Policia greke ka sekuestruar 40 kg marijuanë; 33 gram kokainë, 300 euro dhe një pistoletë si dhe ka vënë nëpranga një shqiptar dhe një grek. Mediat greke shkruajnë se shqiptari 32-vjeçar u arrestua bashkë me një grek, 42 vjeç, pasi në servisin e makinave në pronësi të grekut u gjetën 37 pako me 40 kg e 200 gram marijuanë; 33 gram kokainë, një peshore dhe 300 euro.
Pas ndalimit policia greke ka ushtruar kontroll edhe në shtëpinë ku jetonte shqiptari, ku ka gjetur 3 pako me 119 gram kokainë, 16 gram marijuanë, një peshore, 50 qeska mbështjellëse, 1 pistoletë me 4 fishekë të kalibrit 7.65 mm si dhe 2700 euro.
Po kështu policia iu sekuestroi edhe 2 celularët. Nga verifikimet ka rezultuar se 32-vjeçari shqiptar ishte në kërkim në Shqipëri për trafik të një sasie të madhe droge, ndërkohë që në Greqi kishte hyrë dhe qëndronte ilegalisht.
Policia greke sekuestron 40 kg drogë dhe armë nga Shqipëria
Raporti i KE: Shqipëria, 207 të burgosur për 100 mijë banorë
Këshilli i Europës ka prezantuar raportin vjetor për Statistikat Penale. Mes 46 shteteve në raport, KiE ka analizuar dhe Shqipërinë, ku vëren mbipopullimin e burgjeve dhe nevojën për përmirësimin e shërbimit të provës. Sipas KiE, “do të ishte një vlerë e shtuar për sistemin kriminal gjyqësor, duke vlerësuar, parandaluar dhe ndrequr aktivitetin kriminal në vend. Bashkëpunimi më efektiv i këtij shërbimi me institucionet e tjera kriminale në vend si gjykatat, prokuroria, policia dhe Drejtoria e Burgjeve do të ndihmonte edhe në krijimin e një komuniteti më të sigurt, si dhe do të ndihmonte në uljen e popullimit të burgjeve shqiptare”.
Raporti tregon një tjetër plagë të sistemit gjyqësor, atë të afateve të zgjatura për dënimin e një individi. Mbi 1800 individë ndodhen në paraburgim në pritje të një vendimi të gjykatës. Së bashku me individët e shpallur fajtor ende pa dënim dhe ata të cilët janë ende në proces apelimi, përbëjnë 49% të numrit të të dënuarve.
Sipas të dhënave të KiE për shtatorin 2015, burgjet shqiptare populloheshin me 119.6 të burgosur në 100 vende kapacitet. Kjo shifër tejkalohet vetëm nga Maqedonia me 138.2 të burgosur për 100 vende, si dhe nga Belgjika e Hungaria me 127 dhe 129.4 të burgosur.
Sa i përket të burgosurve për raport popullsie, Shqipëria ka 207.2 të burgosur për 100 mijë banorë, shumë më sipër se mesatarja europiane 135.
Ky raport është më i larti në të gjitha vendet e Ballkanit dhe paraqitet si problematik duke qenë se vende si Kroacia, me 4 milionë e 100 mijë banorë, ka pothuajse gjysmën e numrit të individëve të burgosur, raporton televizioni “Scan”.
Shifrat e Shqipërisa duket se tejkalohen vetëm nga vendet lindore me një të kaluar komuniste, ku Rusia shfaq gjendjen më alarmante me 439.2 të burgosur për 100 mijë banorë. Në fakt Shqipëria renditet e 9-ta nga 46 shtetet e analizuara, ndërsa që prej vitit 2009, ky tregues ka ardhur në rritje.
Përsa i përket moshës mesatare të të burgosurve, Shqipëria është vendi me individët me moshë më të re, të cilët vuajnë një dënim.
