14.1 C
Tirana
E premte, 16 Maj, 2025

Valbona Maloku hedh në gjyq për shpifje mediat e Ramës

Me urdhër të Ramës, Valbona Maloku (Duka) dhe Xhavit Koni janë sulmuar dje nga mediat pranë tij në shenjë hakmarrjeje për dëshmitë e tyre mbi torturat  çnjerëzore që Fatmir Xhafa, në cilësinë e hetuesit gjatë regjimit hoxhist kishte ushtruar ndaj tyre. Mediat pranë qeverisë Rama dje u angazhuan për të mbrojtur Fatmir Xhafajn, të emëruar së fundmi si ministër i Brendshëm, por që nuk është dekretuar ende nga Presidenti.  Ka qenë një “investigim” i “Temës” së Mero Bazes, i porositur nga Rama, e që më pas është shpërndarë menjëherë në mediat e tjera “rozë” pas urdhrit nga zyra e shtypit në Kryeministri. Kështu, “investigimi” i tyre nxjerr në pah “të shkuarën e errët” të dy qytetarëve që kanë denoncuar vuajtjet dhe torturat nga Fatmir Xhafaj, kur ky i fundit ka qenë hetues në kohën e komunizmit. Sipas mediave “Rilindëse”, Valbona Duka ka vrarë në vitin 2002 personin që i vrau burrin, “madje dyshohet të ketë urdhëruar edhe vrasjen e një prej vëllezërve të saj”. Por, nuk ka vonuar shumë përgjigja e Valbona Malokut, gruaja që pak ditë më parë denoncoi Xhafën dhe sot u nëpërkëmb nga mediat pranë Qeverisë. Valbona e ka dërguar përgjigjen në Facebook-un e ish-Kryeministrit Sali Berisha. Ajo ka hedhur poshtë të gjitha akuzat e bëra ndaj saj nga gazeta “Tema” e Mero Bazes dhe thotë se ka bërë padi ndaj kësaj media për shpifje. Sipas saj, ajo është gati që të përballet me drejtësinë në Shqipëri. Valbona Maloku punon në Bashkinë e Germersheim në Gjermani. “Zoti Berisha, përshëndetje. Po ju shkruaj juve se jeni një person i vërtetë publik. Lexova që unë akuzohem që jam një vrasëse, por që kjo gjë nuk është aspak e vërtetë dhe këtë gjë mund ta vërtetoj si të duan ato gazetarët e Edi Ramës se unë jam një qytetare e nderuar në Gjermani dhe punoj në Bashkinë e Germersheim qytetin në të cilin unë jetoj, por unë jam e gatshme të vij dhe t’i përballem drejtësisë si të dëshirojnë gazetarët. Këto janë shpifje nga më të ndryshmet që të tromaksin si mund të akuzosh një person për vrasëse, me çfarë të drejte e bëjnë ato gazetarë këtë gjë. A është gati Fatmir Xhafa të përballet me drejtësinë që mua nuk më ka torturuar për punën e vëllait tim dhe sikur vëllai të kishte bërë unë s’kisha bërë gjë, kam thënë vetëm të drejtat dhe se mohoj.  Dhe unë nuk ju shkruajta juve për arsye se po bëhen protesta, por për arsye se ai njeri nuk meriton të jetë ministër i Brendshëm, ai nuk meriton të jetë fare në politikë. Po arritëm prapë në kohën e Enverit, s’kemi drejt të themi as të drejtat tona.  Padia ime ndaj atij gazetari është ngritur sot dhe do ta shohim sa të vërteta janë lajmet, kur ai të përballet para drejtësisë për shpifje dhe sajime nga më të ndryshmet. Me nderime dhe respekt,  Maloku (Duka)Valbona” thuhet në reagimin e Valbona Malokut.

Presione Xhavit Konit, reagimi: Do përballem

E megjithatë nuk është mjaftuar me kaq. Xhavit Koni na komunikoi dje se që prej ditës që ka denoncuar me zë e figurë xhelatin Xhafa në emisionin “Opinion”, nuk kanë pushuar telefonatat. Ai deklaroi se do të jetë këtu në fillim të prillit për të drejtuar gishtin drejt Fatmir Xhafës, hetuesit xhelat që e torturoi që në moshën 16-vjeçare. “Nuk dua të merrem me ato çfarë janë publikuar nga të ashtuquajturit gazetarë që përdor Edi Rama, se me ato do të merret Gjykata, por dua vetëm të them se asnjë lloj kërcënimi nuk më tremb. Unë sërish do jem në Tiranë për të denoncuar Fatmir Xhafën dhe krimet e tij”, thotë Koni. E njëjta gjë vlen dhe për Valbona Dukën, dhe ajo ka deklaruar se do të hedhë në gjyq personin që ka publikuar këto shpifje, dhe të gjithë të tjerët që e kanë mbështetur. Gjykata, do të jetë ajo që do e zgjidhë këtë çështje, dhe këtë herë as “Çorapja” dhe as kryeministri s’do e kenë të lehtë. Të dy personat jetojnë jashtë dhe shprehen se të drejtën e tyre do e gjejnë në çdo formë. Po dje, vet Xhavit Koni ka deklaruar se është kërcënuar nga persona të panjohur, të cilët i kanë dërguar mesazhe ku i shkruanin që mos të kthehet në Shqipëri, ndryshe “do t’i nxjerrin shpalljen në shtyllë për 24 orë”. Kërcënimet që ka marrë, ai i ka denoncuar në Facebook-un e ish-Kryeministrit Sali Berisha. Statusi në Facebook i ish-Kryeministrit Sali Berisha. “Mirëmbrëma Doktor Berisha të uroj shëndet e jetë të gjatë më fal që po të shqetësoj por dua të bëj me dijeni ty dhe shumë të tjerë që unë kam tre ditë që marr kërcënime nëpërmjet telefonit pa numër nga persona që unë nuk i njoh dhe më thonë që po erdhe në Shqipëri do ta nxjerrim shpalljen në shtylle për 24 ore dhe ofendime nga më të ndyrat unë do te vij në Shqipëri dhe do të përballem me xhelatin Fatmir Xhafa ballë për ballë se torturat çnjerëzore që ka përdorur ndaj meje në 86 ka ardhur koha me ja treguar gjithë Shqiptarëve me respekt nga Suedia Xhavit Koni”.

