Kryeministri Edi Rama zhvilloi para pak minutash një takim me studentët e ekselencës së qytetit të Shkodrës në ambjentet e biblotekës universitare. Por, siç pretendohet në këtë takim kanë marrë pjesë studentë nga kryeqyteti ndërsa studentët e Shkodrës kanë mbetur jashtë.
Njëra nga këto studente, Elizabeta Haxhia, ka kontaktuar me Shkodra.News, duke shprehur ankesën e saj. Ajo thotë së bashkë me 30 studentë të tjerë nuk është lejuar të futet në sallë, ndërsa ato që kanë marrë pjesë në takim kanë qënë planifikuar edhe më herët.

“Dje kishim një mbledhje në ambjentet e rektoratit të universitetit të Shkodrës rreth takimit të sotëm të kryeministrit Rama me studentët e Shkodrës. Disa prej studentëve shfaqëm disa problematika. Problematika të cilat menduam t’ia shfaqnim kryeministrit Rama në takimin e sotëm, por nuk na lejuan të hynim në takim. E them me bindje të plotë që unë bashkë me 30 studenta të ekselencës u detyruam të qëndronim jashtë këtij takimi me pretekstin që nuk ka vende brenda sallës. Por, nga ana tjetër një zonjë nga Tirana doli me një listë emrash duke thirrur disa studentë të tjerë që nuk ishin në Universitetin e Shkodrës. Mos-hyrja në takim me kryeministrin na penalizon sepse donim të shfaqnim kërkesat dhe ankesat tona.” – thotë Haxhia për Shkodra.News.
Elizabeta Haxhia është një studente e ekselencës në vit të tretë për pedagogji muzikore në departamentin e arteve, por siç duket problemet e arsimit kanë bërë që mbledhja të zhvillohet me studentë të përzgjedhur.

Rama pritet me protesta nw Shkodwr: Mos hajde pwr turizwm

Ardhja e kabinetit qeveritar në Shkodër shoqërohet me “protestë” nga grupi i këshilltarëve të djathtë në Këshillin Bashkiak Shkodër.
Në emër të tyre foli Bujar Hoti, kryetar i grupit të PD-së në Këshillin Bashkiak Shkodër. Ai tha se nga 22 projekte që ka aplikuar bashkia shkodër është miratuar vetëm 1 projekt. Kërkojmë që projektet të kenë vëmendjen e qeverisë.
Shkodra nuk ka nevojë për vizita turistike, por për investime.” – tha Hoti. Gjatë deklaratës për mediat u paraqitën një numër projektesh që nuk kanë gjetur financime nga qeveria sipas PD-së.

ShkodraNews

Lulzim BASHA

Më lejoni të ndaj në fillim të fjalës sime, dy emocione të jashtëzakonshme që më përshkrojnë sot. I pari, i kujtesës së domethënies së 8 Dhjetorit, cili më transporton me shpejtësi nga ky moment, tek ditët kur isha më i ri, ose më i riu prej jush në këtë sallë. Dhe ky emocion merr sot formën e mirënjohjes më të thellë dhe përkuljes më të madhe me krenari të thellë kombëtare ndaj dhjetoristëve, me në krye Azem Hajdarin e pavdekshëm. Me respektin më të jashtëzakonshëm ndaj intelektualëve, përfaqësuesve të studentëve të Dhjetorit, shumë prej të cilëve i shoh sot në këtë sallë, krah për krah rinisë demokrate dhe për të cilët, kanë në zemrën time, mirënjohjen më të thellë si shqiptar, si demokrat dhe si kryetar i partisë që lindi për shkak të sakrificës dhe përpjekjes së tyre. Emocioni i dytë që më përshkon sa herë që jam në mesin tuaj, është emocioni që dini të falni vetëm ju, rinia demokrate, Forumi Rinor i PD, për të cilin ju falenderoj nga zemra.
Jemi mbledhur sot këtu për 8 Dhjetorin që është një ndër ditët më të bukura të historisë tonë. Është një ditë e madhe për atë që solli, por mbetet një ditë e madhe për mesazhin dhe domethënien që vazhdon të ketë çdo dhjetor, e do të vazhdojë të ketë në përjetësi. 8 Dhjetori 1990 ishte dita kur triumfoi kurajo mbi frikën, kur triumfoi dëshira për liri mbi dhunën robëruese të diktaturës. Nga kurajo e studentëve të dhjetorit dhe liderit të tyre të pavdekshëm Azem Hajdari, shqiptarët rigjetën lirinë e humbur: lirinë e mendimit, lirinë e shprehjes, lirinë politike, lirinë e besimit në Zot, lirinë e lëvizjes.

