21.5 C
Tirana
E shtunë, 23 Gusht, 2025

Joe Biden në takimin e fundit me Presidentin e Kinës/ Xi Jinping: Do bashkëpunoj me Donald Trump

Udhëheqësi kinez Xi Jinping është zotuar të punojë me presidentin e ardhshëm Donald Trump në takimin e tij të fundit me liderin aktual të SHBA Joe Biden.

Të dy u takuan të shtunën në margjinat e samitit vjetor të Bashkëpunimit Ekonomik Azi-Paqësor (Apec) në Peru, ku ata pranuan “ngritjet dhe uljet” në marrëdhëniet gjatë katër viteve në detyrë të Biden.

Por të dy theksuan përparimin në uljen e tensioneve për çështje të tilla si tregtia dhe Tajvani.

Analistët thonë se marrëdhëniet SHBA-Kinë mund të bëhen më të paqëndrueshme kur Trump të kthehet në detyrë pas dy muajsh, të nxitur nga faktorë duke përfshirë premtimin për të rritur tarifat për importet kineze.

Duke folur të shtunën në takimin e mbajtur, presidenti kinez tha se qëllimi i Pekinit për një marrëdhënie të qëndrueshme me Uashingtonin do të mbetet i pandryshuar.

“Kina është e gatshme të punojë me administratën e re amerikane për të ruajtur komunikimin, për të zgjeruar bashkëpunimin dhe për të menaxhuar dallimet”, tha Xi.

Biden tha se konkurrenca strategjike midis dy fuqive globale nuk duhet të përshkallëzohet në luftë.

“Të dy vendet tona nuk mund të lënë asnjë nga kjo konkurrencë të kalojë në konflikt. Kjo është përgjegjësia jonë dhe gjatë katër viteve të fundit mendoj se kemi dëshmuar se është e mundur të kemi këtë marrëdhënie,” tha ai.

RENDITJA E GRUPIT/ Nuk ndryshon asgjë, gjithçka mbetet e hapur për Shqipërinë dhe skuadrat e tjera

Asgjë nuk ka ndryshuar në grupin B1 të Ligës së Kombeve, pas ndeshjeve sot. Kombëtarja e Shqipërisë barazoi me Çekinë, ndërsa Ukraina me Gjeorgjinë.

Kështu Çekia kryeson me 8 pikë. Në anën tjetër Gjeorgjia dhe Shqipëria ndjekin me 7 pikë. Për shkak të golavarazhit, Gjeorgjia ndodhet në vendin e dytë.

Vendin e fundit e mban Ukraina me 5 pikë. Kështu fatet e grupit do të vendosen në raundin e gjashtë.

Shqipëria pret Ukrainën, teksa Çekia dhe Gjeorgjia përballen bashkë

RENDITJA

Pesë kura natyrale që duhet të përdorni për lehtësimin e dhimbjeve të qafës

Nëse doni të shpëtoni nga dhimbjet bezdisëse të qafës, atëherë përdorini 5 kurat natyrale që do ju tregojmë më poshtë.

Vajra aromatikë
Nëse kombinoni disa pika të vajrave esencialë të mëposhtëm dhe masazhoni qafën dhe shpatullat, do të shihni rezultate të mahnitshme në një qafë të ngushtë dhe të lënduar. Përdorni një lugë çaji vaj ulliri ose bajame si bazë dhe shtoni disa pika vaj livando, vaj mente, vaj selvi dhe vaj borziloku. Përzieni mirë përzierjen dhe masazhoni zonat e prekura dy herë në ditë për rezultate më të mira. Vaji i borzilokut dhe selvisë përmbajnë komponime që ndihmojnë në relaksimin e muskujve dhe lehtësimin e dhimbjeve të muskujve, ndërkohë që ofrojnë veprim anti-inflamator në zonën e lënduar.

Uthull molle
Ky është një ilaç tradicional në shtëpi për lehtësimin e dhimbjeve të qafës. Uthulla e mollës, e pasur me komponime anti-inflamatore dhe antioksidantë, ndihmon në reduktimin e inflamacionit, i cili është shkaku kryesor i dhimbjes. Thjesht lagni një kompresë në uthull dhe shtrydhni atë. Vendoseni rreth qafës dhe lëreni për 30-60 minuta. Përsëriteni procesin dy herë në ditë.

Trajtimi me akull ose ngrohje

Nëse dhimbja shkaktohet nga inflamacioni, aplikimi i akullit mund të ndihmojë në lehtësimin e dhimbjes, si dhe zvogëlimin e ënjtjes dhe inflamacionit. Mund të përdorni një pako akulli ose të vendosni disa kuba akulli në një leckë. Është e rëndësishme të mos e vendosni akullin direkt në lëkurë! Lëreni të veprojë për 10 minuta dhe më pas hiqeni për 15 minuta. Ju mund ta përsërisni procesin sa herë të dëshironi.

Nëse dhimbja vjen nga të ftohtit në qafë dhe është akute, e shoqëruar me spazma muskulore ose dhimbje nervore, sugjerohet aplikimi i nxehtësisë për 20 minuta çdo dy orë. Nxehtësia, si ajo e siguruar nga një dush i nxehtë, është veçanërisht efektive pasi rrit qarkullimin e gjakut në zonë dhe redukton ftohjen e muskujve.

Magnezi
Kripërat Epsom nuk janë kripëra të vërteta, por thekon magnezin. Ky mineral përmirëson qarkullimin e gjakut dhe redukton tensionin e muskujve. Për të përfituar, shtoni 1 deri në 2 gota kripëra Epsom në ujë të ngrohtë në vaskë dhe thitheni në mënyrë që uji të mbulojë qafën dhe shpatullat tuaja për 30 minuta. Përndryshe, mund të mbushni një tas me ujë të ngrohtë dhe të shtoni disa lugë kripëra Epsom. Përzieni derisa të treten dhe më pas lagni një leckë larëse në këtë përzierje dhe vendoseni rreth qafës për 5 deri në 10 minuta. Përsëriteni procesin derisa uji të ftohet.

Zëvendësoni jastëkun tuaj
Është vërtetuar se njerëzit që shijojnë një gjumë të mirë gjatë natës përjetojnë më pak shqetësime gjatë ditës. Një jastëk i papërshtatshëm mund të shkaktojë dhimbje në qafë ose të përkeqësojë ndonjë problem ekzistues. Një jastëk i përshtatshëm është ai që mbush hapësirën boshe midis shpatullës dhe veshit kur flini në krah. Gjithashtu, dysheku duhet të jetë ortopedik dhe të mbështesë pa probleme kthesat e trupit tonë.

EKSKLUZIVE/ Pavarësia dhe Austro-Hungaria

Nga Evarist Beqiri

“Është folur e flitet se kemi qënë ne që e shtytëm Ismail Qemal benë të vente në Shqipëri dhe të shpallte pavarësinë e atdheut tuaj, po kjo nuk është e vërtetë. Ju e dini që Ismail Qemali shkoi nga Stambolli në Bukuresht, mblodhi atje shqiptarët e Kolonisë shqiptare të Rumanisë dhe me ta vendosi të shpallet Pavarësia e Shqipërisë. Pra, Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë ka qënë iniciativa e vetë Ismail Qemalit. Kjo duhet të dihet…”

–        Konti Leopold Bertold, ish-ministër i Jashtëm i Austro-Hungarisë

Shumë është folur dhe shumë është shkruar lidhur me rolin e Austro-Hungarisë në realizimin e Pavarësisë së Shqipërisë. Vlen të theksojmë që në fillim se mbështetja politike austro-hungareze dhe italiane ishte tepër e rëndësishme në themelimin e shtetit modern shqiptar. Megjithatë, përtej mitizimeve dhe komplekseve ndaj të huajve, të cilat fshehin në rastin më të mirë injorancën dhe në më të keqin dashaligësinë, vlen që të analizojmë me objektivitet ngjarjet dhe faktet historike. Sepse sa më të qartë që të shikojmë të shkuarën tonë, aq më të kthjellët mund të dallojmë në mugëtirë të ardhmen tonë…

