Muzeu u inagurua mes protestave të të persekutuarve nga regjimi komunist. Një dron me një pankartë, në të cilën shkruhej “Edvin Kristaq Rama kërko ndjesë për vdekjen e Havzi Nelës” fluturoi mbi kokën e kryeministrit.
Havzi Nela, poeti disident i regjimit komunist, u dënua me vdekje pasi la fshatin ku ishte internuar për të vizituar nënën e tij që ishte duke vdekur. Dënimi i tij me vdekje u firmos më 20 shkurt 1988. Kristaq Rama, babai i Edi Ramës dhe anëtar i Presidiumit të Kuvendit Popullor i mohoi poetit Havzi Nela faljen e jetës. Ai u ekzekutua më 10 gusht 1988.
Në dhjetor 2015, opozita dhe organizatat e të persekutuarve protestuan kundër ndërtimit të bunkerit-muze.
Bunkeri u dëmtua nga zjarri dhe u ça në disa vende. Në vend të riparimit, çarjet u lanë si dritare, ironikisht duke përkujtuar protestat kundër tij – e duke vënë në pah ndërtimin e dobët të objektit.
Ndërsa Bunk’Art 2 supozohet të përkujtojë viktimat e regjimit komunist, është ironike se si media nuk u lejua të marrë pjesë në këtë inagurim. Ivana Dervishi, fotografja dhe gazetarja e BIRN i tha Exit.al se rojet në hyrje nuk kanë lejuar median të futet, duke thënë se “Po e drejtojmë ne këtë!”.
Bunk’Art 2, ashtu si Bunk’Art 1 në ish bunkerin atomik të Komitetit Qendror, administrohet nga Carlo Bollino, një gazetar italian dhe bashkëpunëtor i ngushtë i Edi Ramës, i cili zotëron disa media në Shqipëri. Kohët e fundit, Bollino shkaktoi mbylljen e një portali të medias shqiptare për shkak të një artikulli satirik. Ndërkohë vetë Rama në disa raste ka sulmuar edhe ato pak media të mbetura të pavarura në Shqipëri.
Prania e Bollinos dhe përjashtimi i mediave të tjera të pavarura nga ky aktivitet është skandaloz. Media e tij sigurisht, është e vetmja që mori pamje dhe filmime gjatë hapjes së bunkerit – muze.
Të kontrollosh median e pavaruar, ndërkohë që përkrah një media të debatuar e të financuar nga paratë publike është në kundërshtim të drejtpërdrejtë me atë që çdo muze që përkujton një diktaturë përfaqëson. Kjo është një shenjë e hipokrizisë të thellë.
Asnjë i persekutuar në ceremoni
Askush prej atyre që ishin dje në inaugurimin e bunkerit nuk e ka vuajtur ferrin komunist. Ata që e vuajtën atë ferr, ishin jashtë të rrethuar me polici, për të protestuar kundër asaj monstre të ngritur mbrapa Ministrisë së Brendshme. Shikonin se si, simbolet komuniste po mbijnë në mes të Tiranës, sipas vizionit mendje shthurur të kryeministrit. Një bunker, që i kujton atyre vuajtjen dhe vitet e burgut. U kujton se si vdisnin shokët e tyre në kampet e përqendrimit. Një kërpudhë që ata se donin, por kryeministri, si bir i atit komunist ua ngriti në qendër të Tiranës. Atje ku vetëm pak metra më tutje, përpara 25 vjetësh të përndjekurit dhe qytetarët e këtij vendi hodhën kavon mbi qafën e diktatorit për ta tërhequr zvarrë. Mu aty, kryeministri sërish ua gërvishti plagën! Edi Rama, do e inauguronte veprën e tij, pa praninë e të përndjekurve politikë, por me enturazhin e tij politik. Edi Rama harron ose bën sikur se di, se me djemtë e komunistëve dhe kriminelëve të djeshëm (pjesë e të cilës është dhe ai vetë) s’mund të lehtësojë vuajtjet e viteve të internimit, vrasjeve pa gjyq, apo burgimin e shqiptarëve në diktaturë.
Mungon fotografia e Havzi Nelës
Ishte mëngjes herët I 8 gushtit të vitit 1988 kur qytetarët e Kukësit u zgjuan, dhe panë në mes të sheshit trupin e varur të poetit Havzi Nela. Ndër firmëtarët e varjes së tij ishte dhe babai I kryeministrit që kemi sot, quhej Kristaq Rama. Po edi Rama ku ishte në atë kohë?! Padyshim rrugëve të bllokut, duke e vërdallisur në ccmendurinë e tij, ose teksa vinte vërdallë pas fustanit të ndonjë artisteje. A e dinte ai që I ati I përkiste asaj pjese që kishin firmosur për vrasjen e një njeriu, apo I gëzohej benefiteve që merrte si njeri I patalentuar, por që kish arritur të zinte një vend në akademinë e arteve si pedagog. Vetë kryeministri tha djen se kush harron të kaluarën është I deetyruar ta jetojë sërish atë! Por sërish mbetemi kurioz të dimë, se si e përjeton ai këtë moment. Përse nuk e kish përfshirë dhe fotografinë e Havzi Nelës në atë pacavure që ka ndërtuar. Në mos e ka harruar kryeministri po ja kujtojmë se megjithëse kërkoi ti falej jeta, babai I tij sërish firmosi me bindje të plotë se ai duhej varur. Edhe poeti Nela ka qenë viktimë e torturave të hetuesisë dhe bodrumit që ai inauguroi dje. Vetë edi Rama kërkon që me akte të tilla të pastrojë shpirtin, nga e kaluara që mbart mbi supe, por në fakt me akte të tilla vetëm I shton mëkatet që mbart prejardhja e tij. E mira do ishte të kërkonte falje, por ai nuk e bën. Kërkon të na mbushë mendjen se ska lidhje me babain, kërkon të pastrohet por ndotet më shumë.
Droni i të rinjve të PD: Kërko ndjesë për Havzi Nelën
Një dron i ngritur mbi bunker, i kujtoi Edi Ramës pikërisht këtë moment. Në një banderolë të zezë, shkruhej me të madhe “Edvin Kristaq Rama, kërko falje për vrasjen e Havzi Nelës”. Ishin të përndjekurit politikë ata që po i jepnin përgjigje maskaradës së pinjollëve të bllokut. Ishin ata, të cilët nuk e donin atë bunker aty, ata që një vit më parë i vunë flakën. Atyre që e shkuara komuniste i dhemb më shumë se çdo njeriu këtu. Ata që shohin se si rreth pushtetit të Edi Ramës mblidhen të gjithë pinjollët e diktaturës komuniste. Djali i Sul Bushatit, vajza e Llambi Gegpriftit, djali i Myslim Pezës, i Xhelilit, etj. Të gjithë këta, kërkojnë që sot t’i qajnë hallin viktimave të tyre. Atyre që ata përbuzin çdo ditë e çdo minutë. Ai dron i ngritur nga fëmijët e ish-të përndjekurve politikë, dhe nga kryetari i FRPD Belind Këlliçi, ishte përgjigja më e mirë që mund të merrnin. Të kërkojë falje jo vetëm Edi Rama, por të gjithë pinjollët që sot kanë pushtetin. Ata që përfituan luksin e djeshëm nga vrasjet e baballëreve të tyre, nga puna e qindra e mijërave të burgosurve dhe internuarve, ata që sot po vjedhin gjithçka i ka mbetur këtij vendi.
