Kosova dhe Mali i Zi janë pajtuar që të punojnë për ratifikimin e marrëveshjes për shënimin e kufirit duke përfshirë edhe mundësinë e korrigjimeve të vijës kufitare të përcaktuar më marrëveshjen e nënshkruar në gusht të vitit 2015.
Marrëveshja pritet të hap rrugën për ratifikimin e saj në parlamentin e Kosovës.
Në tekstin e një deklarate të përbashkët të presidentit të Kosovës, Hashim Thaçi dhe presidentit të Malit të Zi, Filip Vujanoviç, thuhet mes tjerash se “një trup i përbashkët punues do të identifikojë dhe do të adresojë mosmarrëveshjet eventuale rreth shënjimit të kufirit… Trupi i përbashkët punues në mënyrë specifike do të rishikojë dhe korrektojë në veçanti sektorët në drejtim të Qakorrit dhe kullës së Zhlebit”.
Dokumenti do të jetë pjesë shtesë e marrëveshjes për kufirin dhe ajo pasoi vizitën e kryeministrit të Malit të Zi, Dushko Markoviç në Kosovë.
Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj tha se deklarata e përbashkët e presidentëve “i jep epilog një paqartësie dhe ndarjeje të gjatë në shoqërinë tonë. Me këtë po përfundojmë obligimin e fundit për liberalizim të vizave dhe po hapim një kapitull të ri në lirinë e lëvizjes për qytetarët tonë”.
Marrëveshja e nënshkruar në fund të gushtit të vitit 2015 është ratifikuar nga parlamenti i Malit të Zi, por nuk është ratifikuar nga Kosova për shkak të mospajtimeve që çuan edhe në skena të dhunshme në parlament dhe jashtë tij. Kundërshtarët e marrëveshjes pohojnë se Kosova humb mbi 8 mijë hektarë tokë.
Mos ratifikimi i kësaj marrëveshjeje që është kusht për liberalizimin e vizave ka bërë që qytetarët e Kosovës ende të presin në radhë për viza para ambasadave evropiane.

“VOA”

Kina është e gjithëpranishme në media. Vetëm vitin e kaluar revista britanike “Economist” i kushtoi Republikës Popullore dy artikuj me të cilat hapte revistën. Revista gjermane “Spiegel” e deklaroi Kinën në nëntor të 2017 në një artikull kryesor në “Superfuqinë nr 1”.
Artikulli fliste për projektin madhështor të presidentit Xi Jinpings “rrugën e re të mëndafshit”, luftën e tij (verbale) për tregtinë e lirë, investimet masive në Evropë dhe për frikën e kopjimit të ideve (për shembull me blerjen e firmës së prodhimit të robotëve, Kuka), për armatimin ushtarak ose për planet e Kinës për t’ u kthyer në shtet krejtësisht të kontrolluar.
Debati për mbrojtjen e pronës intelektuale nga investorët kinezë ka kohë që zhvillohet. Por së fundi me Kongresin e 19-të të Partisë Komuniste të zhvilluar më tetor 2017 debati nuk zhvillohet më për ndikimin ekonomik, por për ndikimin ideologjik të Kinës. Në Kongres presidenti Xi lëvdoi modelin autoritar kinez si alternativë për të ardhmen e trashëgimisë perëndimore të demokracisë liberale, e cila gjoja është në shkatërrim.