Basha-Alfanos: Nga kriza dilet vetëm me qeveri teknike
“Standardet evropiane në zgjedhje mund të realizohen vetëm, duke pasur një qeveri teknike që angazhohet për të zbatuar prioritetet kryesore integruese si; dekriminalizimi, lufta pa kompromis ndaj drogës dhe parave që çlirohen nga ky trafik, krijimi i kushteve për zgjedhje të lira dhe të ndershme dhe zbatim i Reformës në Drejtësi në përputhje me ndryshimet kushtetuese të 22 korrikut të miratuara me konsensus”
Basha dhe ministri Alfano diskutuan në lidhje me rritjen e shqetësimit për shumëfishimin e kultivimit të kanabisit në veçanti, dhe trafikimit të kësaj droge që ka afektuar rëndë vendin fqinj. Kjo e konfirmuar edhe nga Prokurori Kombëtar i Antimafies, Franco Roberti
Kryetari i Partisë Demokratike, Lulzim Basha ka diskutuar dje me ministrin e Jashtëm të Republikës së Italisë, Angelino Alfano mbi situatën politike si dhe angazhimin e opozitës për t’i shkuar deri në fund kauzës së ngritur për krijimin e një qeverie teknike që do të garantojë zgjedhje të lira dhe të ndershme. Basha falenderoi ministrin Alfano për bashkëpunimin si dhe mbështetjen që Italia ka dhënë dhe jep në proceset integruese në Shqipëri. Diskutimi u fokusua tek aktualiteti politik në vend, dhe tek kërkesat e Partisë Demokratike për zgjedhje të lira e të ndershme. Basha i tha ministrit të Jashtëm italian se qeveria teknike është mënyra e vetme për të dalë nga kriza dhe për të siguruar votë të lirë e të ndershme, sipas standardeve evropiane. Integrimi evropian është proces jetësor për Shqipërinë dhe pa zgjedhje të lira dhe të ndershme nuk mund të ketë Shqipëri evropiane, pohoi Basha. Kryetari i Opozitës sqaroi se, këto standarde evropiane në zgjedhje mund të realizohen vetëm, duke pasur një qeveri teknike që angazhohet për të zbatuar prioritetet kryesore integruese si; dekriminalizimi, lufta pa kompromis ndaj drogës dhe parave që çlirohen nga ky trafik, krijimi i kushteve për zgjedhje të lira dhe të ndershme dhe zbatimi i Reformës në Drejtësi në përputhje me ndryshimet kushtetuese të 22 korrikut të miratuara me konsensus. Basha dhe minsitri Alfano diskutuan në lidhje me rritjen e shqetësimit për shumëfishimin e kultivimit të kanabisit në veçanti, dhe trafikimit të kësaj droge që ka afektuar rëndë vendin fqinj. Kjo e konfirmuar edhe nga Prokurori Kombëtar i Antimafies, Franco Roberti. Fatkeqësisht, raporti i fundit i Europol dhe Departamentit të Shtetit flasin me shqetësim për Shqipërinë si një port në Evropë për tranzitin e drogave të rënda, dhe e nxjerrin vendin tonë si burim kryesor për kanabisin. Basha përcolli me shqetësim dhe moszbatimin e ligjit të dekriminalizimit nga qeveria, si dhe faktin që akoma në Parlament, në bashki dhe në poste publike, ka persona me rekorde kriminale. Basha e falenderoi ministrin Alfano për kontributin e paçmueshëm të Italisë mike në rrugëtimin 27-vjeçar të Shqipërisë së hapur dhe demokratike dhe shprehu bindjen në thellimin dhe konsolidimin e mëtejshëm të marrëdhënieve mes dy vendeve tona.
Eurodeputeti: Nuk ka demokraci pa opozitën
Kreu i Komisionit për Punët e Jashtme në PE, David McAllister i kërkon BE-së t’i kushtojë vëmendje përkeqësimit të situatës politike në disa vende ballkanike. Për Shqipërinë, ai thotë se duhet mbështetur jo vetëm qeveria, por edhe opozita, për të pasur një demokraci cilësore.
-Situata e tensionuar në Ballkan ka qenë temë diskutimi të samitit të kryetarëve të shteteve dhe të qeverive të Bashkimit Evropian. Sipas jush, çfarë duhet të bëjë më shumë Bashkimi Evropian për vendet e Ballkanit apo është sfidë e përbashkët?
E mirëpres faktin, që kryetarët e shteteve dhe të qeverive i kushtuan një pjesë të kohës së tyre diskutimit mbi Ballkanin. Ballkani Perëndimor duhet të mbetet një prioritet kyç i politikës sonë të fqinjësisë. Nëse shohim të gjashtë vendet e Ballkanit, ato janë rrethuar nga shtetet anëtare të Bashkimit Europian dhe kanë një perspektivë evropiane. Të gjashtë vendet e Ballkanit po rrugëtojnë drejt Bashkimit Europian me shpejtësi të ndryshme, por secili nga shtetet do të ketë shansin që një ditë të bëhet anëtar i BE-së. Sigurisht që është e vështirë të anëtarësohesh në Bashkimin Europian. Kjo do të marrë një kohë të gjatë. Si raportues për Serbinë, e di shumë mirë se për çfarë flas. Serbia është në rrugën e saj drejt BE-së, ne po hapim me radhë një kapitull pas një tjetri, por kjo do marrë kohë. Është një detyrë e vështirë dhe duhen përmbushur kriteret që janë vendosur. Shpresoj që do të mund të hapim kapitujt e parë të negociatave të anëtarësimit me Shqipërinë më së voni në fillim të vitit të ardhshëm. Por ky është një vendim që nuk është në duart e Parlamentit Europian. Por mesazhi që Bashkimi Europian po dërgon përmes vizitave të komisionerit Hahn, turit së përfaqësueses së lartë të BE-së, Federica Mogherini dhe diskutimit në Këshillit Europian është që ne po i kushtojmë vëmendje rajonit. Situata politike në disa vende të Ballkanit po përkeqësohet. Ju e përcaktuat të tensionuar. Ne duhet t’a marrim këtë shumë seriozisht, sepse bëhet fjalë për fqinjët tanë më të afërt.
