Rama po shkel ashpër dhe masivisht disa Nene…

Erl KODRA

Shqipëria e ka nënshkruar dhe ratifikuar Konventën Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike. Sipas Protokollit Opsional, shteti shqiptar ka detyrime absolute që rrjedhin nga kjo Beslidhje. Shteti shqiptar po shkelë brutalisht Nenin 1, paragrafin e parë dhe të dytë të kësaj Beslidhje.
Komiteti i të Drejtave të Njeriut në Gjenevë mund të urdhëroj shtetin shqiptar të tërhiqet nga votimet farsë të 30 Qershorit. Për të realizuar këtë, duhet të dërgohet urgjentisht një ankesë pranë këtij Komiteti, sipas Protokollit të Parë dhe Protokollit Opsional.

Sipas të gjitha fakteve, shteti shqiptar po shkel ashpër dhe masivisht disa Nene të Beslidhjes.

Konventa Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike

Miratuar dhe hapur për nënshkrim, ratifikim dhe aderim nëpërmjet Rezolutës 2200A (XXI) të Asamblesë së Përgjithshme të 16 dhjetorit 1966,
hyrja në fuqi e 23 marsit 1976, në përputhje me Nenin 49
hyrje

Shtetet Palë në këtë Pakt,

Duke pasur parasysh se, në përputhje me parimet e shpallura në Kartën e Kombeve të Bashkuara, njohja e dinjitetit të natyrshëm dhe e të drejtave të barabarta dhe të patjetërsueshme të të gjithë anëtarëve të familjes njerëzore është themeli i lirisë, drejtësisë dhe paqes në botë,

Duke pranuar se këto të drejta rrjedhin nga dinjiteti i natyrshëm i njeriut,

Duke pranuar se në përputhje me Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut, ideali i lirisë njerëzore që gëzon lirinë civile dhe politike dhe lirinë nga frika dhe dëshira mund të arrihet vetëm nëse krijohen kushte ku secili mund t’i gëzojë të drejtat e tij civile dhe politike si të drejtat e tij ekonomike, sociale dhe kulturore,

Duke marrë parasysh detyrimin e shteteve sipas Kartës së Kombeve të Bashkuara për të promovuar respektin universal dhe respektimin e të drejtave dhe lirive të njeriut,

Duke e kuptuar se individi, që ka detyra ndaj individëve të tjerë dhe komunitetit të cilit i përket, është nën përgjegjësinë e përpjekjes për promovimin dhe respektimin e të drejtave të njohura në këtë Besëlidhje,

Pajtohuni me nenet e mëposhtme:

PJESA I

Neni 1

  1. Të gjithë popujt kanë të drejtën e vetëvendosjes. Në bazë të kësaj të drejte ata lirisht përcaktojnë statusin e tyre politik dhe ndjekin lirshëm zhvillimin e tyre ekonomik, shoqëror dhe kulturor.
  2. Të gjithë popujt, për qëllimet e tyre, mund të disponojnë lirshëm pasuritë dhe burimet e tyre natyrore pa paragjykuar ndonjë detyrim që rrjedh nga bashkëpunimi ekonomik ndërkombëtar, bazuar në parimin e përfitimit reciprok dhe të së drejtës ndërkombëtare. Në asnjë rast, një popull nuk mund të privohet nga mjetet e veta të jetesës.
  3. Shtetet Palë në këtë Pakt, duke përfshirë edhe ata që kanë përgjegjësi për administrimin e territoreve jo-qeverisëse dhe të mirëbesimit, nxisin realizimin e së drejtës për vetëvendosje dhe e respektojnë atë të drejtë, në përputhje me dispozitat të Kartës së Kombeve të Bashkuara.

PJESA II

Neni 2

  1. Çdo Shtet Palë në këtë Pakt merr përsipër të respektojë dhe të sigurojë të gjithë individët brenda territorit të saj dhe nën juridiksionin e saj të drejtat e njohura në këtë Pakt, pa dallim të asnjë lloji, si raca, ngjyra, gjinia, gjuha, feja, opinioni politik ose tjetër, origjina kombëtare ose sociale, prona, lindja ose ndonjë status tjetër.
  2. Kur nuk parashikohet nga legjislacioni ekzistues ose masa të tjera, çdo Shtet Palë në këtë Pakt merr përsipër të ndërmarrë hapat e nevojshëm, në përputhje me proceset e saj kushtetuese dhe me dispozitat e këtij Pakti, të miratojë ligje të tilla ose masa të tjera siç mund të jetë e nevojshme për të zbatuar të drejtat e njohura në këtë Pakt.
  3. Secili Shtet Palë i këtij Pakti zotëron:

(a) të sigurojë që çdo person, të drejtat ose liritë e të cilit janë shkelur, do të ketë një mjet efektiv juridik, pavarësisht se shkelja është kryer nga persona që veprojnë në një kapacitet zyrtar;

(b) të sigurojë që çdo person që pretendon një mjet të tillë të ketë të drejtën e tij të përcaktuar nga autoritetet kompetente gjyqësore, administrative ose legjislative ose nga ndonjë autoritet tjetër kompetent i parashikuar nga sistemi ligjor i shtetit dhe të zhvillojë mundësitë e gjyqësorit korrigjuar;

(c) Për të siguruar që autoritetet kompetente do të zbatojnë këto mjete kur ato të jenë dhënë.

Neni 3

Shtetet Palë në këtë Marrëveshje marrin përsipër të sigurojnë të drejtën e barabartë të burrave dhe grave për të gëzuar të gjitha të drejtat civile dhe politike të përcaktuara në këtë Pakt.

Neni 4

  1. Në kohën e emergjencës publike që kërcënon jetën e kombit dhe ekzistenca e të cilave shpallet zyrtarisht, Shtetet palë në këtë Pakt mund të marrin masa që i shmangen detyrimeve të tyre sipas këtij Pakti deri në masën që kërkohet rreptësisht nga kërkesat e situatës , me kusht që masat e tilla të mos jenë në kundërshtim me detyrimet e tyre të tjera sipas ligjit ndërkombëtar dhe nuk përfshijnë diskriminim vetëm në bazë të racës, ngjyrës, gjinisë, gjuhës, fesë apo prejardhjes sociale.
  2. Asnjë përjashtim nga nenet 6, 7, 8 (paragrafët I dhe 2), 11, 15, 16 dhe 18 mund të bëhen sipas kësaj dispozite.
  3. Çdo shtet palë i këtij Pakti që përfiton nga e drejta e përjashtimit do të informojë menjëherë Shtetet e tjera Palë në këtë Pakt, nëpërmjet ndërmjetësimit të Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, të dispozitave nga të cilat ka anashkaluar dhe e arsyeve me të cilat u aktivizua. Një komunikim i mëtejshëm do të bëhet, nëpërmjet të njëjtit ndërmjetësues, në datën në të cilën ajo e ndërpret këtë derogim.

