Nga Ylli Pata
E gjitha kjo nuk është fare një qëndrim bazik mbi çështjen apo dosjen mbi të, përkatësisht doktorin, por është një ide mbi atë që ai duhet të bazojë lëvizjen e përditshme.
Sali Berishës do t’i pëlqente siç i ka pëlqyer më shumë statusi i “arrestit mbi shtëpi” pasi aty ka gatuar një lëvizje politike të përditshme përkatësisht me lidhje live, apo edhe të lirisë me takimet me gazetarët në PD, sesa para SPAK dy herë në javë kur duhet të përballet me gazetarët e kronikës.
Sali Berisha nuk e do detyrimin paraqitje, pasi në vend që të flasë për fantazitë e tij për të larguar nga radari çështjet e tij penale, duhet të përgjigjet për atë që ndodhi në godinën e SPAK. Çdo të enjte dhe të martë të muajit. Që në të vërtetë nuk do të ndodhë asgjë, pasi Berisha thjesht do të firmosë dhe largohet. E sipas të gjitha gjasave nuk ka gjë të re të thotë. Nuk ka gjë të thotë nga ana e çështjes së tij, por ai kërkon ta thotë politikisht për të tjerët. Siç shpiku fake news-et për Erion Veliajn që nuk vjen në Tiranë, e sot askush nga ata që e kanë publikuar lajmin nuk thotë që “Fajin e ka Saliu”. Që në këtë rast Saliu thjesht është tallur me ta.
Megjithatë statusi i “detyrimit në paraqitje”, pra që një i pandehur thjesht të shkojë pranë prokurorit dy herë në muaj, është masa me e lehtë për çdo person që ka një çështje ndaj tij.
Pasi në fund të paraqitjes, apo çdo ditëve të javës mund të shkojë ku të dojë, brenda dhe jashtë vendit. Të gjithë personat që kanë një çështje me prokurorinë, e ëndërrojnë, maje janë gati të paguajnë ç’kanë për të shkuar në detyrim paraqitje. Në Perëndim, është masa e sigurisë më e përhapur. Ku përgjithësisht të akuzuarit japin një peng pasuror.
Po pse atëherë janë mërzitur Sali Berisha dhe avokatët e tij?
Sepse ata nuk komunikojnë më me prokurorinë Speciale, GJKKKO-në, sistemin e drejtësisë apo shtetin shqiptar.
Berisha komunikon vetëm me militantët e tij radikalë për t’i thënë se unë jam luan dhe arrij të dal i lirë siç doli para një muaji. Ku në mënyrë skandaloze shumica e mediave e krahasoi këtë masë sigurie me pafajësinë e Sali Berishës. Kur në realitet ishte thjesht një masë sigurie në gjendje të lirë. Sali Berisha është i pandehur zyrtar, Gjykata paraprake ka vendosur procesin e ne duhet të presim procesin. Një gjë proceduriale që nuk ndryshon asgjë thelbësore nga Rasti Partizani. Thjesht Sali Berisha nuk është në arrest shtëpiak, kur dihet që kjo ndodh prej statusit të tij të moshës por edhe politik dreqi e mori.
Është ish-president, ish-kryeministër dhe kreu i partisë më të madhe opozitare. Po sa kjo është në favor është edhe në disfavor. Sepse një lider i opozitës nuk shqetësohet se ka çështje ndaj tij, ai kërkon të fitojë zgjedhjet. Krahasoheni pak këtë rast me Nelson Mandelën, i cili bëri burgun dhe në fund kur doli pajtoi kombin për të sjellë një demokraci kundër apartaidit. Mandela, zboi dhe u nda me dashurinë e jetës së tij, gruan e dytë Winni, vetëm sepse u përplasën në mënyrën e konceptimit të demokracisë. Mandela dhe kur doli nga burgu, nuk u e çau kokën për atë që do t’i ndodhte biznesit të fëmijëve dhe gruas, por vendit të tij. Madje kur gruaja e akuzoi se po tregohet shumë i butë ndaj kundërshtarëve, ai nuk e quajti më bashkëpunëtore, por një personazh politik opozitar, e vazhdoi politikën e tij.
Berisha, nëse e ka mendjen tek PD dhe opozita nuk duhet ta shqetësojë çështja Partizani edhe nëse Gjykata e dënon. Sepse në fund të fundit atij i intereson që ta besojnë demokratët. Të cilëve u ka thënë se e gjithë çështja është mashtrim i Edi Ramës, pasi dhëndri i tij Jamarbri ka marrë thjesht pronat e tij që i takonin. Berisha, thjesht ka marrë një vendim qeverie, ku klubin Partizani që ishte pronë shtetërore ja ka dhënë dhëndrit sepse sipas tij i takonte. E në atë truall, u ndërtuan 19 kulla, që i sollën mbi 25 milionë euro fitim.
Po e besojnë këtë fabul demokratët? Natyrisht që jo, ndaj Sali Berisha frikësohet se detyrim paraqitja në SPAK do të jetë spektakli që do t’i rrëzojë edhe atë pak fabul që politikisht arrin ta ngrejë bashkë me fake news-et tip garniture…
