Armand MAHO

I pari do të ishte Enver Hoxha, ai që do të zinte vilën e parë në ish-bllokun e udhëheqjes pas marrjes së pushtetit me anë të terrorit në vitin 1944. Trualli ishte i familjes Biçakçiu, i cili ia dha për ndërtim një inxhinieri italian. Më pas aty Belloti, inxhinieri italian, ia la atë shtëpi në përdorim patriotit korçar Petraq Katro. Pas nxjerrjes në rrugë dhe persekutimit të pronarëve, Enver Hoxha do të vendosej aty në vitin 1945. Dhe natyrisht, pas tij s’kish si mbetej mbrapa dhe Mehmet Shehu, i cili do të ndërtonte disa vite më vonë një vilë pak metra më andej, të cilën do e rikonstruktonte herë pas here dhe poshtë saj do të ndërtonte dhe bunkerët antiatomikë, sipas ideologjisë së marrë të kohës. Madje, thonë se ndërtimi i vilës luksoze të Mehmet Shehut, ndezi jo pak xhelozi tek diktatori, i cili vetëm pak kohë më vonë do të ndërtonte për karshillëk një shtesë tjetër vile. Vila e Shehut do të mbante numrin 30, ndërsa ajo e Enver Hoxhës numrin 31. Deri para pak vdekjes, Enver Hoxha krenohej për mënyrën se si ja kish marrë vilën dhe tokën pronarëve… Ndërkohë përballë saj qëndronte vila e numrit dy të qeverisë, ajo e Mehmet Shehut apo e cilësuar si arma kriminale e qëllimeve të diktatorit….

850 milionë për vilën qeveritare

Edi Rama në rininë e tij ka hyrë e dalë në bllokun e udhëheqjes, për shkak të lidhjeve që familja e tij kishte me sistemin. I ati Kristaqi, anëtar i Byrosë Politike, ndërsa e ëma mbesë e një tjetër anëtari të nomenklaturës Spiro Koleka. Natyrisht, duke pasur këto lidhje nuk ka se si mos ketë dhe nostalgjinë e tij për rrugët ku është rritur. Por duket se kjo nostalgji e kryeministrit pinjoll të diktaturës po u kushton jo pak xhepave të shqiptarëve. Në buxhetin e vitit 2017, janë parashikuar për rikonstruksionin e vilës së Mehmet Shehut plot 650 milionë lekë apo 500 mijë euro. Shuma është e barabartë me ato që janë dhënë dhe për strehimin e 20 familjeve të përmbytura të Bregut të Lumit. Por kësaj shume, sipas projektbuxhetit të parashikuar i shtohen dhe 210 milionë lekë të tjera për mobilim të pjesshëm që në total arrijnë vlerën e 850 milionë lekëve. Pra, 850 milionë lekë për një vilë, e cila sot është rezidencë qeveritare dhe Edi Rama e viziton shpesh sidomos gjatë orëve të drekës, ku pas punës së lodhshme (të mosbërit asgjë), shkon tek vila 30 për të pushuar.

Kostoja e një pallati

Por le të bëjmë një llogari të thjeshtë… Me 850 milionë lekë që do të harxhohen vetëm për rikonstruksionin, do të mjaftonte të strehoheshin të paktën 20 familje ose e barabratë me ndërtimin e një pallati pesë apo gjashtë katësh, për këtë qëllim. Por jo, po harxhohen afro 1 milion dollarë, për luksin kryeministror. Për të kënaqur midetë e Edi Ramës, i cili pas ardhjes në krye të shtetit në vitin 2013 po shijon benefitet e pushtetit, me paratë e taksapaguesve. Për çfarë i duhet gjithë ky luks kryeministrit për një ambient që e përdor vetëm disa ditë në javë, nga pak orë, ose për t’u takuar me aleatët për punët e koalicionit. Një vilë qeveritare, e cila me paratë e harxhuara do të mund të kryheshin punë të tjera publike ose mund të shkonin për financimin e qendrave sociale për fëmijë, që mos shikonim më pamje si të Afrikës të fëmijëve që afrohen për të lypur në semaforë. Kujt do i duhen rikonstruksione që s’kanë asnjë vlerë historike apo kulturore, por thjesht i sjellin në vëmendje shqiptarëve një kohë të errët dhe kriminale?! Përgjigjja është e thjeshtë, Edi Rama po shpenzon pa fre për luksin e tij tashmë në fund të mandatit, ndoshta i fiksuar nga ideja se pushtetin e sotëm do e gëzojë përjetësisht nën shembullin e idhujve të tij shpirtërorë dhe diktatorialë. Një ide që po na kushton të gjithëve shumë.