Kori i zagarëve të dirigjuar nga Rama, lehin për xhelatin Xhafa

Funksionon kështu! Edi Rama thërret një spiun të vjetër të Sigurimit të Shtetit me pseudonimin “Çorapja”, të cilit i jep porosi se viktimat e Fatmir Xhafës duhet të denigrohen, e sidomos gruaja Valbona Duka (Maloku), e cila denoncoi e para torturat e ish-hetuesit enverist. Më pas del lajmi, se Xhavit Koni dhe Valbona Duka, kanë bërë një mijë e një të zezat, dhe ajo që ka bërë Fatmir Xhafa nuk është asgjë në krahasim me ato që kanë bërë ata. Valbona Dukën, shkojnë deri aty sa ta shfaqin si ndonjë kapo mafie, që urdhëron vrasje njerëzish. Në fakt, Valbona sot është vetëm një gjyshe që rrit nipat në Karslruhe në Gjermani. Çorapja, e thur rrjetën i pari, duke nxjerrë nga truri i tij histori fantastike dhe për vetë trurin më pervers që mund të imagjinohet. Pas botimit në portal-paçavuren e tij, Fatmir Xhafa, telefonon një të njohurën e tij të vjetër, që ai ka miqësi të hershme. Bëhet fjalë për ish-të fejuarën e Agron Xhafës, vëllait të hetuesit të kohës së komunizmit, njeriut të akuzuar se drejtonte trafikun e kokainës nga Italia në Venezuelë. Një njeri e cila njihet mirë për bëmat e saj në korridoret e PS-së, dhe mjaft histerike në debatet televizive në mbrojtje të kauzave të Rilindjes. Më tej, lajmi publikohet në një tjetër portal, që drejtohet nga një tjetër pinjoll i komunizmit dhe ky me lidhje direkte me Ramën, që një herë në dy ditë boton sondazhe ku tregohet se sa të lumtur janë njerëzit nën qeverisjen e Ramës, dhe se mezi presin ta votojnë sërish në shifra marramendëse. Rama do ishte ai që i vendos vulën lajmit, madje merr përsipër dhe të debatojë me qytetarët që e kryqëzojnë, se llumi i botuar nga Çorapja është një investigim i mirëfilltë dhe i provuar. Ish-e fejuara e vëllait të Fatmir Xhafës, nuk ngopet vetëm duke botuar lajmin e parë nga çorapja, por boton dhe variantin e kryeministrit, që në fakt është e njëjta gjë. E gjithë kjo panoramë përngjan me ato skenarët famëkeqë të Sigurimit të Shtetit. Diktatura nuk kënaqej vetëm me burgosjen apo torturat e tyre, por kërkonte dhe denigrimin moral të tyre. Fakti që në krye të gjithë kësaj është vënë vetë Edi Rama është alarmante. Kryeministri merr përsipër të denigrojë shtetasit e tij, për të mbrojtur xhelatin kryeministër. Ja çfarë psillëqesh poston kryeministri jonë në faqen e tij zyrtare në Facebook. “Bashkëshorti i Valbonës është vrarë në Shqipëri në vitin 1999 nga Robert Preni, ndërkohë që hakmarrja e Valbonës mendohet të ketë ardhur vetëm 3 vjet më vonë, duke vrarë vëllain e Robertit, Antonin. Ajo çka e bën edhe më të frikshme historinë e Valbonës, është se ajo dyshohet të ketë urdhëruar vrasjen edhe të një prej vëllezërve të saj, Arben Duka, për të cilin tani derdh lot krokodili. Ndonëse të dhënat flasin vetë, është e qartë se personat që sot hedhin baltë mbi Fatmir Xhafaj, janë njerëz që fillimisht duhet të përgjigjen para drejtësisë për vrasjet, vjedhjet dhe krimet që kanë kryer jo larg në kohë, por gjatë 20 viteve të fundit”. Çorapja këtë herë me sa duket nuk ka futur vetëm veten në telash, por dhe Kryeministrin. Kjo, sepse shpërndarja e lajmeve të rreme, sidomos kur akuza të tilla të paprovuara në vendin tonë përbën vepër penale, dhe shumë shpejt akuza do të bjerë dhe ndaj kryeministrit, që spara ja thek shumë nga çështjet e të drejtës. Nga ana tjetër, është dhe një mënyrë djallëzore për të nxitur hasmëritë mes njerëzve, kur akuzohet një grua 50-vjeçare se paska kryer vrasje. Më tej, gruaja sot gjyshe e disa nipërve e mbesave, si në skenarin e filmit Kumbari, me skenar të siçilianit Mario Puzzu, dyshohet se ka urdhëruar vrasjen e vëllait të saj Arben Duka, dhe ky një i torturuar nga Xhafaj, dhe këtë detyrë të servirur nga zyrat e Kryeministrisë e gjen në çdo media.