Dita e triumfit të përpjekjeve për dinjitet njerëzor

Por 8 Dhjetori ishte po kështu dita e triumfit të përpjekjeve për dinjitet njerëzor. Lëvizja e Dhjetorit nisi së pari, si refuzim i studentëve për t’u trajtuar si turmë e nënshtruar, të cilën mund ta shtypnin, mund ta shpërfillnin, mund ta fyenin dhe turpëronin, ta linin në varfëri, pa dritë dhe pa ngrohtësi. Studentët kërkuan dinjitet, kërkuan respekt për vlerat njerëzore. Kjo kërkesë për dinjitet njerëzor çoi natyrshëm në kërkesën për liri politike për pluralizëm, sepse liria politike është në themel të dinjitetit njerëzor. Nuk mund të ketë dinjitet njerëzor pa liri politike. Në një shoqëri, ku nuk ka liri politike, ku njerëzit nuk kanë asnjë ndikim mbi mënyrën si qeverisen dhe se nga kush qeverisen, nuk mund të ketë as dinjitet njerëzor, nuk mund të ketë as vlera njerëzore.
Kjo kërkesë për dinjitet njerëzor çoi natyrshëm në kërkesën për liri politike për pluralizëm, sepse liria politike është në themel të dinjitetit njerëzor. Nuk mund të ketë dinjitet njerëzor pa liri politike. Në një shoqëri ku nuk ka liri politike, ku njerëzit nuk kanë asnjë ndikim mbi mënyrën si qeverisen dhe se nga kush qeverisen, nuk mund të ketë as dinjitet njerëzor, nuk mund të ketë as vlera njerëzore. Por studentët e dhjetorit u ngritën edhe kundër sundimit të injorancës dhe sundimit errësirës. Injorancës së klasës qeverisëse dhe injorancës, ku ishte braktisur shoqëria shqiptare. Në thirrjet e e studentëve, urrejtja ndaj diktatorit Enver Hoxha u përzie përherë me talljen ndaj lolove qesharake të byrosë politike dhe injorantëve, që kishin dalë në krye të vendit, sepse atje, ku nuk ka liri dhe ku nuk ka konkurencë, në krye dalin përherë injorantët.
Ata u ngritën edhe kundër errësirës së mendjes. Që në orët e para, që ditët e para, ata brohoritën fjalët e ndaluara të Fishtës, të Koliqit, të Frostit, të Xhon Lenonit. Injoranca është mjeti kryesor i diktaturave dhe Lëvizja Studentore shembi edhe murin e injorancës dhe izolimit mendor, që kishte ngritur diktatura. 8 Dhjetori ishte dita kur Shqipëria u ritakua me Europën, kur shqiptarët u rikthyen tek vlerat europiane. Prandaj 8 Dhjetori mund dhe duhet të quhet pa frikë Dita e parë europiane në Shqipëri, pas një gjysëm shekulli endje nëpër humbëtirat e Lindjes. 8 Dhjetori ishte fillimi i një udhëtimi të pandalshëm drejt identitetit të humbur, drejt ëndrrave më të bukura tonat, drejt fitimit të kohës së humbur. Në atë fillim rrugëtimi, ne besonim si askush tjetër në botë, tek liria dhe tek e ardhmja jonë.
Është e padiskutueshme që Shqipëria është transformuar rrënjësisht, që atë ditë. Në shumë drejtime, përparimi është i paimagjinueshëm, i pakrahasueshëm, sepse liria bëri punën e saj dhe shpirti i paepur i shqiptarëve dhe në veçanti i rinisë, bëri pjesën tjetër. Në kthimin e tyre tek liria, shumë shqiptarë e në veçanti shumë të rinj zbuluan botën dhe, shkëlqyen në shumë vende të botës, duke provuar vlerat e mrekullueshme të individit tonë, të shqiptarit, të punës të tij, të imagjinatës dhe shpirtit të tij. Por nga ana tjetër, jo gjithçka shkoi siç e kishim menduar. Disa gjëra shkuan keq, shumë gjëra u vonuan dhe ishin më të vështira sa ç’i menduam 27 vite më parë atëherë.