-Ju jeni kryetar i Komisionit të Punëve të Jashtme të Parlamentit Europian dhe si raportues për Serbinë e dini shumë mirë që vendet e Ballkanit kanë një problem të theksuar të kulturës demokratike. Si sfidohet kjo? Duhet një tjetër qasje nga BE-ja apo u takon vetë vendeve të zgjidhim problemet?
U takon vendeve të Ballkanit që të vendosin nëse duan të bëhen pjesë e familjes europiane. Për këtë duhen të pranojnë sistemet tona politike dhe të ndajnë të njëjtat vlera të përbashkëta me ne. Sigurisht që u takon qeverive, forcave politike në Parlament që të japin udhëzimet dhe orientimet për integrimin europian, ashtu siç ne kemi përgjegjësinë që të mbështesim forcat politike që duan t’i bëjnë vendet e tyre pjesë të BE-së. Nuk është vetëm në interesin tonë që të kemi anëtarë të rinj siç ndodhi me Kroacinë në 2013, por është gjithashtu në interesin e vendeve që duan të anëtarësohen. Eshtë në interesin e sistemit politik, shoqërisë civile, të biznesit dhe të çdo qytetari, pasi koncepti i Bashkimit Europian përqendrohet mbi të gjitha te qytetari. Koncepti i Bashkimit Europian është me pak fjalë, që ne mund të udhëtojmë, të studiojmë, të punojmë kudo që të dëshirojmë në Bashkimin Europian. Ndaj, jam një europian kaq i bindur.
-Ju keni prezantuar disa amendamente në kuadrin e rezolutës Fleckenstein për Shqipërinë. A është e rëndësishme në këndvështrimin tuaj që vendi të përmbushë 5 prioritetet kyçe dhe të provojë që mund të organizojë zgjedhje të lira dhe të ndershme?
Kam një bashkëpunim shumë të mirë me Knut Fleckenstein, edhe pse ai vjen nga një familje e ndryshme politike. Kjo provon, që kristiandemokratët dhe socialdemokratët edhe pse nuk janë pjesë e një familjeje politike dhe shumë herë kanë mosmarrëveshje, bashkëpunojnë për çështje të brendshme dhe çështje europiane. Për Shqipërinë janë të vlefshme të njëjtat parime që përdorim për Serbinë. Bëhet fjalë për forcimin e të drejtat themelore në fillim të proçesit të negociatave. Prioritete kyçe për një proçes negociatash anëtarësimi janë shteti ligjor, forcimi i demokracisë, forcimi i të drejtave të minoriteteve, të drejtat e njeriut, të drejtat e opozitës, liria e medias. Këto janë kyçe për një shtet të bazuar në shtetin ligjor dhe demokracinë. Dhe nuk mund të ketë vetëm një qeveri pa opozitë. Nuk mund të ketë një demokraci pa opozitën. Ndaj është shumë e rëndësishme që të mos forcohet vetëm qeveria, por edhe opozita. Cilësia e një demokracie në një vend lidhet fort me të drejtat e opozitës. Ndaj do ta këshilloj gjithmonë Shqipërinë, që të mos harrojnë që qeveria dhe opozita kanë nevojë për njëra-tjetrën. Opozita është aty për të kontrolluar qeverinë dhe në demokraci është normale që kohë pas kohe të ketë ndryshim pushtetesh. Kjo është normale në Perëndim dhe kjo duhet të jetë po aq normale në Ballkanin Perëndimor. Por është po aq e rëndësishme që të ketë një bashkëpunim të mirë midis qeverisë dhe opozitës për çështje të rëndësishme dhe qëllimi dhe interesi i përgjithshëm i anëtarësimit të Shqipërisë në BE duhet të mbështetet nga çdo politikan i përgjegjshëm.