Përtej servilizmit klishe, duhet theksuar qysh në krye të herës, se Austro-Hungaria dhe Fuqitë e tjera, të gjendura përballë presionit të pan-sllavizmit në rritje, ishin për ruajtjen e status kuo-së në Ballkan. Ato ishin kundër shkëputjes së popujve të tjerë joturq nga perandoria. Prandaj, patriotët shqiptarë kërkonin fillimisht autonominë nga Perandoria Osmane. Shkëputja e shqiptarëve nga shteti osman, qoftë edhe me rrugë revolucionare, do të ligjëronte ndërhyrjen e shteteve fqinje që në fakt e prisnin këtë moment, siç edhe ndodhi…

Në këto kushte patriotët shqiptarë po punonin për ngritjen e shkallës së ndërgjegjes kombëtare duke intensifikuar punën për lëvrimin e gjuhës shqipe dhe hapjen e sa më shumë shkollave në gjuhën amtare. Ismail Qemali, në periudhën që jetoi në Bruksel dhe po punonte për çështjen shqiptare, zhvilloi takime me diplomatë të ndryshëm. I tillë ishte edhe ai me kontin Metsch Khevenhuller, ambasadori austro-hungarez në Bruksel, i cili u përcoll në një raport të dërguar ministrit të Jashtëm të Austro-Hungarisë kontit Goluhovski, nga Brukseli, më 6 qershor 1901. Në raport ai pasqyronte bisedën diplomatike të zhvilluar midis tij dhe Ismail Qemalit.

Në këtë takim Ismail Qemali, i kërkonte drejtpërdrejt konsullit austro hungarez mbështetjen e Austro-Hungarisë, në çuarjen përpara të çështjes shqiptare, duke zgjuar vetëdijen kombëtare shqiptare me anë të lëvrimit të gjuhës shqipe në shkolla. Njëkohësisht, ai kërkonte mbështetjen për të forcuar idenë e autonomisë dhe gradualisht Shqipëria të përgatitet që të qëndrojë vetë në këmbë si shtet i pavarur, në rastin e shkatërrimit eventual të Perandorisë Osmane.

Në raportet diplomatike të kësaj periudhe pasqyrohet edhe shtimi i kontrolleve ndaj përdorimit të librave dhe gazetave në gjuhën shqipe. Kjo shfaqje e nervozitetit të autoriteteve osmane dhe shqetësimi i madh i tyre, vihet re menjëherë pas arratisjes së Ismail Qemalit nga Stambolli. Autoritet turke e kishin rritur vigjilencën në Shqipëri, pasi Ismail Qemali bënte pjesë te shqiptarët më të shquar që shërbenin në shtetin osman. Gjithashtu, Ismail Qemali kishte shumë pasues në Shqipërinë e Jugut, të cilët e vlerësonin atë si një burrë shteti me kulturë të madhe. Këto fakte i shqetësonin autoritetet osmane. Por ata me reagimin e tyre agresiv ndaj arratisjes së Ismail Qemalit, i veshën atij një aureolë më të shndritshme.

Në vazhdën e këtyre veprimeve, pallati ngarkoi Esad pashë Toptanin për të mbledhur nënshkrime në Shqipërinë e Jugut dhe atë të Veriut, për një deklaratë kundër Ismail Qemalit. Patriotët shqiptarë dhe e gjithë popullata që ishte e pakënaqur me gjendjen, filluan të ushqenin shpresa dhe ideale të mëdha te figura e Ismail Qemalit. Këto zhvillime e shndërruan atë në personalitetin më të rëndësishëm shqiptar. Për pasojë autoritet osmane u frikësuan dhe u bënë edhe më tepër nervoze. Ata filluan të kryenin kontrolle të shumta në shtëpitë e patriotëve shqiptarë. Ata kryen edhe arrestime të patriotëve shqiptarë në Shqipëri dhe Turqi.

Qysh në dhjetëvjeçarin e parë të shek. XX, Ismail Qemali pranohej gjithësisht si udhëheqësi i shqiptarëve. Në të njëjtën kohë, edhe pas fitores së Revolucionit Xhonturk (1908), ai shikohej si një prej figurave kryesore otomane. Dy ngjarje të rëndësishme për fatin e Ballkanit do të zhvilloheshin në vitin 1908: aneksimi i plotë i Bosnjë-Hercegovinës nga Austro-Hungaria dhe deklarimi i pavarësisë së Bullgarisë.

Xhonturqit e kuptuan se, nëse do të ecej në këtë linjë, fundi i sundimit osman do të ishte i shpejtë, ndaj menjëherë ua filluan politikave centralizuese. Në këto momente ekzistonin dy rryma patriotike shqiptare: 1) Krahu kombëtarist i kryesuar nga Ismail Qemali ishte që ky moment të shfrytëzohej dhe shteti osman të njihte zyrtarisht ekzistencën e kombit shqiptar. Njëkohësisht Shqipëria të vetëqeverisej si një entitet politik i mirëpërcaktuar; 2) Krahu i moderuar, i kryesuar nga Mid’hat Frashëri ishte për avancimin e kërkesave kulturore dhe për arsim në gjuhën shqipe. Ndërkohë ata nuk ishin për kërkesa politike.

Kryengritja e vitit 1910, në Kosovë u mbështet fuqishëm nga deputetët shqiptarë në Parlamentin Osman, ku spikatën Ismail Qemali, Hasan Prishtina, Nexhip Draga dhe Myfit Libohova. Ismail Qemal Vlora gjatë aktivitetit në parlamentin turk, mbrojti me kurajë luftën e shqiptarëve të Kosovës në kryengritjen e vitit 1910, kundër qeverisë xhonturke, e cila po dhunonte të drejtat dhe liritë e tyre. Në fjalimin e tij, ai u kërkonte xhonturqve që të mbanin fjalën e paraardhësve të tyre, e të respektonin traditën shekullore në marrëdhëniet shqiptaro-turke, duke mos u përzier në punët e brendshme të Shqipërisë. Në përshkrimet e politikanëve dhe diplomatëve austriakë, kryengritja në Shqipërinë e Veriut shikohej si vepër personale e Ismail Qemalit. Sipas tyre ai ishte i bindur se herët a vonë Austro Hungaria do të detyrohet t’i ndihmojë shqiptarët në luftën e tyre për liri.

Por, deri në vitet 1910 – 1911, qëndrimi dhe politika zyrtare e Austro Hungarisë ndaj popullit shqiptar, nuk shkonte përtej simpatisë dhe interesit që ai të zhvillohej në kuadër të Perandorisë Osmane dhe në pajtim me interesat shtetërorë turq. Austro-Hungaria i shikonte shqiptarët si një element shumë i rëndësishëm i Perandorisë Osmane. Austro-hungarezët ishin si me shqiptarët ashtu edhe me Turqinë dhe nuk dëshironin të ndërhynin në punët e brendshme të Perandorisë Osmane.

Ndërkohë Ismail Qemali, me vizionin e tij largpamës, vazhdonte të kërkonte me ngulm mbështetjen e Austro-Hungarisë ndaj çështjes shqiptare, duke parë në horizont shkatërrimin e afërt të Perandorisë Osmane. Aftësitë politike dhe diplomatike të Ismail Qemal Vlorës do të dilnin përsëri në pah, në formulimin e Memorandumit të Greçës, në qershor 1911. Ky dokument ishte mishërim i kërkesave shqiptare për një autonomi të plotë. Ai ruante frymën e dokumenteve themelore politike të gjysmës së dytë të shek. XIX.

