Edison YPI

Hasia, nëna ime, nuk ishte ndonjë amvisë a nikoqire kushedi se çë.
Hasia ishte tjetërlloj. Hasia, në gjak, në lëkurë, në thua, në ind, në qelizë, ishte Bejlereshë.
Hasia pinte kafe, tymoste cigare, rrëfente meselera të vjetra e të reja me të ikë mendja.
Hasia nuk kishte bërë shkollë të madhe. Ama Hasia linte me gojë hapur të madh e të vogël tek llafosej; nga Homeri tek Tolstoi, nga Çezari tek Çurçilli, nga Naim Frashëri tek Pushkini. Hasia ishte një magji e gjallë.
Hasien mahnitëse të gjithë e donin. Hasies së urtë të gjithë i faleshin. Fëmijët, të rriturit, ngatërrestarët, sherrxhinjtë, të pashkollët, të arsimuarit, të gjithë i kërkonin orientime, këshilla, zgjidhje.
Hasia nuk lexonte shumë apo pak. Hasia lexonte jo vetëm librat që i sillnim ne fëmijët, por gjithçka të shkruar që i shihnin sytë, i kapte dora, deri edhe copat e letrave në dysheme që ja kapte fshesa.
Hasia flise vetëm mirë.
Hasia nuk fliste kurrë keq për askënd.
Ata për të cilët Hasia duhej të fliste keq, për shembull për diktatorin që i burgosi djalin, Hasia nuk fliste fare. Vrasësit Hasia i injoronte me një heshtje dhe një përbuzje të barazvlefshme me pushkatimin.
Se si ja arrinte Hasia ta komunikonte tek bashkëbiseduesit përbuzjen asgjësuese për vrasësit pa ua përmendur emrat, është një sekret që s’ka për tu zbuluar kurrë. Atë sekret Hasia e mori në varr.
Të gjithë, nga më i madhi i fëmijëve e, deri tek më i vogli i nipave, Hasien e kemi dëgjuar gojëhapur dhe frymëndalur në gjunjë para saj si para Perëndisë.
Hasia ishte një Univers i pashterrshme vetpërmbajtjeje, mirsjelljeje, morali, urtësie, diturie.
Hasia ishte një katedrale madhështore përuljeje dhe respekti; për të diturin, të aftin, të talentuarin, të moshuarin, të sëmurin, hallexhiun.
Hasia ishte dhe një rrëfimtare e pashoqe.
Nga përrallat tek faktet e përditshmërisë, asgjë që rrëfente Hasija nuk mund të vihej në dyshim prej askujt.
E bija e Beut, Hasia, lindi e u rrit në Pacomit, një fshat i vogël në Luginën e Vjosës pranë Përmetit.
Kohështrirja e rrëfimeve të Hasies ishte “Ab aeterno”, e gjithë koha që nga fillimi i fillimeve, që kur koha ka nisur.
Gjeografia e rrëfimeve të Hasies ishte i gjithë planeti rrethepërqark nga Shqipëria në Shqipëri.
Për çfarë nuk rrëfente Hasia o Zot.
Për luftra, mbretër, perandorë, princër, ushtri të huaja, udhëtime, ndërlikime, fejesa, martesa, trashëgimtarë, gjithçka-gjithçka.
Por shumica e rrëfimeve të Hasies lidhej me Bektashizmin, Gjuhën Shqipe, Rilindjen, rilindasit, Naimin, Çajupin, Kristoforidhin etj.
Hasija nuk bëri universitet në Europë si mikeshat e saj bejleresha. Deshte, por nuk mundi. Ja si ndodhi;
Rushan Beu, pasi mbushi brezin me florinj, mori dy çupat e tij, Hasien dhe Shefikatin, nënën dhe tezen time, i hipi mbi kalë. Mbi një tjetër kalë hipi vetë, dhe u nis.
-Ku po i shpie çupat o Rushan Bej ? e pyeti një i njohur afër Këlcyrës.
-Në Europë, në Austri, në Vjenë, në Universitet, u përgjigj Rushan Beu.
-Mos e bëj atë gabim.
-Pse ?!
-Se do të bëhen kurva.
Rushan Beu u kthye.
Pikat kryesore të referimit në rrëfimet e Hasies ishin Teqetë. Kryesisht Teqeja e Alipostivanit pak mbi Pacomit, por edhe teqetë e tjera në Skrapar dhe Kolonjë.