Të gjitha në jetën e njeriut varen nga mënyra e të menduarit

Ju jeni ndër intelektualët e parë dhe të pakët, që patët kurajën të inicionit dhe të afirmonit këtë frymë të re, ose thënë ndryshe, këtë mënyrë të re në të menduarit shqiptar. Ku e keni gjetur mbështetjen për këtë veprim mjaft të guximshëm, që duke pasur parasysh mentalitetin tonë, në një farë mënyre, do të mund ta kompromentonit edhe personalitetin tuaj, pra titullin dhe famën? Daut Demaku: Po filloj nga pjesa e fundit, fama. Fama është mashtrimi më i madh i njeriut të gjorë. Fama e njeriut zgjat aq sa zgjat flaka e një fije kashte. Për famën nuk lodhem fare.
Në jetën time, çkado që kam marrë përdore të punoj, përpara e kam pas një pyetje të rëndë: a është vlerë për të mirën kombëtare? Shikuar nga ky kënd, kur i analizova mirë e mirë të gjitha këshillat që dalin nga literatura amerikane, ktheva shikimin edhe në rrafshin e mendimit shqiptar. Për habinë time, këto dy gjëra, takoheshin në një majë të përbashkët dhe formësonin një tërësi unike për të cilën jo që ia vlente të punosh, por për të ia vlente edhe të jetosh.
Po ta merrni, për shembull, librin tim që sapo doli nga shtypi “Tregimet shqiptare dhe mendimi pozitiv-1” do ta vëreni vërtet një mrekulli: sa bukur korrespondon mendimi i traditës shqiptare me majat e dijes botërore. Kjo është mahnitëse. Do të gjeni tregime shqiptare, që janë majat e dijes njerëzore, që populli ynë i ka bartur nëpër gjenerata me gojëdhëna dhe, kur të lexohet me vëmendje edhe komentimi që i shoqëron dhe i krahason me dijen kulminante botërore, sidomos të literaturës amerikane – do të shihni se shqiptarët e kanë shpirtin e pastër si bora në majat e larta, por edhe mendjen e kthjelltë, si ujë i lumit malor. Kjo bindje më dha fuqi dhe siguri dhe unë këtë punë nuk e kam shndërruar në profesion, por në mision. Mua më ra hise ta nis këtë punë (gjithmonë dikush duhet të jetë i pari) dhe jam falënderues që ndodhi kështu…
Tash kemi botuar aq shumë tituj të literaturës së mendimit pozitiv, sa thjesht – nesër mund ta shkel Dautin autobusi – por kjo mënyrë e të menduarit nuk do të zhduket kurrë më nga trojet tona. Natyrisht, asnjë punë në jetë nuk është pa rrezik. Sa më i madh të jetë rreziku – aq më i lartë do të jetë suksesi. Synimi ynë ka qenë që vetëm 2% e popullatës shqiptare ta pranojë këtë mënyrë të të menduarit (kjo është pika e masës kritike) dhe kjo është arritur për dy-tri vjet. Në fillim, në ligjëratat e mia fillonim me më të thjeshtën: më mirë është të mendosh mirë se të mendosh keq.
Më vonë kemi filluar me ligjet kryesore që e ndërtojnë jetën njerëzore, si, p.sh. të gjitha ligjet e jetës janë për të mirën e njeriut. Të kesh shëndet të përkryer, të kesh sukses, të kesh begati sa të duash, të kesh lumturi të plotë – këto janë të drejtat themelore të njeriut, sepse: secili njeri, me lindjen e tij e fiton të drejtën që të jetojë në mënyrën që e kënaq. Pra, këto janë gjendjet normale të jetës, kurse gjendjet abnormale janë: joshëndeti, varfëria, dështimet, fatkeqësia dhe mjerimi. Dhe merreni me mend: Të gjitha këto gjendje varen nga mënyra e të menduarit. Nuk po vazhdojë më gjatë me konstatimet e mrekullueshme që ia sjellin lumturinë njeriut, por po i përmbahem pyetjes suaj. Kjo mënyrë e të menduarit e ndihmon jetën e njeriut për sot, për këtu e për tash. Studentët dhe mërgimtarët tonë – ishin të parët që na dhanë mbështetje dhe falë tyre – ne mbijetuam deri më sot – pa asnjë donacion as nga të huajt e as nga vendorët.
Më pyeti njëherë një mik: si po të shkojnë punët? I thashë: shumë më mirë se që e meritojmë. Të nesërmen ma kishte dërguar një letër ku shkruante: Në këtë libër të shenjtë, faqe kaq, thuhet: “Zoti ua shumëzon sukseset atyre që bëjnë përpjekje për të bërë punë të mira, atyre që bëjnë punë të këqija as nuk ua zvogëlon as nuk ua shumëzon, por i dënon pikërisht për aq sa mëkatojnë, prandaj ju i keni punët më mirë se që e meritoni”. Ishte letër-mrekulli. Për tri vjet rresht sa e kam ligjëruar në fakultet lëndën: “Arti i mendimit pozitiv”, studentët më binin në qafë: pse kaq shumë e thekson kombëtaren, kur kjo literaturë e ka për bazë individin, madje secilin individ në planetin tokë? Asokohe pat filluar të përhapet bindja se është (edhe) turp ta theksosh kombëtaren. Këtu do të ndalem pak më shumë…
Në qoftë se do të jesh dikushi në jetën lineare, pra në jetën horizontale apo tokësore, atëherë, patjetër duhet të mbështetësh në vlerën e parë të gjinisë njerëzore që quhet: komb, atdhe… E kam përsëritur shpesh tregimin e mjekut me famë botërore, Hipokratit të pavdekshëm. Në kohën kur Hipokrati e shpalli betimin e famshëm ku thuhej se mjeku duhet ta ndihmojë pacientin që ka dhembje – qoftë të jetë mik apo armik…
Pikërisht në këtë kohë, Persia hyri në luftë me Greqinë. Mbreti i Persisë, kur e lexon Betimin e Hipokratit – ia shkruan një letër dhe i thotë: “Zotëri Hipokrat, ti ke thënë se mjeku duhet ta ndihmojë pacientin, që ka dhimbje, pa marrë parasysh a është mik apo armik… Ushtarët e mi të plagosur kanë dhimbje… Eja…” Hipokrati përgjigjet: “Po lartmadhëri, unë kam thënë atë që e thoni ju, por keni harruar diçka: unë para se të jem mjek – njëherë jam grek”. Nuk e di që mund të këtë gëzim, lumturi apo jetë njerëzore me vlerë – në qoftë se brenda asaj jete nuk gjendet zemra dhe shpirti i kombit. Prandaj, mua më dha fuqi përcaktimi im: njëherë kombi, pastaj të tjerat. Sepse kombi ynë e ka kryer shkollën e dhimbshme të vuajtjes.
Unë ia di historinë, ia di dhimbjen, ia di e ia njoh fuqinë. Në të gjitha anët kufizohemi me urrejtje të fqinjëve, sepse ata e dinë dhe e njohin fuqinë tonë, por (O, Zot!…) na vetë nuk i besojmë fuqisë tonë shpirtërore. E tash unë e kam një pyetje për ju: a ju ka ndodhë ndonjëherë ta urreni apo ta xhelozoni – Qyqanin? Kurrë. Ndaj mjerakut njerëzit ndjejnë dhembje e mëshirë, kurse ai që është më i mençur, më i zoti, më i fuqishëm se ti – eh, ndaj tij krijohet urrejtja e xhelozia deri në fobinë për ta zhdukur nga faqja e dheut – sepse është mëi miri se ti. Pra, edhe kjo ishte një ndihmesë e madhe, sepse njerëzit më të mirë që i ka Kosova e që vinin me shumë dashuri në qendër, më në fund e kuptuan se në rrafshim kombëtar po ndodh diçka e bukur…U bindën se mileniumi i tretë është i shqiptarëve, se të gjithë do të kthehen në vendet e tyre, madje edhe ata që u dynden nga Karpatet – në një të afërme do të nisen rrugës së kthimit, për atje ku e kanë tokën e tyre.
Ndihmesat e pengesat është për keqardhje, se institucionalisht (as nga “qeveria e Shqipërisë” e as nga “qeveria” jonë në ekzil), nuk jeni përkrahur në kohën e luftës, kur dolët me projektpropozimin për hapjen e një Qendre psikoterapeutike në Tiranë, por as pas saj (luftës), kur vërtet masa e traumatizuar nga pasojat e dhunës kishte nevojë për një trajtim të tillë. Ishte kjo injorancë, naivitet, diletantizëm etj., apo thjeshtë mungesë e dëshirës së pushtetarëve, kur dihet se çfarë pasojash të rrezikshme mund të sjellë sindromi posttraumatik? Daut Demaku: Të gjitha që thoni ju – ishin të pranishme. Nuk gjetëm përkrahje dhe si zogj me krahë të thyer – ulëm kokën. Shkrimtarët e vërtetë janë si nënat. Ku të ndien dhimbje fëmija – ndien dhimbje edhe nëna. E dhimbja kombëtare ishte tepër e acartë. Ju kujtohet mirë kur e bisedonim sindromin e luftës në Vietnam.
Një Amerikë, që i ka të gjitha themelatat dhe kushtet për rehabilitim, edhe sot, pas sa vjetësh – po i ndien pasojat postraumatike të asaj lufte. Shihni sot pasojat postraumatike të luftës së fundit. Në doktoraturën e një mikut tim, që ka pas për temë “vetëvrasjet”, kur e kam lexuar atëherë thuhej: shqiptarët zënë vendin e fundit me përqindje të vetëvrasjeve. Çka ndodhi pas luftës? Në Kosovë kanë ndodhur aq shumë vetëvrasje sa tash, sigurisht radhitemi në krye të tabelës klasifikuese. Duhet ta dimë të gjithë se kur një pjesëtar i kombit tonë vetëvritet – me vdekjen e tij – vdes edhe nga diçka e jona, e të gjithë ne të tjerëve.
Pushtetarëve as atëherë, as sot, kjo gjendje nuk ua prishë gjumin. Pse? Sepse të qenit në politikë i ka katër dimensione: E para: dëshira për pushtet; E dyta: dëshira për t’u dukur; E treta: dëshira për mirëqenie personale, dhe; E katërta: çështja kombëtare. Kjo e fundit është gjithmonë farsë, sa për t’i fituar votat. Pushtetari që ndërton karrierë mbi këto katër dimensione, ai nuk ndërton karrierë politike, por ndërton shëmtinë. Kur këto dimensione rrotullohen dhe e fundit del e para e të tjerat radhiten pas saj, atëherë pushtetari në politikë ndërton shenjtërinë. Nga historia e njerëzimit e dimë se pushtetarët që kanë vepruar sipas kësaj të dytës – populli i ka shpallë të shenjtë e disa prej tyre janë ngritur në rrafshin e profetit.
Ndiej dhimbje për pushtetarët që përpiqen të hanë çka hahet e çka nuk hahet e nuk e kthejnë polin tjetër që thotë: do të jetojmë mirë për veten tonë vetëm në qoftë se jetojmë me gjithë zemër – për të tjerët. Po të ndodhë kjo ndonjëherë, jam thellësisht i bindur se shqiptarët brenda një kohe të shkurtër do të bëhen popull më prestigj dhe i respektuar në botën demokratike. Nuk e di kur do të ndodhë kjo, por e di se këtë ua kemi borxh fëmijëve tonë dhe fëmijëve të fëmijëve tonë.