Sot Shqipëria sërish mbetet kombi më i izoluar në Europë

Sikur në ditët e Dhjetorit 1990, dikush t’u kishte thënë studentëve, të cilët luftuan dhe sollën lirinë politike, se 27 vite më vonë, të rinjtë e Shqipërisë do të kërkonin mundësitë dhe dinjitetin e tyre nëpër botë dhe jo në atdhe, me siguri do t’i merrnin për të çmendur. Nëse atëhere dikush do t’u thoshte studentëve se edhe pas 27 vitesh, ne do të vazhdonim të ishim një ndër vendet më të izoluara nga Europa, do të mendonin që dhe do të ishte tallje. Por fatkeqësisht, kjo është gjendja ku jemi katandisur sot. 27 vjet pas rënies së komunizmit, liritë politike të shqiptarëve janë sërish të kufizuara, se shqiptarët ende nuk votojnë të lirë, se dinjiteti i tyre është i nëpërkëmbur, mundësitë e tyre për përparim njerëzor dhe shoqëror janë më të vogla se në çdo vend tjetër në Europë, nga e cila vazhdojmë të mbetemi një nga kombet më të izoluara.
Ndërsa bota perëndimore ka arritur një mirëqenie dhe përparim të paimgjinueshëm edhe për ata vetë para 2-3 dekadash dhe nuk ndalet në ecjen e saj përpara, Shqipëria është sot e mbytur nga problemet që përjetohen vetëm në vendet më të prapambetura të Azisë dhe Afrikës. Është e paimagjinueshme që sot në Shqipëri, në vend që të flitet për biznese të reja nga rinia, për përparime teknologjike, për arsim dhe dije, flitet për një bandë trafikantësh injorantë dhe mizorë. Në vend që të diskutojmë dhe punojmë për zgjidhjet dhe politikat më efektive, luftojmë si të pastrojmë Parlamentin dhe qeverinë nga kriminelë ordinerë që kanë trafikuar, përdhunuar dhe vrarë.
Në vend që të mendojmë si të përmirësojmë sistemin bankar për të nxitur ekonominë me kredi të favorshme për të rinjtë që duan të hapin biznese, diskutojmë si ta shpëtojmë sistemin bankar dhe ekonominë nga paratë e pista të krimit. Në vend që të investojmë dhe prodhojmë, kemi përfunduar në një ekonomi që vetëm importojmë dhe shet. Në vend që të mendojmë për më të pamundurit mes nesh, e t’u gjendemi në krah atyre, grave, nënave kryefamiljare, të rinjve dhe të rejave, ne diskutojmë si të ndalojmë një grusht politikanësh të korruptuar dhe oligarkësh grabitqarë që të mos plaçkisin vendin.