Në rrëfimet e Hasies, Babai i Teqesë ishte njëkohësisht; Mbret, Sulltan, Vezir, Pasha’, Parlament, Kryeministër, President, Gjykatës suprem. Babai i Teqesë me vetëm pak fjalë zgjidhte problemet më të ndërlikuara që nuk mund t’i zgjidhte dot as shpata as jatagani, asnjë shtet, asnjë gjykatë, madje asnjë ushtri. Babai i teqesë i urdhëronte Bejlerët. Bejlerët s’kishin asnjë pushtet mbi Babain e Teqesë.
Hasia rrëfeu pa u ndalur me dhjetra vite deri ditën kur kaloi matanë.

Voltana ADEMI

Zoti Kryeministër, shfrytëzoj mundësinë për t’ju bërë prezent disa shqetësime që lidhen me Shkodrën dhe zhvillimin e saj.
I. Zona e Shkodrës, më saktë e nënShkodrës është zona më e prekur dhe më e rrezikuar nga përmbytjet në Ballkan. Prej më shumë se dy vitesh në këtë zonë janë realizuar investime të papërfillshme në vepra kulluese apo pritëse. Nënvizoj se nuk është realizuar dëmshpërblimi i të përmbyturve me pagesat e detyrueshme referuar VKM për dëmshpërblimin nga përmbytjet, gjë që do të duhej të ishte kryer tashmë, si një e drejtë ligjore e secilit dhe përtej saj do të duhej që zona të përfitonte vazhdimin e investimeve në kuadër të studimeve dhe projekteve të parashikuara për minimizimin e pasojave të përmbytjeve, gjë që është harruar.
II. Sot, aktualisht në vitin 2016, Këshilli i Ministrave me VKM nr. 90, datë 04.02.2016 për shpërndarjen e fondit të investimeve për ujitje dhe kullim, përsëri Shkodra është diskriminuar duke marrë vetëm 2% të fondit total të investimeve për ujitje dhe kullim, më pak se të gjitha bashkitë. Ndërsa bashkitë Fieri (26%), Korçë (12%), Vlorë (11%).
III. Gjatë viteve 2014-2015, Shkodra është diskriminuar duke marrë përsëri vetëm 1% të fondit total të investimeve nga Fondi i Zhvillimit të Rajoneve krahasuar me bashki të ngjashme si Fieri (11%), Durrësi (10%), Vlora (18%), Korça (9%). II. Kemi aplikuar në fondet IADSA të konvertimit të borxhit të qeverisë italiane. I pashembullt është rasti i Shkodrës. Vetëm përfaqësuesi i qeverisë shqiptare në mënyrë të pashembullt insiston dhe insiston në kundërshtim me kriteret e vetëpërcaktuara për të skualifikuar projektin e Bashkisë së Shkodrës, me arsye fiktive, jo ligjore, diskriminuese, për çështje “vula shtrembër apo drejt”. Nuk kanë patur as durimin të verifikojnë dokumentet e aq më pak të lexojnë projektin!
IV. III. Duke u kthyer tek buxheti i këtij viti, dua të theksoj se procesi i transferimit të funksioneve të reja: ujitje dhe kullim, shërbimi zjarrfikës dhe sidomos shërbimi ujësjellës po zvarritet. Procesi nuk monitorohet dhe ka ecejake, tërheqje mbrapsht të procedurave, rezistencë për të kryer transferimin/detyrën e përcaktuar me ligj nga ministritë dhe drejtoritë përkatëse. Sigurisht kjo dëmton punën, dëmton shërbimin, shpenzon energji e kohë e mund të panevojshëm, pamundësi për ofrimin e shërbimeve.
V. Zoti Kryeministër, unë, ne, dëshirojmë që stadiumi i ri, vepër e rëndësishme për qytetin tonë, të realizohet në mënyrën më të mirë të mundshme, duke plotësuar të gjitha standardet e nevojshme, të kërkuara nga shteti shqiptar dhe nga UEFA, por në të njëjtën kohë, si kryetare e Bashkisë Shkodër, insistoj që interesat e qytetarëve të mi të mos cenohen, prandaj, do ju lutesha që të rishikojmë një tjetër mundësi, një tjetër opsion real, për të zhvendosur parkimin e kërkuar në fazën e dytë, në mënyrë që të shpëtojmë shtëpitë respektive, ku nënvizoj faktin që, kemi të bëjmë me vila disa katëshe, të ndërtuara dhe të restauruara kohët e fundit, po ashtu dhe me biznese që kanë punësuar mbi 20 persona. Duke u bazuar në standardet e kërkuara nga UEFA për klasifikimin e stadiumeve, stadiumi i ri, edhe nëse nuk i shtojmë parkimet e kërkuara në fazën e dytë, klasifikohet në kategorinë 4 të stadiumeve, duke u nisur për nga numri i parkimeve aktualisht të planifikuara dhe projektuara.