30 milionë euro shpenzime për Kryeministrinë

Deputeti i Partisë Demokratike, Kastriot Islami, në një postim të tijin në rrjetet sociale bën një zbulim tronditës. Në vendin më të varfër të Evropës, atje ku njerëzit po vrasin veten nga varfëria, kryeministri do të harxhojë rreth 30 milionë euro për shpenzime luksi të institucionit të tij. Ose më saktë, në bazë të numrit të punonjësve që ka atje rreth 43 mijë euro në vit për çdo punonjës. Sipas tij, kjo shumë do të ishte e barabartë me pagën vjetore të 1145 pensionistëve ose me rreth 10 mijë bursa studentësh, sa gjysma e atyre që shkelin në një vit në auditore. Shifrat janë kokëforta dhe kjo është pasqyruar dhe në buxhetin e botuar në faqen zyrtare të Ministrisë së Financave, e cila drejtohet nga një tjetër i ngjashëm i kryeministrit, Arben Ahmetaj. Ky i fundit i përfolur që në vitet 2004 për korrupsion me telefoninë fikse, në kohën kur ishte zëvendësministër. Për vitin 2017, Kryeministri do të shpenzojë 530 milionë lekë (të vjetra) ose 350 mijë euro vetëm për blerje kondicionerësh. Një shumë kjo e pamenduar për këtë produkt, por të kemi parasysh çmimet e tyre në tregun vendas, që një kondicioner normal nuk kushton më shumë se 300 euro. Për çfarë i duhen kryeministrit kondicionerë kaq luksozë, ndërkohë që Kryeministria është e pajisur me to? Por për këtë vit, nga buxheti i shtetit, nga taksat e qytetarëve kryeministri do të shpenzojë rreth 6.7 milionë euro për tavolina e karrige, pra për arredimin dhe një milion euro të tjera për blerje makinash, të cilat sipas deputetit të PD-së do të mjaftonin për blerjen e 20 makinave luksoze të markës “Mercedes Benz”. Shuma astronomike për një vend si i yni, kur njerëzit rrojnë me 5 euro në ditë sipas Bankës Botërore.