Roli i Sergej Kislyak në marrëdhënien Rusi-SHBA
Roli kyç i Sergej Kislyak, nr. 1 i Moskës në Uashington. Me të ka biseduar Michael Flynn dhe ka qenë ai që ka takuar Jeff Sessions, kryeprokurorin të cilit i kërkohet dorëheqja. Ndodhej në rreshtin e parë, prillin e kaluar, kur kandidati republikan Donald Trump mbante fjalimin e tij të parë të politikës së jashtme, para një audience të zgjedhur, vetëm me ftesë, në Hotelin Mayflower në Uashington. Ai ishte në anën tjetër të telefonit, në javët para inaugurimit të presidentit të ri, i angazhuar në diskutime mbi sanksionet dhe luftën kundër terrorizmit me Michael Flynn, ish-këshilltari për sigurinë kombëtare, që u detyrua të japë dorëheqjen, vetëm prej asaj telefonate. Dhe ishte gjithmonë ai, gjatë fushatës zgjedhore, që u takua me Jeff Sessions, prokurori i Përgjithshëm tani i gjendur në shënjestër, ngase ka mohuar të ketë patur kontakt të mëparshëm me zyrtarët rusë, gjatë seancave të konfirmimit në Senat.
Në sagën e spekulimeve mbi Donald Trumpin dhe lidhjet e shoqëruesve të tij me Rusinë, të gjitha rrugët kalojnë nga Sergej Kislyak. Është ai, ambasadori i Kremlinit në SHBA që nga viti 2008, figura që lidh fijet e shumta të një historie të mbushur me mistere. A është vërtet, gjashtëdhjetë e ca vjeçari i shëndoshë, me pamjen e aparatçikut të epokës sovjetike, “diplomati më i rrezikshëm në Uashington”? Dhe cilat janë dyshimet e arsyeshme, të formuluara në një kronikë të “CNN”, nga ana e ish-zyrtarëve anonimë të shërbimeve të fshehta, sipas të cilëve Kislyak është jo vetëm një diplomat, por edhe një mjeshtër i spiunazhit, që shkëlqen në rekrutimin e informatorëve në kryeqytetin amerikan?
Akuza për aktivitete spiunazhi kundër Kislyak hidhet poshtë në Moskë, si “qesharake dhe fëminore” dhe “produkt i kaosit që mbretëron në Uashington dhe i përpjekjes për të gjetur armiq të rinj”, sipas fjalëve të Anton Tsvetov, i Qendrës së Kërkimeve Strategjike. Por edhe eksponentë amerikanë me autoritet e konsiderojnë të pabazë, duke bërë thirrje për të mos ngatërruar aktivizimin e tij diplomatik, me aktivitetet e inteligjencës. Për të gjithë, ka folur ish-ambasadori i Obamës në Moskë, Michael McFaul, gjithashtu një ithtar i një linje të ashpër ndaj Kremlinit dhe që pavarësisht dallimeve që kanë, është një mik i ngushtë i diplomatit rus: “Detyra e tij është që të përfaqësojë vendin e tij dhe e bën shumë mirë”, ka thënë McFaul.
Një inxhinier me profesion, karriera e Kislyak ka nisur që nga viti 1981. Ai ka shërbyer në misionin sovjetik në OKB, ka qenë i përfshirë në bashkëpunimin shkencor dhe çarmatimin, ka qenë ambasador i Rusisë në NATO dhe zëvendësministër i Jashtëm, para se të vendosej në Uashington, nëntë vjet më parë. Nën drejtimin e tij, ambasada në Uisconsin Avenue është bërë edhe një magnet kulturor: mban markën e saj diplomacia e jazz-it, muzikë që ai e do dhe që e sheh shpesh mysafir ose bashkorganizator koncertesh me muzikantë jazz-i amerikanë dhe rusë. “Stereotipet duhet të ndryshojnë së pari në zemra”, i pëlqen të thotë.
Cilado qoftë arsyeja, Sergej Kislyak është afër daljes në pension dhe Vladimir Putin ka përcaktuar tashmë pasardhësin e tij: Anatoly Antonov, 62 vjeç, diplomat karriere, ish-ministër i Mbrojtjes, pret vetëm aprovimin e Dumas, për të shkuar në Uashington. Shumë kompetent në fushën e çarmatimit, besnik ndaj Kremlinit, për ngurtësinë e tij është mbiquajtur “qen besnik” dhe ai u zgjodh në vjeshtën e vitit 2016, në pritje të një fitoreje të mundshme të Hillary Clintonit. Konfirmimi i tij është një sinjal se, edhe me ardhjen e Trumpit, Moska mbetet vigjilente.
Në ballon e madhe të ambasadorëve, po fillojnë ndërkohë të qarkullojnë emrat e parë të atyre që Donald Trump ka ndërmend të dërgojë në krye të diplomacisë amerikane në Moskë. Por dy kandidatët që konsiderohen si favoritë, janë tashmë në qendër të polemikave. I pari është Carter Page, këshilltar i Trumpit gjatë fushatës, biznesmen në sektorin energjetik, që në të kaluarën ka bërë biznes me Gazpromin, i konsideruar një prej “zyrtarëve të lidhjes” mes Trumpit dhe Putinit: edhe Page dje pranoi se e ka takuar Kislyakun në Konventën Republikane në Cleveland.