Në fq. 13, Artikulli 74, thuhet: Një minimum prej 150 vende parkimi për personat Vip, duhet të jetë i mundshëm në një zonë të sigurtë. – Në relacionin e Arkitekturës, (fq. 6) së projektit të parë të dorëzuar, specifikohet që numri i parkimeve të parashikuara në projekt është 210 dhe nga të cilat, parkimet Vip janë 150 (në projekt). Projekti fillestar i stadiumit, (pra, para se të shtoheshin këto parkime), ishte përgatitur duke respektuar rregullat e nevojshme për këtë kategori stadiumi. – Respektohen dhe distancat e kërkuara nga UEFA, respektivisht, fq. 2, artikulli 4, pika 6, thuhet, nuk duhet të ekzistojë asnjë objekt, më pak se 21 m, afër fushës së lojës. Në rastin tonë, objektet fillojnë në një largësi mbi 65 m nga fusha e lojës.
VI. 3. Dëmshpërblimi i parashikuar referuar VKM për çmimet e referencës së truallit dhe ndërtesës nuk përmbushin kurrsesi shpërblimin për llojin dhe cilësinë e objekteve në fjalë. Alternativa të mundshme të zhvillimit dhe mbështetjes së ndërtimeve dhe funksionimeve të parkingjeve me pagesë dhe krijimit të ambienteve të shërbimit në funksion të stadiumit me qëllimin për të siguruar vende të tjera shtesë për parkim mund të jetë një opsion që mund të mbështetet në të ardhmen.
VII. Në Qarkun e Shkodrës shkalla e korrupsionit në institucionet shtetërore vazhdon të jetë e lartë: Nënvizoj këtu, Zyrat e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme apo institucione të tjera, në shëndetësi dhe arsim, që abuzojnë me të drejtat e njeriut dhe punësimin e tyre, duke marrë ryshfet.
VIII. Sot në Shkodër kemi heqje diskriminuese të njerëzve nga puna apo presion për shkak të vendit të punës. Trajtim i diferencuar i bëhet biznesit, duke e klasifikuar atë në të majtë e në të djathtë. Dikush paguan taksat e gjobën e dikush nuk i paguan taksat. Bashkia Shkodër mbetet e angazhuar të punojë për zgjidhjen e një mori problemesh dhe sfidash krijuar së fundmi dhe nga reforma territoriale, për të siguruar shërbime për qytetarët në një nivel më dinjitoz dhe në çdo pjesë të territorit të bashkisë. Për këtë kërkojmë një trajtim pa paragjykim nga qeveria shqiptare si pjesë e përgjegjësisë së përbashkët ndaj qytetarëve.

Eduart NDOCAJ

Jam shumë i shqetësuar për gjendjen në PS. Ajo është e trishtueshme, e dhunshme, e pamëshirshme dhe egër.
Vazhdon sulmi i pamëshirshëm kundër Blushit. Të gjithë kundër tij, sikur ai na qenka fatkeqësia e socialistëve, sikur të gjithë të këqijat na paskan ardhur nga Blushi. Madje, edhe dështimet në qeveri dhe problemet në parti i paskemi nga Blushi!!!
Sa e turpshme! Edhe sot, në mbledhjen e Grupit parlamentar të PS të gjithë të pranishmit sulmuan pa mëshirë Blushin!
Përse e sulmuan??? Sepse, ato që thotë Blushi janë të vërteta e të pakontestueshme!
Asnjëri prej anëtarëve të grupit nuk mori guximin të shtrojë për analizë shpërthimin e Blushit!
Ndërhyrjet e sotme në mbledhjen e Grupit parlamentar të PS ishin të gjitha militanteske kundrejt kryetarit, servilizëm kundrejt kryetarit dhe ushtarë të betuar të kryetarit.
Blushi ka një kontribut shumë të rëndësishëm në PS.
Ai s’e bën këtë për egoizëm personal, por edhe nëse e bën është krejt legjitime dëshira e tij për të bërë karrierë.