Neni 5

  1. Asgjë në këtë Marrëveshje nuk mund të interpretohet si diçka që nënkupton çdo shtet, grup ose person të drejtë të angazhohet në ndonjë veprimtari ose të kryejë ndonjë veprim që synon shkatërrimin e ndonjë prej të drejtave dhe lirive të njohura këtu ose në kufizimin e tyre në një më të madh në masën që është parashikuar në këtë Besëlidhje.
  2. Nuk do të ketë kufizime ose heqje nga ndonjë prej të drejtave themelore të njeriut të njohura ose ekzistuese në cilindo Shtet Palë të këtij Pakti në pajtim me ligjin, konventat, rregulloret ose zakonet me pretekstin se ky Konventë nuk i njeh këto të drejta ose se i njeh ato në një masë më të vogël.

PJESA III

Neni 6

  1. Çdo qenie njerëzore ka të drejtën e natyrshme në jetë. Kjo e drejtë do të mbrohet me ligj. Askush nuk do të privohet arbitrarisht nga jeta e tij.
  2. Në vendet që nuk e kanë hequr dënimin me vdekje, dënimi me vdekje mund të shqiptohet vetëm për krimet më serioze në përputhje me ligjin në fuqi në kohën e kryerjes së veprës penale dhe jo në kundërshtim me dispozitat e këtij Pakti dhe Konventën për Parandalimin dhe Ndëshkimin e Krimit të Gjenocidit. Ky dënim mund të kryhet vetëm në bazë të një vendimi përfundimtar të dhënë nga një gjykatë kompetente.
  3. Kur privimi i jetës përbën krimin e gjenocidit, kuptohet që asgjë në këtë nen nuk do të autorizojë asnjë Shtet Palë të këtij Pakti të heqë në asnjë mënyrë nga çdo detyrim i marrë sipas dispozitave të Konventës për Parandalimin dhe Dënimin e Krimi i Gjenocidit.
  4. Cilido i dënuar me vdekje ka të drejtën të kërkojë falje ose ndërrimin e dënimit. Amnistia, falja ose ndërrimi i dënimit të vdekjes mund të jepet në të gjitha rastet.
  5. Dënimi i vdekjes nuk do të shqiptohet për krimet e kryera nga personat nën moshën tetëmbëdhjetëvjeçare dhe nuk do të kryhet për gratë shtatzëna.
  6. Asgjë në këtë nen nuk do të thirret për të vonuar ose për të parandaluar heqjen e dënimit me vdekje nga çdo shtet palë në këtë Pakt.

Neni 7

Askush nuk duhet t’i nënshtrohet torturës ose trajtimit ose dënimit mizor, çnjerëzor ose poshtërues. Në veçanti, askush nuk duhet të nënshtrohet pa pëlqimin e tij të lirë për eksperimentime mjekësore ose shkencore.

Neni 8

  1. Askush nuk mund të mbahet në skllavëri; ndalohet skllavëria dhe tregtia e skllevërve në të gjitha format e tyre.
  2. Askush nuk mund të mbahet në robëri.

3.

(a) Askush nuk duhet të kryejë punë të detyruar ose të detyrueshme;

(b) Paragrafi 3 (a) nuk guxon të përjashtojë, në vendet ku burgimi me punë të rëndë mund të shqiptohet si dënim për një krim, kryerjen e një pune të rëndë në kryerjen e një dënimi me një dënim të tillë nga një gjykatë kompetente;

(c) Për qëllimet e këtij paragrafi, termi “punë e detyruar ose e detyrueshme” nuk përfshin:

(i) Çdo punë ose shërbim, që nuk përmendet në nënparagrafin (b), zakonisht kërkohet nga personi i cili është nën paraburgim si pasojë e një urdhri të ligjshëm të një gjykate ose të një personi gjatë lirimit me kusht nga një ndalim i tillë;

(ii) çdo shërbim me karakter ushtarak dhe, në vendet ku pranohen kundërshtimet e ndërgjegjshme, çdo shërbim kombëtar i kërkuar nga ligji i kundërshtuesve të ndërgjegjes;

(iii) Çdo shërbim i kërkuar në raste emergjence ose fatkeqësish që kërcënojnë jetën ose mirëqenien e komunitetit;

(iv) Çdo punë ose shërbim që është pjesë e detyrimeve normale civile.

Neni 9

  1. Çdokush ka të drejtën e lirisë dhe të sigurisë së personit. Askush nuk do t’i nënshtrohet arrestimit ose ndalimit arbitrar. Askush nuk mund të privohet nga liria përveç në bazë të tillë dhe në përputhje me procedurën e përcaktuar me ligj.
  2. Çdo person i arrestuar duhet të informohet në kohën e arrestimit për arsyet e arrestimit të tij dhe do të informohet menjëherë për çdo akuzë kundër tij.
  3. Kushdo i arrestuar ose i paraburgosur për një padi penale duhet të sillet menjëherë përpara një gjyqtari ose zyrtari tjetër të autorizuar me ligj për të ushtruar pushtetin gjyqësor dhe ka të drejtë të gjykohet brenda një kohe të arsyeshme ose të lirohet. Nuk duhet të jetë rregulli i përgjithshëm që personat që presin gjyqin do të mbahen në paraburgim, por lirimi mund t’i nënshtrohet garancive për t’u paraqitur për gjykim, në çdo fazë tjetër të proceseve gjyqësore dhe, nëse duhet të ndodhë, për ekzekutimin e aktgjykimit.
  4. Kushdo që është i privuar nga liria me arrestim ose ndalim, ka të drejtë të marrë masa para gjykatës, në mënyrë që ajo gjykatë të vendosë pa vonesë për ligjshmërinë e paraburgimit dhe të urdhërojë lirimin e tij nëse paraburgimi nuk është i ligjshëm.
  5. Cilido që ka qenë viktimë e arrestimit ose paraburgimit të paligjshëm, ka të drejtë të detyrueshme për kompensim.

