Çast tejet prekës, në një nga kulmet e meshës së djeshme për krijimin e 17 kardinalëve të rinj, ndërmjet të cilëve, kardinali shqiptar, Ernest Simoni. Kardinalët i afrohen me radhë Françeskut për të marrë shenjat dalluese të dinjitetit të tyre të lartë. Njëri pas tjetrit. Deri te kardinali shqiptar. Papa i vë kapelën e kuqe e ai, i gjunjëzuar para Atit të Shenjtë, përgatitet t’i japë përqafimin e paqes.
Po, Papa Françesku përkulet i pari mbi këtë meshtar të thjeshtë, të martirizuar në një skaj të Ballkanit për 30 vjet, gjysmë të harruar fshatrave, ku shërbeu deri në këtë çast madhështor, të papritur në jetën e tij dhe i jep një përqafim të paharrueshëm. Përqafon, kështu, në figurën e këtij njeriu të moshuar, të thinjur, të thyer më dysh nga torturat e nga motet, tërë popullin shqiptar të shumëvuajtur, 38 martirët, që sapo u shpallën të Lum e dhjetëra bij të tjerë të Kishës Katolike e të popullit të Shqipërisë, që e ndjekin nga qielli këtë ceremoni, në të cilën janë me të vërtetë të pranishëm, sepse petku i kuq kardinalor, është ngjyer në gjakun e tyre. E kjo ngjarje zhvillohet para syve të gjithë botës!
Ky, çasti tejet prekës, i krijimit të kardinalit të dytë shqiptar me fjalët e Papa Françesku shqiptuar në çastin e ritit të krijimit të kardinali shqiptar dom Ernes Troshani Simoni nga kryedioqeza e Shkodër Pultit.