Armand MAHO

Bllokimi i një segmenti tjetër në Sheshin Skëndërbej ka sjellë irritim tek qytetarët për shkak të bllokimit të trafikut. Velina po luan me nervat e qytetarëve dhe pikërisht në prag të festave të fundvitit, ku në vend që të ndihmohen drejtuesit e automjeteve, ata po torturohen.
Kush kërkon të vizitojë kryeqytetin e Shqipërisë, duhet të llogarisë se kohën më të madhe të vizitës së tij do e kalojë në makinë. Cingërisja e nervave fillon shpejt për banorët e këtij qyteti, që në orët e para të mëngjesit. Psherëtima të del nga shpirti kur sheh vargun e makinave që nuk i duket fundi, dhe kthen kokën e sheh me zili teksa këmbësorët apo biçikletat spërdridhen në mes të hapësirës së makinave. Por është ftohtë, fëmijët duhen dërguar në kopësht ose shkollë, vendi i punës është disa kilometra larg. Qyteti nuk të ofron shërbime publike, ose dhe ato që janë, janë të ngadalta dhe të rralla. Në stacionet e urbanit, sheh me qindra njerëz, që do i shtohen qindra të tjerëve që gjenden brenda tyre. Të gjithë duan të nxitojnë, por trafiku që s’mund ta rrokë dot një mendje normale ja pret hovin. Urbanët largohen të mbushur plot e përplot, dhe do jesh me fat nëse arrin në destinacion pa gjendje të fikti. Për këtë farë shërbimi kryetari i Bashkisë mendoi që t’i rrisë çmimin qytetarëve, duke i rënduar dhe më shumë në buxhetin e tyre. Kryetari i Bashkisë është një pinjoll i kreut të qeverisë, i cili shpesh sugjeron ecjen në këmbë, pasi e ha meraku se qytetarët e vendit të tij “janë shëndoshur shumë”. Një kastë bufonësh që e kanë kthyer Tiranën në një plaçkë që e shesin dhe e blejnë si të duan. Në një qytet, ku qytetari nuk pyetet kurrë për vendimet e pushtetit, ku duhet jo vetëm të vuajë pasojat e pushtet korruptiv, por dhe të paguajë për t’i vuajtur ato. Ngado nëpër rrugët e Tiranës, dëgjon bori makina dhe njerëz që shajnë me zë të lartë ose nëpër dhëmbë, dhe të gjitha këto shkojnë për Erjonin e vogël të Bashkisë, i cili i gënjeu paturpësisht…

Trafiku i Edi Ramës

Tirana, mund të jetë nga të vetmet qytetet në botë ku ske mundësi të llogaritësh orarin për të kryer punët e përditshme. Një kilometër rrugë ose më pak në këtë qytet, mund të kërkojë minuta dhe në disa raste orë të tëra për ta përshkruar. Me ikjen e Edi Ramës, nga Bashkia, Tiranës iu rikthye deri diku normaliteti. Prej gati dy vjetësh, që nga marsi i 2010-ës, ai mbante të bllokuar këtë shesh, i cili lidh nyjet e qytetit me njëra-tjetrën, pasi ashtu ishte projektuar nga arkitektët italianë. Në mars, të vitit 2010 Edi Rama do të vendoste rrethimin për ta shndërruar në një shesh sipas konceptit të realizuar nga një studio franceze, e cila në pikat lidhëse kishte projektuar dhe ndërtimin e 6 kullave shumëkatëshe. Kaosi që u shkaktua aso kohe nga trafiku ishte i madh, të shkoje nga xhamia deri tek Hotel “Tirana”, ishte një vuajtje më vete. Qyteti zhurmonte nga boritë e makinave, kësaj i shtoheshin dhe sirenat e ambulancave me të sëmurët brenda që shpejtonin drejt Spitalit “Nënë Tereza”, apo atij ushtarak. Bllokimi që shkaktonte qendra shtrihej më pas zinxhir në të gjitha rrugat e Tiranës, duke e futur qytetin në kolaps, sidomos në mëngjes kur njerëzit nxitonin për në punë ose të dërgonin fëmijët në shkolla. E njëjta situatë rikthehej dhe në orët e pasdites. Një qytet që vetëm i tillë s’mund të quhej. Nuk dihej përse Rama e zvarriti për gati dy vjet rikonstruksionin e tij, por një gjë ishte e sigurt. Sheshi nuk kishte asnjë nxitim, i mjaftonte një rikostruksion i thjeshtë. Nuk mund të bllokosh rrugët e një qyteti, pa krijuar më parë korridorët shfryrës, siç do ishte Unaza e Madhe, apo rrugë të tjera që do të duhen të devijojnë trafikun! Humbja e zgjedhjeve nga Edi Rama në vitin 2011 solli dhe mbylljen në kohë rekord të sheshit, dhe një çlirim për qytetarët. Në shesh nuk do ndërtoheshin më kulla shumëkateshe ashtu siç kishte parashikuar projekti francez. Qyteti kishte halle më të mëdha, që fillojnë nga kanalizimet, dhe deri te shtrimi i rrugëve dytësore. Bashkia u investua fort për të hapur unazën e madhe të qytetit, dhe u shtrua një pjesë e mirë e saj, që fillon nga TEG dhe mbaron tek Komuna e Parisit. Ndërkohë një opsion tjetër ishte dhe hapja e bulevardit të ri, e cila do të shmangte jo pak kalimin në qendër të makinave, sidomos atyre që vijnë nga ana veriore dhe verilindore e qytetit. Pjesa jugore, për të dalë në anën tjetër do i shërbente unaza e re, nga Komuna e Parisit deri tek Rrethrrotullimi i doganës, duke shmangur dhe këto hyrjen në qendrën e Tiranës. Të dy këto akse të harmonizuara me njëra-tjetrën sipas projekteve të asaj kohe do të reduktonin në maksimum kalimin nëpër qendër, dhe atëherë po mund të flitej për një rikonstruksion të sheshit…..

