Kryeredaktori i gazetës “SOT” dhe gazetar i politikës, Rigels Seliman ka zbardhur prapaskenat e forta sa i takon protestës së 7 tetorit të thirrur nga ish-kryeministri Sali Berisha dhe ndërkohë është ndalu edhe tek pozitat në të cilën ndodhet kreu aktual i PD. Përmes një analize të hollë dhe të mbushur me detaje të forta, zoti Seliman tregon skemën që po ndjek s“non-grata” Sali Berisha, i cili siç thekson gazetari, kërkon t’i përdor demokratët si “mish për top” kundër SPAK-SHBA-Britani-BE.
Ja analiza e plotë e gazetarit Rigels Seliman:
Protesta e 7 tetorit e Partisë Demokratike është një ngjarje që, për sa kohë mbetet në retorikën e saj bombastike, na bën të dyshojmë se cila është e vërteta pas të gjithë kësaj lufte për “barazi dhe liri”. Spotet e protestës, me thirrjet e shkurtra dhe slogane të zgjedhura me kujdes, duken më shumë si një shfaqje teatrore sesa një angazhim serioz për të mirën e vendit. A ka ndonjëherë një kuptim të thellë për “Mosbindjen Civile” që e përmend Sali Berisha i shpallur “non-grata” nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Britania e Madhe, përveçse si një alibi për të mbajtur një qëndrim të fortë ndaj qeverisë aktuale?
Një protestë kombëtare me moton për “qeveri teknike asnjëanëse” është një ide që tingëllon si një përpjekje për të gjetur një zgjidhje magjike për të gjithë problemet e vendit. Por a është ky vërtetë qëllimi i Berishës dhe PD-së, apo thjesht një përpjekje për të mbuluar dështimet e tyre të kaluar? Protestat e shkuara, ku lideri i opozitës predikon përndjekjen e eksponentëve politikë dhe kërkon lirimin e tij nga zinxhirët e SPAK si një martir, krijojnë një imazh sa tragjik, aq edhe komik. A është Sali Berisha vërtet i shqetësuar për lirinë e tij, apo thjesht për pushtetin që ka humbur dhe për “ditët e zeza” që e presin duke qenë se është subjekt i SPAK?
“Revolta popullore kur shkelmohet vota është legjitime”, thotë ish-kryeministri Berisha, por e gjithë kjo duket më shumë si një shfajësim për veprimet e tij të mëparshme sesa një mbështetje për demokracinë. Si mund të flasë ai për “flakët e karrigeve të Parlamentit” kur vetë ai është një prej atyre që ka ndihmuar në ndërtimin e një sistemi ku vota shkelmohet nga të gjithë anëtarët e politikës? Edi Rama mund të jetë një figurë e diskutueshme, por akuzat e Sali Berishës tingëllojnë si një përpjekje për të hequr vëmendjen nga përgjegjësitë e tij personale dhe të partisë së tij.
Kur ai thotë se “Mosbindja civile është bekimi i Zotit”, kjo na bën të mendojmë se çfarë besimi ka ai në popullin shqiptar. A është kjo një thirrje për mobilizim, apo një përpjekje për të manipuluar ndjenjat e njerëzve në një moment të vështirë? Në një vend ku pensionet janë një çështje e nxehtë, premtimi i Berishës për një “minimum jetik” prej 220 eurosh dhe rritja e pensioneve duket si një tentativë për të fituar simpatinë e të moshuarve, por pa ndonjë plan të qartë për realizimin e tij.
Duke e përmendur “Dita ndërkombëtare e të moshuarve”, është e qartë se Berisha e di se si të luajë me ndjenjat e njerëzve për të nxitur një revoltë që në thelb është më shumë për pushtet sesa për njerëzit. Protestat, me të cilat Berisha shpreson të mobilizojë masa, nuk janë asgjë më shumë se një teatër politik, ku ai, bashkë me Edmond Spahon dhe shokë që ekzaltohen teksa shpërndajnë deklaratat dhe statuset e Sali Babës, përpiqen të mbajnë vëmendjen e publikut vetëm mbi veten e tyre, duke lënë jashtë diskutimit problemet reale të vendit. Në këtë mënyrë, Shqipëria vazhdon të mbetet një skenë e rrezikshme për manipulim politik, ku “protestat” shndërrohen në mjete për të mbajtur të fortët në pushtet, përkundrejt nevojave të vërteta të qytetarëve.
Protesta e 7 tetorit e thirrur nga Sali Berisha dhe “lakenjtë” e tij paraqet një sfidë të hapur ndaj Prokurorisë së Posaçme (SPAK), si dhe ndaj aleatëve tanë strategjikë, SHBA, Britanisë së Madhe dhe BE. Në vend që të kërkojë një dialog konstruktiv për të përmirësuar gjendjen e vendit, Berisha zgjodhi të mobilizojë militantët për të shfrytëzuar këtë situatë për interesat e tij personale dhe familjare. Kjo lëvizje duket më shumë si një manovër për të mbuluar shqetësimet e tij ligjore dhe për të shmangur përgjegjësitë për veprimet e kaluara.
Ndërsa protestat shpesh pretendojnë të përfaqësojnë zërin e popullit, në këtë rast ato shfaqin një skenar të qartë manipulimi, ku militantët shërbejnë si “mish për top” për të ndihmuar një agjendë të vetme. Në këtë mënyrë, Berisha dhe mbështetësit e tij rrezikojnë të dëmtojnë jo vetëm procesin e drejtësisë, por edhe marrëdhëniet e vendit me partnerët ndërkombëtarë. Kjo situatë na kujton se si politika mund të shfrytëzojë njerëzit për qëllime të ngushta dhe për interesa personale, duke lënë pasojat në qytetarët e zakonshëm që presin një qeverisje të përgjegjshme. Kështu, protesta e 7 tetorit është më shumë se një ngjarje politike; ajo është një provokim ndaj institucioneve dhe një përpjekje për të ruajtur një status quo që ndihmon vetëm ata që e kanë krijuar.