Gjithsesi, ky zhvillim politik në tokat shqiptare i dëshmoi opinionit të gjerë ndërkombëtar se në Ballkan kishte ende një problem të pazgjidhur. Ky memorandum u bë dokumenti politik bazë për çfarëdo lloj hapi politik që do të hidhej më pas. Më në fund, në prag të rënies së Perandorisë Osmane, Austro Hungaria e pa Shqipërinë e pavarur si aleaten e vetme në Ballkan në përpjekjen e saj për t’i vendosur një barrierë pansllavizmit dhe ekspansionit italian. Por, me gjithë rolin e rëndësishëm të Austro Hungarisë, Pavarësia e Shqipërisë nuk u dhurua. Sepse askush nuk fal asgjë në arenën e politikës ndërkombëtare. Përveç mbështetjes politike, nga pikëpamja logjistike kërkesa që austro-hungarezët i plotësuan Ismail Qemalit ishte minimaliste, por e rëndësishme. Ata i vendosën në dispozicion një mjet lundrimi për të mbërritur në brigjet shqiptare.

Sagës për pavarësinë shqiptare po i vinte fundi. Ismail Qemali dhe delegatët u nisën nga Trieste drejt brigjeve shqiptare, më 19 nëntor me anijen  austriake “Brünn. Në mbrëmjen e 20 nëntorit 1912, nën dritën e hënës vezulluese që po shkëlqente në brigjet shqiptare, pranë Kepit të Rodonit ose Kepit të Skënderbeut, ata zbritën tek anija tjetër austriake “Wurmbrand”, ku kaluan natën para zbritjes në Durrës. Nën yjet e netëve magjike të vjeshtës shqiptare, Providenca hyjnore kishte parashikuar që ata para se të kurorëzonin misionin e tyre të shenjtë në Vlorë, duhet që të bënin një ndalesë të fundit, pikërisht para Kështjellës dhe Kishës së Heroit tonë Kombëtar, në Rodon. Duket se heroi ynë kombëtar dëshironte që t’i jepte mbrojtjen dhe bekimin e tij Ismail Qemalit, në këtë vjeshtë të artë të shqiptarisë…

Ja si e kujton këtë çast një pjesëmarrës në këtë ngjarje, Dhimitër Zografi: “Në të njëjtën ditë me delegatët e Bukureshtit mbërritën në Trieste edhe Ismail Qemali me Luigj Gurakuqin (që ktheheshin nga vizita në Austro-Hungari; shënim i E.B.). Ata sollën lajmin se Vlora ishte bllokuar nga grekët, ndaj duhej të niseshin menjëherë drejt Durrësit pa u mbyllur ende kjo rrugë. Në dispozicion të delegatëve shqiptarë, Austria kishte vënë vaporin special “Graf Wurmbrandi”. Misioni i tyre do të kishte mbrojtjen e Austrisë dhe  Italisë. Në Trieste blenë armë dhe municione dhe u nisën drejt Shqipërisë. Një vapor tjetër i Austrisë ndiqte gjithçka që ishte duke  ndodhur në Shqipëri…

Në Durrës, Ismail Qemali nuk dëshironte të vonohej aspak. Ai shpjegoi gjendjen aktuale të Shqipërisë. “Turqia i lau duart nga Ballkani,” – u tha ai, – “por që Shqipëria të mos bjerë në një robëri tjetër duhet të ngrejmë flamurin dykrenor kuq e zi, dhe të shpallim vetëqeverimin e Shqipërisë të mirëpritur edhe nga Fuqit e Mëdha…”. Një çast gjithë mbledhja mbeti e hutuar, ajo që dëgjuan nga goja e Ismail Qemalit ishte mes së besueshmes dhe të pabesueshmes.

Faktikisht, asnjëra nga Fuqitë e Mëdha nuk kishte ndërmend që të na falte Pavarësinë. Nëse ajo nuk do të bëhej në atë moment të fundit, nuk do të mund të realizohej më kurrë. Nëse Ismail Qemal Vlora nuk do të kishte mbledhur patriotët nga mbarë trojet shqiptare atë fund nëntori në Vlorë, me siguri që Shqipëria do të copëtohej njëherë e mirë midis fqinjëve grabitqar.

Prandaj, Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë duhej të bëhej me çdo kusht, gjallë a vdekur. Vetëm në këtë mënyrë Fuqitë e Mëdha do t’i njihnin të drejtat legjitime të shqiptarëve. Sepse nëse ka diçka që historia e njerëzimit na mëson, është fakti që çdo betejë për lirinë njerëzore është fituar me anë të forcës. Pavarësia e Shqipërisë i ka themelet tek lufta shekullore për liri, tek sakrificat dhe gjaku i derdhur ndër shekuj nga shqiptarët. Austro-hungarezët e mbështetën Ismail Qemalin, sepse ishin të vetëdijshëm që ai ishte i vetmi lider që mund t’i përbashkonte shqiptarët në këtë moment historik. Ata u pajtuan me krijimin e Shqipërisë së pavarur, pavarësisht përmasave të saj. Fuqia e perandorisë austro-hungareze ndikoi që çështja shqiptare të gjente një zgjidhje, qoftë kjo edhe e pjesshme. Megjithatë, trojet shqiptare u copëtuan brutalisht, duke lenë jashtë kufirit thuajse gjysmën e popullsisë etnike shqiptare…

Ismail Qemali, jo pa trishtim, do të shprehej: “Në qoftë se shqiptarëve nuk do t’u mjaftojnë forcat për të zmbrapsur sulmin e padrejtë [të fqinjëve], […] , atëherë ata nuk do ta humbin shpresën se kombet e qytetëruara të Europës dhe sidomos Fuqitë e Mëdha, të cilat … do ta njohin drejtësinë e synimeve tona. … Edhe nëse diplomacia nuk do t’i njohë menjëherë të drejtat e shqiptarëve, koha do t’i njohë ato patjetër më vonë.”.

Në intervistën e dhënë për gazetën më të madhe austriake të kohës “Neue Freie Presse”, në Vjenë më 8 nëntor 1912, Ismail Qemali shpalosi idetë e tij për politikën që do të ndiqte shteti shqiptar në raport me fqinjët ballkanikë. Ai e krahason pretendimin e Serbisë për të pasur një port në Adriatik, njësoj sikur Zvicra e rrethuar me male, të thoshte se, meqë nuk ka dalje në det, nuk mund të ekzistojë dot në qoftë se nuk i jepet porti i Gjenovës.

Ismail Qemali deklaron më tej se, Shqipëria e pavarur do të jetë një shtet me rreth dy milionë e gjysmë banorë. Ky shtet duhet të përfshijë të tërë Vilajetin e Shkodrës, pjesën shqiptare të vilajetit të Janinës, pjesën shqiptare të Manastirit, pjesën perëndimore të Manastirit përreth Ohrit, Dibrën, Elbasanin, Korçën, sanxhakun e Pejës me Gjakovën, sanxhakun e Prizrenit, një pjesë të Sanxhakut të Shkupit dhe një pjesë të sanxhakut të Prishtinës. Duke marrë si model “fanarin e lirisë” në botë ShBA-të, Ismail Qemali tha se: “Kryeqyteti i Shqipërisë mund të ishte Elbasani, për arsye të pozitës së tij qendrore, por rol të madh mund të luante edhe Vlora, ku mundtë shkonte hekurudha. Elbasani mund të ishte Uashingtoni, ndërsa Vlora, Nju Jorku ynë.”.

Për marrëdhëniet me dy Fuqitë, të cilat përkrahnin idenë e shtetit të pavarur shqiptar, Ismail Qemali shprehet se dëshironte të kishte marrëdhënie të mira me Austro-Hungarinë dhe me Italinë, në mënyrë që këto dy shtete të mbështesin nevojat tona kulturore dhe ekonomike. “Një vendi të vogël i nevojitet përkrahja e shteteve të mëdha dhe është e qartë se kjo mbështetje te dy vendet aleate të Adriatikut, Austro-Hungaria dhe Italia, do të vijë vetvetiu. Kështu, monarkia e madhe fqinje, mysafir i së cilës jam tani, mund të ketë vetëm përfitime nga një Shqipëri e pavarur,” – përfundon Ismail Qemali.

