Jorida TABAKU

Nuk e di se kush i mbron oligarkët: Opozita që propozon frymëmarrje edhe më të madhe për biznesin e vogël që punëson 40% të shqiptarëve apo qeveria që i kërkon ndihmë oligarkëve për protestën kundër biznesit të vogël?
Nuk e di se kush i mbron oligarkët; qeveria që është në rrugën e propozimit të një ligji që do t’i taksojë fshehurazi bizneset e vogla me vendosjen e TVSH-së apo opozita që propozon politika lehtësuese për to?
Sot, shqiptarët na qenkan të rrezikuar nga opozita, e cila do të mbrojë Bizneset e Vogla nga rëndimi i xhepit të tyre dhe jo nga qeveria që po propozon taksim më të rëndë për kurrizin e tyre.
Sot, mazhoranca drejton gishtin nga opozita.
Sa më shumë thërret, aq më shumë del zbuluar. Sa më shumë përdridhet, aq më qartë i shohim dhe ne se si mbulojnë diellin e oligarkëve me shoshën e gjoja barazisë.
A mos vallë 100 mijë biznese të vogla duhet t’i nënshtrohen TVSH-së vetëm se administrata e partisë-shtet nuk ka dëshirë të bëjë kontrollet dhe të zbulojë evazionin në biznesin e madh? Sot në Shqipëri, bizneset e vogla mezi mbijetojnë nga niveli i lartë i taksave të vendosura në katër vjet të qeverisjes Rama.
Aktualisht vendi jonë sipas gjithë raporteve ndërkombëtare paguan ndër taksat më të kripura në raport me rajonin.
Përfshirja e TVSH-së edhe tek bizneset e vogla do të sjellë jo vetëm shtrenjtimin e produkteve, por edhe mbylljen e një pjese të madhe të bizneseve.
Jo! Partia-shtet që ka ndërmarrë këtë nismë nuk dëshiron të largojë evazionin, sepse fare kollaj këtë evazion nuk e bën biznesi i vogël.
Jo! Partia-shtet nuk ka synim që të kuptojë dhe të rillogarisë se cilës shkallë i takon një biznes i vogël. Nëse do ta kishin këtë synim mund të dilnin në terren për të kryer llogaritë tek bizneset që dyshojnë dhe mund t’i rivlerësonin. Po ta kishin kaq shumë përzemër këtë pikë nuk kryenin përjashtimin ndaj biznesit të vogël vetëm për fushatë elektorale.
Jo! Partia-shtet nuk ka synim që të shpëtojë të vegjëlit e vërtetë nga gjoja të vegjëlit, në të kundërt gjithë synimi i tyre është adresimi i konsumatorëve tek ato oligarkë që shumë shpejt do të kontrollojnë tregun. Mjafton të shihni se kush qenë ato që protestuan përpara disa ditësh nën moton “Partia e di më mirë se sa tregu”.
Partia-shtet për asnjë moment nuk ka synuar tregun e lirë dhe zgjedhjen e lirë, propozime të tilla shtrëngojnë mundësinë e sipërmarrjes për cilindo individ në Shqipëri. E keqja e Shqipërisë dhe shqiptarëve nuk vjen nga biznesi i vogël, as nga sipërmarrësit e vegjël dhe dyqanet e lagjes. Jo dhe jo! Problemi me vendin tonë nis nga qeveria, e cila dëshiron të taksojë gjithnjë më të dobëtin, duke e justifikuar si luftë ndaj të fortit. Në fund të çdo viti është i forti pranë qeverisë që fiton, merr tenderat, koncesionet dhe paratë e shqiptarëve. Për këtë i duhet dhënë fund kësaj praktike. Partia-shtet dhe gjithë elementët e saj duhet të thërriten për të dhënë llogari se përse shqiptarët janë ato që humbasin pas çdo ligji që miratojnë.
Në katër vjet u morën 1.5 mld USD dhe në këto katër të tjera duan të marrin akoma më shumë!