Trafiku i lali Erit

Endrra e parealizuar e Edi Ramës do të bëhej realitet me ardhjen e Erjon Veliajt në krye të Bashkisë së Tiranës. Pa mbushur ende vitin, ai do e fuste sërish Tiranën në kaos. Pa mbyllur aksin nga Komuna e Parisit dhe deri tek Fabrika e Miellit, vetëm disa qindra metra rrugë një ditë qytetarët u gdhinë me sheshin e bllokuar. Erjoni kish marrë vendim, të rikthente në vëmendjen e qytetarëve dje një herë tmerrin që ata tashmë kishin kohë që e kishin harruar. Edhe Erjoni ashtu si shefi i tij në Bashkinë e Tiranës, nuk kishte asnjë nxitim për ta bërë…. Por me sa shihet, sheshi është një aferë shumë e madhe korruptive. Sot, ndodhemi në të njëjtën situatë të viteve 2010-2011. Për të shkuar nga Medreseja deri në qendër duhet një orë ose mos më shumë me makinë, por sot është dhe më keq, duke pasur parasysh shtimin e numrit të makinave. Vetë Erjoni pranoi para disa ditësh se në këtë shesh qarkullojnë rreth 300 mijë makina në ditë dhe të gjitha këto janë të detyruara të presin ndoshta me orë të tëra në trafik, për një rrugë që nuk zgjat më shumë se pak minuta. Për shembull një person që detyrohet të shkojë përditë nga Tirana në periferi, si për shembull në zonën e Kombinatit mund t’i duhet deri në 40 minuta dhe po aq në kthim. Kaq është dhe koha që të duhet për të shkuar nga Tirana në Durrës, rreth 36 kilometra, dhe po aq është dhe konsumi i karburantit. Pra, një personi me makinë normale vetëm për të shkuar dhe ardhur në punë i duhen me këtë trafik rreth 1000 lekë në ditë, karburant ose 30 mijë lekë në muaj, dhe kjo vetëm se Edi Ramës i ka shkrepur të bëjë rilindje urbane… Për të mos llogaritur më pas orët e punës dhe ndotjen e ambjentit nga kjo rrëmujë e denjë për qytetet e Afganistanit. Përpjekja për të  gjetur rrugë të pabllokuara shpesh rezulton e dështuar, pasi bllokimi në to është dhe më i gjatë.

Ku shkojnë 15 miliardë lekët?