Kandidati tjetër për ambasadën në Moskë është një legjendë e diplomacisë amerikane, Richard Burt. Numri dy i sigurisë kombëtare dhe më pas ambasador në Bon gjatë administratës Reagan, kryenegociatori amerikan në tratativat e Start me Bushin e madh, sot është një prej lobistëve më të rëndësishëm të Uashingtonit. Bushi ka shkruajtur disa prej fjalimeve të Trumpit për politikën e jashtme. Por edhe ai ka Gazpromin mes klientëve të tij. Mund të jetë edhe rastësi, po nga cilado anë që të kthehesh, një hije ruse duket se nuk e braktis asnjëherë administratën Trump.
SHBA, presidenti Trump këtë javë paraqet buxhetin
Presidenti amerikan, Donald Trump do të paraqesë këtë javë një projektbuxhet që parashikon rritje masive të shpenzimeve ushtarake dhe ulje të programeve të tjera federale.
Propozimi, që pritet të paraqitet të enjten, do të ofrojë një vështrim më të hollësishëm se si Presidenti Trump synon të verë në zbatim politikën e tij “Amerika e Para”.
Buxheti ka të ngjarë të përballet me kundërshtime të fuqishme në Kongres, ku ligjvënësit qysh tani po debatojnë ashpër rreth një plani për të riparuar programin e kujdesit shëndetësor të vendit.
Shumë nga republikanët e zotit Trump e mbështesin planin e tij për një forcë më të madhe ushtarake, por ndryshe nga Presidenti, disa prej tyre kërkojnë të paguajnë për ushtrinë duke bërë shkurtime në fondet e sigurimeve shoqërore dhe në kujdesin shëndetësor për të moshuarit, dy programet më të mëdha federale.
Demokratët janë alarmuar nga propozimi në përgjithësi, veçanërisht nga plani i Presidentit për të shkurtuar programet që synojnë mbrojtjen e mjedisit dhe ndihmat për të varfërit.
Ligjvënës nga të dyja partitë kanë shprehur gjithashtu shqetësime rreth shkurtimeve të mëdha të propozuara nga zoti Trump për Departamentin e Shtetit dhe për ndihmën për jashtë, që sipas tyre do të ulnin ndikimin e SHBA jashtë vendit.
Zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë theksojnë se propozimet e presidentit janë thjesht një projekt. Në fund, thonë ata, është Kongresi që duhet të bjerë dakord me një buxhet përfundimtar, por disa vendime të vështira duhet të merren.
Në një draft të publikuar muajin e kaluar, zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë thanë se zoti Trump synon të rrisë buxhetin ushtarak me 54 miliardë dollarë, një nga rritjet më të mëdha në shpenzimet e mbrojtjes kombëtare. Propozimi i kësaj jave do të shpjegojë se si ka ndërmend presidenti të paguajë për një shtesë të tillë.
Sipas dokumenteve të buxhetit që i janë dhënë jozyrtarisht mediave, Presidenti Trump do ta kompensojë rritjen e kostos ushtarake me reduktime të gjera të shpenzimeve për agjencitë e ndryshme qeveritare.
Zoti Trump thuhet se po shqyrton mundësinë për një ulje deri në 25 për qind të buxhetit për Agjencinë e Mbrojtjes së Mjedisit, 30 për qind për Departamentin e Energjisë dhe 37 për qind për Departamentin e Shtetit dhe ndihmën për jashtë.
Shtyhet takimi Merkel-Trump për shkak të motit
Angela Merkel shtyn vizitën tek presidenti Trump për shkak të një stuhie të pritshme bore në brigjet lindore amerikane. Vizita pritet të zhvillohet të premten.
Vizita e kancelares gjermane, Angela Merkel me presidentin e ri amerikan, Donald Trump e planifikuar për të martën (14.03) është shtyrë për të premten. Këtë e bëri të ditur zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë, Sean Spicer të hënën në Uashington. Arsyeja për shtyrjen është një stuhi e pritshme bore në brigjet lindore amerikane. Merkel e anuloi vizitën pak para fluturimit.
Tema të bisedimeve të pritshme janë ato të partneritetit tregtar mes BE dhe SHBA, siguria dhe vlerat. Merkel kërkon t’ia bëjë të qartë Trump se Gjermania dhe BE janë një dhe se nuk mund të ketë një marrëveshje tregtare vetëm mes SHBA-së dhe Republikës Federale gjermane. Ajo do të theksojë rëndësinë e tregjeve të lira për bashkëpunimin.