Enver BYTYÇI

Austria zgjodhi dje Këshillin Kombëtar ose parlamentin e saj. Në më pak se një orë pas mbylljes së kutive të votimit u dhanë rezultatet e këtyre zgjedhjeve. Fituesi është OVP (Partia Popullore Austriake). Ylli i kësaj fitoreje u bë shefi 31-vjeçar i kësaj partie, Sebastian Kurz. Prej vitit 2008, konservatorët e partisë në fjalë ishin në vendin e dytë dhe qeverisën si partnerë në një koalicion të kryesuar nga socialdemokratët austriakë.
OVP dhe Sebastian Kurz hynë në zgjedhjet e këtij viti nën presionin e të qenit partnerë në koalicion si dhe nën presionin e të djathtës ekstreme FPO (Partia Austriake e Lirisë), kandidati i së cilës ishte fitues i raundit të parë të zgjedhjeve presidenciale të vitit të kaluar në Austri. Askush nuk besonte se OVP do të ishte partia fituese me 31.6 të votave në zgjedhjet e djeshme. Ndaj Kurz u shpreh para mbështetësve të tij se, “Ne bëmë të pamundurën të mundur” dhe e quajti atë si një fitore historike! Në vend të dytë u renditën socialdemokratët me 26.9 për qind, ndërsa ekstremistët e djathtë zunë vendin e tretë me 26 për qind.
Kurz është tashmë kancelar i Austrisë. Ai ka lënë të hapur opsionet e një koalicioni qeverisës. Për të nuk ka tabu, edhe për faktin se konservatorët tradicionalë të Kurz kanë bashkëqeverisur si me socialdemokratët, ashtu dhe me ekstremistët djathtistë. Ai është i hapur. E sigurt është se, koalicioni me cilëndo prej partive që vijnë në rend të dytë ose të tretë krijon mundësinë e formimit të një mazhorance me dy të tretat e votave, çka jep shanse për një reformë kushtetutese në vend. Mesa duket koalicioni do të varet shumë nga dakortësia për një reformë të tillë.
Sebastian Kurz është sot personazhi i ditës në Austri dhe jo vetëm. Ai u bë kancelari më i ri në historinë e këtij vendi si dhe lideri politik më i ri i një vendi europian. Madje, në të gjithë historinë e saj. Vetëm 31 vjeç, ai zgjoi shpresa dhe mbolli optimizëm te qytetarët austriakë, duke krijuar besim dhe marrë votën e tyre për zhvillimin e një Austrie ndryshe. Tezat e tij konservatore, sidomos për emigracionin, qëndrimin ndaj Turqisë dhe fesë islame, i dhanë kuptim fushatës elektorale dhe ngjallën shpresën se vendi do të marrë frymë lirisht pa frikën e tensioneve sociale. Ai, ndryshe nga ekstremistët e djathtë, nuk u shfaq armiqësor me emigrantët, as me vendet nga ata vijnë, nuk shfaqi urrejtje ndaj islamit. Përkundrazi, mori në mbrojtje emigrantët që ekzistojnë në Austri dhe premtoi parandalimin e një emigracioni të paligjshëm, ndërtoi strategjinë e mbrojtjes dhe sigurisë sociale të qytetarëve dhe shpalli një program bindës për këto synime. Në një farë mënyre, analistët i krahasojnë qëndrimet e Kurz me politikat e vendeve të Vishegradit sa i përket emigracionit, ku më së shumti dallohet Hungaria.
Lideri i ri konservator austriak u zgjodh në krye të OVP-së në maj të këtij viti. Në pak muaj realizoi një reformë të spikatur në parti dhe forcoi strukturat e saj. Ai nuk i ndryshoi ato, por krijoi një distancë me gardën e vjetër të kësaj partie, duke ndryshuar stilin dhe retorikën elektorale. Sllogani kryesor i tij ishte “Sot është koha”, “O sot, o kurrë”! Kështu, ai dha mesazhin e qartë e të prerë për ndryshimin në Austri. Për të ndryshimi nuk ishte thjesht një ndërrim i një kancelari nga një kancelar tjetër. Ishte më i thellë, në ide, në program, në vizione, në qartësinë e pandryshueshmërinë e premtimeve. Ai u dha austriakëve thelbin e ndryshimit. “Unë kam vullnetin që ta ndryshoj sistemin”, u premtoi në çdo takim zgjedhësve dhe në ditën e fitores deklaroi se “Rezultati i zgjedhjeve është kërkesë për ndryshim në vend.