Patrioti i shquar gjirokastrit Thoma Papapano na sjell një dëshmi autentike, kur përshkruan në kujtimet e tij një vizitë që zhvilloi një delegacion qeveritar shqiptar në Europë në vitin 1913, për të mbrojtur trojet shqiptare nga copëtimi. Në përbërje të delegacionit ishin disa personalitete shqiptare si Myfid Libohova, Petro Poga, Rauf Fico, Thoma Papapano, Eqrem Vlora, Lame Petri dhe Ajet Libohova. Interesant është përshkrimi që ai i bën takimit të zhvilluar në Vjenë, më datë 21 gusht 1913, me ministrin e Jashtëm austro-hungarez kontin Leopold Berchtold: “…E kur ishim duke dal nga zyra e tij duke e përshëndetur e duke e falënderuar na ndali e na tha: “Është folur e flitet se kemi qënë ne që e shtytëm Ismail Qemal benë të vente në Shqipëri dhe të shpallte pavarësinë e atdheut tuaj, po kjo nuk është e vërtetë. Ju e dini që Ismail Qemali shkoi nga Stambolli në Bukuresht, mblodhi atje shqiptarët e Kolonisë shqiptare të Rumanisë dhe me ta vendosi të shpallet Pavarësia e Shqipërisë. Pra, Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë ka qënë inisiativa e vetë Ismail Qemalit. Kjo duhet të dihet…” (AQSH. F. 441, D, 846. Kujtime të Thoma Papapanos, f. 103-111).

Ky rrëfim përputhet edhe me një tjetër dëshmi autentike, të shkruar te gazeta “Bashkimi i Kombit”, më 11 gusht 1944: “Myfit Libohova mbi disa ngjarje,” – shkruan Ali Asllani – “ish larguar i zemëruar nga Plaku, nuk vinte të merrte pjesë në mbledhje të Këshillit Ministror, por kur u kthye nga Vjena dhe nga Roma që kish vuajtur, ndryshojti sjelljet e tija dhe në mbledhjen e parë të Këshillit erdhi. Atë ditë para se të fillonin bisedimet, duke iu drejtuar Ismail Qemalit tha: “Bej Efendi, të më falni, unë kam pandehur se zotrote erdhe në Shqipëri i shtytur dhe i këshilluar nga dy mbretëritë mbrojtëse, kurse nashti që isha në Vjenë dhe në Romë nga goja kompetente dëgjova dhe mora vesh të vërtetën; pra më epni leje të Ju puth dorën.”.

Ministri austro-hungarez i Punëve të Jashtme, konti Berchtold (Bertold), më 17 nëntor 1912, kërkoi bashkëpunimin e Italisë lidhur me rregullimin e problemit shqiptar. Në telegramin drejtuar homologut të tij italian, ai bënte me dije interesin e përbashkët që palët kishin në krijimin e një Shqipërie autonome, që duhej të përfshinte në kufijtë e saj të gjitha territoret që banohen ekskluzivisht prej shqiptarëve, ose të paktën, krahina të banuara në shumicë prej tyre. Austro Hungaria nuk e mbështeste daljen e Serbisë në Adriatik, ndërsa në lidhje me kufijtë e Jugut, pranonte t’i jepte Greqisë territorin në jug të lumit Kalamas.

Rivaliteti midis Austro-Hungarisë dhe Italisë në çështjen shqiptare ndikoi në arritjen e një marrëveshje midis tyre që në vitin 1907. Sipas marrëveshjes të arritur nga ministrat e Jashtëm Erental dhe Titoni, formimi i shtetit shqiptar ishte e vetmja zgjidhje që ju përgjigjej interesave të tyre reciproke në rast pamundësie të ruajtjes së sundimit osman në këtë rajon. Qëndrimi i tyre për ruajten e statuskuosë mbeti i pandryshuar edhe pas fillimit të luftërave ballkanike. Dhe, në fund, Fuqitë e Mëdha do të pajtoheshin me krijimin e një Shqipërie të pavarur, paçka se cilat territore do të përfshiheshin në shtetin e ri…

Diplomati austriak Alfred Rappaport, i cili ishte njohësi më i mirë i Ballkanit dhe Shqipërisë në ministrinë e jashtme austro-hungareze, shkruan se Shpallja e Pavarësisë nga Ismail Qemali “ka qenë një kusht kryesor për ndryshimin e planeve rrënuese kundrejt Shqipërisë. Ismail Qemali diti të zgjedhë në mënyrë gjeniale vendin dhe kohën për veprën e madhe diplomatike”. “E vetmja punë e mirë gjatë këtyre dy muajve (d.m.th prej shpërthimit të Luftës së Parë Ballkanike deri në hapjen e Konferencës së Londrës),” – thotë Alfred Rappaport – “qe ajo e Ismail Qemalit, d.m.th, shpallja e vetëqeverimit të Atdheut të tij në Vlorë më 28 nëntor. Kryetari i Qeverisë së Përkohshme kishte një kuptim të thellë diplomatik, sepse diti të zgjidhte kohën më të volitshme për hapin që bëri; kështu që, me shfaqjen e vullnetit të popullit shqiptar u dha në dorë atyre që përpiqeshin për vetëqeverimin e Shqipërisë një argument të shëndoshë për konferencën që do të hapej. Përveç kësaj, ishte një punë me të vërtetë shumë e urtë shpallja e Pavarësisë në një vend të cilin aleatët ballkanikë nuk e kishin pushtuar akoma; sepse për këta nuk ishte gjë e lehtë t’ia mbyllnin gojën Qeverisë së Përkohshme.”.

Në prag të përvjetorit të parë të pavarësisë në tetor 1913, Ismail Qemali, në fjalimin para popullit në Vlorë, ndër të tjera thotë: “Mundet se q’atëhere e gjer më sot qeveria nuk i bëri disa gjera që duheshin bërë, apo bëri ligsht disa të tjera; po të jeni të siguruar se punoi ashtu duke mos mundur të sillej ndryshe. Një punë me vleftë të madhe s’munt t’i mohohet qeverrisë sonë, të mbajturit lart e flamurit të lirisë. Asht kjo një punë me rëndësi? Po s’ka dyshim! Veç kësaj duhet të vini re përpjekjet që bani qeverrija për të mos lanë të vobektin të vuajë.

Kur Europa ish duke vendosur fatin t’ënë, na rronim në këtë qytet të mbyllur, pa pasur asnjë marrëdhanije me botën e jashtme dhe pa ditur se qysh do t’i vente filli çështjes sonë. Kuptohet lehtas, pra, se interesi i math që për ne që të dilnim përjashta e të përpiqeshim për të drejtat t’ona që ishin në rrezik. Gjetëm mënyrën për të dalur, dualëm dhe pik së pari u përpoqëm për hapjen e bllokut, që qarkonte Vlonën e që aq shtërngime i kishte sjellur njerzis së këtyre viseve, sa që me gjith masat e qeverisë, njerëzia druante fort ditën e nesërme. Përjashta e kuptuam qysh edhe kush ishte përpjekur për të mirën e këtij vendi.

Mbasi ishte vendosur që të bahej një Shqipërie, gjendej ahere nën bisedim çashtja e kufijve të jugës sepse nga ana e veriut dhe verilindjes konferenca ua kishte dhanë dënimin e vdekjes së Kosovës edhe Dibrës. S’ka dyshim, ish detyrë e Qeverris, të përpiqej që të mos jes asnjë Shqiptar jashtë Shqipërisë. Por, fatkeqësisht, nuk ishim mjaft të përgatitur dhe megjithë që Austria i mbajti 1 milion ushtarë në këmbë, dhe Italia u përpoq me gjithë mënyrat dhe Anglia desh të na mbrojë por, që të mos kërcasë një luftë europiane, u shtërngua të na bëjë theror.”