Neni 10

  1. Të gjithë personat e privuar nga liria do të trajtohen me njerëzimin dhe me respekt për dinjitetin e natyrshëm të njeriut.

2.

(a) Personat e akuzuar, përveç rasteve të jashtëzakonshme, do të ndahen nga personat e dënuar dhe do t’i nënshtrohen një trajtimi të veçantë që i përshtatet statusit të tyre si persona të pandërgjegjshëm;

(b) Personat e mitur të akuzuar duhet të ndahen nga të rriturit dhe të sillen sa më shpejt që të jetë e mundur për gjykim.

  1. Sistemi i burgjeve përfshin trajtimin e të burgosurve, qëllimi kryesor i të cilit do të jetë reformimi i tyre dhe rehabilitimi social. Shkelësit e mitur duhet të ndahen nga të rriturit dhe të marrin trajtim të përshtatshëm për moshën dhe statusin e tyre ligjor.

Neni 11

Askush nuk mund të burgoset vetëm për shkak të pamundësisë për të përmbushur një detyrim kontraktual.

Neni 12

  1. Gjithkush në mënyrë të ligjshme brenda territorit të një shteti, brenda atij territori, ka të drejtën e lirisë së lëvizjes dhe të lirisë për të zgjedhur vendbanimin e tij.
  2. Secili do të jetë i lirë të largohet nga çdo vend, përfshirë këtu edhe të vetin.
  3. Të drejtat e lartpërmendura nuk do të jenë subjekt i kufizimeve përveç atyre të parashikuara me ligj, janë të nevojshme për të mbrojtur sigurinë kombëtare, rendin publik (ordre public), shëndetin publik ose moralin ose të drejtat dhe liritë e të tjerëve dhe në përputhje me të drejtat e tjera të njohura në këtë Pakt.
  4. Askush nuk mund të privohet arbitrarisht nga e drejta për të hyrë në vendin e tij.

Neni 13

Një i huaj i ligjshëm në territorin e një shteti palë të këtij Pakti mund të dëbohet prej tij vetëm në bazë të një vendimi të arritur në përputhje me ligjin dhe, përveçse kur arsyet detyruese të sigurisë kombëtare e kërkojnë ndryshe, lejohet të paraqesë arsyet kundër tij dëbimin dhe shqyrtimin e çështjes së tij dhe të përfaqësohet për qëllimin paraprak, autoritetit kompetent ose personit ose personave të caktuar posaçërisht nga autoriteti kompetent.

Neni 14

  1. Të gjithë personat duhet të jenë të barabartë para gjykatave dhe gjykatave. Në përcaktimin e çdo akuze penale kundër tij, ose të të drejtave dhe detyrimeve të tij në padi, secili do të ketë të drejtë për një dëgjim të drejtë dhe publik nga një gjykatë kompetente, e pavarur dhe e paanshme e themeluar me ligj. Shtypi dhe publiku mund të përjashtohen nga të gjitha ose një pjesë e një gjykimi për arsye morali, rendi publik (ordre public) ose siguria kombëtare në një shoqëri demokratike, ose kur interesat e jetës private të palëve kërkojnë ose shtrirjen e domosdoshme në mendimin e gjykatës në rrethana të veçanta ku publiciteti do të dëmtonte interesat e drejtësisë; por çdo vendim i dhënë në një çështje penale ose në padi duhet të bëhet publik përveç kur interesi i personave të mitur përndryshe kërkon ose procedurat kanë të bëjnë me mosmarrëveshjet martesore ose kujdestarinë e fëmijëve.
  2. Çdo person i akuzuar për një vepër penale ka të drejtë të konsiderohet i pafajshëm deri sa të vërtetohet fajtor sipas ligjit.
  3. Në përcaktimin e çdo akuze penale kundër tij, secili do të ketë të drejtë për garancitë minimale në vijim, me barazi të plotë: (a) Të informohet menjëherë dhe në detaje në një gjuhë që ai e kupton për natyrën dhe shkakun e akuzës kundër tij;

(b) Të ketë kohë dhe lehtësira të përshtatshme për përgatitjen e mbrojtjes së tij dhe të komunikojë me avokatin e tij;

(c) Të gjykohet pa vonesa të panevojshme;

(d) Të gjykohet në praninë e tij dhe të mbrohet personalisht ose nëpërmjet ndihmës juridike sipas zgjedhjes së tij; të informohet nëse nuk ka asistencë ligjore për këtë të drejtë; dhe të ketë ndihmë ligjore të caktuar për të, në çdo rast kur interesat e drejtësisë e kërkojnë dhe pa pagesë prej tij në ndonjë rast të tillë nëse ai nuk ka mjete të mjaftueshme për ta paguar;

(e) Të shqyrtojë ose të ekzaminojë dëshmitarët kundër tij dhe të marrë pjesë dhe të marrë në pyetje dëshmitarët në emër të tij nën të njëjtat kushte si dëshmitarët kundër tij;

(f) Të ketë ndihmën e lirë të një përkthyesi nëse ai nuk mund të kuptojë ose të flasë gjuhën e përdorur në gjykatë;

(g) Të mos detyrohet të dëshmojë kundër vetvetes ose të pranojë fajin.

  1. Në rastin e personave të mitur, procedura do të jetë e tillë që do të marrë parasysh moshën e tyre dhe dëshirën për të promovuar rehabilitimin e tyre.
  2. Çdo person i dënuar për një krim ka të drejtën që dënimi dhe dënimi i tij të shqyrtohet nga një gjykatë më e lartë sipas ligjit.
  3. Kur një person me vendim të formës së prerë është dënuar për një vepër penale dhe kur më pas dënimi i tij është anuluar ose është falur për shkak se një fakt i ri ose i sapo zbuluar tregon përfundimisht se ka pasur një gabim të drejtësisë, personi i cili ka vuajtur dënimin si rezultat i një dënimi të tillë do të kompensohet sipas ligjit, përveç nëse provohet se moszbulimi i fakteve të panjohura në kohë është tërësisht ose pjesërisht i atribuuar atij.
  4. Askush nuk mund të gjykohet ose të ndëshkohet përsëri për një vepër penale për të cilën ai është dënuar ose liruar në pajtim me ligjin dhe procedurën penale të secilit vend.