Sebastian Kurz erdhi në qeverinë federale si ministër për Europën kur ishte 24 vjeç. Në moshën 27-vjeçare ai u bë ministër i Punëve të Jashtme, post të cilin e përdori me mjeshtëri për ushtrimin e politikave të jashtme të Austrisë gjithnjë nga pozita konservatore, edhe pse si kancelar ose shef kabineti kishte një socialdemokrat. Sapo u zgjodh në krye të partisë në moshën 30- vjeçare ai kërkoi zgjidhjen e koalicionit me socialdemokratët dhe me këmbëngulje e çoi Austrinë në zgjedhje të reja. Momenti politik më i rëndësishëm i tij është emërimi në detyrën e rëndësishme të ministrit të Jashtëm. Një person në moshë aq të re e pa asnjë përvojë diplomatike në këtë post ishte risi në Europë. Kishte kryer vetëm një praktikë pune në ambasadën e Austrisë në Uashington, kishte qëndruar në Bruksel disa ditë në përpjekje për t’u njohur me praktikat europiane të politikës së Jashtme dhe kaq. Megjithatë, ai u shqua për intuitën e tij të jashtëzakonshme dhe u orientua shumë qartë në qëndrimet dhe idetë e tij. Kjo i dha Sebastian Kurz një performancë të pazakontë, i dha besimin e anëtarëve të partisë, të cilën e përfaqësoi dhe më në fund edhe besimin e qytetarëve austriakë.
Kurz sapo mori detyrën e kreut të partisë, përveçse proklamimit të ideve dhe programit të tij për ndryshim, dha edhe disa mesazhe simbolike. Psh ndryshoi ngjyrën e flamurit të partisë, por dhe u paraqit në zgjedhje me emra të rinj në listën e deputetëve.
Të gjithë këta faktorë e bënë Sebastian Kurz yllin e zgjedhjeve të djeshme në Austri, e bënë atë kancelarin e parë 31-vjeçar të vendit dhe liderin politik më të ri në Këshillin e Europës. Për Shqipërinë, kjo duhet vlerësuar si një fitore e saj, sepse kancelari i ri austriak është i njohur për vullnetin dhe përpjekjet e tij në mbështetje të aspiratave të shqiptarëve për integrimeve europiane. Eshtë gjithashtu shenjë e një ndikimi të padiskututeshëm të shtetit mik të shqiptarëve, Austrisë, në promovimin e shtetit shqiptar e atij të Kosovës në organizatat ndërkombëtare, një pjesë e të cilave e kanë selinë e tyre në Vjenë.
Ndërkaq. fitorja e Sebastian Kurz është gjithashtu fitorja e së djathtës kundrejt një të majte të amortizuar e amorfizuar, pa ide dhe pa veprim aktiv për të realizuar ndryshimin e madh që qytetarët europianë kërkojnë në kohët e sotme. Në këtë kuptim fitorja e OVP dhe Sebastian Kurz është e disafishtë dhe një lajm i mrekullueshëm për Austrinë, për Europën, për Ballkanin dhe për ne shqiptarët!