Në mbyllje Ismail Qemal Vlora e parashikon se, do të vij dita kur do të ketë drejtësi për çështjen shqiptare dhe deklaron: “Ne kemi besim të patundëm te drejtësia e atyne q’e kanë në dorë fatin e kombit t’onë. Ata do të dinë t’i peshojnë arësyet q’e shtyjnë Malësorin t’onë të rëmbejë pushkën e t’a fitojë me ndihmën e ‘saj atë të drejtë të cilën s’mundi t’a fitojë me urtësi pasi u përpoq dhe e cila duheshe fituar me doemos. Na presim të shohim Europën duke vënë në peshën e ‘saj, drejtësiën, durimin, urtësiën dhe gjakun t’onë të derdhëm bujarisht me nj’anë; dhe m’anën tjetër padrejtësiën, poshtësiën, dhe gjakun e Serbëve të derdhun cubërisht.”

Mit’hat Frashëri, i cili shërbeu në Qeverinë e Vlorës, do të shprehej: “Pa dashur të bënj apologjinë e Ismail Qemal beut, i cili në të tjera pika munt të ketë do të meta, padyshim që ai pati meritën e iniciativës dhe te talentit diplomatik, dhe këto cilësi do t’i sigurojnë për kurdoherë nje vënt në kujtimet mirënjohëse të kompatriotëve të tij dhe të albanofilëve.”.

Ismail Qemal Vlora hodhi themelet e ndërtimit të shtetit modern shqiptarë. Ai konceptoi vijën politike mbi të cilën do të ecte ky shtet. Mbi trashëgiminë e tij u ngritën themelet e institucioneve shtetërore shqiptare. Vizioni i Ismail Qemalit vijon që t’a udhëheq diplomacinë shqiptare.

Doktrina politike e Ismail Qemalit e konceptoi Shqipërinë si një faktor ekuilibri, stabiliteti dhe paqeje në Gadishullin e Ballkanit; një rol të tillë Shqipëria e ka luajtur dhe vijon ta luajë me sukses edhe sot e gjithë ditën në Gadishullin Ilirik. Ismail Qemali theksoi rëndësinë e faktit që për ta realizuar përfundimisht këtë synim, duhet që të respektohen të drejtat kombëtare, pavarësia dhe tërësia territoriale e shtetit të ri shqiptar: “Jemi të bindur se qëndrimi me drejtësi ndaj nesh do të jetë jo vetëm në të mirën tonë, por edhe të atyre që synojnë të përfitojnë në kurrizin tonë. Rindërtimi i bllokut ballkanik dhe garantimi i tij do të jetë një nga faktorët më të frytshëm për paqen në Lindje dhe në botë. Ngrehina e Ballkanit mund të jetë e qëndrueshme vetëm po të forcohet Shqipëria, që përbën shtyllën e katërt mbajtëse të saj.”.

* Nuk lejohet publikimi i këtij shkrimi pa lejen e autorit. Çdo portal, gazetë online apo shtypur, që merr këtë shkrim duhet të citojë autorin në fillim të shkrimit (Nga Evarist Beqiri).

FINANCIAL TIMES/ Pesë gabime që prishën fushatën e Harris

Kur Kamala Harris zëvendësoi Joe Biden në krye të demokratëve në gusht, ajo konsolidoi shpejt mbështetjen në të gjithë partinë e saj dhe fshiu të gjitha hendeqet e presidentit në votime me Donald Trump

Por pas një fillimi të fortë, zëvendës-presidentja u lëkund dhe nuk arriti të përmirësojë aq sa duhej pozicionin e saj. Kritikët pyesin nëse ajo bëri mjaftueshëm për të distancuar veten nga shefi i saj jopopullor, me qëllim për të fituar besimin e mjaft amerikanëve që mbetën të zhgënjyer me drejtimin e vendit.

Ndërsa Harris u shfaq në fillim të tetorit në “The View”, një emision i njohur gjatë ditës, ajo u përpoq t’i përgjigjej një pyetjeje të drejtpërdrejtë se si do të ndryshonte presidenca e saj nga ajo e Biden.

E pyetur “a do të kishit bërë diçka ndryshe nga Presidenti Biden gjatë katër viteve të fundit” – Harris u mendua dhe u përgjigj: “Nuk ka asgjë që më vjen në mendje, për sa i përket pyetjes, sepse kam qenë pjesë e shumicës së vendimeve që kanë pasur ndikim.”

Në intervistat e mëvonshme, Harris vazhdoi të haste vështirësi në artikulimin e dallimeve midis saj dhe presidentit aktual. Kjo i lejoi Trump-it dhe republikanëve të tjerë të minonin përpjekjet e saj për ta paraqitur veten si kandidate për ndryshim në një kohë kur shumica e amerikanëve thanë se vendi po shkonte në drejtimin e gabuar, nën udhëheqjen e Biden.

Intervista e View nuk e para për të cilën Harris kritikohej mbi strategjinë e saj mediatike, e cila kryesisht shmangte intervistat pa shkrim gjatë gjashtë javëve të para të fushatës së saj. Kjo i bëri kritikët të pyesin nëse zëvendës-presidentja ishte e aftë për t’iu përgjigjur pyetjeve të vështira.

Kur merrte pjesë në intervista, Harris kritikohej shpesh për dhënien e përgjigjeve të ngatërruara ose të pakënaqshme ndaj pyetjeve të gazetarëve.

Në intervistën e saj të parë solo si kandidate demokrate në fillim të shtatorit, Harris u pyet nga një reporter i televizionit lokal në Filadelfia se cilat politika specifike do të propozonte për të ulur koston e jetesës. Në vend që t’i përgjigjej pyetjes drejtpërdrejt, zëvendës-presidentja nisi një përgjigje gati katër minutëshe që filloi me një përshkrim të gjatë rreth edukimit të saj.

Pas peshimit të disa kandidatëve të mundshëm për numrit dy të Presdencës, përfshirë guvernatorin e Pensilvanisë, Josh Shapiro dhe senatorin e Arizonës, Mark Kelly, Harris vendosi për Tim Walz, ish-trajnerin e dashur të futbollit të shkollës së mesme që u bë guvernator i Minesotës.

Harris më vonë e përshkroi lëvizjen si një vendim “të detyruar”, por nga shumë u pa si një zgjedhje taktike për të ndihmuar nënkryetarin të siguronte mbështetjen e meshkujve që vinin nga klasa  punëtore në veçanti, në shtetet e perëndimit. Por Walz – i cili kishte ndërtuar një profil kombëtar përmes paraqitjeve televizive – nuk pati kohë të gjente pozicionin e tij si një kandidat për zëvendëspresident.

Dobësitë e Walz u shfaqën gjatë një debati me kandidatin e Trump, JD Vance, në tetor, kur tha se “gaboi” dhe kur pretendoi se ishte në Kinë në vitin 1989 gjatë protestave në Sheshin Tiananmen – kur ai në fakt kishte mbërritur atje muaj më vonë.

Lufta në Lindjen e Mesme dhe lidhjet e ngushta të administratës Biden me Izraelin ishin një fushë e minuar politike për zëvendës-presidenten, pasi ajo nga njëra anë mbrojti politikat e Shtëpisë së Bardhë, ndërsa në të njëjtën kohë përpiqej të diferencohej nga Biden.

Harris veproi kryesisht duke këmbëngulur se ajo do të mbështeste gjithmonë të drejtën e Izraelit për t’u mbrojtur, por gjithashtu foli me pasion për gjendjen e vështirë të palestinezëve në Gaza dhe më vonë bëri thirrje për një armëpushim në Liban.

Pozicionet e saj tjetërsuan grupet e votuesve arabo-amerikane më të rinj, kurse tubimet e saj shpesh ndërpriteshin nga protestuesit pro-palestinezë. Harris eksperimentoi disa mënyra për t’iu përgjigjur incidenteve. Në një miting në gusht, në Detroit, Harris u përgjigj: “E dini çfarë? Nëse dëshironi që Donald Trump të fitojë, atëherë thuani këtë. Ndryshe do të flas.”