Kina si shtet model
Instituti kërkimor berlinez “Instituti Mercator për studimin e Kinës” (Merics) dhe “Global Public Policy Intitute” (GPPI) paralajmërojnë në një studim aktual për mungesën e vetëdijes për ndikimin në rritje të Kinës mbi elitat politike dhe ekonomike, mbi medien si dhe shoqërinë civile dhe botën akademike të Evropës. Kina është aktive në të gjitha këto fusha, “për të përmirësuar perceptimin e sistemit politik dhe ekonomik të Kinës në botë dhe për tu pozicionuar si alternativë e besueshme e demokracisë liberale.”
Një rol kyç zë, sipas bindjes së autorëve të studimit “Authoritarian Advance”, ndikimi i opinionit publik nga mediat. Mjeti më i rëndësishëm këtu është gazeta në gjuhën angleze “China Ëatch”. “China Ëatch” prodhohet nga e përditshmja më e madhe në gjuhën angleze “China Daily”, e cila si të gjitha mediat në Kinë ndodhet në duart e shtetit dhe mund të kualifikohet si gazetë partiake. Gazeta “China Ëatch” futet si reklamë për shembull në “Ëashington Post”, në “Neë York Times”, tek “Daily Telegraph” britanik, “Le Figaro” në Francë si dhe “Handelsblatt” dhe “Süddeutschen Zeitung” në Gjermani.
Përdoret besueshmëria e mediave të etabluara
Përfitimi i kësaj mënyre është shumë i qartë, thonë autorët: “Është më efektive të përdorësh më mirë mediat e etabluara sidomos ato që gëzojnë besueshmëri, se sa mediat kineze.” China Ëatch raportohen si reklama, por në Layout i ngjan gazetës me përmbajtje thonë autorët e studimit. Kina ndikon në rrugën e saj debatin në Evropë. Meqenëse gazetat marrin para për të nxjerrë China Ëatch, ato futen në marrëdhënie varësie gjë që Kina mund ta shfrytëzojë.
Gazeta Süddeutsche Zeitung shpjegoi e pyetur nga Deutsche Ëelle, se “China Ëatch” 2017 është publikuar vetëm një herë si shoqëruese e huaj e gazetës. Ajo është shpjeguar si vijon: “Ky publikim i veçantë shoqëron gazetën Süddeutsche Zeitung. Redaksia e SZ nuk ka marrë pjesë në prodhimin e këtij publikimi të paguar”.
Në gazetën Handelsblatt ky publikim i veçantë futet si shoqërues çdo muaj që nga fundi i vitit 2015. Për Deutsche Ëellen gazeta shpjegoi: “Në faqen 1 të shoqërueses thuhet qartë: ‘Ky publikim i paguar i vendoset gazetës Handelsblatt. Për pëmbajtjen redaksionale dhe Layout është përgjegjëse redaksia e gazetës China Daily (në Republikën Popullore të Kinës).'”

Blerje dhe kooperime të tjera mediash
Sipas mendimit të autorëve të studimit Merics, Kina është aktive edhe në kanale të tjera. Investorët kinezë përpiqen të blejnë sipërmarrje perëndimore mediash, por deri tani nuk kanë pasur sukses. Në vitin 2017 dështoi përpjekja e Kinës për të blerë revistën amerikane “Forbes”. Megjithatë konglomerati kinez “CEFC China Energy” sapo ka ofruar të blejë “Central European Media Enterprises” që është aktive në Bullgari, Republikën Çeke, Rumani dhe Sllovaki, siç njoftoi Reuters në muajin dhjetor. Procesi i pranimit të ofertave të blerjes nuk ka përfunduar.
Një pikë tjetër ku përqendrohet Kina është edhe kooperimi me mediat dhe forumet e mediave. Kooperimet shërbejnë për këmbimin e përmbajtjeve, të cilat në këtë mënyrë i nënshtrohen kontrollit të mediave shtetërore kineze. Forumet e mediave i shërbejnë Kinës, që të propagandojë idenë e vetë të gazetarisë: “Praktikisht kjo do të thotë që Kina propagandon bindjet e veta, sipas së cilës mediat nuk i kritikojnë të pushtetshmit, por duhet të bashkëpunojnë me ta. Në kontekstin ndërkombëtar kjo logjikë ka të bëjë me nxitjen e miqësisë midis shteteve.” Si shembull për forume të tilla mediative studimi përmend për shembull forumin “Media Forum China – Germany – USA”, i krijuar ndër të tjera nga Fondacioni Robert Bosch Stiftung dhe nga Global Times kinez nga viti 2010 deri në vitin 2017.

Debat kritik dhe transparencë
Autorët e studimit shohin rrezikun që ekziston tek “hapja e njëanshme” e Evropës, gjë që Kina e shfrytëzon për të futur mesazhet e saj duke penguar njëkohësisht futjen e mediave evropane në tregun kinez.
Nga kjo censurë preket edhe Deutsche Ëelle, e cila ofron një prorgam online në gjuhën kineze. Njëkohësisht Deutsche Ëelle i jep revistën e saj televizive të Lifestyle që quhet Euromaxx platformës televizive kineze CPD dhe i ofron falas platformave kineze online kurset e gjuhës gjermane.
Duke patur parasysh mediat autorët e studimit kërkojnë debat kritik për ofensiven kineze mediatike dhe më shumë transparencë kur kemi të bëjmë me medat shtetërore kineze.

Miodrag Soric

Ndërtimi i kështjellave të fantazisë nuk kushton gjë. Por mirëmbajtja e tyre mund të kushtojë para. Presidenti Vladimir Putin premton pas rizgjedhjes së tij të pritshme si President më shumë para për arsimin dhe shëndetësinë, paga më të larta, rritje ekonomike, një luftë më konsekuente kundër korrupsionit, siguri juridike, një infrastrukturë më të mirë – shkurt: deklaron të gjitha ato që premtoi edhe në zgjedhjet e fundit, por të cilat mjerisht nuk i respektoi. Në intervista dhe në konferenca vjetore shtypi ai premton sërish qumësht dallandyshesh. Por a do të ndryshojë gjë pas rizgjedhjes së tij?