Asllan BUSHATI

Shqiptarët, pas Luftës Dytë Botërore, kanë bërë shumë “marrëzira” (në se mund ta përdorim këtë term në kontekstin jo fyes për popullin), disa prej të cilave kanë qenë edhe kolektive, por shumica nga udhëheqësit politik. Edhe kur kanë qenë kolektive janë ideuar e mbështetur po nga politikanët. Shkarazi po përmend disa prej tyre: Nxjerrja në një gjyq fals dhe pushkatimi i gjithë deputetëve opozitarë në 1945. Mashtrimi me bombën në Ambasadën Sovjetike dhe pushkatimi në Tiranë i 22 intelektualëve atdhetarë pa asnjë arsye. Vënia nën shenjestën e nëndetëses së Bazës së Vlorës me ekuipazh sovjetiko-shqiptar për tre ditë (16, 17, dhe18 dhjetor 1959) e një destrojeri amerikan në Mesdhe, me të cilin udhetonte për në Lion-Francë, Presidenti Amerikan Ajzenhauer dhe si pasojë kundërpërgjigjeja amerikane, duke vënë nën shënjestrën bërthamore për më shumë se tridhjetë vjet bazat ushtarako-ajrore të Rinasit e Kuçovës, bazën ushtarako-detare të Vlorës dhe qytetin e Gjirokastrës. Dalldija kolektive e 1967-ës për prishjen e shkatërrimin e gjithë institucioneve të fesë, duke u bërë i vetmi “vend ateist në botë”. Ideja e çmendur “t’u qepemi kodrave e maleve dhe t’i bëjmë pjellore si dhe fushat”, duke shkatërruar tërësisht bimësinë, pemët, pyjet, faunën e florën, e duke bërë erozion shkatërrues të të gjithë vendit me duart tona. “Ndërtimi me sukses i socializmit, duke u mbështetur vetëm në forcat tona”, duke e kthyer vendin në një depo të madhe hekurishtesh me të ashtuquajturat uzina e fabrika moderne. Bunkerizimi i gjithë vendit për t’u “ballafaquar e fituar në luftë me gjithë botën”. Marrëzia kolektive e 1997-ës me futjen e parave në piramida, e cila çoi në humbjen e tyre, humbjen e jetës së mijëra shtetasve dhe për inatë të tyre, shkatërrimin e plotë të shtetit. Vrasja e besimit se ky vend nuk mund të bëhet normal si të tjerët, dhe eksodi i të paktën i një të tretës së numrit të përgjithshëm të popullatës. Nuk na mjaftuan të gjitha këto, por na “duheshim” edhe dy marrëzi të tjera dhuratë nga Edi Rama si: kanabizimi i gjithë vendit, dhe së fundi kriminalizimi i tejskajshëm i pushtetit.
Ka edhe shumë të tjera, por edhe kaq na mjaftojnë për të dalë në konkluzionin se për gati shtatëdhjetë vite, këto janë shumë të tepërta për një popull të vogël si i yni, dhe se këto për të mos thënë i kanë kthyer mbrapsh rrjedhat e përparimit të vendit, më së pakti mund të themi i kanë ngadalësuar ndjeshëm ato në krahasim me popujt e tjerë në rajon e më gjërë. Në këto kushte, pyetja më e thjeshtë nga çdo shtetas shqiptar do të ishte se: pse kanë ndodhur e ndodhin këto gjëra ne? Mendoj se edhe përgjigjja më e thjeshtë do të ishte se: mbi të gjitha është keq qeverisja e këtij vendi.
Edi Rama, nuk realizoi asnjë nga premtimet madhore të mandatit të parë dhe më e keqja, në vend të realizimeve, solli kanabizimin dhe kriminalizimin e gjithë vendit. Disa nxitojnë ta mburrin se ai bëri reforma dhe po e bën Shqipërinë shtet. Në gjykimin tim kjo nuk qëndron. Së pari, shtetin shqiptar e krijoi Ismail Qemali dhe e formësoi me të gjithë elementët e shtetit modern perëndimor, Ahmet Zogu. Së dyti, lidhur me reformat e Edi Ramës, unë mendoj se ata janë gjysmake e përgjithësisht të dështuara dhe se, vetë Edi Rama jo vetëm nuk është reformator, por është një showmen, batutaxhi, hokatar dhe një mashtrues perfekt.
Le të ndalemi pak tek kanabizimi. Disa mendojnë se, ai solli punësim të përkohshëm të një sasie njerëzish dhe se fitimet janë brenda vendit e duke u shndërruar në një pasuri kombëtare. Në këndshikimin tim, kjo nuk qëndron për shumë arsye, por nga më kryesorët janë: dëmtimi i imazhit të vendit në sytë e ndërkombëtarëve dhe frenimi i biznesit ndërkombëtar për investim afatgjatë në Shqipëri. Për rrjedhojë kjo frenoi mbi të gjitha, hapjen e vendeve të reja të punës kaq të domosdoshme për brezin e ri, por zvogloi ndjeshëm prodhimin e brendshëm buqësor. Kanabizimi duke qenë fenomen masiv, tashmë është kthyer në një bankë informale të parave të pista që kërkojnë të blejnë pasuri të patundshme deri forcërisht, duke dëmtuar kështu pronarët e biznesin e vogël dhe duke tjerërsuar forcërisht elementët themelor të bazës ekonomike të vendit. Shkurt me paratë e kanabisit, mafia po krijon pasuri konkuruese të pa ligjshme dhe krejt të pa ndershme.