Zyrtarët europianë paralajmërojnë Turqinë
Zyrtarë europianë e paralajmëruan të hënën Presidentin turk, Recep Tayyip Erdogan të mos përdorë retorikë nxitëse, pasi ai e akuzoi Holandën, një vend anëtar i NATO-s, se kishte mbajtur një qëndrim prej nazisti, duke mos i lejuar zyrtarë të lartë nga Ankaraja të shkonin në mitingje të imigrantëve turq që jetojnë në Holandë.
Shefja e Politikës së Jashtme të BE-së, Federica Mogherini dhe komisioneri për Zgjerimin, Johannes Hahn, i bënë thirrje Turqisë “të përmbahet nga deklaratat dhe veprimet e tepruara që rrezikojnë ta acarojnë më tej situatën”.
Të dy zyrtarët thanë se, “Është e nevojshme të shmangen shkallëzime të mëtejshme dhe të gjenden mënyra për ta qetësuar situatën”.
Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg i bëri thirrje Turqisë dhe aleatëve të NATO-s, “të tregojnë respekt reciprok, të jenë të përmbajtur dhe të mbajnë qëndrime të matura për të ndihmuar në qetësimin e situatës”.
Zoti Erdogan paralajmëroi të dielën Holandën se, “do të paguajë çmim” pasi refuzoi të lejonte ministrin e Jashtëm të Ankarasë të futej në vend dhe dëboi një ministre tjetër në mënyrë që të mos organizoheshin tubimet me imigrantët turq.
Presidenti Erdogan e krahasoi Holandën me Gjermaninë naziste për ndalimin e dy ministrave turq.
“Nazizëm dhe fashizëm do të thotë: ajo që bëj unë është e drejtë dhe vetëm unë lejoj atë që unë dua, kur të dua. Këta njerëz shkuan shumë larg duke mbyllur dyert e konsullatës sonë”.
Ankaraja do të mobilizojë mbështetje mes miliona turqve që jetojnë e punojnë në Evropë, në mënyrë që të marrë votën e tyre për të zgjeruar autoritetin e presidentit. Ai ka ambicie për të mbajtur pushtetin deri më 2029.
Kryeministri holandez, Mark Rutte i quajti “nxitëse” komentet e Presidentit Erdogan.
“Ky vend, siç e ka theksuar dje kryebashkiaku i Roterdamit, u bombardua gjatë Luftës së Dytë Botërore nga nazistët. Është krejtësisht e papranueshme të flasësh në këtë mënyrë për ne”.
“Turqia është një vend krenar; Holanda është një vend krenar”, tha zoti Rutte. “Ne nuk mund të bashkëpunojmë kurrë kur ka shantazhe dhe kërcënime të tilla”.
Mbështetës të qeverisë turke u mblodhën jashtë konsullatës holandeze në Stamboll të dielën, duke shprehur zemërim ndaj vendimit të qeverisë holandeze. Holanda po përgatitet për zgjedhjet e përgjithshme të 15 marsit dhe zyrtarët kanë frikë se tubimet turke do të forconin nacionalistët holandezë.
Ministrat gjermanë i kanë ashpërsuar komentet kundër Turqisë. Megjithë deklaratën e Kancelares Angela Merkel se, qeveria e saj nuk ishte kundër pjesëmarrjes së ministrave turq në tubime me imigrantët, për sa kohë që një pjesëmarrje e tillë bëhej e ditur në rrugë zyrtare, ministri i Brendshëm, Thomas de Maiziere tha se ishte kundër tubimeve politike turke në Gjermani. “Fushata turke nuk ka punë të zhvillohet këtu në Gjermani”, tha ai për median lokale.
Ministri i Jashtëm, Sigmar Gabriel tha se shpresonte që Turqia do të sillej me logjikë. Ministri i Financave, Wolfgang Schaeuble tha se Turqia “kishte shkatërruar bazat e nevojshme për të vazhduar përpara bashkëpunimin”.
Ministri i Jashtëm austriak tha se, Erdogani nuk do të lejohej të zhvillonte tubime në atë vend pasi këto organizime mund të shkaktonin fërkime më të mëdha dhe të pengonin integrimin.
Kryeministri i Danimarkës, Lars Lokke Rasmussen, tha se ishte i shqetësuar se, “parimet demokratike janë nën presion” në Turqi.
Por në Francë, një tubim u zhvillua sipas planit dhe zyrtarët lokalë thanë se nuk kishte paraqitur kërcënim.
Ministri i Jashtëm turk, Mevlut Cavusoglu dhe ministrja turke për Familjen, Fatma Betul Sayan Kaya po përpiqeshin të organizonin imigrantët turq në Holandë për të mbështetur përpjekjet e Erdoganit për një referendum që i jep atij autoritet shumë më të gjerë.
