Revolucioni pa karrige

Nga Luçiano BOÇI

8 Dhjetor 1990 na sjell çdo herë pranë atë ekstazë lirie që atëherë kapërceu çdo dimension pushteti.

Sinqeriteti e entuziazmi i atij revolucioni studentor është i papërshkrueshëm.

Studentët dhe të rinjtë e dhjetorit ‘90 çanë perden e hekurt të diktaturës dhe prekën ëndrrën amerikane dhe evropiane.

Askush prej tyre nuk vrapoi pas kënaqësisë së karriges!

As atëhere dhe as sot.

Ata u grumbulluan në sakrificën e shesheve kundër regjimit, përmbysën diktaturën, rrëzuan të keqen që na kishte pushtuar.

Prandaj dhe sot ka shpresë!!!

Vepra e tyre frymëzon dhe na detyron betejën në emër të tyr, por dhe në emër të rinisë së sotme që me largimin e saj drejt Evropës, jo ëndrrës evropiane, na kryqëzon çdo ditë për mëkatet tona.

Revolucioni i rinisë ‘90 duhet të shndërrohet në revolucionin tonë sot.

Si në ‘90-tën!!!

Jo për karrige!

Jo për pushtet!

Por për të kthyer lirinë, ëndrrën, demokracinë e zvetnuar.

Për të ngjallur shpresat e përmbysur regjimin!

Lavdi studentëve të dhjetorit ‘90!

Exit mobile version