Karrigia e harresës

Dr. Fatmir Terziu

Natyrisht telat e çadrës nuk bëjnë muzikë. Nuk bëjnë muzikë, por prodhojnë mesazh për të gjithë, po aq sa dhe për një “karrige”. Mesazh që kapërcen kufijtë dhe shkon deri në sallat e politikës botërore. Mesazh që zgjohet nga “karrigia e harresës”. Nuk bëjnë muzikë ndoshta për “audiencën” allaRama, por transferojnë mesazh të qartë për të, që natyrisht është bërë një model si i tillë. Dhe aritmetika e 28-të e protestës së paqtë popullore, tregon qartë se mesazhi është për të gjithë. Ai është edhe për Ramën, “audiencën” e tij. Audiencë?!
Nëse ka mbetur një e tillë, veç asaj që sytë i ka përreth kanabistanit, veshët nga telat e “çadrës së lirisë” dhe bythën tek karrigia e lënë amanet prej baballarëve të qeverisjes së sotme. Dhe ky është fakt. Po aq sa dhe miti për telat e Paganinit. Telat ende kumtojnë. Kumtojnë, … në një natë të madhe.
Historia e asaj nate kur Paganini ishte duke luajtur përpara një audience të fuqishme, kur iu këput një tel nga violina e tij, ka hyrë pos gojëve të quajtura “analistë” edhe në veshët e kanabistanistëve me kostumin e nakatosur të disa institucioneve, që ushqehen ende nga miti i karriges së harruar kolektive… Dhe ata e dinë dhe ende e ndjejnë, kur rruaza e djersës së Paganinit rrëshqiste poshtë baqthit të ndarjes me sytë e tij, por ai vazhdonte të luajë, duke improvizuar ashtu sikurse vetëm ai e dinte. Pastaj dhe një tel i dytë u këput. Dhe një i tretë. Violina mbeti me një tel, por mjeshtri-performues e plotësoi kompozitën. Madje, mjaft kohë përpara se të mbaronte muzikën mjeshtërore, audienca ishte zjarr.
Zjarr përpara këmbëve të tij me duartrokitje të stuhishme. Kur duartrokitjet ndaluan, Mjeshtri e ngriti lart violinën e tij, ktheu kokën nga dirigjenti dhe ia bëri me shenjë për të rifilluar përsëri. Atëherë dirigjenti i buzëqeshi turmës dhe bërtiti: “Paganini … dhe një tel!”. Me violinën e tij Stradivari, të futur mirë poshtë mjekrës së tij, ai luajti, ndërsa audienca dhe dirigjenti tundnin kokat e tyre nga mrekullia. Paganini dhe teli i vetëm i violinës së tij dhe shpirti që refuzoi të ndërpresë shfaqjen! Kjo është ajo që duhet! Kjo është ajo që bën Basha me “çadrën e lirisë”.
Aq më shumë që qëndron e hapur “çadra e lirisë”, aq më shumë mëson e gjithë audienca, pa dallim e majtë dhe e djathtë, se jeta që jetohet realisht është 10 për qind me atë çfarë ndodh me popullin, se fatet i ka tek një “karrige” e harresës kolektive dhe 90 për qind se si audienca duhet t’i përgjigjet këtij 10 për qindëshi dhe vetë karriges së tillë.
Kështu kuptohet akoma më qartë, kryeopozitari Basha, që na dërgon mesazhin, nëse duam për të ecur përpara apo të pranojmë të mbetemi në qarkun e rrethrrotullimit të diktuar nga fati i karriges së harruar kolektive. Të ferrit më saktë, që farën e mbjellur prej tij, përtej nostalgjive, kërkon ta mbajë të gjallë në po atë karrige.
Në atë karrige, ku shpirtrat në ferr janë ulur për të na bërë ne të harrojmë. T’i harrojmë ata të gjithë. Dhe ekzistencën e tyre djallëzore. Të mëparshmen e tyre. Ndaj menjëherë kuptojmë atë që ka ndodhur nga mitologjia greke. Nga kjo mitologji, Tezeu dhe Peiritou ishin ngjizur në një lloj karrige. Edhe pse Herakliu arriti në kohë jo thjesht për të shpëtuar Tezeun, Peiritou u ngul përgjithmonë e nuk e lëshoi atë karrige.
Kjo karrige e bëri qëllimin dhe pastaj u duk se u harrua. Si e tillë u quajt “karrigia e harresës”. Kjo karrige, plot zullume ka shkuar më tej. Ka prodhuar disa perceptime. Percetime, që jo pak herë na shtyjnë të bëjmë lidhje. Me këtë rast me ngacmimin e ndjenjave publike, kur Xhafa, ish-hetuesi i diktaturës komuniste, propozohet nga Rama, përsëri në krye të Ministrisë së Brendshme. Atij i propozohet kjo karrige. “Karrigia e harresës” kolektive, edhe pse e çalë, me tre këmbë, (pasi ajo është e tillë tremujorëshe), jo më kot del në skenën e sotme politike. Ajo ka qëllim të caktuar vazhdim-jetëgjatësie. Ka dhe një qëmtim të pikasur. Me një karrige të tillë, Rama rikthen sytë e “audiencës” së tij të origjinës, tek vetë fakti i një karrigieje të tillë, që ka lidhjen gjetkë dhe zgjon nostalgjitë e tjera. Me këtë karrige që rëndon mbi eshtrat e të vrarëve nga diktatura nga hetuesit e saj mizorë.
Duke qëmtuar këto lidhje, “karrigia” e riprodhuar dinakërisht prej Ramës, për kandidatin e tij ministër të Brendshëm, pak metra përtej çadrës së protestës, edhe pa shkuar tek 5.5 tonët dhe 12 metrat lartësi, të “karriges” gjigante prej druri me një këmbë të thyer të vendosur, disa oborre larg nga hyrja e Pallatit të Kombeve të Bashkuara, duket se ka një provokim të qartë. Kjo lloj karrigeje, sigurisht nuk ka të bëjë me artin e karriges së Zvicrës, por ka në thelb mes mesazhit “pickues” një kënd të harruar, që na sjell në vëmendje, kohën kur diktatura e tribunave me lule, i përzgjidhte bijtë e saj të betuar me grushtin lart, për ditë të tilla, të gatshëm për t’i “këputur këmbë e duar, cilitdo që thyen vijën e Partisë”.
Karrigia e Zvicrës, na kujton jo thjesht përmendoren në Gjenevë, por faktin e saj origjinal, që këmbën e thyer e kishte dedikuar për njerëzit që kanë humbur gjymtyrët e tyre për shkak të minave, kur ajo kishte për qëllim për të tërhequr vëmendjen e vizitorëve politikanë nga e gjithë bota për vuajtjet me të cilat përballen qytetarët, të cilët janë aq të pafatë të paguajnë një çmim për luftën me pjesët e tyre të trupit. Dhe për ironi të faktit dhe fatit të lidhur me një vit të trishtë shqiptar, me vitin 1997, kjo vepër arti e komisionuar një vit para këtij viti, me idenë e Paul Vermeulen, kërkoi realizimin nga duart e mjeshtërve, artistit, Daniel Berset dhe karpentierit Louis Geneve një ide më të gjerë.
Kjo ide që sa vjen e kumtohet tej vlerës, me të drejtën e citimit publik, na shpie më tej se sa propozimi dhe përzgjedhja e kandidatit të Ramës, ku një përgjigje vetëm se shton më shumë debat. Një karrige e tillë është më shumë se provokuese. Nuk është thjesht për t’u alarmuar me “Paganini … dhe një tel!” nga telat e “çadrës së lirisë”. Nuk është kaq thjesht! A thua kot e riprodhoi “karrigien e harresës” Rama përballë “çadrës së lirisë”?