Neni 15

  1. Askush nuk mund të konsiderohet fajtor për ndonjë vepër penale për shkak të ndonjë veprimi ose mosveprimi që nuk përbënte një vepër penale, sipas ligjit kombëtar ose ndërkombëtar, në kohën kur është kryer. As nuk do të vendoset një gjobë më e rëndë se ajo që ishte e zbatueshme në kohën kur vepra penale është kryer. Nëse, pas kryerjes së veprës penale, parashihet dispozita me ligj për vendosjen e ndëshkimit më të lehtë, kryerësi do të përfitojë në këtë mënyrë.
  2. Asgjë në këtë nen nuk do të cenojë gjykimin dhe ndëshkimin e çdo personi për çfarëdo veprimi ose mosveprimi që në kohën kur është kryer është kriminale sipas parimeve të përgjithshme të ligjit të njohura nga bashkësia e kombeve.

Neni 16

Gjithkush ka të drejtë të njihet kudo si një person para ligjit.

Neni 17

  1. Askush nuk do t’i nënshtrohet ndërhyrjes arbitrare ose të paligjshme në jetën private, familjen, shtëpinë ose korrespondencën e tij, ose në sulme të paligjshme ndaj nderit dhe reputacionit të tij.
  2. Gjithkush ka të drejtën e mbrojtjes së ligjit kundër ndërhyrjeve ose sulmeve të tilla.

Neni 18

  1. Gjithkush ka të drejtën e lirisë së mendimit, të ndërgjegjes dhe të fesë. Kjo e drejtë përfshin lirinë për të pasur ose për të pranuar një fe ose besim të zgjedhur prej tij dhe lirinë, qoftë individualisht ose në bashkësi me të tjerët dhe në publik ose privat, për të manifestuar fenë ose besimin e tij në adhurim, respektim, praktikë dhe mësimdhënie.
  2. Askush nuk duhet të jetë subjekt i shtrëngimit që do të dëmtonte lirinë e tij për të pasur ose për të pranuar një fe ose besim të zgjedhur prej tij.
  3. Liria për të manifestuar fenë ose besimet mund t’i nënshtrohet vetëm kufizimeve të parashikuara me ligj dhe janë të nevojshme për të mbrojtur sigurinë publike, rendin, shëndetin ose moralin ose të drejtat dhe liritë themelore të të tjerëve.
  4. Shtetet palë të këtij Pakti zotohen të kenë respekt për lirinë e prindërve dhe kur është e mundur, kujdestarët ligjorë për të siguruar edukimin fetar dhe moral të fëmijëve të tyre në përputhje me bindjet e tyre.

Neni 19

  1. Gjithkush ka të drejtën të mbajë mendime pa ndërhyrje.
  2. Gjithkush ka të drejtën e lirisë së shprehjes; kjo e drejtë duhet të përfshijë lirinë për të kërkuar, marrë dhe dhënë informacione dhe ide të të gjitha llojeve, pa marrë parasysh kufijtë, qoftë me gojë, me shkrim ose me shkrim, në formën e artit ose nëpërmjet ndonjë media tjetër të zgjedhur prej tij.
  3. Ushtrimi i të drejtave të parashikuara në paragrafin 2 të këtij neni mbart me vete detyra dhe përgjegjësi të veçanta. Prandaj mund të jetë subjekt i kufizimeve të caktuara, por këto do të jenë vetëm ato që janë dhënë me ligj dhe janë të nevojshme:

(a) Për respektimin e të drejtave ose reputacionit të të tjerëve;

(b) Për mbrojtjen e sigurisë kombëtare ose të rendit publik (ordre public), ose të shëndetit publik ose moralit.

Neni 20

  1. Çdo propagandë për luftë ndalohet me ligj.
  2. Çdo avokim i urrejtjes kombëtare, racore ose fetare që përbën nxitje për diskriminim, armiqësi apo dhunë do të ndalohet me ligj.

Neni 21

E drejta e tubimit paqësor do të njihet. Nuk mund të vendosen kufizime për ushtrimin e kësaj të drejte, përveç atyre të vendosura në përputhje me ligjin dhe që janë të nevojshme në një shoqëri demokratike në interes të sigurisë kombëtare ose sigurisë publike, rendit publik (ordre public), mbrojtjes së shëndetit publik ose moralin ose mbrojtjen e të drejtave dhe lirive të të tjerëve.

Neni 22

  1. Gjithkush ka të drejtën e lirisë së shoqërimit me të tjerët, duke përfshirë të drejtën për të formuar dhe për t’u bashkuar me sindikatat për mbrojtjen e interesave të tij.
  2. Nuk mund të vendosen kufizime në ushtrimin e kësaj të drejte, përveç atyre të parashikuara me ligj dhe që janë të nevojshme në një shoqëri demokratike në interes të sigurisë kombëtare ose sigurisë publike, rendit publik (ordre public), mbrojtjes së publikut shëndetin ose moralin ose mbrojtjen e të drejtave dhe lirive të të tjerëve. Ky nen nuk do të pengojë vendosjen e kufizimeve të ligjshme ndaj pjesëtarëve të forcave të armatosura dhe policisë në ushtrimin e kësaj të drejte.
  3. Asgjë në këtë nen nuk do të autorizojë Shtetet Palë në Konventën e Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vitit 1948 lidhur me Lirinë e Asocimit dhe Mbrojtjen e të Drejtës së Organizimit për të marrë masa legjislative të cilat do të paragjykonin ose do të zbatojnë ligjin në atë mënyrë që të paragjykojnë, garancitë e parashikuara në atë Konventë.

Neni 23

  1. Familja është njësia grupore natyrore dhe themelore e shoqërisë dhe ka të drejtën e mbrojtjes nga shoqëria dhe shteti.
  2. E drejta e burrave dhe grave të moshës martesore për t’u martuar dhe për të gjetur një familje do të njihet.
  3. Asnjë martesë nuk mund të lidhet pa pëlqimin e lirë dhe të plotë të bashkëshortëve që synojnë.
  4. Shtetet Palë të këtij Pakti do të marrin masat e duhura për të siguruar barazinë e të drejtave dhe përgjegjësive të bashkëshortëve në lidhje me martesën, gjatë martesës dhe në shpërbërjen e saj. Në rastin e shpërbërjes duhet të sigurohet mbrojtja e nevojshme e çdo fëmije.