Blushi po kërkon të bëjë karrierë përmes konkurrimit, debatit, platformës dhe eksperiencës së tij si një senator i vjetër i PS.
Ndjehem i trishtuar se si Blushi sulmohet nga anëtarët e grupit parlamentar, pse ai ka guxim të thotë të vërtetat e mëdha në sy.
Sa keq!!! Shokët e tij, kolegët e tij, miqtë e tij për servilizëm dhe interesa qorre po e tradhtojnë atë në momentin më kritik të PS.
Askush nuk del e të marrë guximin të thotë se: Blushi duhet dëgjuar! Kaq e vështirë është të dëgjojmë një figurë si Blushi!
Blushi ndjehet i dhunuar politikisht, moralisht dhe mbi të gjitha edhe fizikisht.
Ai dhunohet në sallë dhe në mbledhjen e Grupit parlamentar të PS. Askush nga anëtarët e saj nuk del në mbrojtje të tij qoftë edhe në planin njerëzor.
Ky sulm e forcon edhe më shumë Blushin, sepse i vetëm po reagon e lufton kundër të gjithëve.
Madje, po sponsorizojnë mediatikisht për ta përjashtuar Blushin.
A thua problemi i të gjithëve na qenka pse e kemi akoma Blushin në mesin tonë?!
Pra, jemi të gatshëm të kemi një vlerë më pak! A thua sikur kemi vlera me shumicë?! A thua sikur PS në këto momente ka privilegjin të zgjedhë e të përzgjedhë! Ja e përjashtuam Blushin! Çfarë ndodh? A marrin fund kritikat?
Jo!!! PS po kalon një moment të vështirë dhe problemi nuk është Blushi!
Problemi jemi të gjithë ne që po e tolerojmë degjerimin e situatës në një skenë prej Koresë së Veriut.
A thua partia ka vendosur ta fusë Blushin në një kafaz me qenë të uritur?
Apo mos vallë partia ka vendosur t’i bëjë një proces të madh për ta ndëshkuar se e ka mendjen dhe penën shumë të avancuar!
Në këto momente të vështira që po kalon PS u bëj thirrje të gjithë figurave të rëndësishme që ka pasur PS që nga viti ’90 e deri më sot të përfshihen në këtë proces qoftë edhe përmes mendimeve dhe opinioneve.
Në këto momente të shterura me opinione, kemi shumë nevojë për ta! Shpresoj e ftoj të gjithë kolegët e Grupit parlamentar të reflektojmë e t’i marrim më shtruar dhe me qetësi proceset dhe problematikat.

Çim Peka

Dje dhe sot “Sulltan” Erdogan ka vendosur të pushtojë zyrat e një media lider jo vetëm në Turqi, por më gjerë. “Zaman”, zëri opozitar në Turqi ka bërë për vete jo vetëm kundërshtarët e Erdogan, por edhe apasionantët e opozitarizmit, profesionalizmit, estetikës në dizajnë. Televizionet në Shqipëri kanë imituar jo vetëm programet e TV-ve me emër në botë por edhe studiot. Gazetat jo vetëm dizajnin por edhe rubrikat, e njëjta gjë edhe me portalet. Të gjitha pa përjashtim janë imitacione.
Ne kishim përzgjedhur “Zaman“ për tre arsye:
Kultura e lexuesit tonë nuk është fort e ndryshme nga ajo turke. Dizajni në gjykimin tonë ishte një kombinim estetik fantastik. Momenti kur ne vendosëm të hapnim portalin, “Zaman” ishte shembulli i qëndresës ndaj një regjimi tashmë jo vetëm autokrat por diktatorial.
E bëmë këtë parantezë për të treguar se sa e vlerësojmë “Zaman” si media.
Tani të kthehemi tek thelbi. Sot disa gazetarë shqiptarë janë solidarizuar me “Zaman”. Çfarë do të thotë se janë solidarizuar në mbështetje të lirisë së mediave në Turqi. Komedi, qesharakë, të pavërtetë.
Pse?
Do ishte reagimi më normal në rast se Shqipëria do të ishte një vend që nuk ka probleme madhore me lirinë e mediave. Do të ishte po kaq reagim normal në rast se gazetarët në fjalë do të kishin reaguar për dhunimin e mediave në oponencë me vëllanë e Taipit, Edi Ramën. “Agon Channel” është shembulli më tipik kur shteti vendos të mbyll një media e cila po bënte risi në investime, vetëm pse zbuloi se Erion Veliaj të dielën e martesës kishte fjetur si çdo dhëndër i ri dhe nuk kishte vajtur në punë siç ai pretendonte.