Në ngjarjet e mëvonshme, megjithatë, ajo adoptoi një ton më pajtues teksa u përpoq të bënte një kontrast mes vetes dhe Trump. Ajo shpesh i pranoi protestuesit duke thënë se ndërsa nuk pajtohej me disa pikëpamje, ndryshe nga Trump, ajo nuk i numëronte njerëzit me të cilët nuk ishte dakord si “armiqtë” e saj.

Ndoshta gafa më e madhe e fushatës së Harris nuk erdhi nga vetë zv/presidentja apo nga kandidati i saj, por nga Biden. Pak minuta përpara se Harris të mbante një fjalim madhor që fushata e saj e kishte cilësuar si “argumentet pëmbyllëse” në qendrën tregtare në Uashington DC, Biden pati një telefonatë fushate me grupin “Voto Latino” ku edhe i quajti mbështetësit e Trump “mbeturina”.

“Të vetmet mbeturina që shoh që qarkullojnë atje janë mbështetësit e tij. Demonizimi i tij ndaj latinëve është i pandërgjegjshëm dhe është joamerikan,” tha Biden. “Është krejtësisht në kundërshtim me gjithçka që kemi bërë, gjithçka që kemi qenë.”

Shtëpia e Bardhë më vonë lëshoi ​​një transkript që tregonte se Biden i referohej një mbështetësi të vetëm – “mbështetësit” – në vend të të gjithë votuesve të Trump. Biden tha në një postim në X se ai i referohej “retorikës së urrejtjes. . . e hedhur nga mbështetësi i Trump”.

Por dëmi u bë dhe fushata e Trump e kapi mesazhin në ditët e fundit të garës, duke e krahasuar atë me komentet e Hillary Clinton, të vitit 2016. Në atë fushatë, Clinton i krahasoi mbështetësit e Trump me një “shportë të mjerueshme”. Për të përforcuar qëndrimin e tij, Trump drejtoi një kamion me mbeturina në një tubim në Wisconsin në javën e fundit të fushatës së tij dhe veshi një xhaketë hi-vis ndërsa mbante fjalimin e tij.

Marrë nga Financial Times

SHBA përgatit transferimin e pushtetit/ VOA: Moment kyç i demokracisë amerikane! Mekanizmi i ka fillesat në vitin 1797

Ndërsa presidenti i sapozgjedhur Donald Trump bëhet gati për të marrë detyrën, një proces i koordinuar me kujdes është duke u zhvilluar, për të transferuar pushtetin nga administrata që po largohet tek ajo e re.

 

Korrespondenti i Zërit të Amerikës, Salem Solomon na sjell këndvështrimet e ekspertëve se si qeveria federale po përgatitet për këtë moment kyç në demokracinë amerikane.

Një transferim paqësor i pushtetit – një traditë e qëndrueshme, një premtim solemn dhe një komponent i rëndësishëm i demokracisë amerikane…

Pasi zgjidhet një president amerikan, ka një mori aktivitetesh përpara se ai të bëjë betimin.

Shtatëdhjetë e gjashtë ditë nga zgjedhjet deri në ditën e inaugurimit mund të tingëllojnë si kohë e mjaftueshme, por kalimi nga një administratë në tjetrën nuk është aspak i thjeshtë, thotë Michael Shurkin, i cili ka shërbyer në Këshillin e Sigurisë Kombëtare dhe tani është drejtor i programeve globale në firmën “14 North Strategies”.

Duam të sigurohemi që presidenti të ketë sukses. Pra, nëse ata duan të rishikojnë politikat, ne do t’i ndihmojmë ta bëjnë këtë duke u thënë ato që dimë dhe duke u shpjeguar se çfarë po ndodh“, thotë ai.

Presidenti i zgjedhur e merr zyrtarisht detyrën më 20 janar, por planifikimi duhet të fillojë shumë më herët, thotë Valerie Smith Boyd me Qendrën për Tranzicionin Presidencial.

“Është një detyrë jashtëzakonisht e madhe dhe gjëja e parë që organizata jonë bën është të nxisë kandidatët presidencialë që ta fillojnë procesin e planifikimit që në pranverën e vitit zgjedhor. Sigurisht që ata kanë një fokus të madh tek fitorja e zgjedhjeve, por gjithashtu duhet të krijojnë një organizatë të veçantë që konsideron se si të shqyrtojë qindra mijëra biografi për të përzgjedhur saktësisht njerëzit e duhur, për t’i shndërruar premtimet e tyre politike në veprime”, thotë Boyd.

Plotësimi i posteve qeveritare nuk është punë e vogël. Shumë nga pozicionet kërkojnë konfirmimin e Senatit, ndërsa të tjerat duhet të kalojnë në procesin e certifikatës së sigurisë, duke krijuar kështu një periudhë delikate, thotë ekspertja Boyd.

“E shohim periudhën e tranzicionit si një periudhë delikate për vendin, sepse të emëruarit politikë, udhëheqësit e lartë po largohen nga administrata. Mund të ketë vonesa në futjen e njerëzve të rinj, dhe sigurisht që mund të krijojë disa sfida në komunikim, ose në kuptimin e rregullave dhe përgjegjësive”, thotë Boyd.

Shtetet e Bashkuara kanë një traditë të gjatë të transferimit paqësor të pushtetit që i ka fillesat në vitin 1797, kur George Washington ia dorëzoi presidencën John Adamsit. Në themelet e një transferimi të suksesshëm të pushtetit, thotë zonja Boyd, është komunikimi i qartë dhe efektiv.

“Një transferim paqësor i pushtetit në rastin më të mirë, bëhet me dy ekipe, një që vjen dhe një që largohet. Ata ndajnë informacion dhe bashkëpunojnë nga afër për të mbrojtur vendin dhe botën nga rreziqet shumë serioze”, thotë ajo.

Shurkin thekson se, në fund të fundit, ruajtja e një demokracie të qetë është më e rëndësishme se kush i fiton zgjedhjet.

“Që një demokraci të funksionojë, të gjithë duhet, në një nivel të caktuar, të kuptojnë se për sa kohë që sistemi funksionon, sistemi është disi më i rëndësishëm se ata. Integriteti i sistemit është më i rëndësishëm se nëse kandidati juaj i preferuar i fitoi apo i humbi zgjedhjet. Dhe unë mendoj se kjo ka qenë historikisht një arsye e rëndësishme përse demokracia amerikane ka qenë kaq e qëndrueshme dhe kaq relativisht e suksesshme”, thotë eksperti Shurkin.

Ndërsa vendi përgatitet për inaugurimin e ardhshëm presidencial, procesi i transferimit të pushtetit risjell në vëmendje njerëzit që punojnë larg syve të opinionit publik, të cilët mundësojnë që demokracia të funksionojë.

Silvinjo shuan dilemat për sulmin, publikohen formacionet zyrtare të Shqipërisë dhe Çekisë

Shqipëria do të përballet me Çekinë në stadiumin “Arena Kombëtare”, pikërisht sot në orën 20:45.

 

Së fundmi trajneri Silvinjo ka shuar dilemat për titullarët pasi janë publikuar dhe formacionet zyrtare.

FORMACIONET ZYRTARE

SHQIPËRIA: Strakosha, Balliu, Ismajli, Ajeti, Mitaj, Ramadani, Asllani, Laçi, Bajrami, Asani, Tuci.

Trajner: Silvinjo

ÇEKIA: Kovar, Kufal, Holesh, Jemelka, Boril, Çerv, Suçek, Çerni, Shulc, Provod, Hori.

Trajner: Ivan Hashek

Kokaina importohej e fshehur lëkurat e kafshëve, drejtuesi i SPAK, Altin Dumani pas zbulimit të laboratorit të drogës: Do godasim rrjetet kriminale që kërcënojnë sigurinë e vendit tonë

Drejtuesi i SPAK, Altin Dumani ka reaguar pas zbulimit të laboratorit të drogës në Qerekë të Fushë Krujës ku përpunohej kokaina e importuar nga Amerika Latine e fshehur në lëkurat e kafshëve.