Neni 24

  1. Çdo fëmijë duhet të ketë, pa asnjë diskriminim për racën, ngjyrën, seksin, gjuhën, fenë, origjinën kombëtare ose shoqërore, pronën ose lindjen, të drejtën për masat e mbrojtjes siç kërkohet nga statusi i tij si i mitur, pjesë e familjes së tij, shoqërisë dhe shtetit.
  2. Çdo fëmijë regjistrohet menjëherë pas lindjes dhe duhet të ketë një emër.
  3. Çdo fëmijë ka të drejtën të fitojë një shtetësi.

Neni 25

Çdo qytetar ka të drejtën dhe mundësinë pa asnjë dallim të përmendur në nenin 2 dhe pa kufizime të paarsyeshme:

(a) Të marrë pjesë në kryerjen e punëve publike, drejtpërdrejt ose nëpërmjet përfaqësuesve të zgjedhur lirisht;

(b) Të votojë dhe të zgjidhet në zgjedhje periodike të vërteta, të cilat do të jenë me votim universal dhe të barabartë dhe do të mbahen me votim të fshehtë, duke garantuar shprehjen e lirë të vullnetit të zgjedhësve;

(c) Të ketë qasje, në kushte të përgjithshme të barazisë, në shërbimin publik në vendin e tij.

Neni 26

Të gjithë personat janë të barabartë para ligjit dhe kanë të drejtë pa ndonjë diskriminim për mbrojtjen e barabartë të ligjit. Në këtë drejtim, ligji do të ndalojë çdo diskriminim dhe do t’u garantojë të gjithë personave mbrojtje të barabartë dhe efektive kundër diskriminimit në çdo bazë, si raca, ngjyra, gjinia, gjuha, feja, mendimi politik ose tjetër, origjina kombëtare ose sociale, pasuria, lindja ose status tjetër.

Neni 27

Në ato shtete në të cilat ekzistojnë pakica etnike, fetare ose gjuhësore, personave që i përkasin pakicave të tilla nuk i mohohet e drejta, në bashkësi me anëtarët e tjerë të grupit të tyre, të gëzojnë kulturën e tyre, të professojnë dhe praktikojnë fenë e tyre ose për të përdorur gjuhën e tyre.

PJESA IV

Neni 28

  1. Do të krijohet një Komitet për të Drejtat e Njeriut (në tekstin e mëtejmë referuar në këtë Marrëveshje si Komiteti). Ai do të përbëhet nga tetëmbëdhjetë anëtarë dhe do të kryejë funksionet e dhëna më poshtë.
  2. Komiteti do të përbëhet nga shtetas të shteteve palë të këtij Pakti, të cilët do të jenë persona me karakter të lartë moral dhe kompetenca të njohura në fushën e të drejtave të njeriut, duke marrë në konsideratë dobinë e pjesëmarrjes së disa personave që kanë përvojë ligjore .
  3. Anëtarët e Komitetit zgjidhen dhe shërbejnë në cilësinë e tyre personale.

Neni 29

  1. Anëtarët e Komitetit zgjidhen me votim të fshehtë nga lista e personave që posedojnë kualifikimet e parashikuara në nenin 28 dhe të emëruar për qëllime nga Shtetet Palë në këtë Pakt.
  2. Secili shtet palë i këtij Pakti mund të emërojë jo më shumë se dy persona. Këta persona do të jenë shtetas të shtetit kandidat.
  3. Një person ka të drejtë për ri-emërim.

Neni 30

  1. Zgjedhjet fillestare mbahen jo më vonë se gjashtë muaj pas datës së hyrjes në fuqi të këtij Pakti.
  2. Së paku katër muaj para datës së secilës zgjedhje në Komision, përveç zgjedhjes për të mbushur një vend bosh shpallur në përputhje me nenin 34, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të drejtojë një ftesë me shkrim për Shtetet Palë në paraqesin Paktin për të paraqitur nominimet e tyre për anëtarësim në Komision brenda tre muajve.
  3. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të përgatisë një listë me renditje alfabetike të të gjithë personave të emëruar në këtë mënyrë, me një tregues të Shteteve Palë që i kanë emëruar dhe do t’ia paraqesë atë Shteteve Palë në këtë Marrëveshje jo më vonë më shumë se një muaj para datës së çdo zgjedhjeje.
  4. Zgjedhjet e anëtarëve të Komitetit do të mbahen në një takim të Shteteve Palë në këtë Konventë të thirrur nga Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara në selinë e Kombeve të Bashkuara. Në atë mbledhje, për të cilën dy të tretat e shteteve palë në këtë Pakt do të përbëjnë një kuorum, personat e zgjedhur në Komitet do të jenë ata kandidatë që marrin numrin më të madh të votave dhe një shumicë absolute të votave të përfaqësuesve të shteteve Partitë e pranishme dhe votimi.

Neni 31

  1. Komiteti nuk mund të përfshijë më shumë se një shtetas të të njëjtit shtet.
  2. Në zgjedhjen e Komitetit, do t’i kushtohet vëmendje shpërndarjes së barabartë gjeografike të anëtarësisë dhe përfaqësimit të formave të ndryshme të qytetërimit dhe të sistemeve kryesore ligjore.

Neni 32

  1. Anëtarët e Komitetit zgjidhen për një mandat katërvjeçar. Ata do të kualifikohen për rizgjedhje nëse renominohen. Megjithatë, kushtet e nëntë prej anëtarëve të zgjedhur në zgjedhjet e para mbarojnë në fund të dy viteve; menjëherë pas zgjedhjeve të para, emrat e këtyre nëntë anëtarëve do të zgjidhen me short nga Kryetari i mbledhjes të përmendur në nenin 30 paragrafi 4.
  2. Zgjedhjet në mbarim të detyrës do të mbahen në përputhje me nenet e mësipërme të kësaj pjese të këtij Pakti.

Neni 33

  1. Nëse, sipas mendimit unanim të anëtarëve të tjerë, një anëtar i Komitetit ka pushuar të kryejë funksionet e tij për ndonjë shkak tjetër përveç mungesës së një karakteri të përkohshëm, Kryetari i Komitetit njofton Sekretarin e Përgjithshëm të Organizatës së Bashkuar Kombet, të cilët më pas do të deklarojnë se selia e atij anëtari është vakant.
  2. Në rast vdekjeje ose dorëheqjeje të një anëtari të Komitetit, Kryetari do të njoftojë menjëherë Sekretarin e Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, i cili deklaron vendin e lirë nga data e vdekjes ose data në të cilën dorëheqja hyn në fuqi.

