The Economist krijoi indeksin Carrie Bradshaw , një masë e përballueshmërisë së qiradhënies vetëm në qytetet më të mëdha të Amerikës, ashtu siç arriti të kishte sukses ylli i “Sex and the City” në Nju Jork. Këtë vit revista prestigjoze vjen në Evropë, në kërkim të një aventure të re dhe, ndoshta, një marrëveshje më të mirë për qira.
Renditja e Europiane e The Economist përfshin 35 qytetet për të cilat disponohen të dhënat, duke filluar nga Londra në Ankara. Duke përdorur një udhëzues popullor që thotë se jo më shumë se 30% e të ardhurave para taksave të një individi duhet të shpenzohen për qiranë, The Economist llogariti pagën e nevojshme për të përballuar me lehtësi një apartamentin me një dhomë gjumi në çdo qytet, atë që quhet “qiramarrësit tanë të rekomanduar”. (shih grafikun).
Me mbi 95,000 dollarë (të gjitha të ardhurat janë dhënë në dollarë, për lehtësi krahasimi), Londra dhe Gjeneva kërkojnë të ardhurat më të larta vjetore për qiramarrësit “solo”. Në të dy qytetet më pak se 1% e banesave rezidenciale janë të pabanuara: tregjet sjellin çmime të larta. Në fund të renditjes është Ankaraja, kryeqyteti i Turqisë, ku të ardhurat më pak se 18 mijë dollarë mjaftojnë për të jetuar vetëm.
Por të ardhurat ndryshojnë ndjeshëm në të gjithë kontinentin. Për të zbuluar se ku ndodhet një apartament me një dhomë gjumi brenda mundësive të fituesit mesatar, The Economist zhvilloi “rezultatin Bradshaw”. Kjo krahason pagën e rekomanduar të qiramarrësve me pagën mesatare në çdo qytet, duke përdorur të dhënat nga Instituti i Kërkimeve Ekonomike ERI, një grumbullues pagash. Sa më i lartë të jetë rezultati, aq më e përballueshme është të marrësh një apartament me qira vetëm.
Me këtë masë Budapesti (i ngjashëm me Tiranën, Red.) është qyteti më i shtrenjtë për qiramarrësit e mundshëm. Hungaria kishte normën më të lartë të inflacionit nga çdo vend i BE-së për pjesën më të madhe të vitit 2023; kostot e qirasë në kryeqytetin hungarez u rritën me 19% nga viti 2022. Kryeqyteti i Portugalisë kishte gjithashtu një nga boshllëqet më të mëdha të pagave të qirasë.
Qiratë janë rritur në Lisbonë pas një fluksi të “nomadëve dixhitalë”, punonjës të teknologjisë të joshur nga moti me diell dhe vizat e lira. (Të dhënat e ERI-së bazohen në vendin ku punon, jo ku jeton). Paga mesatare prej 31,000 dollarë është afërsisht gjysma e 58,000 dollarëve që nevojiten aktualisht për të përballuar një shtrat me një shtrat. Të marrësh me qira vetëm një apartament në të dy qytetet më lart është pothuajse po aq e vështirë sa është në Nju Jork, në krahasim me pagat mesatare.
Disa nga qytetet më të përballueshme janë në Gjermani. Në Bon, paga mesatare prej 53,000 dollarësh dhe i tejkalon lehtësisht 36,000 dollarët që nevojiten vetëm për të marrë me qira, duke i dhënë asaj rezultatin më të lartë të Bradshaw në indeksin e The Economist. Berlini, kryeqyteti gjerman dhe shtëpia e protestave të mëdha kundër rritjes së qirasë në vitet e fundit, dhe Karlsruhe, në jug-perëndim, gjithashtu shënon një indeks mbi 1.
Aspiring Carries që shpreson t’i afrohet Parisit, kryeqytetit të modës evropiane, mund të vendoset për Lionin, një nga pikat më të nxehta të kuzhinës në Francë. Edhe aty paga mesatare prej 45,000 dollarë është dukshëm mbi 34,000 dollarë që nevojiten për një dhomë gjumi.
Ja renditja e qyteteve të analizuara nga The Economist:
