Nga Alban Daci

Sipas propozime fillestare por që mbeten aktuale, votuesit jashtë vendit duhet ta paguajnë vetë postën e kthimit të fletës së votimit në Shqipëri. Kjo në fakt është e padrejtë dhe antikushtetuese, sepse me një akt të tillë nuk janë të gjithë qytetarët të barabartë: Do të kemi qytetarë të seria A që janë ata që jetojnë në vend dhe ata të serisë B që jetojnë jashtë vendit!

Problematikë tjetër e kësaj eksperiencës së votimit për herë të parë përmes postës të shqiptarëve që jetojnë jashtë mund të jetë mos respektimi i “sekretecës” së votës, sepse mund të ekzistojnë mundësitë reale për votime kolektive apo për të ndikuar në votimin dhe preferencës politike të qytetarëve!

Ekziston mundësia që qytetarët pasi të marrin fletën e votimit me postë, të mblidhen në një bar taa plotësojnë bashkërisht e ndoshta në praninë e ndonjë përfaqësuesi politik, i cili mund t’u ofrojë edhe mbulimin e kostos të dërgimit të fletës së votimit me postë e pastaj secili ta postojë vetë!

Procesi i votimit me postë nuk është i monitoruar nga KQZ, vëzhguesit e saj apo nga monitorues të huaj e për pasojë cilësia procesi i votimit për shqiptarët që jetojnë jashtë rrezikon të mos jetë i certifikuar!

Me shumë vonesë edhe për shkak të mungesës së vullnetit politik më në fund edhe shqiptarët që jetojnë jashtë do të gëzojnë pjesërisht të drejtën kushtetuese për të votuar, sepse kjo është vetëm pjesa e para, ndërsa pjesa e dytë që edhe duhet të zgjidhet e të votohen vazhdon tu mohohet.

Megjithatë, sipas propozimeve fillestare që mbeten edhe aktuale është fakti, se çdo votues që jeton jashtë duhet ta paguar vetë koston e postës për të dërguar fletën e votimit pasi ka votuar në Shqipëri. A po e “blejnë” shqiptarët që jetojnë jashtë me para këtë të drejtë themelore kushtetuese?

A duhet të kemi qytetarët të serisë A që jetojnë në Shqipëri që nuk paguajnë asnjë kosto për të ushtruar të drejtën e votës dhe qytetarët të serisë B që bëjnë pjesë ata që jetojnë jashtë që duhet ta përballojnë vetë koston e postës për të dërguar fletën e votimit në Shqipëri? A kemi dy standard edhe pse të dy kategoritë kanë lidhje të njëjtë juridike me Shqipërinë qoftë përmes “shtetësisë” por edhe përmes “kombësisë”?

Nga Endri Tafani

Për fat të keq në Shqipëri ka shumë “analistë” dhe “ekspertë” që nuk marrin më mundimin të lexojnë dy gishta tekst për temën për të cilën shprehin “mendime”.

Rasti më i fundit është ai i vendimit të Gjykatës Kushtetuese për masën e ndalimit të marrë ndaj Sali Berishës.

Të gjithë “analistët” dhe “ekspertët” duke bërtitur me të madhe dje sesi Gjykata Kushtetuese ishte e paaftë profesionalisht dhe  e varur politikisht pasi kishte lënë të lirë Berishën të udhëtonte jashtë shtetit ndërkohë që e kishte mbajtur në arrest shtëpie.

Në fakt e vërteta është më e thjeshtë dhe shumë më ndryshe.

Kanë qenë dy ankime në Gjykatën Kushtetuese për masat e ndalimit ndaj Berishës. Ankimi i parë ka qenë për ndalimin e daljes jashtë shtetit dhe detyrimit për paraqitje, ndërkohë që ankimi i dytë ka qenë për masën e ndalimit, arrest në banese.

Gjykata Kushtetuese u shpreh dje vetëm për ankimin e parë, masën e ndalimit jashtë shtetit dhe detyrimit për paraqitje duke vlerësuar që Berisha duhet te jete i lire te udhëtojë jashtë shtetit. Ankimi i dytë për arrestin në shtëpi do gjykohet në një datë të mëvonshme nga Gjykata Kushtetuese pasi është paraqitur dhe me vonë si ankim. Kaq e thjeshtë është dhe për ankimin e parë, vendimi i Gjykatës Kushtetuese për të lejuar Berishën të udhëtojë duket i arsyeshëm, profesional dhe i paanshëm politikisht.

Këtu të vetmit të paaftë profesionalisht dhe të varur politikisht janë ata “analiste” dhe “opinioniste” që nuk marrin mundimin të lexojnë dy rreshta tekst por bërtasin vazhdimisht në media për gjëra që ata “i ndjejnë” si të vërteta.

Janë këta të fundit që janë një pjesë e problemit. Për problemet e injorancës që mbizotëron në media dhe debate politike dhe për më tepër janë dhe dëmtuesit e opozitës pasi me gabimet foshnjarake të pallavrave që brockollisin në media I japin dorë pozitës që ti etiketojë (me të drejtë për fat të keq) si ca të paaftë që nuk dinë çfarë thonë dhe bëjnë.

Dhe kështu shkohet me ngadalë drejt mandatit të katërt.

Nga Sokol Pepushaj

Orgjitë seksuale të shefit të FBI-së Charles McGonigal, edhe pse të klasifikuara si “sekret shtetëror” i administratës Biden, kanë rrjedhur nëpër kanale të shtrembta anës dobësive të sistemit që nëpër shekuj mbulon me hije bijtë e vet.

Kështu e ka kjo Botë. Kali që kapet e fshin lëmen, të tjerët hingëllijnë mes pelave që tundin vithet e fërshëllejnë me hundë melodi afshore.

Hundëderrat, të fortët e fshatit tonë, hamshorët e ndërzimit artificial në mitrën e luftës së klasave, shekullin e kaluar, para se të fusnin në rreth të kuq viktimat, i turpëronin me sharjen “Kina nënën…”.

Në këtë shekull, kemi vetëm një horr që e lëshon gojën si turbinë në ujëra të turbullta; të tjerët, kush nuk e mbyll sqepin, i burgos.

Sot, edhe bukën, edhe burgun, i komandon Babloku.

Ka lëvizur gjithë pisllëqet e këtij shekulli, duke e sulmuar Amerikën, me njërin nga agjentët sekret të FBI-së, sa e gënjente mendja se do izoloi edhe Presidentin Donald Trump.

Secilit që i del përpara, i lëshon më të tmerrshmin, “Noc Rrokun”.

Shprehja “Noc Rroku nënën…”, është refreni referues i sheikut që nënkuptohet të ketë paguar me taksat e shqiptarëve horlliqet e agjentit sekret të SHBA-ve.

Bashkësia e qëllimeve të FBI-së, është e tronditur nga skandalet seksuale të agjentit sekret “Noc Rroku” sepse Edi Rama, fyerjen “Kina nënën…” e ka zëvendësuar me “Noc Rroku nënën…”.

Sa herë ka dalë nëpër studiot e televizioneve e ka folur për “Noc Rrokun” në emër të Amerikës, si burri që ja bën ashtu nënën cilitdo që e urdhëron ky.

Ka arritur ta përdorë “Noc Rrokun” kundër kundërshtarëve politik dhe Amerikës.

E sot FBI nuk ka zgjidhje tjetër. Ose të hetojë ‘Nocin’ për ato ngjarje që i ngarkon Babloku i korrupsionit, ose t’i mbyllë gojën Sulltanit të Surrelit./Pamfleti