“Neronët” e rilindjes urbane

Nga Eleina Qirici

Dy kryebashkiakët në krye të qeverisë, në krye të katër viteve, dështuan me sukses. Një piktor dhe një inxhinier elektronik vendosën në unanim të qeverisin ‘Bashkinë Shqipëri’ mes slloganit “të iluminuar” socialist ‘Rilindje Urbane’.
Rama dhe Peleshi edhe për katër vjet të tjerë u bënë kryebashkiakë të Rilindjes Urbane anë e kënd vendit, mes PPP-së urbane: Pedonale – Park – Projektorë.
Fjalë dhe togfjalësha boshe dhe absurde veshën e stolisën, deri në shëmti, propagandën e katër viteve për Rilindjen Urbane.
Njeriu, komuniteti, qyteti, historia, kultura, ekonomia, civilizimi, trashëgimia…, vazhdimësia, padyshim që nuk ishin pjesë përbërëse e Rilindjes Urbane. Ky dyfjalësh absurd, deri dhe i pakuptimtë, ishte në këto katër vite veçse një “Funds’ Exit Door”, apo “FED” që për koinçidencë, nga anglishtja do të thotë “ushqyerje”.
Rilindja Urbane ishte plan i qartë dhe diabolik për të kollofitur fonde, për të ushqyer me investime klientët dhe këta në mbyllje të ciklit, kthenin haraçin tek kërbaçi. Punë kjo, që dyshja Rama-Peleshi dinin ta bënin më mirë se çdo punë tjetër dhe për të cilën mbartnin eksperiencë të mjaftueshme.
Rilindja Urbane nuk ishte kurrsesi një plan zhvillimi, kurrsesi nuk ishte një Plan me efekte në tregti, sipërmarrje, punësim, mirëqenie.
Dy kryebashkiakët, dështakë të suksesshëm, për katër vjet mes Rilindjes urbane, shpenzuan qindra miliona euro, për investime me impakt në jo më shumë se 2% të totalit të territorit të Republikës së Shqipërisë.
Rilindja Urbane ishte materializimi i cektësisë dhe mungesës së aftësisë për të qeverisur vendin, nga ana e dyshes së kryebashkiakëve, por mbi të gjitha ishte materializimi i masakrës urbane, mes tjetërsimit të qyteteve dhe kryesisht të qendrave të tyre, si dhe mes gllabërimit të pronave dhe truajve. Paaftësia në qeverisje dhe vullneti për t’u korruptuar, janë binomi që prodhuan Rilindjen Urbane. Kujdes! Asgjë rastësore.
Korça është modeli më tipik i fasadave që të përpijnë, i pedonales pa profil qoftë turistik, tradicional, muzeal, apo tregtar a tjetër, modeli tipik i dështimit me sukses në menaxhimin e hapësirës urbane dhe planifikimit të saj, modeli tipik i imponimit të pushtetit mes diktatit të tjetërsimit të strukturës urbane në një qytet, për të lënë gjurmë që zhbëjnë dhe nuk zhbëhen, për t’u shfaqur në popull si njeriu-pushtet i ndryshimeve tronditëse, paçka fatalitetit që mbartin këto akte në vetvete për urbanistikën, arkitekturën, funksionalitetin, trashëgiminë dhe historinë e qytetit dhe banorëve të tij.
Dhe më prototipe, mbi modelin tipik të imponimit të pushtetit mbi popullin, mes transformimeve radikale apo ngrehinave të frikshme urbane, është Kulla e Turpit, Kulla e Korçës, etydi i transformimeve urbanistike, nuerozës urbane dhe qarkullimit të çartafillosur të institucioneve, në Korçën e marrë peng nga paligjshmëria e hipotekur me “firmën” e inxhinierit elektronik.
Qeveritarët e paligjshmërisë dhe korrupsionit, “Neronët” e Rilindjes Urbane, në rastin konkret inxhinieri elektronik që drejton Bashkinë e Korçës nga Kryeministria në Tiranë çuditen me kritikët dhe plot qesëndi i shpërfillin qytetarët dhe intelektualët që kanë mendim oponent dhe vazhdojnë të thellojnë gropën e paligjshmërisë, në zemër të Korçës.
“Neronë”,
Njerëzit e krijojnë qytetin, sepse njeriu për nga natyra është qenie komunitare, ka lidhje farefisnore, ka lidhje legale, ka një shtëpi apo pronë dhe aktivizohet si pjesë e së tërës komunitare, duke lënë gjurmë në hapësirë dhe në kohë.
Qyteti evoluon dhe konsolidon identitetin mes qeverisjes, që në vetvete është hartuesi dhe aplikuesi i rregullave dhe ligjeve mbi infrastrukturën, arkitekturën, jetën social-ekonomike dhe gjithçka tjetër që mbart jeta komunitare në kufijtë e qytetit.
Koha në dukje kalimtare, në qendrat urbane dhe jo vetëm, nuk është aspak kalimtare, përkundrazi koha mbartet mes njerëzve, veprës së tyre dhe kthehet në trashëgimi, duke u dhënë njerëzve dhe pasardhësve të tyre identitetin. Është koha që na ngarkon me përgjegjësinë për ta mbrojtur, konservuar dhe përdorur, si identitet dhe trashëgimi.
Një qytet lind prej njerëzve dhe shkatërrohet prej “Neronëve” të kohëve tranzitore.
Qyteti është një realitet natyror dhe është më i rëndësishëm se individi. Sepse, individi nuk është i vetëmjaftueshëm për t’u shkëputur nga qyteti, nuk është i vetëmjaftueshëm për t’u shkëputur nga jeta komunitare. Por, në pastë ndonjë individ që mund të mendojë se është i vetëmjaftueshëm dhe se nuk ka nevojë për të qenë pjesë e komunitares, apo mendon se është i gjithpushtetshëm për t’iu imponuar qytetit, nuk mund të jetë pjesë e tij dhe për pasojë është ose bishë, ose “perëndi”.
“Neronëve” të Rilindjes Urbane që enden nëpër Korçë dhe mendojnë tashmë se ku do ngrehin statujën e tyre, qytetarët e Korçës po u thonë se: kanë edhe shumë pak kohë për të gjetur se kush mund t’i “asgjësojë”, pas arratisë nga qyteti.
Me bindjen se në ikje e sipër, do i dëgjojmë të citojnë fjalët e fundit të Neronit: “Mjerim, ç’artist i madh po humbet”.