Koha për të reflektuar mbi idealet e dhjetoristëve

Para Dhjetorit të 1990, një grusht njerëzish mizorë përdorën ideologjinë për të nënshtruar, dhunuar dhe plaçkitur një popull të tërë për privilegjet e tyre, sot dhuna nuk ushtrohet në emër të ideologjisë, por të krimit të bërit njësh me politikën dhe të politikës të bërë njësh me krimin.
Ndërsa propaganda vazhdon si dikur, për të gënjyer, për të manipuluar dhe për të mbajtur njerëzit në padije ndaj të vërtetës, për t’i sunduar me të njëjtët mekanizma. Njësoj si në vitet e para të tranzicionit, sërish qëllimi kryesor i shqiptarëve është të ikin. Por ndërsa ikja e atëhershme ishte motivuar nga dëshira për të prekur dhe gëzuar sa më parë lirinë dhe mirëqenien perëndimore, ikja e sotme është nga dëshpërimi, nga fjalët dëshpëruese se, ky vend mund të mos bëhet kurrë. Ndaj sot, në këtë përvjetor të rëndësishëm, bashkë me respektin e thellë dhe mirënjohjen më të madhe ndaj sakrificës së Dhjetoristëve, në praninë e kësaj salle ekzaltuese, luftëtarsësh të lirisë, të betejave që kemi bërë dhe do të bëjmë së bashku, unë dua që t’ju ftoj të gjithë të kthejmë sytë sërish nga Dhjetori 1990 dhe të reflektojmë.
Studentët dhe pedagogët e Dhjetorit ’90, sot shikojnë mbrapa me krenari. Për shumë prej tyre energjia, dashuria, pasioni, energjia, shpresat dhe ëndrrat që u ndezën ato ditë, janë edhe sot energjia më frymëzuese në jetën e tyre. Solidariteti që ata kërkuan dhe gjetën tek njëri-tjetri ishte mrekullia që solli çlirimin nga frika. Bashkimi me njëri-tjetrin për këtë shpresë të madhe ishte çelësi magjik që mposhti frikën dhe ngriti kurajon. Kështu ata gjetën me këtë kurajon u ngritën, luftuan dhe fituan kështu ndryshuan Shqipërinë dhe jetët e miliona shqiptarëve. Nëse të njëjtën gjë do të bëjë dhe brezi i sotëm, Shqipëria do të ecë përpara. Sepse nuk është vonë. Sot, Shqipëria ka nevojë më shumë se kurrë më parë, gjatë këtyre tre dekadave për atë forcë, për atë idealizëm, për atë kurajë të Dhjetoristëve.

Rinia do të marrë në dorë fatet e vendit

Sepse sot gjendemi në një udhëkryq: nëse do të humbasim të ardhmen e Shqipërisë dhe të shqiptarëve të marrë peng nga një grusht politikanësh të inkriminuar, apo do t’u rikthehet vlerave të lirisë, të dinjitetit njerëzor dhe të Evropës. Përsëri edhe një herë, po kësaj radhe më shumë se kurrë më parë, kjo sfidë është sfida e rinisë. Sytë e çdo shqiptari janë nga ju, janë nga rinia shqiptare.
Dhe unë e di se, ju rinia shqiptare, rinia demokrate, rinia e çiltër dhe e panjollosur, do ta merrni në dorë këtë mision. Kini besim, kini besim, besim total të palëkundur në forcën tuaj dhe në aftësinë tuaj. Sot ju bëj thirrje, mos zgjidhni largimin, zgjidhni përpjekjen, përballjen.
Bëjeni zërin tuaj të buçasë, guxoni, ngrihuni, luftoni ta ndryshojmë Shqipërinë.
Partia Demokratike, bija tjetër së bashku me lirinë politike e Dhjetorit 1990, do të jetë përherë me ju. Me rininë në ballë të përpjekjes, ndryshimi do të vijë, dhe do të vijë shpejt!
Mirënjohje përjetë studentëve liberatorë! Zoti e bekoftë Rininë shqiptare! Zoti e bekoftë Shqipërinë!;