Risovjetizimi vazhdon
Me siguri që jo. “Ta shtyjmë si të mundemi” do të vazhdojë – një zhvillim që i kushton miliona shtetit. Reformat e ekonomisë së tregut mbeten ëndrra. Në të vërtetë, “risovjetizimi”, shtetëzimi i ekonomisë vazhdon. Tri të katërtat e produktit të brendshëm bruto të Rusisë e gjenerojnë firma, të cilat ndodhen nën kontroll shtetëror – tendenca në rritje. Mungesa e efikasitetit, burokracia e gjithanshme, mungesa e konkurrencës janë pasojat. Veçanërisht mirë këtë mund ta kuptosh po të vështrosh sektorin bankar. Ndërkohë, në shumë institute financiare fjalën e fundit e ka Banka Qendrore. Kur bankat punojnë keq, ato i drejtohen Bankës Qendrore, e cila vazhdon t’i financojë: gjithnjë në kurriz të taksapaguesit. Shembull tjetër: degë ekonomie, të cilat shteti i ka kategorizuar se janë kaq të rëndësishme, sa këtu nuk lejohet të angazhohen të huajt. Kush mund të habitet, që firmat e huaja i kthejnë kurrizin tregut rus në një numër gjithnjë e më të madh? Edhe nëse shoqatat lobiste si dhomat e tregtisë së jashtme preferojnë të skicojnë një pamje tjetër.
Rritja ekonomike e Rusisë ka vite që është e dobët. De facto ekonomia ndodhet në stanjacion që prej vitit 2013. Vrull i ri mund të vijë në treg vetëm nëse shteti do të lejonte më shumë konkurrencë, do të luftonte burokracinë dhe korrupsionin dhe nëse gjykatat do ta bënin punën pa ndikim nga jashtë. Edhe këto janë ëndrra. Sepse të gjitha këto do të rrezikonin pushtetin e Putinit. Në fund të fundit janë shumë nga ata që e shoqërojnë në rrugën politike, shokët e tij dhe mbështetësit, të cilët e kanë kthyer shtetin në pre.
Popullariteti i një Aleksej Navalni te rusët e rinj buron para së gjithash nga rrethana se ai e dënon publikisht dhe pa frikë korrupsionin e klasës politike. Por për të mbetur tek e vërteta: Navalni me narcizmin e tij, madje ngritjen në piedestal të vetes është gjithçka tjetër por jo alternativë ndaj qeverisë aktuale. Dënimi i korrupsionit nuk mjafton si program ekonomik. Një gjë politikani i opozitës megjithatë e arriti: tek shumë nxënës dhe studentë nuk konsiderohet më në modë që të korruptohesh.

Ndikimi i medieve të drejtuara nga shteti
Si rezultat, në 18 mars rusët do të rizgjedhin Putinin, megjithëse prej vitesh pagat reale janë në rënie, çmimet e ushqimeve rriten dhe aktualisht nuk duket në horizont ndonjë përmirësim i gjendjes. Pse? Sepse mediet e drejtuara nga shteti u mbushin mendjen njerëzve që në zgjedhjet e ardhshme “presidenciale” alternativa e vetme është “Putin ose kaos”. Ata zgjojnë frikëra se situata mund të bëhet kaq e keqe sa në vitet 1990. Dhe kështu, televizori në dhomën e ndenjies mund frigoriferin gjithnjë e më të zbrazët në kuzhinë. Por dikur frigoriferi do të kundërgodasë.

Projekti që Trump kërkon të zbatojë në Shtetet e Bashkuara nuk është ai i refuzimit për këdo, por vetëm i filtrimit duke përzgjedhur emigrantë të kualifikuar dhe që kanë një nivel të caktuar arsimor. Projekti i Trump është i ngjashëm me atë që përdorin prej vitesh Kanadaja.
Pasiguria ka ngërthyer diskutimet një javore në Senatin amerikan mbi reformën e emigracionit, që mund të kulmojnë me një votim më vonë gjatë ditës së enjte, mbi propozimet e ndryshme të palëve për këtë çështje.
Ndërsa Senati filloi debatin, administrata Trump la të kuptohej se kishte kundërshtime të forta ndaj një propozimi dypalësh mbi imigracionin, që konsiderohej si shansi më i mirë i kësaj dhome të Kongresit, për të miratuar një projektligj.
Të mërkurën vonë, 16 senatorë bënë të ditur projekt-ligjin e arritur me kompromis. Propozimi ofronte një rrugë për marrjen e shtetësisë për emigrantët pa dokumenta të cilët janë sjellë në Shtetet e Bashkuara kur ishin fëmijë, rritje të fondeve të sigurisë kufitare me 25 miliardë dollarë, përqëndrim të përpjekjeve për zbatimin e ligjit të emigracionit tek kriminelët, tek kërcënimet ndaj sigurisë kombëtare dhe atyre që do të hyjnë në mënyrë të paligjshme në SHBA pas fundit të qershorit.
Më herët gjatë ditës së enjte, Departamenti i Sigurisë Kombëtare e kritikoi atë çfarë sygjerohet në propozimin dypalësh duke thënë se “kjo do të shërbente vetëm për të tërhequr miliona të huaj të paligjshëm, pa asnjë mundësi largimi”.
Deklarata e Departamentit të Sigurisë Kombëtare nxiti një reagim të ashpër të senatorit republikan të Karolinës së Jugut, Lindsey Graham i cili e mbështet variantin për të cilin palët kanë rënë dakort.