Në fakt, është thënë dhe me herët se rikualifikimi i sheshit në qendër është një aferë e pastër korruptive. Deri më tani janë alokuar 15 miliardë lekë për rikonstruksionin e tij. Projekti është bërë nga studioja belge 51N4E, për të cilën janë hapur hetime në Belgjike pikërisht për shkak të aferave dhe tenderave të dyshimtë që fiton nga Edi Rama. Dhe jo vetëm kaq, por çfarë është më ironikja mbetet fakti se qytetarët e Tiranës, nuk do të shpëtojnë ndonjëherë nga ky trafik për arsye se sheshi do të kthehet në pedonale, parkim nëntokësor qendër tregtare, dhe më pas kulla shumëkateshe. As shembja e ndërtesës së INSIG nuk solli ndonjë gjë të re në lehtësimin e trafikut, kjo për arsye se, aksi që të çonte nga Muzeumi Historik Kombëtar në drejtim të Ministrisë së Eenergjitikës mbante dhe peshën kryesore të trafikut. Pra, të gjithë qytetarët e Tiranës, dhe ata të rretheve që kalojnë tranzit nëpër të, duhet të harxhojnë nerva, kohë dhe para, sepse Edi Ramës i është shkrepur që të ndërtojë qendër tregtare në mes të Tiranës, ndërtim që natyrisht ka dhe prapavijën e saj të korrupsionit. Qytetarët duhet të paguajnë nga taksat e tyre, për të qëndruar me orë të tëra në trafik, sepse Edi Rama dhe Erjon Veliaj kanë shtuar makutërinë e tyre, natyrisht më mirë se Rilindja, askush s’mund ta bëjë këtë.

Ja flukset të cilat përplasen të gjitha tek Unaza e Vogël, dhe e fusin qytetin në kolaps

1. Rruga e “Elbasanit”
2. Rruga e “Avni Rustemit” dhe Porcelanit
3. Rruga e “Selvisë” dhe “Kinostudios”
4. Rruga e “Barrikadave”
5. Bulevardi “Zogu I”
6. Rruga e “Durrësit”
7. Rruga e “Kavajës”
8. Rruga “Myslym Shyri”
9. Bulevardi “Dëshmorët e Kombit”

Procesi paqësor mes qeverisë dhe lëvizjes kryengritëse majtiste FARC në Kolumbi mund të ndikojë në rritjen e ortekut të kokainës në Europë. FARC e ka shfrytëzuar procesin paqësor për t’i zgjeruar arat e mbjella me këtë shkurre tropikale, shkruan revista gjermane “Der Spiegel”. Sipas një njoftimi të Zyrës së Drogës të OKB-së (UNODC) hapësira e mbjelljes mes viteve 2013 deri 2015 është dyfishuar dhe ka arritur 96 mijë hektarë. FARC e ka paguar luftën e vet të armatosur me kokainë dhe tani është e interesuar të krijojë rezerva, supozojnë autoritetet e sigurisë. Në kuadër të negociata për paqe, qeveria e Kolumbisë kishte hequr dorë nga spërkatja me helm e plantacioneve të kokainës. Rrjedhimisht prodhimi i kokainës ka arritur nivel rekordi. Në Europë autoritetet kanë shënuar rënie të çmimit të kokainës. Gjithashtu po konfiskohet gjithnjë e më shumë kokainë: vetëm në Portin e Antwerpenit vitin e kaluar janë konfiskuar 33,5 tonelata kokainë në vlerë prej 850 milionë euro. Një aktor kryesor në importimin e kokainës është Ndrangheta nga Italia Jugore, por, sipas Zyrës Federale të Policisë Kriminalistike të Gjermanisë, në treg po depërtojnë gjithnjë e më shumë grupe nga Ballkani, sidomos nga Kosova, Shqipëria dhe Serbia.