Drejtuesi i Prokurorisë së Posaçme, Altin Dumani, e konsideron si një moment kyç në luftën kundër krimit të organizuar në Shqipëri.

Ndërsa theksoi se do të goditen rrjetet kriminale që kërcënojnë sigurinë dhe drejtësinë e vendit tonë.

Ky hetim është dëshmi e qartë se SPAK është i përkushtuar për të ndjekur dhe goditur rrjetet kriminale që kërcënojnë sigurinë dhe drejtësinë në vendin tonë. Suksesi i deritanishëm i këtij procedimi penal tregon se bashkëpunimi ndërkombëtar dhe ekspertiza e brendshme janë çelësi për rezultate konkrete”, u shpreh ai.

Ndërsa, prokurori i çështjes, Adnan Xholi, theksoi rëndësinë e përdorimit të mjeteve të posaçme të hetimit në zbardhjen e këtij rrjeti.

Ky hetim na ka treguar një model të ri dhe kompleks të trafikut ndërkombëtar të drogës, ku ekspertiza e huaj kombinohet me elementët lokalë për të ngritur një sistem të integruar kriminal. Goditja e këtij rrjeti është një sinjal i fortë për të gjithë ata që mendojnë se mund të operojnë të pandëshkuar”, u shpreh ai.

Personat e Arrestuar 

  1. Geis Fejsullai 42 vjeç, banues në Tiranë
  2. Klajdi Birçe,  40 vjeç, banues në Tiranë
  3. Artion Caushllari, 37 vjeç, banues në Tiranë
  4. Endi Sejdini 25 vjeç, banues në Krujë
  5. Aldi Zonja 37 vjeç, banues në Tiranë
  6. Ismail Abdurrahmani, 51 vjeç, banues në Shkodër
  7. Baki Huqi, 57 vjeç, banues në Durrës

Shtetas të huaj:

  1. Hiwlen Ledezma Narvaez 41 vjeç, shtetas kolumbian
    2. Joze Ramon Zacarias Vasquez 35 vjeç, shtetas venezuelian
  2. Samuel Alfonso Moreno Serrano 42 vjeç, shtetas venezuelian

Njoftimi i plotë:

Prokuroria e Posaçme njofton se në kuadër të procedimit penal nr. 141/1 të vitit 2023  ka zbardhur një rrjet ndërkombëtar të trafikimit të lëndës narkotike të llojit “kokainë” nga vendet e Amerikës Latine, e kontaminuar dhe më pas e përpunuar dhe trafikuar në Shqipëri dhe në  tregun evropian.

 Ky hetim deri tani ka çuar në arrestimin e shtatë shtetasve shqiptarë dhe tre shtetasve nga Amerika Latine si dhe në zbulimin dhe sekuestrimin e një laboratori të sofistikuar për përpunimin e kokainës, i vendosur në fshatin Qerekë, Fushë Krujë. Po ashtu, janë identifikuar ambiente ndihmëse në Tiranë dhe Durrës. Janë sekuestruar gjithashtu sasi të konsiderueshme materiali të papërpunuara ku dyshohet se është përzier dhe fshehur lëndë narkotike, sasi kokaine, përzierës kimikë, objekte të specializuara për fshehjen e drogës, pajisje laboratorike, shuma parash dhe mjete transporti të përdorura për veprimtarinë kriminale.

Ky hetim intensiv, i zhvilluar për më shumë se një vit, është udhëhequr tërësisht nga prokurorët e Prokurorisë së Posaçme dhe hetuesit e BKH-së, të cilët kanë përdorur një gamë të gjerë të teknikave  të posaçme të hetimit. Bashkëpunimi i ngushtë me agjencitë ligjzbatuese vendase dhe të huaja ka qenë kyç për avancimin e këtij operacioni të rëndësishëm kundër trafikut  ndërkombëtar të drogës.

Të arrestuarit janë:

Shtetas shqiptar:

  1. Geis Fejsullai 42 vjeç, banues në Tiranë
  2. Endi Sejdini, 25 vjeç, banues në Krujë
  3. Aldi Zonja, 37 vjeç, banues në Tiranë
  4. Baki Huqi,  57 vjeç, banues në Durrës
  5. Klajdi Birçe, 40 vjeç, banues në Tiranë
  6. A.Ç., 37 vjeç, banues në Tiranë
  7. I.A.,  51 vjeç, banues në Shkodër

Shtetas të huaj:

  1. Hiwlen Ledezma Narvaez, 41 vjeç, shtetas kolumbian
  2. Joze Ramon Zacarias Vasquez,  35 vjeç, shtetas venezuelian
  3. Samuel Alfonso Moreno Serran., 42 vjeç, shtetas venezuelian

Provat e sekuestruara përfshijnë:

  • Material të papërpunuar prej 48 tonësh (rreth 850 lëkurë gjedhi) ku dyshohet se fshihet lëndë narkotike, të importuara nga Amerika Latine në shtator dhe nëntor 2024;
  • 6.1 kg lëndë narkotike e dyshuar si kokainë;
  • 36,270 euro, 357,046 lekë të reja dhe 57 milionë peso kolumbiane (afërsisht 12, 200 euro);
  • 89.5 kg përzierës të ngurtë dhe 50 kg solucion të lëngshëm për përgatitjen e kokainës;
  • Pajisje për ngritjen e laboratorëve, si presa, axheton, epruveta qelqi, preparate kimike, mikrovalë, qese paketimi, dhe llampa nxehtësie;
  • 22 telefona celularë, 2 laptopë, 7 karta banke dhe 17 karta SIM;
  • 3 automjete të markave të ndryshme dhe dokumente të tjera të rëndësishme.

Tipologjia e grupit kriminal

Nga të dhënat hetimore, rezulton se ky grup vepron si një rrjet ndërkombëtar kriminal, duke bashkëpunuar me organizata kriminale në Amerikën Latine për të trafikuar kokainën drejt Shqipërisë dhe vendeve të Bashkimit Evropian. Në vend, ata përdornin një laborator dhe ambiente ndihmese për ekstraktimin e drogës nga “lëkurë gjedhi të kriposur”, përpunimin e saj përpara se ajo të trafikohej në tregjet e destinuara. Struktura e grupit përfshinte shtetas nga disa qytete të vendit, role të mirë përcaktuara, duke përfshirë financues, transportues, përpunues, dhe shpërndarës.

Ky rrjet shfaqte një bashkëpunim efikas mes ekspertëve të huaj me përvojë dhe elementëve lokalë të mirë-organizuar, duke krijuar një mekanizëm funksional dhe shumëdimensional të aktivitetit kriminal.

Një nga aspektet më të veçanta të këtij rrjeti ishte përfshirja e ekspertëve nga Amerika Latine. Kolumbianët dhe venezuelianët, të njohur për ekspertizën e tyre të thelluar në trajtimin dhe përpunimin e kokainës, ishin “ekspertët” që garantonin suksesin teknik të operacionit. Aftësia e tyre për të ekstraktuar kokainën nga materiale organike, si “lëkurat e bagëtive” e kthente drogën e papërpunuar në një produkt të gatshëm, të cilësisë së lartë, për tregun shqiptar dhe atë evropian. Ky bashkëpunim tregon jo vetëm përmasën ndërkombëtare të grupit, por edhe synimet e tij për të operuar në nivele të larta të organizimit dhe përdorimin e teknologjisë së avancuar në përpunimin e drogës.

Laboratori i ngritur në Qerekë të Fushë Krujës dhe ambientet ndihmëse në Tiranë dhe Durrës, ishin vendosur në pika strategjike të infrastrukturës kombëtare. Pranë aeroportit më të madh të vendit, dhe portit të Durrësit, këto zona vështirësonin monitorimin nga ajri prej agjencive ligjzbatuese, dhe nga ana tjetër lehtësonin transportin e shpejtë të drogës dhe përzierësve kimike, duke siguruar një qasje të shpejtë në tregjet kombëtare dhe ndërkombëtare. Përzgjedhja e këtyre lokacioneve tregon qartazi një planifikim të kujdesshëm, ku distanca e afërt me nyjet kryesore të logjistikës kombëtare ishte një faktor kyç për funksionimin pa ndërprerje të këtij rrjeti kriminal.