U mbyll pse Adi Krasta nuk pranoi një shpullë në nerva e sipër nga Edi Rama në një darkë miqsh. Për asgjë tjetër. Vetëm për kaq. Dhe qindra gazetarë u hodhën në rrugë. U hodhën në rrugë gazetarët e vetëm në Shqipëri që e merrnin rrogën në “të bardhë” dhe në kohë. Dhe vetëm për arsyet e mësipërme, për asgjë më shumë. Imagjino sikur një media të pretendojë të bëjë më shumë. Kush po i bën oponencë sot Edi Ramës përveç rrjeteve sociale apo ndonjë media online? Askush. E vetmja dileme që kanë mediat e Tiranës është se kujt ti hyn më në zemër, Edi Ramës apo Ilir Metës.
Cili që reagimi i gazetarëve në foton solidarizuese për rastin e “Agon Channel”? Heshtje dhe fërkim duarsh. Heshtje sepse nuk ju bëhet vonë për lirinë e mediave në Shqipëri (në Turqi po), fërkim duarsh sepse dolën të papunë disa kolegë që paguheshin më mirë dhe në kohë nga pronari italian. Prandaj janë komikë, janë qesharak, janë të pavërtetë në këtë solidarizim me “Zaman”.
Nuk e kam votuar asnjëherë Edi Ramën, por kam transmetuar çdo aktivitet të tij në opozitë, e kam ftuar vazhdimisht në emision dhe më ka ardhur kur ishte kryebashkiak dhe shef i opozitës. Më ka refuzuar si kryeministër dhe duke e shantazhuar pronarin e televizionit me “INUK” e mbylli emisionin.
Kam ftuar dhe kam paguar çdo emision dy analistë për të kritikuar madje dhe sharë Sali Berishën kryeministër, për hir të balancës, edhe pse pronarit të televizionit i dukeshin budallenj që nuk thoshin gjë (kuptohet që zotëria biznesmen kishte hallin se mos pezmatohet kryeministri Berisha).
Prandaj pjesë e komedisë së fotografisë së mësipërme nuk ja vlen të bëhesh. Në atë foto ka edhe spekulant që gjithë jetën e tyre si gazetar e kanë kaluar duke drejtuar shoqata gazetarësh fantazmë për të nxjerrë ndonjë donacion, duke lëshuar certifikata false gazetarësh për leke xhepi, apo më keq akoma, duke prodhuar fletërrufe kundër gazetarëve që nuk mendojnë si Edi Rama. Mund të bëhet edhe teatër me solidarizimit për lirinë e mediave në Turqi, por të paktën të njëjtin teatër bëjeni edhe për katastrofën e mediave sot në Tiranë. Hipokrizia në pamundesi të sinqeritetit është e domosdoshme edhe për realitetin e mediave shqiptare. Por për Shqipërinë as teatër nuk pranojnë të bëjnë se kanë frikë mos i keqkupton Edi Rama, Ilir Meta e së fundmi edhe Erion Veliaj.
Edhe një shembull të fundit. Shikoni si po zhgarraviten kundër njëri tjetrit në gazetat e tyre dy botues të njehsuar me mazhorancën e majtë. Kokëdhima i “Shekulli-ZP” me Carlo Bollinon e “Shqiptarja.com”. Për çfarë po kacafyten? Për Erion Veliajn. Bollino është shqetësuar se pse Kokëdhima i Edi Ramës po e bezdis Erion Veliajn po të Edi Ramës.
Ndërkohë Ilir Meta i ka të gjitha mediat në rresht. Ato të Ramës, nga frika se mos ju iken LSI, ato që mashtron si profesionist për mbështetje siç bëri me “Agon Channel” dhe Andi Bejten për një deklaratë në mbështetje të saj, por që së bëri kurrë, dhe ato që janë kundër opozitës. Shkurt të gjitha.
Në fotografin e solidarizimit për lirinë e mediave në Tiranë kush nga gazetarët shqiptar vetëofrohet? Pa për Erdoganin, Putinin, Kim Yongun bëjnë namet të gjithë. Si përfundim kolegë, sot më jeni dukur më qesharakë se Edi Rama me tre lapsat në Paris.