“Duket sikur Departamenti i Sigurisë Kombëtare synon të veprojë më shumë si kundështar se sa si bashkëpunëtor”, tha zoti Graham nëpërmjet një deklarate. “Në vend që të ofrojnë mendime dhe këshilla, madje edhe kritika konstruktive, ata veprojnë më shumë si një organizatë politike që synon dëmtimin e procesit”, tha ai.
Presidenti Donald Trump mbështet reformat gjithëpërfshirëse që do të kufizonin sistemin aktual të imigracionit të bazuar tek lidhjet familjare, duke i dhënë përparësi emigrantëve të kualifikuar.
Axhenda e emigracionit e zoti Trump është përfshirë në propozimin e ligjvënësve republikanë që u paraqit këtë javë. Senatorët demokratë u kundërpërgjigjën me një variant që kombinon ndihmën për imigrantët e rinj me përmirësime të kufizuara të sigurisë në kufi.
Por asnjë prej këtyre projekligjeve partiake, nuk pritet të marrë mbështetjen e tre të pestave që kërkohen për t’u miratuar në Senat. Republikanët konservatorë u bashkuan me administratën Trump duke e kundërshtuar propozimin dypalësh të cilin e quajtën “praktikisht një amnisti” për miliona emigrantë pa dokumente që ndodhen aktualisht në Shtetet e Bashkuara dhe të gjithë të tjerët që mund të vijnë në muajt e ardhshëm.
“Gara ka nisur” tha senatori i Oklahomës James Lankford. “Nëse hyni në vend deri më 30 qershor të këtij viti, gëzoni amnisti. Kjo mbulon çdo individ, që ndodhet në vend në mënyrë të paligjshme”, tha ai.
Ndërkohë demokratët e akuzuan zotin Trump se po pengon rrugën për një zgjidhje kompromisi mbi këtë çështje.
“Presidenti Trump ka penguar çdo propozim që ka patur mundësinë për t’u bërë ligj”, tha udhëheqësi i pakicës Chuck Schumer. “Tashmë presidenti duket i etur ta kundërshtojë kompromisin dypalësh, potencialisht me një veto. Pse? Për shkak se nuk është 100 për qind me atë që ai dëshiron lidhur me imigracionin”.

Zoti Schumer shtoi se: “kjo nuk është mënyra se si funksionon demokracia. Ju nuk merrni 100 për qind të asaj që doni në një demokraci, ndoshta kjo ndodh me diktaturat”.
Udhëheqësi i shumicës Mitch McConnell, solli në vëmendje qasjen e presidentit për ndryshime të mëdha në ligjin e imigracionit.
“Çështja e DACA-s është vetëm një simptomë e sistemit tonë të shkatërruar të imigracionit”, tha zoti McConnell. “Kështu që presidenti e ka bërë të qartë dhe pajtohem fuqishëm me të, se çdo legjislacion duhet të trajtojë shkaqet në rrënjë dhe të reformojë imigracionin e ligjshëm. Gjithashtu duhet të përfshijë edhe hapa të mjaftueshëm për të garantuar sigurinë e popullit amerikan”, tha ai.
Vitin e kaluar, presidenti Trump e anuloi programin DACA, një politikë e administratës së presidentit Obamës që i lejonte emigrantët e rinj pa dokumente për të punuar dhe studiuar në Shtetet e Bashkuara. Zoti Trump u dha ligjvënësve gjashtë muaj kohë për t’i dhënë kësaj çështjeje një zgjidhje të përhershme ligjore.
Vendimi i zoti Trump i jep fund përfitimeve nga programi DACA duke filluar nga 5 marsi. Ndërsa dy gjykata kanë marrë vendim për të zgjatur afatin, përfituesit e DACA-s ka të ngjarë të jenë në rrezik dëbimi, nëse Kongresi nuk vepron.