Tjetër aspekt është se paratë e drogës deformuan vullnetin, votën e lirë edhe rezultatin përfundimtar të zgjedhjeve të qershorit 2017-të. Edi Rama i bleu ato, duke bashkëpunuar hapur me kriminelët e drogës dhe për pasojë me rreth njëzet për qind të votave të shqiptarëve udhëheq i vetëm gjithë vendin pa e ditur se ku do të shkojë, se për këtë mandat të dytë, ai nuk ka bërë asnjë premtim elektoral. Ai i fitoi zgjedhjet jo për zotësi e punë të madhe në realizimin e premtimeve elektorale, por për një ligj elektoral skandal, për një lëvizje të gabuar politike të LSI-së, e cila nuk ju bashkangjit opozitës, dhe për një mbështetje të pa drejtë dhe të pandershme që atij i dhanë ndërkombëtarët.
Humbëse e vetme e zgjedhjeve me më shumë se dyqind mijë vota, doli PD-ja dhe shumë i baltosur e i plagosur Lulzim Basha. Në gjykimin tim, kjo ndodhi jo për faj dhe paaftësi të zotit Basha, por të rrethanave, sepse megjithë përpjekjet e tij për rishikimin e ligjit zgjedhor për gati një vit e gjysëm, ajo ju bë e pamundur në një kohë që edhe ndërkombëtarët ja kishin premtuar një gjë të tillë. Basha me synim zgjedhjet e lira e të ndershme u fut në çadër para Kryeministrisë dhe nuk do të futej edhe në zgjedhje pa u krijuar kushtet për to. Por ndërkombëtarët OSBE, ODIHR-i, BE e SHBA i dhanë gjithë përkrahjen e duhur Edi Ramës (duke mbyllur sytë përpara mosrealizimeve dhe paudhësive që kishte bërë) dhe duke u bërë bashkautorë në shkatërrimin e zgjedhjeve në Shqipëri. Ata duke mos dashur të ballafaqohen me të vërtetën zgjedhore dhe të drejtën, zgjodhën rrugën e deklarimit se zgjedhjet ishin të mira për Shqipërinë. Por jam i bindur se po të kishte ndodhur kjo situatë në një vend tjetër demokratik me siguri (nuk do të quheshin të mira për rrethanat), por do të quheshin skandal zgjedhor.
Përfaqësuesi i Departamentit të Shtetit amerikan Yee, e detyroi zotin Basha të mos shtonte në dokumentin e rekomanduar të ndërkombëtarëve, qoftë edhe një presje të vetme, por vetëm të thoshte “PO”. Pra, ndërkombëtarët nuk u shqetësuan sa duhet për ardhjen e të inkriminuarve në Parlament e në strukturat drejtuese të shtetit dhe kanabizimin e vendit para zgjedhjeve, për të cilat opozita dhe Basha ishin shumë të motivuar e të vendosur për të luftuar kundër tyre. Pyetja shtrohet: atëherë po pse tani kur zgjedhjet kanë mbaruar dhe i ka fituar padrejtesisht Rama, ngrihen e thonë se në Shqipëri ka katër grupe kriminale, njëzet familje etj. Ku ishin këto ndërkombëtarë para zgjedhjeve, kur opozita dhe zoti Basha thërrisnin me të madhe nuk shkohet në zgjedhje me Edi Ramën dhe kriminelët e armatosur? Pse ata i imponuan Bashës dhe opozitës një zgjidhje turpruese me disa ministra teknik, figurant e pafuqi vepruese për rregullimin dhe zgjidhjen e problemit të zgjedhjeve? Pse i mëshojnë sot specifikisht temës së kriminalitetit, kur ai ishte një fenomen veprues edhe para zgjedhjeve? A mendojnë ata se me këtë veprim dalin paqshëm dhe të larë nga ndotja zgjedhore që krijuan? Jo, mendimi im është se ata nuk janë të pastërt dhe të larë me zgjedhjet e qershorit 2017 në Shqipëri, por janë të baltosur dhe me përgjegjësi. Ata jo vetëm nuk kanë qenë një arbitër i paanshëm zgjedhor, por shumë të anshëm e pro qeveritar. Më e pakta gjë që mund të thuhet është se kjo është e pandershme.