Pastrim i pareve të drogës me blerje pronash në Greqi

Pew Research Center një nga institutet më të njohura kërkimore në botë raportoi se, shqiptarët janë shndërruar në blerësit kryesorë të pronave në Greqi. Lajmi është pasqyruar në të gjitha mediat kryesore të Greqisë. “Tregu i pasurive të patundshme, veçanërisht në qendër të Athinës, po lëviz vetëm, sepse shqiptarët janë duke blerë shtëpi”, citon Newsbomb.gr, raportin e Pew Research. Por gjetja më interesante e raportit ka të bëjë më faktin se shumica e pronave janë duke u blerë me para cash. “Emigrantët shqiptarë dërgojnë sasi të mëdha parash në vendin e tyre, por në të njëjtën kohë, shqiptarët blejnë pasuri të patundshme me para cash në Greqi”, shkruan Pronews.gr. Sipas mediave, kjo tendencë është forcuar veçanërisht gjatë dy viteve të fundit. Kjo është periudha kur Shqipëria është përballur me një rritje të ndjeshme të kultivimit dhe eksportit të kanabisit.
Drogë dhe pastrim parash
Pak ditë më parë Departamenti amerikan i Shtetit deklaroi se, Shqipëria është shndërruar në burimin kryesor të marijuanës në Europë dhe se sipërfaqja e diktuar që është mbjellë me kanabis në vend është rritur me 50 fish. “Shqipëria mbetet një vend burim i rëndësishëm për marijuanën si dhe një rrugë tranziti për kokainën dhe heroinën e destinuar për tregun evropian. Megjithëse autoritetet shqiptare raportuan rritje të arrestimeve dhe shkatërrimit të plantacioneve me kanabis në 2016-ën u raportua gjithashtu një rritje e kultivimit të kanabisit në të gjithë vendin”, thuhej në raportin e DASH. Pak javë më parë, ambasadori i OSBE në Tiranë, Bern Boschard deklaroi se, në Shqipëri të ardhurat nga droga llogaritet të jenë në 2 miliardë euro, edhe pse një ditë më vonë u përpoq ta korrigjonte këtë deklaratë. Për shkak të rritjes së vrullshme të trafikut të drogës dhe korrupsionit, Departamenti i Shtetit e futi Shqipërinë sërish në listën e zezë të vendeve që pastrojnë para. Por siç raportojnë mediat greke, paratë e drogës dhe korrupsionit në Shqipëri duket se po pastrohen edhe në shtetin fqinj.

Krimet e Xhafës, që Rama nuk i mbron dot!

Edhe Kryeministri Rama është përfshirë sot në sulmet ndaj dy dëshmitarëve kundër Fatmir Xhafës për kohën kur ai ka qenë hetues në Krujë në kohën e diktaturës. Dy dëshmitarët kanë treguar torturat që hoqën prej tij para vitit 1990, tortura që i janë bashkangjitur akuzave politike për ta. Në atë kohë njëri prej tyre Xhavit Seferi ka qenë në atë kohë 16 vjeç dhe Valbona Maloku.
Por disa media kanë publikuar sot jetëshkrimin e tyre, duke i përfshirë ata në disa akte kriminale disa prej të cilave edhe janë gjykuar dhe të tjera janë thjesht shënime të oficerëve të lagjes apo ndonjë informatori të shërbimit policor apo sekret. Dosjet janë botuar pa referenca çfarë hedh dyshim të madh mbi vërtetësinë e tyre. Edhe Kryeministri e gjen justifikimin e emërimit të Xhafës pikërisht në këto informacione që kanë dalë një javë, pasi ai ka propozuar Fatmir Xhafën ministër të Brendshëm. Lexo investigimin që ta tregon se kush janë heronjtë e çadrës, sepse po nuk lexove nuk di as të shkruash shqip, pastaj bëhesh edhe papagall i çadrës”, i është përgjigjur Kryeministri një qytetari që e ka pyetur se pse bëri Xhafën ministër. Edhe nëse Xhaviti dhe Valbona janë bërë kriminelë të mëdhenj pas vitit 1990, kjo nuk ka lidhje fare me torturat që kanë hequr ata më herët. As njëri, as tjetri nuk kanë qenë të inkriminuar kur u torturuan politikisht nga ministri Xhafa. Dosja e tyre e mëvonshme nuk shkarkon fajin e ministrit, për të cilin ata që publikuan dosjen e dëshmitarëve duhet të kenë menduar se i doli përpara të keqes, torturoi ca persona që do të bëheshin kriminelë pas dhjetë viteve.
Dëshmia e tyre dhe veprimi kriminal i Xhafës kanë ndodhur shumë më herët. E vetmja gjë që mund të thuhet në këtë rast është se, rrahja dhe tortura e Xhafës ka ndikuar përgjithmonë në personalitetin e tyre. Ata kanë të drejtë ta hedhin në gjyq edhe për vijimësinë e vështirë të jetës së tyre pas ndëshkimeve fizike të hetuesit. Veprimet e tyre nuk implikojnë fare dëshminë dhe as ngjarjet që ndodhen në zyrën e hetuesit të diktaturës, se nuk ndodh që një ngjarje e mëvonshme të ndikojë një ngjarje që ka ndodhur shumë më parë. Prandaj frymëzimi i Ramës pas publikimit pa referenca të Endri Fugës në dy-tre gazeta apo portale nuk zhbën hetuesin nga akti kriminal, por ia lë në dorë Ramës të ndajë ministrin e tij nga hetuesi, duke fshirë emrin e Xhafës nga lista e ministrave.

Droni.al

Komuniteti i artistëve në çadrën e lirisë: Rama ik!