Neni 34

  1. Kur një vend i lirë shpallet në përputhje me nenin 33 dhe nëse mandati i anëtarit që zëvendësohet nuk përfundon brenda gjashtë muajve nga shpallja e konkursit, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara njofton secilin nga Shtetet palë të këtij Pakti, të cilat brenda dy muajsh mund të paraqesin propozime në pajtim me nenin 29 me qëllim të plotësimit të konkursit.
  2. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të përgatisë një listë sipas rendit alfabetik të personave të emëruar kështu dhe do t’ia paraqesë atë Shteteve Palë në këtë Pakt. Zgjedhjet për të mbushur vendin e lirë do të bëhen në përputhje me dispozitat përkatëse të kësaj pjese të këtij Pakti.
  3. Një anëtar i Komisionit i zgjedhur për të plotësuar një vend bosh shpallur në përputhje me nenin 33 do të mbajë detyrën për pjesën e mbetur të mandatit të anëtarit që ka liruar selinë në Komitet sipas dispozitave të atij neni.

Neni 35

Anëtarët e Komitetit, me miratimin e Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, marrin shpërblime nga burimet e Kombeve të Bashkuara në kushte dhe kushte që mund të vendosë Asambleja e Përgjithshme, duke pasur parasysh rëndësinë e përgjegjësive të Komitetit.

Neni 36

Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të sigurojë personelin dhe lehtësitë e nevojshme për kryerjen efektive të funksioneve të Komitetit sipas këtij Pakti.

Neni 37

  1. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të thërrasë mbledhjen fillestare të Komitetit në selinë e Kombeve të Bashkuara.
  2. Pas takimit fillestar, Komiteti takohet në afatet kohore që do të jepen në rregulloren e tij të procedurës.
  3. Komiteti normalisht takohet në selinë e Kombeve të Bashkuara ose në zyrën e Kombeve të Bashkuara në Gjenevë.

Neni 38

Çdo anëtar i Komitetit, përpara se të marrë përsipër detyrat e tij, do të bëjë një deklaratë solemne në komisionin e hapur se ai do të kryejë funksionet e tij në mënyrë të paanshme dhe me ndërgjegje.

Neni 39

  1. Komiteti zgjedhë zyrtarët e tij për një mandat prej dy vjetësh. Ata mund të rizgjidhen.
  2. Komiteti do të përcaktojë rregullat e veta të procedurës, por këto rregulla duhet të sigurojnë, ndër të tjera, që:

(a) Dymbëdhjetë anëtarë përbëjnë një kuorum;

(b) Vendimet e Komitetit do të bëhen me shumicë votash të anëtarëve të pranishëm.

Neni 40

  1. Shtetet Palë të këtij Pakti angazhohen që të dorëzojnë raporte për masat që ato kanë miratuar, të cilat i japin efekt të drejtave të njohura këtu dhe progresin e bërë në gëzimin e këtyre të drejtave: (a) Brenda një viti nga hyrja në fuqi të këtij Pakti për Shtetet Palë të interesuara;

(b) Pas kësaj, sa herë që Komiteti e kërkon këtë.

  1. Të gjitha raportet duhet t’i dorëzohen Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, të cilët i transmetojnë ato në komision për shqyrtim. Raportet duhet të tregojnë faktorët dhe vështirësitë, nëse ka, që ndikojnë në zbatimin e këtij Pakti.
  2. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara mundet, pas konsultimit me Komitetin, t’ua transmetojë agjencive të specializuara përkatëse kopjet e pjesëve të tilla të raporteve që mund të përfshihen në fushën e tyre të kompetencës.
  3. Komiteti do të shqyrtojë raportet e paraqitura nga Shtetet Palë në këtë Pakt. Ajo do të transmetojë raportet e saj, dhe komentet e tilla të përgjithshme siç mund të konsiderojë të përshtatshme, për Shtetet Palë. Komiteti mund t’i përcjellë edhe Këshillit Ekonomik dhe Social këto komente së bashku me kopjet e raporteve që ka marrë nga Shtetet Palë të këtij Pakti.
  4. Shtetet palë të këtij Pakti mund t’i paraqesin Komitetit vërejtje për çdo koment që mund të bëhet në përputhje me paragrafin 4 të këtij neni.

Neni 41

  1. Një Shtet Palë i këtij Pakti në çdo kohë mund të deklarojë në bazë të këtij neni që njeh kompetencën e Komitetit për të marrë dhe shqyrtuar komunikimet në atë mënyrë që një Shtet Palë pretendon që një Shtet tjetër Pale nuk i përmbush detyrimet e tij sipas kësaj Pakti. Komunikimet sipas këtij neni mund të merren dhe konsiderohen vetëm nëse paraqiten nga një Shtet Palë i cili ka bërë një deklaratë duke njohur në vetvete kompetencën e Komitetit. Asnjë komunikim nuk do të pranohet nga Komiteti nëse ka të bëjë me një Shtet Palë i cili nuk ka bërë një deklaratë të tillë. Komunikimet e pranuara sipas këtij neni do të trajtohen në përputhje me procedurën e mëposhtme:

(a) Nëse një Shtet Palë në këtë Marrëveshje konsideron se një Shtet Palë tjetër nuk po zbaton dispozitat e këtij Pakti, ajo, me komunikim me shkrim, mund ta sjellë çështjen në vëmendjen e atij Shteti Palë. Brenda tre muajve pas pranimit të komunikimit shteti pritës i jep shtetin që ka dërguar komunikimin shpjegim, ose ndonjë deklaratë tjetër me shkrim që sqaron çështjen e cila duhet të përfshijë, në masën e mundshme dhe të duhur, referencën ndaj procedurave vendase dhe mjeteve juridike të marra , në pritje ose në dispozicion në këtë çështje;

(b) Nëse çështja nuk është përshtatur në mënyrë të kënaqshme për të dy Shtetet Palë të interesuara brenda gjashtë muajve pas marrjes nga shteti pritës të komunikimit fillestar, secili Shtet do të ketë të drejtën ta referojë çështjen në Komision, me njoftim të dhënë Komitetit dhe Shtetit tjetër;

(c) Komiteti do të merret me një çështje që i është referuar vetëm pasi të ketë konstatuar se të gjitha mjetet e brendshme në dispozicion janë përdorur dhe shteruar në këtë çështje, në përputhje me parimet e njohura në përgjithësi të së drejtës ndërkombëtare. Kjo nuk do të jetë rregulli kur zbatimi i mjeteve juridike zgjat pa arsye;