Qeveria holandeze përballet me zgjedhje të vështira të mërkurën, përballë forcës së ekstremit të djathtë të Geert Wilders, një parti antiislamiste. Autoritetet në Holandë nuk lejuan ardhjen e ministrave Cavusoglu dhe Kaya në Holandë.
Wilders bëri komente lidhur me planet turke për tubime politike: “Këtu jemi në Holandë, jo në Turqi. Një ministër turk nuk ka vend të bëjë lobizëm për dikë si Erdogani që s’është tjetër veçse diktator”.
Dje kryeministri i Turqisë, Binali Yildirim tha përmes një deklarate se Turqia do të hakmerrej ndaj Holandës në “mënyrën më të ashpër” dhe me të njëjtën monedhë.
Ankaraja nuk lejoi ambasadorin holandez të kthehej në Turqi dhe kërcënoi se do të marrë edhe masa të tjera. Zyrtarët turq kanë bllokuar hyrjen në ambasadën holandeze në Ankara.
Turqia është anëtare e NATO-s, por përpjekjet e saj të gjata për anëtarësim në Bashkimin Evropian kanë vuajtur nga pengesa të shumta. Marrëdhëniet e saj me bllokun pësuan rënie pas veprimeve hakmarrëse të Presidentit Erdogan ndaj personave të dyshuar për lidhje me grushtin e dështuar të shtetit. Grindja aktuale me Holandën nuk i çon përpara shanset për anëtarësimin e Turqisë në BE.
“Vendi, i cili përfiton nga kjo grindje është Rusia”, argumenton Peter Eltsov, profesor i çështjeve ndërkombëtare në Universitetin e Mbrojtjes Kombëtare, i cili i tha shërbimit rus të “Zërit të Amerikës” se Rusia po punon për të minuar Bashkimin Evropian dhe NATO-n, dhe për të rritur ndikimin e vet në botë.
Moska dhe Ankaraja u përplasën pasi Turqia rrëzoi një avion ushtarak rus në Siri në vitin 2015 dhe një shtetas turk vrau ambasadorin rus në Ankara në dhjetor. Por që nga grushti i dështuar i shtetit vitin e kaluar në Turqi, Putin dhe Erdogan janë takuar tre herë për të përmirësuar marrëdhëniet.
“Ne duam të thellojmë marrëdhëniet historike dhe të veçanta mes Turqisë dhe Rusisë”, thotë Putin.
Analistët thonë se tërheqja e një vendi anëtar të NATO-s nga aspirata për t’u anëtarësuar në Bashkimin Evropian do të ishte një arritje e madhe në përpjekjen e Putinit për të rritur fuqinë e Rusisë.
Holandë, zgjedhje në mes të grindjes me Turqinë
Holandezët zgjedhin të mërkurën (15.03) Parlamentin e ri. Në një debat televiziv të hënën, kryeministri Mark Rutte e paraqiti veten si burrë shteti, ndërsa populisti Geert Wilders atakoi myslimanët.
Grindja me Turqinë e rriti së fundmi temperaturën politike në Holandë, nga e cila përfiton si populisti Geert Wilders, por edhe kryeministri Mark Rutte, për të cilin grindja me Turqinë mund të shihet si dhuratë zgjedhore në momentin e fundit. Ajo i dha atij mundësinë që të paraqitet si lider i fortë në fundjavë.
“Vendosëm vijën e kuqe”, tha ai për ndalimin e fjalimeve për fushatë zgjedhore të dy ministrave turq. 400.000 vetë në Holandë janë ‘qytetarë holandezë’ me origjinë turke e jo qytetarë turq, siç dëshiron Erdogani. Në të njëjtën kohë Rutte ka theksuar se po përpiqet për çtensionimin e gjendjes. Kjo mund t’i japë një hov pozitiv partisë së tij për Liri dhe Demokraci, VVD. Sondazhet e fundit e nxjerrin këtë parti si forca kryesore me 16% të votave në zgjedhje.
Por edhe para konfliktit me Turqinë, Rutte mund të flasë për suksese të qeverisjes së tij. Ai e nxori vendin nga kriza ekonomike, ekonomia është rritur me 2%, papunësia me kuotën 5% konsiderohet e ulët. Megjithatë kryeministri nuk është shumë i preferuar tek holandezët. Arsyeja kryesore për imazhin negativ të Ruttes janë disa premtime të pambajtura në mandatin e dytë. Ai premtoi më shumë shërbime sociale që nuk u bënë realitet.