Raporti i OKB

Raporti i fundit i Agjencisë së Kombeve të Bashkuara për Drogën e klasifikon Shqipërinë si vend kryesor të prodhimit të kanabisit. Të dhënat e përpunuara në raportin e vitit 2016 i referohen vitit 2014. Ministri i Brendshëm dhe një pjesë e qeverisë refuzojnë të pranojnë situatën alarmante. Bashkë me daljen e tonelatave me kanabis në vend po hyjnë sasi të mëdha kokaine dhe heroine.
700 gram kokainë e pastër e ardhur nga Holanda u kap në mes të muajit në rrugën “5 Maji” në Tiranë. Sasia nuk është domethënëse, por pastërtia e saj shton dyshimet se ajo kishte ardhur në Shqipëri për t’u përpunuar dhe për t’u tregtuar më pas në vend. Në Kalabri, mediat italiane raportuan sot për kapjen e 19 kilogramëve kokaine të pastër në një konteiner me pula të destinuara për në Durrës.
Droga vinte nga Paranagua e Brazilit. Vlera e saj në treg arrinte në 4 milionë euro. Antimafia në Itali po heton për të zbuluar rrjetin e trafikantëve. Dyshohet se kokaina do të përpunohej në Shqipëri për t’u tregtuar më pas në vende të BE.
Arsyeja përse një ngarkesë kaq e madhe kokaine ishte destinuar për Shqipërinë qëndron në faktin se, kontrollet në dogana besohet se janë më të pakta se në vendet e tjera përreth dhe se në Shqipëri ekzistojnë laboratorë të përpunimit të kokainës.
Vendi ynë në disa raporte ndërkombëtare konsiderohet edhe si tranzit i heroinës, që vjen kryesisht nga Turqia. Pasi përpunohet, një pjesë trafikohet drejt BE dhe një pjesë është e destinuar për në tregun vendas. Të dhënat zyrtare flasin për afro 65 mijë përdorues të drogave të forta dhe 83 për qind e tyre marrin heroinë. Një prej laboratorëve më të mëdhenj të përpunimit të kokainës u zbulua vitin e kaluar në Xibrakë të Elbasanit. Narkotrafikantët kishin punësuar dy kolumbianë për përpunimin e drogës.
Shqipëria është shndërruar kështu në qendër edhe për drogat e forta. Kjo për shkak të lidhjeve të grupeve shqiptare të trafikimit të lëndëve narkotike dhe ato të vendeve të tjera në Itali, Greqi e Turqi.
“Marijuana që vjen nga Shqipëria u dërgohet tre grupeve mafioze italiane, Ndrangheta, Camorra e Sacra Corona Unita, që e shpërndajnë në zonat e tyre të influencës. Kokaina dërgohet me kamionët e transportit të peshkut dhe agrumeve”, shkruan “Il Fatto Quotidiano” në një artikull të gazetarit Andrea Tornago të 20 shtatorit, referuar arrestimeve të grupit të drejtuar nga dy shqiptarët, Dhimitër e Xhevahir Poti, bashkëpunëtorë të Klement Balilit, që kërkohet në Greqi për trafikimin e marijuanës, pas kapjes së një ngarkese prej 700 kilogramësh.
Në Shqipëri, qeveria deklaron se është në betejë të vazhdueshme me narkotrafikantët. Kryeministri Edi Rama dhe ministri i Brendshëm, Saimir Tahiri e krahasojnë gjendjen me vitin elektoral 2013 dhe flasin për shifra të fshehura nga qeveria e asaj kohe.
Por në tre vjet qeverisje, kjo është e para herë që ata u referohen “të dhënave të mbajtura sekrete nga qeveria Berisha”, që sipas tyre tregojnë se kanabisi është mbjellë në mbarë vendin edhe në atë kohë.
Këtyre të dhënave, që askush nuk i ka parë në shkresa zyrtare, por vetëm në video të prodhuara nëpër zyrat qeveritare me harta e punime grafike, kryeministri dhe ministri i tij i Brendshëm iu qasën vetëm, pasi kanabisi u mboll në të katër anët.
Për herë të parë nëpër media ka dëshmi banorësh në fshat e qytet që pranojnë se janë të punësuar në plantacionet me kanabis apo në magazinat e tharjes dhe paketimit.
Për herë të parë pas kaq vitesh, përfshirë edhe 3 vjetët e qeverisë Rama, të arrestuar janë dhjetëra persona që janë të punësuar në këtë aktivitet të paligjshëm, përkundrejt pagesave prej 20–30 mijë lekësh në ditë.
Mediat ndërkombëtare po flasin gjithnjë e më shumë për përkeqësim të situatës. Dhe kjo jo vetëm referuar denoncimeve dhe akuzave të opozitës, por edhe shifrave të tonelatave me drogë të kapura jashtë Shqipërisë.

Arben SHAHINI