(d) Komiteti do të mbajë mbledhje të mbyllura gjatë shqyrtimit të komunikimeve sipas këtij neni;

(e) Duke iu nënshtruar dispozitave të nënparagrafit (c), Komiteti do t’i vë në dispozicion zyrat e tij të mira Shteteve Palë të interesuara për një zgjidhje miqësore të çështjes në bazë të respektimit të të drejtave të njeriut dhe lirive themelore të njohura në këtë Besëlidhje;

(f) Në çdo çështje që i referohet asaj, Komiteti mund t’u kërkojë Shteteve Palë të interesuara, të përmendura në nënparagrafin (b), të japin informacionin përkatës;

(g) Shtetet Palë të interesuara, të përmendura në nënparagrafin (b), kanë të drejtë të përfaqësohen kur çështja shqyrtohet në Komitet dhe të bëjë parashtresa me gojë dhe / ose me shkrim;

(h) Komiteti, brenda dymbëdhjetë muajve pas datës së marrjes së njoftimit sipas nënparagrafit (b), duhet të dorëzojë një raport:

(i) Nëse arrihet një zgjidhje brenda afatit të nënparagrafit (e), Komiteti do të kufizojë raportin e tij në një deklaratë të shkurtër të fakteve dhe të zgjidhjes së arritur;

(ii) Nëse nuk arrihet një zgjidhje brenda afatit të nënparagrafit (e), Komiteti e kufizon raportin e tij me një deklaratë të shkurtër të fakteve; parashtresat me shkrim dhe shënimet e paraqitjeve gojore të bëra nga shtetet palë të interesuara i bashkëngjiten raportit. Në çdo çështje, raporti do t’u komunikohet Shteteve Palë të interesuara.

  1. Dispozitat e këtij neni do të hyjnë në fuqi kur dhjetë shtete palë në këtë Pakt kanë bërë deklarata sipas paragrafit I të këtij neni. Deklarata të tilla do të depozitohen nga Shtetet Palë pranë Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, të cilët i transmetojnë kopjet e tyre Shteteve të tjera Shtetërore. Një deklaratë mund të tërhiqet në çdo kohë duke njoftuar Sekretarin e Përgjithshëm. Një tërheqje e tillë nuk do të paragjykojë shqyrtimin e ndonjë çështjeje që është objekt i një komunikimi të transmetuar tashmë sipas këtij neni; asnjë komunikim i mëtejshëm nga asnjë Shtet Palë nuk do të merret pasi njoftimi për tërheqjen e deklaratës është marrë nga Sekretari i Përgjithshëm, përveç nëse Shteti Palë në fjalë ka bërë një deklaratë të re.

Neni 42

1.

(a) Nëse një çështje e referuar Komitetit në përputhje me nenin 41 nuk është zgjidhur në mënyrë të kënaqshme nga Shtetet Palë të interesuara, Komiteti, me pëlqimin paraprak të Shteteve Palë të interesuara, mund të emërojë një Komision Ad hoc të Pajtimit (në tekstin e mëtejmë: për të si Komisioni). Zyrat e mira të Komisionit u vihen në dispozicion Shteteve Palë të interesuara për një zgjidhje miqësore të çështjes në bazë të respektimit të këtij Pakti;

(b) Komisioni përbëhet nga pesë persona të pranueshëm për Shtetet Palë të interesuara. Nëse Shtetet Palë në fjalë nuk arrijnë marrëveshje brenda tre muajve në të gjitha ose një pjesë të përbërjes së Komisionit, anëtarët e Komisionit për të cilët nuk është arritur asnjë marrëveshje zgjidhen me votim të fshehtë me dy të tretat e votave të Komiteti nga anëtarët e tij.

  1. Anëtarët e Komisionit shërbejnë në cilësinë e tyre personale. Ata nuk do të jenë shtetas të Shteteve Palë të interesuara, ose të një Shteti që nuk është Palë në këtë Pakt, ose të një Shteti Palë i cili nuk ka bërë një deklaratë sipas nenit 41.
  2. Komisioni zgjedh Kryetarin e vet dhe miraton rregulloren e vet të procedurës.
  3. Mbledhjet e Komisionit zakonisht mbahen në selinë e Kombeve të Bashkuara ose në zyrën e Kombeve të Bashkuara në Gjenevë. Megjithatë, ato mund të mbahen në vende të tjera të përshtatshme siç mund të përcaktohet nga Komisioni në konsultim me Sekretarin e Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara dhe Shtetet Palë të interesuara.
  4. Sekretariati i siguruar në përputhje me nenin 36 do t’i shërbejë edhe komisionet e emëruara sipas këtij neni.
  5. Informacioni i marrë dhe i mbledhur nga Komiteti do të vihet në dispozicion të Komisionit dhe Komisioni mund t’i kërkojë Shteteve Palë të interesuara të ofrojnë çdo informacion tjetër të rëndësishëm.
  6. Kur Komisioni ka shqyrtuar plotësisht çështjen, por në çdo rast jo më vonë se dymbëdhjetë muaj pas marrjes së çështjes, ajo do t’i paraqesë Kryetarit të Komisionit një raport për komunikim me Shtetet Palë të interesuara:

(a) Nëse Komisioni nuk është në gjendje të përfundojë shqyrtimin e çështjes brenda dymbëdhjetë muajve, ajo do të kufizojë raportin e saj në një deklaratë të shkurtër të statusit të shqyrtimit të çështjes;

(b) Nëse arrihet një zgjidhje miqësore për çështjen në lidhje me respektimin e të drejtave të njeriut të njohura në këtë Pakt, Komisioni do të kufizojë raportin e tij në një deklaratë të shkurtër të fakteve dhe të zgjidhjes së arritur;

(c) Nëse nuk arrihet një zgjidhje brenda afatit të nënparagrafit (b), raporti i Komisionit do të përfshijë gjetjet e tij mbi të gjitha çështjet e fakteve relevante për çështjet ndërmjet Shteteve Palë të interesuara dhe pikëpamjet e saj mbi mundësitë e një zgjidhjeje miqësore e çështjes. Ky raport duhet të përmbajë gjithashtu parashtrimet me shkrim dhe një dokument të paraqitjeve gojore të bëra nga Shtetet Palë të interesuara;

(d) Nëse raporti i Komisionit është paraqitur sipas nënparagrafit (c), Shtetet Palë të interesuara, brenda tre muajve nga marrja e raportit, njoftojnë Kryetarin e Komitetit nëse e pranojnë ose jo përmbajtjen e raportit të Komisionit .

