Nga Iva V.GRILLO
Kohet e fundit kemi vene re popullaritetin ne rritje te nje lloji te caktuar “skeçi”, ku skenari eshte i njejti por aktoret ndryshojne sipas rastit, ashtu sic e kerkon halli i dites se qeverise hallemadhe.
Skenari eshte pak a shume ky: nje burre azgan ose grua e dhembshur, “lozonjare e hokatare” deri ne dhimbje shfaqen “papritur” me torte e dhurata ne pragun e deres se shtepise se re te fshatarit X, i cili i pret krahehapur sic e do zakoni i shqiptarit–sidomos kur shikon kamerat qe bejne regjistrimet.
“Mikut” i ka shkrepur ne koke jo vetem qe te beje qoken faqe gjithe njerezise, por insiston me ngulm qe dhuratat qe ka sjelle per femijet te hapen para kamerave duke kerkuar troc e me dhune edhe falenderimet e mirenjohjen e nje femije–kerthi qe rri i tulatur pa e ditur sepse eshte bere pjese e ketij skeçi.
Por historia nuk mbaron me kaq: burri azgan qe eshte veshur firmato koke e kembe per te shkuar ne katund per qoken publike dhe qe nuk ka asnje ide mbi arkitekturen apo inxhinierine, vendos te beje edhe inspektimin teknik dhe estetik te shtepise, ne cdo qoshke ku arrin te futet.
Kamera e ndjek kudo “inspektorin” tone dhe papritur ai dhe gjithe ndjekesit e ketij skeçi voyeristik e gjejne veten mu ne mes te dhomave te gjumit e privatesise te disa njerezve te thjeshte, te cilet me drejte i gezohen shtepise se re, por nuk ka pse paguajne cmim te tille per gezimin e tyre.
Me pas, shikojme mikun te ulur kembekryq tek i jep mesime “te vyera” per jeten jo vetem femijeve-kerthinj por edhe plakut te shtepise qe ka dyfishin e moshes se mikut e per eksperience jetesore na jep uje ne bisht te luges te gjitheve…
Ne fund nuk mund te mos mungoje edhe permendja “rastesore” e shefit zemermire te qeverise i cili pavaresisht se nuk ka ardhur vete per te pare dhomen e gjumit, ka dhene urdher nga lart qe cdo gje te behet cilesore dhe drita natyrale te hyje ne nje drejtim te caktuar…
Pas kesaj eshte mese e qarte se fshatari X eshte vetem nje figurant qe u gjend aty prane dhe shtepia e tij e re eshte pjese e skenografise se radhes se nje skeçi qe ka vetem nje qellim: te beje te shkeqeje vetem aktori kryesor… paçka se ne kurriz te dinjitetit e privatesise se njerezve te thjeshte.