Tani, Edi Rama erdhi në pushtet i vetëm e me fuqinë e parave dhe të armëve të bandave. Ata nuk i duhen më, por ai është i pa fuqishëm t’i largojë, se i kërkojnë pjesën që kanë investuar. Në këtë raport interesash, bandat kanë filluar të sulmojnë fillimisht njëra-tjetrën në Elbasan, Vlorë, Durrës, Shkodër, Lushnjë etj, por njëherazi po i tregojnë dhëmbët edhe Edi Ramës, duke i bërë karshillëk në pushtetin vendor, të cilin ka rrezik ta nëpërkëmbin shpejt aty ku nuk e kanë nën kontroll akoma. Pas pushtetit vendor bandat do të përplasen me segmentet e shëndosha të policisë, shërbimit informativ, Prokurorisë, opozitës dhe segmenteve qeveritare që nuk i përkrahin. Kam të dhëna nga shokë, miq e dashamirë se në Shkodër, Lezhë, Laç, Fush-Krujë, Vorë, Tiranë, Shijak, Durrës, Elbasan, Lushnjë, Vlorë etj., shumë pronarë dyqanesh, trojesh e banesash e biznesesh të vogla, po largohen nga pronat e tyre nga presioni i bandave. Në shumicën e rasteve, ata ju ofrojnë një ofertë poshtruese dhe më pas në se nuk ja arrijnë qëllimit, u drejtojnë grykat e armëve dhe tritolin. Por ky nuk është fundi se pas tyre presioni do të drejtohet tek bankat dhe organet e drejtësisë. Kur e kudo që bandat do të hasin në pengesa, ata më së pari e pastrojnë vendin me armë. Kjo është 1997-ta e re që po gatuhet në vorbullën e ideve e të praktikave të Edi Ramës.
Në gjykimin tim, Edi Rama është i falimentuar në çdo kuptim, se ai nuk ka para e nuk ka mundësi ta thërrasë investitorin e huaj se është i pa besueshëm për të. Pra, nuk mund të hapë vende të reja pune, nuk mund të bëjë investime publike në infrastrukturë, arsim e shëndetësi etj. Edhe në se bën përpjekje për ngritjen e rrogave e të pensioneve, ose do të shtojë borxhet, (të cilat aktualisht janë shumë të larta), ose do të rrisë inflacionin që është po ashtu shkatërruese për ekonominë e Shqipërisë. Pra, ky njeri i falimentuar nuk i duhet askujt tjetër përveç bandave që vetë i krijoi. Atëherë pse duhet të mbahet në pushtet? Shqiptarët nuk kanë nevojë për një showmen, hokatar e batutaxhi, që kudo që shkon bën teatër, një njeri pa ide e platforma për të ardhmen e vendit. Ai nuk është reformator, por thjeshtë gënjeshtar e një mashtrues i kamufluar, të cilit s’mund t’i besosh për asgjë jo më të ardhmen e vendit.
Në këtë situatë është e nevojshme që opozita jo vetëm të bllokojë foltoren e Parlamentit, por ta rrethojë Parlamentin, Kryministrinë, ministristë, sheshet e kryqëzimet me njerëz paqësor, e jo të dhunshëm, për ta larguar nga pushteti një orë e më parë Edi Ramën. Largimi i tij do të krijojë mundësinë dhe hapësirën e nevojshme për të luftuar dhe zhbërë strukturat organizative, paratë, pasuritë, asetet dhe çdo gjë të mafias dhe të bandave kriminale, të cilat janë një rrezik serioz për të ardhmen e Shqipërisë. Që 1997-ta të mos përsëritet më, këtij njeriu të papërgjegjshem i duhet thënë NDAL.