  1. Dispozitat e këtij neni nuk cenojnë përgjegjësitë e Komitetit sipas nenit 41.
  2. Shtetet Palë të interesuara ndajnë të gjitha shpenzimet e anëtarëve të Komisionit në përputhje me vlerësimet që do të sigurohen nga Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara.
  3. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të jetë i autorizuar të paguajë shpenzimet e anëtarëve të Komisionit, nëse është e nevojshme, para rimbursimit nga Shtetet Palë të interesuara, në përputhje me paragrafin 9 të këtij neni.

Neni 43

Anëtarët e Komitetit dhe të komisioneve ad hoc të pajtimit që mund të emërohen sipas nenit 42, do të kenë të drejtën për lehtësitë, privilegjet dhe imunitetet e ekspertëve në misionin e Kombeve të Bashkuara, siç përcaktohen në seksionet përkatëse të Konventës mbi Privilegjet dhe Imunitetet e Kombeve të Bashkuara.

Neni 44

Dispozitat për zbatimin e këtij Pakti do të zbatohen pa paragjykuar procedurat e përshkruara në fushën e të drejtave të njeriut nga ose nën instrumentet përbërëse dhe konventat e Kombeve të Bashkuara dhe të agjencive të specializuara dhe nuk do të pengojnë Shtetet Palë në të paraqesë Paktin që të mos kërkojë procedura të tjera për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në përputhje me marrëveshjet e përgjithshme ose të veçanta ndërkombëtare në fuqi midis tyre.

Neni 45

Komiteti i paraqet Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, nëpërmjet Këshillit Ekonomik dhe Social, një raport vjetor mbi aktivitetet e tij.

PJESA V

Neni 46

Asgjë në këtë Pakt nuk do të interpretohet si dëmtim i dispozitave të Kartës së Kombeve të Bashkuara dhe të kushtetutave të agjencive të specializuara të cilat përcaktojnë përgjegjësitë përkatëse të organeve të ndryshme të Kombeve të Bashkuara dhe të agjencive të specializuara në lidhje me çështjet trajtohen në këtë Besëlidhje.

Neni 47

Asgjë në këtë Besëlidhje nuk do të interpretohet si dëmtues i së drejtës së pandarë të të gjithë popujve për të gëzuar dhe shfrytëzuar plotësisht dhe lirisht pasurinë dhe burimet e tyre natyrore.

PJESA VI

Neni 48

  1. Kjo Konventë është e hapur për nënshkrim nga çdo Shtet Anëtar i Kombeve të Bashkuara ose anëtar i ndonjë agjencie të tij të specializuar, nga çdo Shtet Palë në Statutin e Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë dhe nga çdo shtet tjetër i ftuar nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara të bëhet Partia e këtij Pakti.
  2. Kjo Marrëveshje është subjekt i ratifikimit. Instrumentet e ratifikimit do të depozitohen pranë Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara.
  3. Kjo Marrëveshje do të jetë e hapur për aderim nga çdo shtet i përmendur në paragrafin 1 të këtij neni.
  4. Anëtarësimi do të bëhet me depozitimin e një instrumenti aderimi pranë Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara.
  5. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të informojë të gjitha shtetet që kanë nënshkruar këtë Konventë ose janë pajtuar me të për depozitimin e çdo instrumenti ratifikimi ose aderimi.

Neni 49

  1. Kjo Konventë hyn në fuqi tre muaj pas datës së depozitimit pranë Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara të instrumentit të ratifikimit ose instrumentit të pranimit prej tridhjetë e pestë.
  2. Për çdo Shtet që ratifikon këtë Konventë ose që aderon në të pas depozitimit të instrumentit të ratifikimit ose instrumentit të pranimit prej tridhjetë e pestë, kjo Pakti do të hyjë në fuqi tre muaj pas datës së depozitimit të instrumentit të tij të ratifikimit ose instrument i aderimit.

Neni 50

Dispozitat e këtij Pakti do të shtrihen në të gjitha pjesët e shteteve federale pa asnjë kufizim ose përjashtim.

Neni 51

  1. Çdo Shtet Palë në këtë Pakt mund të propozojë një ndryshim dhe ta paraqesë atë pranë Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara. Pas kësaj, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do t’i komunikojë ndryshimet e propozuara Shteteve Palë në këtë Pakt me një kërkesë që ata ta njoftojnë atë nëse ata favorizojnë një konferencë të Shteteve Palë me qëllim të shqyrtimit dhe votimit të propozimeve. Në rast se të paktën një e treta e Shteteve Palë favorizon një konferencë të tillë, Sekretari i Përgjithshëm do të thërrasë konferencën nën patronazhin e Kombeve të Bashkuara. Çdo amendament i miratuar nga shumica e Shteteve Palë që paraqesin dhe votojnë në konferencë do të paraqiten në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara për miratim.
  2. Amendamentet do të hyjnë në fuqi kur ato të jenë aprovuar nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara dhe të pranuara nga një shumicë e dy të tretave të Shteteve Palë në këtë Pakt në përputhje me proceset e tyre përkatëse kushtetuese. 3. Kur amendimet hyjnë në fuqi, ato do të jenë të detyrueshme për ato Shtete Palë që i kanë pranuar ato, Shtetet e tjera Palë ende janë të detyruara nga dispozitat e këtij Pakti dhe çdo amendament më herët që ata kanë pranuar.

Neni 52

  1. Pavarësisht nga njoftimet e bëra sipas nenit 48 paragrafi 5, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të informojë të gjitha shtetet e përmendura në paragrafin I të të njëjtit nen me të dhënat e mëposhtme:

(a) Nënshkrimet, ratifikimet dhe pranimet sipas nenit 48;

(b) Datën e hyrjes në fuqi të këtij Pakti në bazë të nenit 49 dhe datën e hyrjes në fuqi të çdo ndryshimi sipas nenit 51.

Neni 53

  1. Kjo Konventë, e cila tekstet kineze, angleze, franceze, ruse dhe spanjolle janë njëlloj autentike, depozitohet në arkivat e Kombeve të Bashkuara.
  2. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara do të transmetojë kopje të vërtetuara të këtij Pakti në të gjitha shtetet e përmendura në nenin 48.

ARTIKUJ TË NGJASHËM

Exit mobile version