Në ditën e 29-të të qendrës për zgjedhje të lira dhe të ndershme, Sheshit të Lirisë iu bashkuan artistë të njohur. Përmes një ekspozite fotosh nga qendresa e artistëve 17 vite më parë, ku ata u detyruan të futen në grevë urie në mbrojtje të teatrit, sot artistët apeluan se ndodhemi në të njëjtën krizë të madhe vlerash me të njëjtin përgjegjës, Edi Rama.  Edmond Tullumani, një producent i njohur koncertesh, ishte një nga organizatorët e qendrës së artistëve 17 vite më parë kundër Edi Ramës. “Para 17 vjetësh, greva e artistëve tronditi qeverinë dhe atë që ishte ministër Kulture. Artistët ishin largpamës në ato vite që kërkonin jo Edi Ramën në qeveri. Por, kur ne kërkonim të mbronim Teatrin e Operas dhe Baletit ne na dhunuan. Përfunduam të papunë. Shumë artistë ikën e lanë vendin. Më vonë serish na dhunoi, madje duke na larguar edhe familjarët nga puna. Sot, ne protestojmë sërish në çadrën e lirisë. Arti njeh vetëm një rrugë. Arti nuk e njeh drogën, nuk e njeh dhunën dhe nuk e njeh arrogancën. Edhe sot Teatri i Operas dhe Baletit po dhunohet dhe po shkatërrohet dhe artistëve u bëjnë kontrata në mënyrë që t’i largojnë nga puna. Edhe Bibloteka u dogj dhe këtu po shemben tempujt e kulturës. Zoti Basha, po tingëllon një simfoni e re dhe notat e re të muzikës po tingëllojnë dhe ju lutem dirigjojeni sa më mirë”, tha Tullumani. Pedagogu Ilir Mërtiri u shpreh se është fatkqësi që situata është njësoj si 17 vite më parë. “Në 17 vite më parë u detyruam të protestojmë dhe të shkojmë deri në grevë urie për arsye, se edhe atëhere ishte po ky binom që është sot, ishte Meta-Rama. Ndjehem keq që shoh që pas 17 vitesh të njëjtin binom në pushtet dhe kjo është e tmerrshme”, tha ai. Pedagogia dhe regjisorja, Taulanta Aliaj, apeloi për qendresë nga artistët deri në rrëzimin e kësaj republike. “Pas gjithë këtyre përpjekjeve, artistët gjenden në të njëjtën situatë. Artisti në Shqipëri nuk ka statusin e artistit dhe mungon miratimi i ligjit për teatrin. Zoti Basha, unë ju ftoj që të mos i lini më artistët në mëshirë të fatit dhe ata nuk do i ndahen kësaj çadre. Unë sot këtu përfaqësoj edhe zërin e studentëve të mi që sot janë më të papunë se kurrë dhe më e keqja ështe se, janë më të pashpresë dhe më të pafuqishëm për ta ndryshuar këtë realitet. Sot, këtij vendi po i largohen mendjet e ndritura. Ne u kemi bërë një pyetje prindërve tanë 17 vite më parë dhe sot, unë fëmijëve të mi do u them që unë isha në çadrën e lirisë ku u fol për republikën e re”, tha Aliaj. Artisti i mirënjohur Osman Mulaj akuzoi qeverinë për korrupsion dhe denigrim të artistëve të rinj.  “Këta nuk mendojnë më për artin. Arti ka rënë në rrugë. Nuk ka më institucione. Të shikosh artistin nder të kombit rrugëve me 30 lekë në xhep është e pafalshme. Nuk ndodh kjo asgjëkundi. Ky vend nuk afron asnjë artisti asgjë dhe duke qenë se ky ka qenë pedagog dhe mban këtë qendrim ndaj artistëve është fyese. Nuk shkohet kështu asgjëkundi. Në art ka një komision me njerëz të nderuar dhe bën konkurs para tyre. Nuk duan tia dinë ata se çfarë teser partie ke. Kështu është bota. Këtu duhet të kesh teser me vete, nja 5 mijë euro me vete dhe të fusin në punë. Kështu ndërtohet radiotelevizion?! Edhe pastaj dhuruan këtë festival skandaloz që bënë. Dua të them diçka të fundit, që ky kryeministër ka luajtur 10 vjet basketboll, por nuk bëri asnjëherë një kosh 3 pikësh”, tha Mulaj.  Komuniteti i artistëve në çadër kërkuan të shtohen financimet për artin, jo për të bërë vepra për fasadë, por për të ndihmuar artistët që të shprehen dhe të kenë mundësi dhe liri shprehje. Lulzim Basha garantoi mbështetjen për artin dhe artistët në republikën e re. “Ne do të financojmë artistët shqiptarë, artin shqiptar, kulturën shqiptare si një detyrim madhor ndaj nderit, dinjitetit dhe përfaqësimit të kombit shqiptar. Ndaj fytyrës së vërtetë të shqiptarëve para njëri-tjetrit, para Europës dhe para gjithë botës. Arti shqiptar dhe kultura shqiptare do të mbartin vlerat më të mira të shqiptarëve. Ky është problemi, nuk mund të financohet arti, nuk mund të ngrihet arti në piedestalin që i takon, sepse atë piedestal e ka zënë krimi, e kanë zënë narkotrafikantët, e kanë zënë tutorët e prostitucionit dhe vrasësit. Në republikë ka vetëm një piedestal: o do jenë vlerat, o do jenë antivlerat”, tha Basha.  Basha u shpreh se në republikën e re, artistët do të jenë përgjegjës për menaxhimin e fondeve të tyre. “Ky erdhi në pushtet me ta dhe i ngriti në piedestal. Në republikën e vjetër, në republikën e kalbur të krimit dhe korrupsionit, sigurisht nuk mund të lartësohet arti dhe as artistët, as kontributi i një jete të tërë. Osman Mula me shokë në artin shqiptar nuk lartësohen, sepse vendin ia kanë zënë krimi dhe kriminelët, të gjitha janë nënproduktet e krimit dhe kriminelët. Edhe arti, pseudo arti i shfrenuar, pothuajse pornografik është shprehje e krimit, e drogës në pushtet, në piedestal, është tjetërsim i kulturës dhe vlerave kulturore. Por kjo do të marrë fund.  Dhe do të jenë arti dhe artistët, sporti dhe sportistët që do të marrin në dorë administrimin e tyre, për t’ia kthyer financimin taksapaguesve shqiptarë me art të vlerave, me art të vërtetë, me art shqiptar, me art kombëtar, me art europian, me art perëndimor, si fytyra e vërtetë e Republikës së Re që po lind”, tha Basha.