Sali BERISHA

Është nder, privilegj i madh të kremtojmë sot (dje) së bashku Ditën e Rinisë shqiptare, që është dhe dita e revolucionit demokratik paqësor, më madhështor, më të rëndësishëm në historinë e lirisë së shqiptarëve, ajo që quhet Lëvizje Studentore e Dhjetorit.
Miqtë e mi, historia është një e shkuar dhe natyrisht të merresh shumë me të edhe nuk duhet, por sa herë kujton këtë ditë, frymëzohesh, frymëzohesh dhe vetëm frymëzohesh. 8 dhjetori është ditë frymëzimi. Si sot 27 vjet më parë bashkëmoshatarët tuaj, u ngritën mbi frikën, dhunën, terrorin dhe u përballën në këtë qytet të bekuar, në rrugët dhe sheshet e Tiranës, me diktaturën më staliniste, më barbare, më çnjerëzore që Europa kishte njohur në historinë e saj. U ngritën me një kurajo të jashtëzakonshme dhe së pari çliruan qytetin e tyre, e shndërruan këtë qytet në kështjellën e lirisë së shqiptarëve, hapën dyert e lirisë për shqiptarët.
Dua t’u adresohem ju, audiencës së rinisë së sotme, fantazia dhe imagjinata juaj nuk ka fund, por përsëri ajo nuk rrok dot guximin e jashtëzakonshëm të atyre ditëve të bashkëmoshatarëve tuaj. Kjo sepse, ata në atë kohë dhe ju që jeni këtu, nuk jeni të vetëdijshëm për forcën e jashtëzakonshme shpirtërore që ju keni. Në vitin 1990 ne nuk mund të krahasoheshim as me Korenë e Veriut të sotme. Pak ditë më parë ndofta keni parë në lajme, në YouTube apo dhe portale, se si 3-4 ushtarë të Koresë së Veriut ekzekutuan shokun, bashkëmoshatarin e tyre sepse po arratisej, po ecte drejt hapësirës së lirisë. Po çfarë ndodhte në Shqipërinë e viteve ‘90?
Në Shqipërinë e viteve ‘90 ishin ekzekutuar me regjistër të Ministrisë së Brendshme 96 të rinj, djem dhe vajza, të cilët pasi e hoqi diktatura nenin e tradhtisë së lartë për arratinë, u nisën të gjenin botën e lirë, të gjenin lirinë.
Jo vetëm kaq, por akoma më makabër. Trupat e disa prej tyre zvarriteshin ditën për diell, në Sarandë, Gjirokastër, Korçë, në Shkodër vetëm për të mbjellë terror kudo. Në memorien time më të hershme më kujtohet kur, trupa të bërë shokë të atyre që quheshin diversantë, na vendoseshin afër shkollës për të na tmerruar, apo i shëtisnin nëpër qytete të tjera. Kjo nuk ndodhi në Shqipëri vetëm në vitet ’50, por dhe në Shqipërinë e viteve ’90, vetëm e vetëm për të ulur poshtë kokën e shqiptarëve, për t’i tmerruar dhe terrorizuar ata.
U ndala në këto shembuj për të treguar se cilat ishin përmasat e guximit të atyre të rinjve, të atyre vajzave dhe djemve të udhëhequr nga Azem Hajdari që u ngritën natën e 8 dhjetorit, dolën në shesh dhe u përleshën me diktaturën. I goditi pabesisht ai që i priti. Të nesërmen nuk u strukën, nuk u shpërndanë në shtëpitë e tyre, por të nesërmen, këta vajza dhe djem u mblodhën përsëri në atë shesh dhe u nisën për të pushtuar bulevardin e Tiranës me një akt epik heroizmi.
Sot kanë kaluar 27 vjet dhe përsëri kjo datë e bekuar në historinë e lirisë së shqiptarëve ka një mesazh të madh. Mesazhi i madh i saj është guximi. Guximi. Fitojnë ata që guxojnë!
