Nga Rigels Seliman
Në 30 e kusur vitet e fundit, Shqipëria ka kaluar nga një sistem i diktaturës komuniste në një model demokratik, ose të paktën, ashtu e quanin ata që i premtuan popullit se do të jetë një ndihmë për zhvillimin dhe liri. Por si çdo transformim tjetër që ka ndodhur në këtë vend, ky kalim i mundshëm në një shoqëri moderne ka qenë vetëm një fasadë, një shfaqje që maskon një realitet shumë më të errët. Në thelb, politika shqiptare nuk është asgjë më shumë se një “kuplarë” e shëmtuar, e mbushur me politikanë që kanë zhvatur dhe grabitur pasuritë e këtij populli, duke i lënë ata në një spirale varfërie dhe dëshpërimi, të cilën ata vetë e kanë ngulitur thellë, si rrënjë të peme që refuzon të shuhen.
Por si mund të jetë politika shqiptare një “kuplarë”? Së pari, të gjithë ata që qëndrojnë në pushtet janë të njëjtët individë që kanë pasur mundësinë të krijojnë pasuri të paligjshme përmes korrupsionit e krimit, duke përfituar nga shteti dhe populli. Janë ata të cilët kanë përfituar nga kontrata të dyshimta, nga burimet e shtetit dhe nga korrupsioni masiv që ka mbushur çdo shtresë të shoqërisë. Politikanët shqiptarë janë të aftë të tregojnë një aftësi të jashtëzakonshme për t’i mbushur xhepat e tyre, kurse qytetarët që u kanë besuar duhet të përballen me një sistem të degjeneruar, ku shpresat janë të pakta dhe mundësitë për ndryshim janë pothuajse të pamundura.
Ajo që është edhe më ironike është, se, ndërkohë që elitat politike shqiptare kanë krijuar pasuri dhe kanë shfrytëzuar pushtetin për përfitime personale, ato i kanë mbyllur dyert për çdo mundësi që mund të sjellë një elitë të re. Ata e kanë shtruar një rrugë të sigurt për veten e rrethin e ngushtë, duke krijuar një sistem të mbyllur që nuk lejon rritjen e individëve të rinj dhe të talentuar që mund të sjellin ndryshime të sinqerta dhe zhvillim për vendin. Kjo është një formë e sofistikuar e kontrollit, ku ata që janë në pushtet nuk duan të lëshojnë asnjë grimcë të pushtetit të tyre, sepse ai është bërë “lezet”, siç do ta quante dikush i apasionuar pas një jete të luksit dhe pa pasojash. Politikanët në Shqipëri kanë ngulur rrënjët thellë, duke u bërë të pazëvendësueshëm, edhe kur dështojnë të sjellin asnjë të mirë për popullin shqiptar.
Në këtë kuptim, politika shqiptare ka ngjashmëri me një “bordello”, një vend ku secili politikan përfiton nga një sistem i korruptuar, duke shfrytëzuar të tjerët për interesat e tij. Ata nuk ofrojnë shërbime për popullin, por përvetësojnë pasuri dhe mundësi, të mbrojtur nga një rreth elitash që janë të lidhur ngushtë me njëri-tjetrin. Populli është vetëm një masë e pafajshme që paguan çmimin e pushtetit të keq, që nuk ka mundësi të kërkojë llogari.
Ndërkohë që, në çdo demokraci të vërtetë, procesi i ndërrimit të elitave politike është një nga mekanizmat thelbësorë për përparimin dhe zhvillimin e vendit, në Shqipëri ky proces është pothuajse inekzistent. Politikanët shqiptarë kanë përdorur çdo lloj mënyre për të mbajtur veten në pushtet, duke i inkurajuar më shumë rrethinat e tyre që janë të lidhura me pasurinë e shtetit dhe gjithçka që ofron ky sistem i korruptuar. Kjo ka bërë që shumë individë të shpresojnë se mund të bëjnë një ndryshim, por ata shuhen dhe zhduken nga sistemi, pasi është e pamundur të depërtohet në një mjedis kaq të ndotur dhe të kontrolluar.
Për fat të keq, politika shqiptare është e ndikuar nga një shtresë e ngurtë politikanësh që kanë krijuar një imazh të pasur dhe të fuqishëm për veten, duke lënë pas një shoqëri të varfër dhe të pasigurt. Dhe ndërkohë që ata shijojnë “lezetin” e pushtetit, shqiptarët mbeten të bllokuar në një sistem ku shfrytëzimi është një normë dhe ndryshimi është vetëm një ëndërr e largët. Ata janë si ata që qëndrojnë në një “bordello” të fshehur, të korruptuar dhe të palëkundur nga asnjë parim moral.
Shoqëroje me një foto 3-she berisha meta rama