Zjarri në Bibliotekë, për të zhdukur gjurmët e vjedhjeve

Zjarri që ra para katër ditësh në Bibliotekën Kombëtare dyshohet se ka qenë i qëllimshëm për të zhdukur gjurmët e vjedhjeve të librave me vlerë historike si dhe disa dokumentave të rralla. Bëhet e ditur se drejtuesit e Bibliotekës dhe të Ministrisë së Kulturës po ushtrojnë terror, duke mos lejuar mediat të futen në katin e tretë të nëndheshëm ku ra zjarri për të mos zbuluar skandalin e zhdukjes së librave me vlerë të rrallë historike. Krahas librave me vlerë dyshohet se janë vjedhur edhe kodikë të shekullit XVI-XVII.
Studiuesi Gjergji Thimio bëri të ditur për gazetën se, në Bibliotekën Kombëtare ishin depozituar disa dokumenta të rralla nga Biblioteka e Korçës për shkak se kjo e fundit po restaurohet. “Janë zhdukur tre kodikë të shekullit XVI-XVII të Manastirit të Shën Pjetrit dhe Pavlit Vithkuq të Kishës së Postenanit Leskovik dhe Kishës së Shën Thanasit, Voskopjë. Dorëshkrimet e Profesor Spiro Konda, studime pellazgjike, pesë ungjilla me kapakë ari e argjendi të shekullit XVIII. Fondet e Liceut Francez Korçë, etj. Këto dokumenta të rralla ishin depozituar në Biblikotekën Kombëtare nga Biblioteka e Korçës, pasi është në restaurim”, u shpreh Thimio për gazetën.
Drejtuesit e institucionit bënë të ditur se zjarri ka rënë si pasojë e diegies së një neoni në Bibliotekë, por duket si e pabesueshme që zjarri të ketë rënë nga neoni. Edhe në rastin e djegies së provave të drogës në Laboratorin Kriminalistik të Policisë së Shtetit zyrtarët deklaruan se zjarri kishte rënë nga një llampë neoni. Në fak, zjarri ishte i qëllimshëm për të zhdukur provat e drogës së bllokuar nga Prokuroria për të fshehur trafikantët e vërtetë që ishin bashkëpunëtore të policisë. Si ka mundësi që në të gjitha rastet e zjarrit thuhet se shkakartr janë llampat e neonit?
Drejtoresha e Bibliotekës Kombëtare, Persida Asllani bëri të ditur për mediat se, janë djegur libra, të cilët janë të rekuperueshëm, ndërsa tha se nuk është prekur mjedisi ku ruhen vlerat e rralla dhe arkivi shqip i BKSH-së dhe as Baza Elektronike e të Dhënave Kombëtare të BKSH-së. Deklarata e drejtoreshës u bë për të fshehur realitetin, pasi në Bibilotekë jo vetëm që janë djegur libra të rrallë dhe me vlerë historike, por dyshohet se zjarri ka qenë i qëllimshëm për të fshehur vjedhjet e vlerave historike.
Ndonëse kanë kaluar katër ditë nga zjarri në Bibliotekën Kombëtare, ende nuk ka një konfirmim zyrtar mbi sasinë e librave të djegur, apo rëndësinë e tyre, ndërsa burimet nga Biblioteka kanë bërë të ditur se janë djegur libra të rëndësishëm.
Për këtë ngjarje të rëndë reagoi edhe ish-Kryeministri Berisha, duke e cilësuar zjarrin në Bibliotekën Kombëtare si zjarrin e shekullit. Në një postim në rrjetin social Facebook, Berisha shkruante se, për këtë ngjarje të rëndë ka një mungesë të plotë informacioni. Berisha i bëri thirrje Prokurorisë të nisë menjëherë hetimet dhe të vendosë përgjegjësit para ligjit. “Për të sqaruar të gjitha këto, i bëj thirrje Prokurorisë që në mënyrën më urgjente të bllokojë çdo lloj lëvizje hyrje-dalje në zonën e djegur dhe më gjerë. Të hetojë me përgjegjësi të lartë shkaqet e mundshme të zjarrit elektrik, të qëllimshëm apo nga pakujdesia, dhe të vendosë përgjegjësit para ligjit. Të hetojë funksionimin e sistemit të alarmit dhe zbatimin ose moszbatimin e detyrave të lëna nga KLSH në vitin 2014. Të hetojë të gjitha CV e militantëve të mundshëm partiak të marrë në punë gjatë viteve të “Rilindjes”, të cilët në shumë raste në institucione të tjera provohen se kanë qenë kontigjente malavite dhe që për të vjedhur dhe mbuluar vjedhjet e tyre janë të gatshëm të djegin të gjithë Bibliotekën”, shkruante Berisha.

Revoltë në rrjetet sociale për emërimin e Xhafës

Kryeministri Edi Rama ka marrë përsipër misionin e vështirë t’u mbushë mendjen qytetarëve se Fatmir Xhafaj nuk ka qenë hetues në kohën e komunizmit, pavarësisht se ndaj tij ka dhjetra denoncime. Kryeministri ka emëruar Fatmir Xhafajn ministër të Brendshëm, por nuk është dekretuar ende nga Presidenti. Dhe për t’i dalë në mbrojtje, mediat pranë Qeverisë kanë nisur sulmin kundër dy personazheve që denoncuan vuajtjet nga Fatmir Xhafaj vite më parë. Kryeministri preferoi ta ndante me qytetarët këtë lajm të fabrikuar nga zyra e tij, por sigurisht që reagimi nuk ishte aspak ai që priste. Qytetarët i janë vërsulur Ramës me komente nga më të ndryshmet duke u shprehur kundër Fatmir Xhafajt. Komentet e shumta kundër Xhafajt, bënë që Rama të ofendonte edhe disa prej tyre. Ata që nuk mendojnë njësoj me Kryeministrin, ku i fundit i etiketon si qytetarë të “çadrës”.  Një ndjekës i ka kërkuar “llogari” kreut të qeverisë shqiptare që të shpjegojë se pse emëroi Xhafajn në krye të këtij institucioni, ndërsa akuzoi Ramën se ky i fundit është kundër Vettingut. Komentuesi shkon më tej ndërsa shton faktin se kryeministri duhet të jetë i pari pas hekurave. “Lëri përrallat dhe fasadat fallso të tuat që shquhesh. Por jep përgjigje si emëron ministër një hetues diktator i cili ka ushtruar dhunë ç’njerëzore me të papushtetshmit e asaj kohe. Dhe aq më keq ke kaq vite që e mban pranë në postë të rëndësishme..Ke fytyrë dhe kërkon Veting ti…qe je i pari që duhesh prapa hekurave pastaj tjerët me radhë. Leri filmat që je pro Vetingut ti..!!!!!”,  shkruan komentuesi.

Mbështetje ndërkombëtare ndaj kauzës së opozitës

Senati dhe Kongresi amerikan ka dëshmuar një mbështetje në unison ndaj kauzës për garantimin e zgjedhjeve të lira dhe të ndershme përmes një qeverie teknike, ndërsa po ndjekin me shqetësim situatën në Shqipëri. Mbështetja e senatorëve dhe kongresmenëve amerikanë ka ardhur pas një sërë takimesh të zhvilluara me drejtues të opozitës. Krahas takimeve, përfaqësues të Senatit e Kongresit i janë drejtuar personalisht dhe zyrtarisht kreut të PD, Basha duke inkurajuar vijimin e lëvizjes së inicuar prej tij për të garantuar zgjedhje të lira dhe të ndershme. “Mbështesim fuqishëm opozitën dhe lëvizjen e udhëhequr nga kreu i PD, Lulzim Basha.
Zgjedhjet e lira dhe të ndershme janë kusht dhe detyrim për një demokraci funksionale. Proceset e manipuluara nga qeveria, vërejtjet e OSBE/ODIHR janë dhe qëndrim i SHBA”, janë këto mesazhet e përcjella nga senatorë e kongresmenë amerikanë në takimet e tyre me përfaqësues të lartë të opozitës. Ata kanë shprehur shqetësimin për forcën e krimit në Shqipëri, trafikun e drogës dhe sidomos përfshirjen e qeverisë në kultivimin e marijuanës për qëllime politike. Senatorët e kongresmenët janë angazhuar që zëri i opozitës të dëgjohet dhe debatohet jo vetëm në Kongres, por edhe në të gjitha nivelet e administratës së Presidentit Trump. “Kemi mbështetur Shqipërinë si vend anëtar i NATO-s dhe sot kërkojmë që ajo të sillet si e tillë duke garantuar standardet demokratike dhe zgjedhjet e lira dhe të ndershme”, janë shprehur ata, ndërsa angazhohen se do të ndjekin me vëmendje zhvillimet në Shqipëri.

Lulzim Basha dhe zgjedhjet e 11 Majit

Nga Namir Lapardhaja Rezultati i zgjedhjeve të 11 Majit nuk ishte ai i pritshëm për Koalicionin Euroatlantik dhe për drejtuesin politik të këtij grupimi, Lulzim...