Asnjë nuk besonte përveç studentëve në fitoren e tyre, nuk besonin se do të gjunjëzonin diktaturën. Por ata besonin, ata ishin trima, ata u rrahën në mënyrë barbare në rrugë dhe u mblodhën fill mbrapa për t’i dhënë goditjen tjetër diktaturës.
Ku jemi sot pas 27 vitesh?! Cilido ngado ju, se unë jam i bindur që ju e doni vendin, se në idealet tuaja keni një Shqipëri, më të bukurën që mund të ekzistojë, unë e di se ju dëshironi shumë që energjitë tuaja t’ia kushtoni këtij vendi siç ishte ëndrra e studentëve të dhjetorit ‘90, ta bëni atë si gjithë Evropa!
Po sot ku jemi? Veç viteve të zeza të diktaturës, kurrë nuk kemi qenë në këtë gjendje. Ju lexoni çdo ditë mediat e botës, vetëm kronikë negative për Shqipërinë; “Kanabistan”, “Droga e Shqipërisë në zemër të Europës”, “Narkoshtet” etj. Dhe po ndërtohet narkoshteti, se kur ministri i Brendshëm bën trafiqe atëherë ai është narkoshteti. Kur kryeministri nuk e dënon ministrin e Brendshëm, atëherë ai është vetë i implikuar. Nuk është Karzai po është i vëllai i Karzait.
Ngremë pyetjen a është i implikuar Edi Rama? Po, është i implikuar përderisa është i implikuar Olsi Rama, Saimir Tahiri e të gjithë me radhë. Kush është zgjidhja? Zgjidhja është vetëm guximi juaj, trimëria juaj. Ju keni 1001 arsye të ngriheni fuqishëm dhe unë ju garantoj ju se ju jeni dhjetëra herë më shumë se kjo sallë, por dhe vetëm kjo sallë do të mjaftonte për ta hedhur në Lanë këtë qeveri.
Nuk ishin më shumë ata natën e parë, ditën e parë të përballjes së tyre me diktaturën, por e gjunjëzuan.
A meritoni ju t’i shndërrojë shqiptarët ai në përdoruesit më të madh të drogës? Që droga të bëjë drejtësinë? A meritoni ju që shqiptarët duan të ikin?
A meritoni ju që të shiheni kudo si përfaqësues të Kanabistanit? A meritoni ju që droga që prodhohet në Amerikën Latine t’i shndërrojë shqiptarët në përdoruesit e saj më të mëdhenj në botë? A meritoni ju që ligjin të mos e bëjë drejtësia, por ta bëjë kanabisi? A meritoni ju që sot, mirë në vitin ‘90 që të ardhurat për frymë ishin 204$, po sot të gjithë, mjekë, inxhinierë, të largohen nga Shqipëria, nga ky vend i pasigurtë?
A meritoni ju të paguani për studimet tuaja universitare katër herë më shumë se sa paguajnë në Austri, se në Gjermani, se në çdo vend të BE? Prindërit tuaj janë më të varfërit. Atyre iu dridhet dora dhe buza për të siguruar paratë për ju. Pse? Se një njeriu i teket “unë do bëj shtet” duke trefishuar – katërfishuar tarifat për ju.
Sepse ky njeri i kapur nga klientela, barazon çmimet e publikut me privatin vetëm për të mbajtur të gjallë universitete, të cilat kurrë nuk duhen mbajtur me paratë e taksapaguesve shqiptarë. Universitete të klientelës.
Në historinë e Europës, studentët kanë përmbysur qeverira demokratike dhe e kanë merituar. Historia e Shqipërisë duhet të jetë historia e përmbysjes së narkoshtetit, historia e përmbysjes së Edi Ramës, klikës së tij.
Edhe një herë një përshëndetje të përzemërt të gjithë studentëve të ‘90-ës, por më të përzemërt studentëve të sotëm, të rinjve të sotëm kudo që janë.!