Rrjeti operonte në mënyrë të sinkronizuar, me çdo hallkë të përcaktuar në mënyrë të detajuar. Ekspertët e huaj përqendroheshin në proceset teknike të përpunimit, duke shfrytëzuar aftësitë e tyre për të ngritur laboratorë të përpunimit të drogës. Ndërkohë, financuesit shqiptarë siguronin investimet, pajisjet dhe përbërësit kimikë. Transportuesit dhe përpunuesit lokalë luanin rolin e tyre për të siguruar lëvizjen e sigurt të drogës dhe pajisjeve, ndërsa shpërndarësit kishin detyrën për ta futur drogën në tregjet e destinuara.

Shuma e madhe e parave e vënë në dispozicion të financimit të këtij aktiviteti, pajisjet teknologjike dhe mjetet e përpunimit të drogës tregojnë për nivelin e lartë të organizimit dhe burimeve financiare të këtij grupi kriminal.

Në analizën e brendshme të deritanishme të këtij hetimi, Drejtuesi i Prokurorisë së Posaçme, Altin Dumani, e konsideron atë si një moment kyç në luftën kundër krimit të organizuar në Shqipëri:

Ky hetim është dëshmi e qartë se SPAK është i përkushtuar për të ndjekur dhe goditur rrjetet kriminale që kërcënojnë sigurinë dhe drejtësinë në vendin tonë. Suksesi i deritanishëm i këtij procedimi penal tregon se bashkëpunimi ndërkombëtar dhe ekspertiza e brendshme janë çelësi për rezultate konkrete.”

Ndërkohë, prokurori i çështjes, Adnan Xholi, theksoi rëndësinë e përdorimit të mjeteve të posaçme të hetimit në zbardhjen e këtij rrjeti:

Ky hetim na ka treguar një model të ri dhe kompleks të trafikut ndërkombëtar të drogës, ku ekspertiza e huaj kombinohet me elementët lokalë për të ngritur një sistem të integruar kriminal. Goditja e këtij rrjeti është një sinjal i fortë për të gjithë ata që mendojnë se mund të operojnë të pandëshkuar.”

Një falënderim i veçantë shkon për partnerët tanë vendas dhe të huaj, Prokurorinë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm  Durrës dhe Drejtorinë e Policisë së Shtetit për profesionalizmin e treguar gjatë fazës së arrestimit në flagrancë, sekuestrimin e provave materiale dhe produkteve të aktivitetit kriminal.  

Të besosh se SHBA do t’i heqë “non-gratën” Sali Berishës, është njësoj sikur t’i thuash hallos-xhaje

Nga Rigels Seliman

Në vitin 2021, Sali Berisha u shpall “non-grata” nga Departamenti i Shtetit Amerikan, teksa e akuzon për korrupsion dhe minim të demokracisë. Ky vendim e përjashtoi ish-kryeministrin shqiptar nga çdo mundësi udhëtimi dhe angazhimi në SHBA, duke e konsideruar atë një figurë të dëmshme për demokracinë e atij vendi. Shumë shqiptarë dhe sidomos, ai dhe ndjekësit e tij të flaktë, kanë ngritur alibinë se ky vendim është një “gabim” dhe se është i mundur një rishikim i kësaj mase nga administrat “Trump”. Megjithatë, të besosh se SHBA do ta heqë këtë sanksion është një iluzion i pastër.

Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë një superfuqi me politika të qarta dhe të qendrueshme, veçanërisht kur bëhet fjalë për personazhe që janë shpallur “non-grata” për arsye të korrupsionit dhe minim të demokracisë. Asnjëherë, deri tani, nuk ka pasur asnjë shembull të tërheqjes së një vendimi të tillë. Historia tregon se SHBA nuk tërhiqen nga vendimet e tilla, pavarësisht presioneve politike apo thirrjeve nga individë të caktuar. Të besosh se ky vendim mund të ndryshohet është si t’i thuash hallos-xhaja.

Për më tepër, vendimi i SHBA ka pasur një pasojë të drejtpërdrejtë dhe të ndjeshme në politikën shqiptare. Berisha, megjithëse një figurë e njohur dhe e fuqishme në Shqipëri, ka humbur mbështetje në arenën ndërkombëtare, veçanërisht nga aleatët strategjikë të vendit. Një tërheqje e “non-grata-s” do të ishte një mesazh i gabuar për qytetarët shqiptarë dhe do të nënvleftësonte përpjekjet ndërkombëtare për të luftuar korrupsionin dhe ndikimin e grupeve të interesit në politikë.

Për të qenë të qartë, SHBA ka një angazhim të madh në luftën kundër korrupsionit në Shqipëri dhe Ballkan dhe heqja e “non-gratës” për një politikan të përfshirë në akuza kaq serioze do të dërgonte një mesazh të dëmshëm për rajonin. Në këtë kontekst, çdo shpresë për një kthim në favor të Berishës është thjesht një ëndërr pa bazë dhe një përpjekje për të devijuar realitetin politik.

Në përfundim, ideja që SHBA mund të heqin “non-gratën” ndaj Sali Berishës është një iluzion dhe një tentativë për të mbajtur gjallë shpresat e humbura. Të besosh këtë është si të imagjinosh se halloja është xhaje. Realiteti është shumë më i qartë: SHBA nuk tërhiqen nga vendimet e tilla dhe vendosja e “non-gratës” ndaj Berishës mbetet një akt i pandryshueshëm.

Fëmijët e parë kanë IQ më të lartë? Ja çfarë zbulon studimi i ri

Një studim i ri, i publikuar në “Proceedings of the National Academy of Sciences”, ka nxjerrë në pah një lidhje interesante mes rendit të lindjes dhe koeficientit të inteligjencës (IQ).

Sipas kërkimit, i bazuar në të dhënat e mbledhura nga më shumë se 20,000 individë, fëmijët e parë kanë një IQ pak më të lartë se vëllezërit dhe motrat e tyre më të vegjël, edhe pse diferenca është e vogël.

Studiuesit e Universitetit të Leipzigut kanë analizuar rezultatet e testeve të inteligjencës dhe personalitetit të pjesëmarrësve nga Gjermania, Britania e Madhe dhe Shtetet e Bashkuara. Ata kanë arritur në përfundimin se koeficienti i inteligjencës bie me rreth 1.5% për çdo fëmijë të lindur pas fëmijës së parë. Kjo tregon se rendi i lindjes mund të ketë ndikim të vogël, por të matshëm në inteligjencën e individëve.

Megjithatë, studiuesit theksojnë se këto ndryshime janë të vogla dhe nuk janë të mjaftueshme për të arritur konkluzione të forta mbi ndikimin e rendit të lindjes në personalitet dhe aftësitë intelektuale. Disa teori sugjerojnë se fëmijët më të vegjël mund të kenë më pak vëmendje nga prindërit, ndërkohë që të parët mund të zhvillojnë aftësi më të forta për t’u bërë udhëzues për vëllezërit e motrat e tyre më të vegjël, një proces që mund të stimulojë zhvillimin e inteligjencës.

Një studim i mëparshëm nga Universiteti i Essex ka sugjeruar gjithashtu se fëmijët e parë janë më ambiciozë dhe kanë më shumë mundësi për të pasur sukses në jetë, sidomos nëse janë femra. Ky studim ka analizuar 3,552 individë dhe ka treguar se fëmijët e mëdhenj janë shpesh më të fokusuar dhe të suksesshëm në karrierën e tyre.

Pavarësisht këtyre gjetjeve, shkencëtarët theksojnë se faktorë të tjerë, si marrëdhëniet me prindërit dhe vëllezërit, mund të ndikojnë më shumë në arritjet e individëve sesa rendi i lindjes.