Ilirian TAGA
Pak ujë! Pak ujë! Pak ujë, o shok, o vlla.
Të lutem, pak ujë në kët zheg kur shpirti vuen,
kur të dhemb e s’di ç’të dhemb, e syni gjum nuk ka,
urren nuk din ç’urren, don e s’din se ç’don.
Pak ujë! O burrë! O hero’ ngado që të jesh. …
Burrë që shkatrron edhe që ndërton sërish!
Pak ujë vetëm, të lutem, mshirë të kesh,
se do çmendem në kët zheg pa gjumë
Oh! ta kisha shtamën të madhe edhe të mbushun!
Me ujin e shtamës në dheun pluhun të ksaj dite ta shkruejshe kushtrimin…
Ehu Burrë i tretun
Do ta shifsha vallen tande në majë të një shpate.
Por ujë nuk kam e vetëm janë burrat, shokët…
Dergjem n’thatsin pa gjumë dhe pa ujë…
Askush s’më ndigjon, çirren kot më kot…
Hesht more, hesht! por qindro, o shpirt.
Gjeli këndon dhe thotë se asht afër burimi
– Gjel, rren a s’rren? cila asht fjala e jote?
Kur ti këndon thonë se asht afër shiu…
Por un s’besoj sot në fjalët e ksaj bote.
Hiqmuni qafe, mendimet
O jastëk ty të rroki, të përqafoj si shpëtimin,
më fal atë që due: gjumin dhe andr’min
e dy buzve që pëshpërisin ngushllimin.
P.s. të na e bëjë hallall Migjeni për përshtatjen
