka thënë një herë Kadare, dhe unë jam i prirur shumë ta besoj, se në një farë mënyrë Hoxha kishte një kasetë për Alinë. Ishte kjo çështje agjenture apo tjetër këtë nuk e di, por Kadare e mbante këtë tezë dhe unë kam prirjen ta besoj. Pra zgjodhi Alinë vetëm për të mbijetuar Nexhmija dhe fëmijët e tij.

PYETJE: Thonë se ai kishte një lloj depozite?
SALI BERISHA: Kishte, pa diskutim, Nuk i takonte atij se ai ishte i fundit në hierarkinë e Hoxhës.
PYETJE: Eshtë folur dhe se Alia është kosideruar si më i moderuar, më liberal. Ndoshta diktatori Hoxha ishte i vetëdijshëm se komunizmi do të binte dhe, për të shmangur një rënie të përgjakshme, ai qëllimisht po zgjidhte një pasardhës më të butë.
SALI BERISHA: Enveristët përpiqen ti veshin shumë variante idhullit të tyre. Por mund të them një gjë, nuk ka diskutim që Alia nuk ishte Hoxha, ama Ramiz Alia në vitin 90 në kufijtë e Shqipërisë janë pushkatuar me regiistër 96 të rinj, dhe jo vetëm janë pushkatuar por janë zvarritur kufomat e tyre në Gjirokastër, Shkodër, Sarandë, Korçë e qytete të tjera, zvarritje këto që bëheshin vetëm në vitet 50, në ditët më të egra të regjimit të Hoxhës. Kështuqë Ramiz Alia nuk ishte një liberal. Ai e ka thënë vetë se pranoi pluralizmin se nuk donte një Bukuresht.
Po kur ne rrezuam shtatoren e Hoxhës, ai bëri gjithçka për të kaluar në gjëndje të jashtëzakonshme dhe për të kaluar në metoda shumë të rrezikshme, por dështoi.
“Kohavision”

Deklarata e plotë e nënkryetarit të grupit parlamentar Gent Strazimiri:

Edi Rama po kontrollon gjithçka në vend: krimin e organizuar me të cilin qeveris, sistemin bankar, nëpërmjet te cilit pastron paratë e pista të korrupsionit, sistemin e drejtësisë, i cili i siguron paprekshmëri. Dhe së fundmi, po shndërron universitetet në shkolla partie.
Mediat publikuan të enjten prova sesi Dekani Artan Hoxha, një ish hetues i diktatures, e ka shndërruar Fakultetin e Drejtësisë në zyrë reklamash e rekrutimi për Fondacionin POLITIK të Partisë Socialiste, “Qemal Stafa”, që, deri dje drejtohej nga Ministri i Brendshëm, Saimir Tahiri, nën hetim për tarfik ndërkombëtar droge.
Në Website-in e Fakultetit të Drejtësisë, për të cilin është përgjegjës Dekani i Fakultetit, është publikuar një thirrje për pedagogët dhe studentët që të shkruajnë në revistën POLITIKE të Fondacionit POLITIK “Qemal Stafa”, të partisë POLITIKE “Partia Socialiste”.

Kjo organizatë e Partisë Socialiste në Fakultetin e Drejtësisë, ështe gjithashtu zyrtarisht, edhe bërthama e “ekspertizës” për të gjitha paudhësitë që “Partia” ka draftuar e miratuar për të bërë të mundur rikthimin edhe “de jure” të “drejtësisë socialiste”.
Zëvendës dekani Erjon Muharremaj, i cili ka shpërndarë me email këtë ofertë të ‘partisë”, është edhe nje individët që supozohet të përzgjedhë “punonjësit e drejtësisë së re”, asaj “të paanshmes”, “të drejtës”, “të papërlyerës” me politikë.
Muharremaj, është i fundmi i një liste të përzgjedhur mes individësh që nuk plotësojnë kriteret bazë të vendosura nga ONM, në të cilën është klasifikuar i nivelit mesatar, pra “mediokër”.
Partia Demokratike do t’i kërkojë Parlamentit edhe zyrtarisht shkarkimin e anëtarit të Këshillit të Lartë Gjyqësor Erjon Muharremaj për përfshirje në aktivitet POLITIK për llogari të partisë së Edi Ramës, ashtu sikurse bën thirrje për shkarkimin edhe të shefit të tij, Dekanit të Fakultetit të Drejtësisë, Artan Hoxha.