Rivali politik i kryeministrit, Geert Wilders ka gjasa t’i ketë bërë llogaritë gabim me strategjinë e tij zgjedhore. Nga fundi i muajit vlerat e tij në sondazhe filluan të bien, tani partia e tij e Lirisë, PVV ndodhet 3 pikë pas liberalëve. Në fund të fushatës zgjedhore Wilders ka ndërruar strategji, duke dalë më shumë në publik. Populisti Wilders është i pari që e përdori për përfitime politike grindjen me Turqinë. Por suksesin më të madh ai e kishte në shtypin ndërkombëtar. Qindra artikuj janë shkruar për të, për të shkuarën me njolla, për burime financiare të errëta, për radikalizimin e tij vitet e fundit. Sipas sondazheve aktuale 87% e holandezëve janë kundër Wilders. Kjo nuk mjafton as për marrjen e pushtetit në Hagë e as për një lëvizje Nexit -daljen e Holandës nga BE.
Gjashtë parti holandeze mund të pretendojnë për rezultate dyshifrore në zgjedhjet e 15 marsit. Për të krijuar qeverinë do të nevojiten katër prej tyre, ndërkohë që me partinë e Geert Wilders nuk do të bëjë askush koalicion. Por negociatat e vështira për krijimin e koalicioneve qeverisëse kanë traditë në Holandë. Për një qeveri koalicioni mund të tërhiqen partitë e qendrës si D6, kristiandemokrattë, socialistët dhe të Gjelbrit.
Myslimanët francezë ngrihen kundër xhihadistëve
Franca ka një problem: xhihadistët. Në Bordo vetë myslimanët po angazhohen kundër radikalizimit në lagjet e tyre. Tani ofrohen programe shtetërore kundër radikalizimit. Në Francë feja shihet si pjesë e sferës private.
Fouad Saanda predikon vetëm para të konvertuarve. Në një ndërtesë të thjeshtë në afëri të bashkisë së Bordosë imami takohet me të rinj e prindër të pasigurtë. Shumë vetë vijnë nga familje me probleme sociale dhe kërkojnë tek imami orientim. “Roli im nuk është të predikoj islamin e mirë apo të vërtetë, por t’u ndihmoj të përballen në mënyrë kritike me të”, thotë Saanadi. Saanadi do të veprojë kundër radikalizimit. Një grup terapistësh e ekspertësh nga programi CAPRI e mbështet imamin.
Kërkimi i zgjidhjeve
Bordo bën pjesë ndër qytetet europiane, që kërkon mënyra veprimi kundër ekstremizmit në rritje në Europë. Në Francë ky problem është veçanërisht urgjent. Ky vend u vu në shënjestër të terrorit, por është edhe një ndër eksportuesit më të mëdhenj të luftëtarëve ekstremistë. 700 xhihadistë nga Franca kanë shkuar në luftë në Siri dhe Irak. 1350 të tjerë janë në burgjet franceze, ndërsa 300 me lidhje të drejtpërdrejta me rrjetet terroriste.
Programe të tilla janë të rralla në Francë, ndryshe nga Gjermania e Britania e Madhe. Në Francë shteti i qëndron larg çështjeve fetare. Por ekspertët mendojnë se kjo ndarje e prerë mes fesë dhe shtetit në Francë e ashpërson edhe më shumë problemin, krahas rrethanave sociale, politike, psikologjike që shihen si faktorë kyç i radikalizimit. Eksperti për xhihadizmin, Farhad Khosrokhavar mendon se, “këta njerëz janë radikalizuar në emër të fesë. Ata identifikohen me versionin radikal të islamit, prandaj nuk mund të injorosh këtë fakt”. Sipas tij sistemi europian nuk ka përvojë se si të veprojë me kaq shumë persona të radikalizuar.
Zëdhënësi i programit CAPRI, një partneritet mes bashkisë dhe organizatave myslimane është një shenjë se kohët po ndryshojnë. “Fakti që në këtë program punojmë së bashku me komunitetin mysliman tregon, se të rinjtë e familjet e tyre nuk e ngatërrojmë islamin me radikalizimin”, thotë zëvendëskryetari i Bashkisë së Bordosë e zëdhënës i CAPRI, Marik Fetouh. Kontaktin mes programit CAPRI dhe familjeve e vendosin imamët. Nga 36 të rinj që marrin pjesë në program, 40% janë femra. Shumica të konvertuar, mosha mesatare 22 vjeç.
Si sekretar i Përgjithshëm i Shoqatës së Myslimanëve, imami Saanadi përfaqëson islamin e moderuar, që i nënshtrohet ligjeve franceze, por që nuk pranohet nga fondamentalistët. “Terrorizmi është problem për sistemin francez të arsimit. Ne i shohim fëmijët vetëm dy orë në javë në një xhami, shumicën e kohës ata e kalojnë në shkollë”. Saanadi pranon se efekti i punës së tij është i kufizuar. “Nuk ka armë magjike”, thotë ai. “Është shumë e lehtë të shkatërrosh e shumë e vështirë të ndërtosh”.
Kryesore
Continue to the category