Deri tani, nga rezultatet e “selektimit të rëndomtë”, rezulton se “drejtësinë e re” do ta ndërtojnë: 2 spiunë, 2 persekutore, 2 te skualifikuar nga ONM, 2 persona thellësisht politike me aktivitet e letra zyrtare! Për rastin “Muharremaj”, megjithëse i klasifikuar i nivelit mediokër nuk kishte prova qe eshte i zyrtarisht “i Partisë”!
Qenka jo vetem i Partise, por “shkencërisht” i Partisë. “Selektimi i rëndomtë” i bërë nga “Partia”, ka krijuar të gjitha kushtet edhe “de jure”, për një drejtësi të “rëndomtë”. Aq të rëndomtë, sa të ketë të gjithë potencialin për të shkaktuar sërish jo më pak se 14.200 të pushkatuar ose të vdekur në burgje me “vendim Partie”, 74.000 të burgosur me vendim partie, mbi 300.000 te internuar me vendim partie, dmth aq sa të shkaktojë sërish, “rëndom”, një dëm tjetër rreth 4 miliardë dollarësh dëmshpërblime për dënim të padrejtë, pa u larë ende as gjysma e dëmit të parë të shkaktuar po prej së njëjtës parti, përmes të njëjtëve persekutorë!

Një gjë është më shumë se e sigurtë: Kjo nuk është një “drejtësi e re”! Është është padrejtësia më e vjetër e më e dhimbshme që shqiptari i ka shkaktuar shqiptarit!
Ështe tragjedia që e kemi parë njëherë e që jemi betuar që nuk do të kthehet KURRË MË, ditën kur guxuam të ngrihemi në emër të LIRISË.

PYETJE: Shpallja e Republikës së Kosovës në 17 shkurt 2008, në rrafshin historik është parë si krijimi i një shteti të dytë shqiptar. Në këtë proces Republika Shqipërisë ka luajtur një rol shumë të rëndësishëm, dhe një 10 vjetorin e shpalljes së pavarësisë, për të diskutuar mbi marrëdhënien midis Republikës së Shqipërisë dhe asaj të Kosovës do të bisedojmë me ish kryeministrin zotin Sali Berisha. Zoti Berisha shumë faleminderit që na pritët në zyrën tuaj!
SALI BERISHA: Kënaqësia është e imja.

PYETJE: Do doja menjëherë ta nisja me periudhën pas Luftës së Dytë Botërore, është koha kur Kosova ndahet për të dytën herë prej Shqipërisë. Viçidoli, fshati ku ju keni lindur pikërisht në këtë kohë në vitin 44, është fare pranë Kosovës. A ishte e pranishme Kosova, kosovarët në familjen tuaj?
SALI BERISHA: Në familjen time, por në të gjithë Tropojën kryetemë e të gjitha bisedave ishte vetëm një, dhe kjo ishte Kosova. Unë kam arritur odën, sepse kulla ime ka patur odë burrash, dhe në odën e burrave çështja më kryesore që diskutohet ishte Kosova. Në familjën time patriarkale burrat nuk qanin kurrë, nuk përloteshin, të paktën jo në prani tonën si fëmijë. Por i kisha parë të përloteshin për Kosovën. Ata kishin në shpirt një brengë të jashtëzakonshme. Diskutimet e tyre nuk ishin për Tiranën, nuk ishin për Durrësin apo Elbasanin, por diskutimet e tyre ishin të gjitha për Prizrenin, Pejën, Gjakovën, Prishtinën, natyrisht kishin një veneracion për Shkodrën sepse i kishte pritur bujarisht kur ishin detyruar të shpërngulen nga hordhitë serbe, kështuqë e gjithë jeta e tyre, i gjithë universi i tyre ishte Kosova. Do të tregoj një ngjarje. Në shtëpinë tonë kishte një bari, ai ishte bariu i deleve dhe gjithë jetën e kalonte me tufën e deleve. Një ditë kthehem nga shkolla dhe shoh se ishin përhapur shumë delet në shpat, dhe i them vetes të shkoj ta ndihmoj, t’ia mbledh. U ngjita përpjetë, i mblodha një pjesë kur e shoh që ishte i ngrirë, i ulur mbi gurë, kishte vënë duart në dy faqe dhe nuk lëvizte. U trëmba se mendova mos ka vdekur. I afrohem me vrap dhe e pyes çfarë ke, mos je i sëmurë? Më thotë, – “Jo Sali nuk jam i sëmurë, po a i sheh ata gurë?” Gurët ishin në qafën e Morinës sa për sqarim. “T’më thotë njëri mua sot a dua ti skuq ata gurë me gjakun tim apo zgjedh Bankën e Shqipërisë, unë më përpara zgjedh të parën se të dytën!” E tregova këtë histori për të thënë se çfarë brenge kishin ata për Kosovën. Një brengë më të madhe se sa vetë ata që ishin në Kosovë, sepse shihnin e flisnin çdo ditë për tokën e tyre të ndaluar, sepse Kosova për t’a ishte bërë tani tokë e ndaluar.

“Kohavision”